Böyle bir konu açacağımı hiç tahmin etmezdim. Evleneli 6 ay oldu. Aynı iş yerinde çalışıyoruz. 2 senelik birliktelikten sonra evlendik. Evimize bir türlü taşınamadık, bazı sebeplerden dolayı benim ailemle kalıyoruz. Bu geçici bir durumdu, 2 ay sonra kendi evimize farklı bir şehire gidecektik.
ilişkimiz başlarda her ilişki gibi güzeldi. Sonra benim geçmişimde yaşadığım ve aldatılarak sonlanan ilişkim sık sık gündeme gelmeye başladı. Eşim ağıza alınmayacak şeyler söylemeye, beni geçmişimle yargılamaya ve kafasında kurmaya başladı. Her kavgamızda "eğer uzatırsan konuyu başka yerlere getiririm" şeklinde konuşup, geçmişimi kurcalayıp yorum yaptı ve beni ağlatmadan konuyu asla kapatmadı. Hamile kalmamak için dikkat ettim. Hatta olunca çok şaşırdım ve biraz da kötü hissettim çünkü eşim bu huyunu düzeltmeden ondan çocuk istemiyordum. Şimdi tekrar kavgalarımız başladı. Kavga sebeplerimiz, benim surat asmam veya laf sokmam olarak yansıtılsa da aslında kocamın her fırsatta küsmesi ve sofraya gelmemesi, evden gitmek istemesi gibi konular... ben de eskisi kadar güler yüzlü olamıyorun çünkü bana eski ilişkim üzerinden yapıştırdığı etiketler ve takıntıları yüzünden artık hiç mutlu değilim. Bugün de benzer bir şeyden dolayı evi terketti. Ve bana "çocuğu istemiyorum, aldır" dedi. O halde babalık haklarından feragat etmesini, ileride beni velayet davalarıyla uğraştırmamasını söyledim. Çünkü sırf o böyle takıntılı diye, sağlıkla büyüyen bir bebeğin yaşam hakkını elinden almak istemiyorum. Bu durumda bana "o zaman sen doğur ben onu senden almasını bilirim" dedi. Ailecek siyaseten birilerine yakınlar, işlerini bir şekilde çözeceklerine dair çok imalarda bulunurlar. Bundan dolayı korkuyorum. Doğurursam bana rahat vermeyecek, çocuğu elimden almaya çalışacak bu çok belli. "Senin gibi bir annesi olacağı için utanıyorum, sen çocuğu pazarlarsın" gibi bir cümle kurdu, gerçekten yazarken ben utanıyorum. Bugün ayrıca "düğünde çok içtim çünkü seninke evlendiğim güni hatırlamak istemiyorum", "çocuğun benden olduğunu bile sanmıyorum, dna testinde benim çıkarsa direkt senden alırım", "git ilk kocan baksın çocuğa, seni bekliyordur" gibi, daha aklıma gelmeyen bir sürü şey söyledi. Bu arada eski koca demesi de tamamen aşağılama maksatlı. Evlenmedim daha önce.
Böyle şeyleri nasıl düşünür, hamile bir kadına nasıl söyler ki normal bir insan? Sırf zamanında bir ilişkim oldu, bir şeyler yaşadım ve o da beni aldatınca bitti diye ben nasıl böyle kötü biri olabilirim?
Sabahtan beri ağlıyorum. Kendi ailem de sorup duruyor. Ben ailemin evinde kalıyorum, hamileyim ve kocam dışarıda bir yerlerde. Eşimin ailesi zaten bir torun yetiştiriyorlar, çocuk yürüyen ego şimdiden. "Varsın şımarık olsun yeter ki mutlu olsun" diye diye çocuğu mahvetmişler, her gün okulda birine zorbalık yapıyor çocuk. Ben o aileyle de mesafeli büyütmek istiyordum. Şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Bebeğin böyle bir ailesi olmasını istemiyorum. Hiçbir çocuk böyle manipülasyoncu, kötü kalpli bir babayı hak etmez. Aldırmaya da kıyamıyorum. Ama ne hamileliğime seviniyorum ne de doğacağı zamanlar için hayal kurabiliyorum. çok zor bir durumdayım. Sigarayı bırakmıştım, bugün stresten yine içtim. Normal bir hamilelik yaşayamıyorum, çok çok mutsuzum ve kendi hayatımla doğmamış bebeğin hayatı arasında kaldım. Nasıl bir hayatı olacağını kestirsem de... bana dua edin lütfen.
