- 18 Eylül 2021
- 1.901
- 2.000
- Konu Sahibi pembeumutyildizi
- #1
Nereden başalasam bilmiyorum. Çok canım sıkkın. 28 haftalık hamileyim. Çalışıyorum, çok şükür bende bebek de çok iyi. Yaşım nedeniyle doktorlar hep tetşkte olsalar da şükür bugüne kadar bir sıkıntı yaşamadık. Ama etrafımda olumsuzluklar var. Bebeğe yansımaması için kapımı kapatıp evden çıkmamaya çalışıyorum ama yine buluyor beni.
Annem çok üzüyor beni. Hayatım boyunca çok sıcak bir ilişkimiz olmadı. Yapısı böyle, bu iekilde görmüş diyerek umursamadım. Sevdiğini bilirim ama göstermez. Zor bir hayatı olmuş,, ona da kabul. Ama yaşım ilerledikçe acaba bişeyler farklı olabilir miydi diyorum. Hamileliğimi öğrendiğim andan bu yana sözüm ona annemin iyi niyetli tavsiyesi bebeğe çok özenmeyin, çok bişey almayın bebeğe bişey olabilir. Sık sık bilmem kim düşük yapmış bilmem kimin gebeliği sonlandırılmış bebeğe eşya almayın. Sürekli bunları duymaktan moralim yerlerde. Hastanedw sonuçlar çıktığında sevinerek arıyorum ki bilsin herşey yolunda, iyi güzel der. Ama sonra yine başlar. 4 veya 5 krre duydum bu lafları. En son 2 gün önce kardeşimin evindeydik. Giderken zıbın almıştım yol üstünde bir yerde görüp. Gidince bakııınnn ne aldım diye sevinerek göstermek istedim. İlk bebeğimiz, yollar sonra olmuş hevesimiz var elbette ailemle paylaşmak istiyorum. Kardeşim falan çok sevindi. Annem hemen bişey alıp durmayın bilmem kimin 5 aylık gebeliği sonlandırmışlar dedi. Yahu bi Allah güle güle giymek nasip etsin, uzun ömür versin de değil mi ? Daha öncede söylemiştim ona ama bu sefer sesimi yükselttim. Ben bu çocuğa doğduktan sonra mı eşya alacağım çıplak mı yatıracağım anne yeter moralimi bozuyorsun dedim. Annem neden böyle anlamıyorum ya çok mu zor hayırlı olsun demek. Neden çocuğuma bişey olacağını sürekli ima ediyor. Zaten kız olduğuna da zor ikna oldu. Fal baktırmış erkek olması gerekiyormuş. Aylarca bjnu söyledi. Sanki bişey olmasını bekliyor da sonraki erkek olacak bak gördünüz mü diyecekmiş gibi geliyor. Yüreğim ağzımda hep. Bu kadar kaygılandırma hakkı var nı ? Ben o ihtimalleri aklıma bile getirmek istemezken hemde. Yaşım belli, yıllar sonra bi evlat sahibi olma şansı doğmuşken neden moralimi bozuyor ki? 2 günlüğüne bi yere gideceğiz tutturdu bugün gitme bişey olur diye. Gidexeğimiz yıl 2 saatlik ve trenle. Ya herkes otobüsle uçakla nerelere gidiyor. Ben çürük müyüm ki bişey olsun niye desteklemiyor beni. Kızım yaparsın demiyor?
İkincisi eşim, neredeyse 1 aydır her haftasonu kavgalıyız. Bugün herşey güzeldi. Akşam karnıma bastırdı çok değil hafifçe ama ben ister istemez tedirgin oluyorum. Zaten öncesinde de hem başka sebeplerden hem yukarıda bahsettiğim konu yüzünden ağlamıştım bunu gördü. Bastırma dedim diye küstü gitti. Şimdi başka odalardayıx.
Sorunlarımdan biri de işyeirm. Koca yaz geçti doğru düzgün izin alamadkm. Yerime eleman vermedikleri için izin alamıyorum. Sürekli idare et diyorlar. Tamam diyorlar ama yok. Aon dakikamı bekliyorlar. Sözde bu hafta belki biir gelebilit. Hiç vermediler değil ama geçici personel verdiler. Ben geçiciye ne öğreteyim? Koca yaz geçti, sadece bikaç gün 2 şer gün izin aldım bide bayram izni vardı. Çalıştığım ortam aşırı sıcak ve yoğun bazen su bile içmeye kalkamıyorum. Su şişem bitiyor doldurmaya gidemiyorum. Klimalı odalardaki beyzadeler idare et diyor, çalıştığımız kata bile gelmiyorlar çünkü serin odalarından çıkmak istemiyorlar.
Ben değil katta çalışan herkes böyle ama ben hamile olunca ayrıca zorlanıyorum. Vantilatör var ama eski, kendine hayrı yok. Sabahları duş alıp çıkıyorum eve gelince de duşa giriyorum. İşten çıktığımda ayaklarım aşırı şiş oluyor bacak aramda ağrılar oluyor zor yürüyorum. Bazısı da şımarıklık gibi algılıyor. Su kaybından baş ağrısı sık sık oluyor. 32. Haftayı zor bekleyecek gibiyim. İstiyorum ki 37 ye kadar çalışıp doğum sonrası bebeğime bakayım ama o bile zor gibi
Patlayacak gibiyim. Stres yapmayayım bebek etkilenmesin diyorum ama nefes alacak yerim kalmadı gibi. Ben mi abartıyorum bunları? Sürekli birileri bişeyleri yapmamı söylüyor ama nasıl yapacaksın diyen yok. Ahkam kesip kenara çekiliyorlar. Çok bunaldım.
