Offf, hanımlar. Gerçekten çıldırma noktasına geleceğimi düşünüyorum, uzun olabilir lütfen okuyun..
Şimdi ben ilk evlendiğim zaman, 1 ay sonra hamile kaldım Ekim-Kasım aylarında. İlk denediğimizde olmuştu zaten erken olsun istiyorduk. Daha idrar testinde pozitifi gördüğüm an içimdekine öyle bağlandım ki, zaten hep hayalimdi anne olmak. Kese falan bile görünmeden bir akşam kanamam başlayınca, doktor kimyasal gebelik olduğunu söyledi. O süreci çok ama çok zor atlatmıştım. Devamlı ağlıyor eşime çemkiriyordum. Allah'ın gücüne gitmesin bazen çok isyan ettim ama o acı geçince anladım veren Allah alan Allah zaten.. Doktor çok normal bir şey olduğunu 10 kadından 7 sinde ilk gebeliklerde olduğunu söyledi vs bir şekilde atlattım.
Sonra yeniden evlat sahibi olmak istemeye korkar oldum. Aylar geçti kendimi yeniden hazır hissettim ve çok şükür denediğimiz ilk ay yeniden hamile kaldım. Ama evhamlı ve karamsar biriyim işte, keseyi görmeye gideceğimiz gün diyorum ki yine kimyasaldır hiç bir şey göremeyeceğiz yine düşük olacak falan filan derken herşey yolunda ilerledi, keseyi bebeğimi gördük, kalp atışlarını duyduk derken 9+4 olduk bugün, ikili test için randevumu bekliyorum heyecanla.
Bayanlar detaya inerek anlatıyorum ama benim sorunum şu, aşırı pimpirikliyim, yani aklım devamlı olarak karnımda. Rahat bir hamilelik geçiriyorum diyebilirim, bulantılarım hep yok denecek kadar az bazen oluyor, bazı günler hiç yok. O kadar pimpirikliyim ki, 5 gün önce neden midem bulanmıyo diye doktora gittim ve yalandan çok midem bulandığını, çok istifra ettiğimi ve devamlı istifra ettiğim için karnımın kasıldığını bebeğimi görmek istediğimi söyledim. Halbuki zaten bulantım yok denecek kadar az ama hep neden bugün çok az bulandı diye endişe ediyorum. O gün gittim bebeğimi gördüm yerli yerinde çok şükür kıpır kıpır, sağlıklı ve kalp atışları iyi.
Ve bu bahaneyle gittiğimde 8+6 idim, ondan öncede normal aylık kontrol vardı 8+3 ken yani daha 3 gün öncede görmüştüm ama kendime engel olamıyorum.
Devamlı internetten araştırıyorum, eski doktorumla bile konuştum yüzyüze bana diyorki, şiddetli bulantı ve kusması olan bir gebenin bir gün bir anda bulantıları 0 lanırsa tamam bu sıkıntılı bir durum olabilir belki ama senin zaten gün içinde toplasan 1 saat yok denecek kadar az bulantın oluyor oda haftada 1-2 gün. Yani endişe edip devamlı ultrasona girmeye çalışma. Evet hepsini farkındayım ama engel olamıyorum.
Hatta şu an gittiğim doktorum bile demiştiki, zaten bulantın çok az, ama bu haftalarda olan bulantında gider tamamen, haftan ilerledi diyor, e be manyak doktor bunu diyor işte sen neden hala düşünüyorsun ???
Şimdi bile bahane arıyorum gitmek için...
Mesela benim en net yaşadığım hamilelik belirtisi gün içinde adet olacakmış gibi ağrılardı doktor 11-12. haftaya kadar olur bu güzel bir şey diyordu. O ağrıyı yaşadıkça seviniyorum ohh diye, ama doktorun dediği gibi 11-12.haftada bittiğinde bu seferde neden ağrımıyor diyeceğim kesin..
Off bana yardım edin ben nasıl geçireceğim bu süreci benim gibi olan varmı? Kimyasal gebelik yaşamamdan kaynaklı bir psikolojik sorun olabileceğini düşünüyorum.
Gece bir rüya gördüm, 3 bebeğe hamileydim ultrasona girmiştim 2 sinin kalp atışı çok güzeldi, 1 tanesinin zayıftı, uyanınca diyorumki acaba zayıf kalp atışlı olan şuan ki bebeğimmi? Halbuki her kontrolde çok iyi şükür.
Bir sonraki randevum 2 hafta sonra bugün ikili test. 2 hafta nasıl geçecek bana 1 saat bile 10 gün gibi geliyor.
manyak gibi kötü şeyler okurken buluyorum kendimi, kalp atışı dursa ne olur falan filan tövbe yaaa, bu arada allaha şükür kanama/lekelenme/kramp vs yok. şimdi bile böyleysem allah o günleride gösterirse inşallah ilerde hareketlerini hissettiğimde neden az hareket etti falan filan diye düşünmeye başlıcam, doğana kadar sonu yok sanırım.
Fıttırıcaaam çok uzun oldu buraya kadar okuduysanız sevgiler, akıl bekliyoruuuuum
Mesela suan bile dusunuyorum, iyimi kalbi atyormu vs diye