ilişkimiz başlarda her ilişki gibi güzeldi. Sonra benim geçmişimde yaşadığım ve aldatılarak sonlanan ilişkim sık sık gündeme gelmeye başladı. Eşim ağıza alınmayacak şeyler söylemeye, beni geçmişimle yargılamaya ve kafasında kurmaya başladı. Her kavgamızda "eğer uzatırsan konuyu başka yerlere getiririm" şeklinde konuşup, geçmişimi kurcalayıp yorum yaptı ve beni ağlatmadan konuyu asla kapatmadı. Hamile kalmamak için dikkat ettim. Hatta olunca çok şaşırdım ve biraz da kötü hissettim çünkü eşim bu huyunu düzeltmeden ondan çocuk istemiyordum. Şimdi tekrar kavgalarımız başladı. Kavga sebeplerimiz, benim surat asmam veya laf sokmam olarak yansıtılsa da aslında kocamın her fırsatta küsmesi ve sofraya gelmemesi, evden gitmek istemesi gibi konular... ben de eskisi kadar güler yüzlü olamıyorun çünkü bana eski ilişkim üzerinden yapıştırdığı etiketler ve takıntıları yüzünden artık hiç mutlu değilim. Bugün de benzer bir şeyden dolayı evi terketti. Ve bana "çocuğu istemiyorum, aldır" dedi. O halde babalık haklarından feragat etmesini, ileride beni velayet davalarıyla uğraştırmamasını söyledim. Çünkü sırf o böyle takıntılı diye, sağlıkla büyüyen bir bebeğin yaşam hakkını elinden almak istemiyorum. Bu durumda bana "o zaman sen doğur ben onu senden almasını bilirim" dedi. Ailecek siyaseten birilerine yakınlar, işlerini bir şekilde çözeceklerine dair çok imalarda bulunurlar. Bundan dolayı korkuyorum. Doğurursam bana rahat vermeyecek, çocuğu elimden almaya çalışacak bu çok belli. "Senin gibi bir annesi olacağı için utanıyorum, sen çocuğu pazarlarsın" gibi bir cümle kurdu, gerçekten yazarken ben utanıyorum. Bugün ayrıca "düğünde çok içtim çünkü seninke evlendiğim güni hatırlamak istemiyorum", "çocuğun benden olduğunu bile sanmıyorum, dna testinde benim çıkarsa direkt senden alırım", "git ilk kocan baksın çocuğa, seni bekliyordur" gibi, daha aklıma gelmeyen bir sürü şey söyledi. Bu arada eski koca demesi de tamamen aşağılama maksatlı. Evlenmedim daha önce.
Böyle şeyleri nasıl düşünür, hamile bir kadına nasıl söyler ki normal bir insan? Sırf zamanında bir ilişkim oldu, bir şeyler yaşadım ve o da beni aldatınca bitti diye ben nasıl böyle kötü biri olabilirim?
Sabahtan beri ağlıyorum. Kendi ailem de sorup duruyor. Ben ailemin evinde kalıyorum, hamileyim ve kocam dışarıda bir yerlerde. Eşimin ailesi zaten bir torun yetiştiriyorlar, çocuk yürüyen ego şimdiden. "Varsın şımarık olsun yeter ki mutlu olsun" diye diye çocuğu mahvetmişler, her gün okulda birine zorbalık yapıyor çocuk. Ben o aileyle de mesafeli büyütmek istiyordum. Şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Bebeğin böyle bir ailesi olmasını istemiyorum. Hiçbir çocuk böyle manipülasyoncu, kötü kalpli bir babayı hak etmez. Aldırmaya da kıyamıyorum. Ama ne hamileliğime seviniyorum ne de doğacağı zamanlar için hayal kurabiliyorum. çok zor bir durumdayım. Sigarayı bırakmıştım, bugün stresten yine içtim. Normal bir hamilelik yaşayamıyorum, çok çok mutsuzum ve kendi hayatımla doğmamış bebeğin hayatı arasında kaldım. Nasıl bir hayatı olacağını kestirsem de... bana dua edin lütfen.