Annem çok üzüyor beni. Hayatım boyunca çok sıcak bir ilişkimiz olmadı. Yapısı böyle, bu iekilde görmüş diyerek umursamadım. Sevdiğini bilirim ama göstermez. Zor bir hayatı olmuş,, ona da kabul. Ama yaşım ilerledikçe acaba bişeyler farklı olabilir miydi diyorum. Hamileliğimi öğrendiğim andan bu yana sözüm ona annemin iyi niyetli tavsiyesi bebeğe çok özenmeyin, çok bişey almayın bebeğe bişey olabilir. Sık sık bilmem kim düşük yapmış bilmem kimin gebeliği sonlandırılmış bebeğe eşya almayın. Sürekli bunları duymaktan moralim yerlerde. Hastanedw sonuçlar çıktığında sevinerek arıyorum ki bilsin herşey yolunda, iyi güzel der. Ama sonra yine başlar. 4 veya 5 krre duydum bu lafları. En son 2 gün önce kardeşimin evindeydik. Giderken zıbın almıştım yol üstünde bir yerde görüp. Gidince bakııınnn ne aldım diye sevinerek göstermek istedim. İlk bebeğimiz, yollar sonra olmuş hevesimiz var elbette ailemle paylaşmak istiyorum. Kardeşim falan çok sevindi. Annem hemen bişey alıp durmayın bilmem kimin 5 aylık gebeliği sonlandırmışlar dedi. Yahu bi Allah güle güle giymek nasip etsin, uzun ömür versin de değil mi ? Daha öncede söylemiştim ona ama bu sefer sesimi yükselttim. Ben bu çocuğa doğduktan sonra mı eşya alacağım çıplak mı yatıracağım anne yeter moralimi bozuyorsun dedim. Annem neden böyle anlamıyorum ya çok mu zor hayırlı olsun demek. Neden çocuğuma bişey olacağını sürekli ima ediyor. Zaten kız olduğuna da zor ikna oldu. Fal baktırmış erkek olması gerekiyormuş. Aylarca bjnu söyledi. Sanki bişey olmasını bekliyor da sonraki erkek olacak bak gördünüz mü diyecekmiş gibi geliyor. Yüreğim ağzımda hep. Bu kadar kaygılandırma hakkı var nı ? Ben o ihtimalleri aklıma bile getirmek istemezken hemde. Yaşım belli, yıllar sonra bi evlat sahibi olma şansı doğmuşken neden moralimi bozuyor ki? 2 günlüğüne bi yere gideceğiz tutturdu bugün gitme bişey olur diye. Gidexeğimiz yıl 2 saatlik ve trenle. Ya herkes otobüsle uçakla nerelere gidiyor. Ben çürük müyüm ki bişey olsun niye desteklemiyor beni. Kızım yaparsın demiyor?
İkincisi eşim, neredeyse 1 aydır her haftasonu kavgalıyız. Bugün herşey güzeldi. Akşam karnıma bastırdı çok değil hafifçe ama ben ister istemez tedirgin oluyorum. Zaten öncesinde de hem başka sebeplerden hem yukarıda bahsettiğim konu yüzünden ağlamıştım bunu gördü. Bastırma dedim diye küstü gitti. Şimdi başka odalardayıx.
Sorunlarımdan biri de işyeirm. Koca yaz geçti doğru düzgün izin alamadkm. Yerime eleman vermedikleri için izin alamıyorum. Sürekli idare et diyorlar. Tamam diyorlar ama yok. Aon dakikamı bekliyorlar. Sözde bu hafta belki biir gelebilit. Hiç vermediler değil ama geçici personel verdiler. Ben geçiciye ne öğreteyim? Koca yaz geçti, sadece bikaç gün 2 şer gün izin aldım bide bayram izni vardı. Çalıştığım ortam aşırı sıcak ve yoğun bazen su bile içmeye kalkamıyorum. Su şişem bitiyor doldurmaya gidemiyorum. Klimalı odalardaki beyzadeler idare et diyor, çalıştığımız kata bile gelmiyorlar çünkü serin odalarından çıkmak istemiyorlar.
Ben değil katta çalışan herkes böyle ama ben hamile olunca ayrıca zorlanıyorum. Vantilatör var ama eski, kendine hayrı yok. Sabahları duş alıp çıkıyorum eve gelince de duşa giriyorum. İşten çıktığımda ayaklarım aşırı şiş oluyor bacak aramda ağrılar oluyor zor yürüyorum. Bazısı da şımarıklık gibi algılıyor. Su kaybından baş ağrısı sık sık oluyor. 32. Haftayı zor bekleyecek gibiyim. İstiyorum ki 37 ye kadar çalışıp doğum sonrası bebeğime bakayım ama o bile zor gibi
Patlayacak gibiyim. Stres yapmayayım bebek etkilenmesin diyorum ama nefes alacak yerim kalmadı gibi. Ben mi abartıyorum bunları? Sürekli birileri bişeyleri yapmamı söylüyor ama nasıl yapacaksın diyen yok. Ahkam kesip kenara çekiliyorlar. Çok bunaldım.
artık paylaşımlarımı azalttım. Her olayda böyle çünkü. 
bebek bile diyemedi. 
