Niye sınır çizemiyorsunuz ki? Şöyle yapsam diye arada bırakıyorsunuz. Benim kararım net mesel ikinci bir şık bile yok. Doğumuma annem gelecek kalacak. Ne kaynanası. Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar demişler. Nazımda niyazımda anama geçer. Eşim annen gelmesin benim annem gelsin demeyi teklif dahi edemez. Sizde sınırızı çizin benceHanımlar bir çıkmaza girdim sizin görüşlerinizi almak istiyorum.Akıl verecek olanlar yardıma ihtiyacım var.İşimiz dolayısıyla ailemizden farklı memlekette yaşıyoruz.Hamile olduğumu öğrendiğim ilk zamanlar doğumu nerde yapalım diye konu geçmişti aramızda ben memleket olabilir demiştim eşim de öyle istedi sonra biraz sıkıntılar oldu hamileliğimde bu sıkıntılarla beraber benim psikoloji biraz değişti ve kaynanamın çocuğumu kendi evladı gibi görüp oğluma şunu yapıcam annesini şikayet edicem tarzında lüzumsuz konuşması oldu ben de bu laflara sinir oldum.Sonuçta dedim bu bizim çocuğumuz en iyisini en güzelini biz biliriz.Eşim de onların ilk torunu mazur göri deyip durdu.Bende senin ilk çocuğun ailenden önce kendi çocuğunu benimsemelisin onun senin çocuğun olduğu onların torunu olduğunu idrak etmesini söyledim.Eşimin ailesi aşırı derecede ataerkil ve düz mantıkla çalışan insanlar.Benim ailem daha rahat yapıda gelenek olarak çok farklıyız.Ben doğum haftam yaklaştıkça lohusalığın vermiş olacağı sıkıntılarla yanımda annemin olmasını istiyorum.Fakat kaynanam kendinin her şeyi yapabileceğini anneme ihtiyacımın olmadığını söylüyor.Evde bekar bir kaynım var doğumdan sonra ne halde olacağım bilmiyorum çekiniyorum onlarda saygı gösterir ama ben içgüdüsel olarak rahat hissetmiyeceğimi biliyorum.10 gün kendi annemgilde kalsam dedim kaynanamgil surat asarlar kırılırlar ederler çünkü kaynanama bu hak tanınmamış zorla bişey yaptırmışlar bana da içten içe belli etmemeye çalışsa bile ben her halinden anlıyorum kıskandığını ve aynısını bana yapmak istediğini ama ben kabul etmek istemiyorum.35. Haftadayım ben kendi evimizin olduğu ilde doğum yapmak istiyorum artık ama bu onlara çok abes geliyor.Çocuğuma kavuşmayı hasretle beklerken onun derdini unutup saçma sapan şeylerle muhattap oluyorum ve bu beni deli ediyor tecrübeli ve bu şekilde şeyler yaşayan kişiler varsa bana bi akıl versin lütfen çok yardıma ihtiyacım var
Ayrıca her 2 ailede baskın olmak istiyor ona göre yorum yaparsanız sevinirim
Hiç bekleme annene söyle annem arkanda durur onun hakkından gelir terbiyesiz hadsiz ne demek annene gerek yok seni doğuran kadın tabi ki yanında olucak!! Fırsat verme annene söyle gelsin yanında dursun yada annenlerde kalın :) kalp krizi sebebiHanımlar bir çıkmaza girdim sizin görüşlerinizi almak istiyorum.Akıl verecek olanlar yardıma ihtiyacım var.İşimiz dolayısıyla ailemizden farklı memlekette yaşıyoruz.Hamile olduğumu öğrendiğim ilk zamanlar doğumu nerde yapalım diye konu geçmişti aramızda ben memleket olabilir demiştim eşim de öyle istedi sonra biraz sıkıntılar oldu hamileliğimde bu sıkıntılarla beraber benim psikoloji biraz değişti ve kaynanamın çocuğumu kendi evladı gibi görüp oğluma şunu yapıcam annesini şikayet edicem tarzında lüzumsuz konuşması oldu ben de bu laflara sinir oldum.Sonuçta dedim bu bizim çocuğumuz en iyisini en güzelini biz biliriz.Eşim de onların ilk torunu mazur göri deyip durdu.Bende senin ilk çocuğun ailenden önce kendi çocuğunu benimsemelisin onun senin çocuğun olduğu onların torunu olduğunu idrak etmesini söyledim.Eşimin ailesi aşırı derecede ataerkil ve düz mantıkla çalışan insanlar.Benim ailem daha rahat yapıda gelenek olarak çok farklıyız.Ben doğum haftam yaklaştıkça lohusalığın vermiş olacağı sıkıntılarla yanımda annemin olmasını istiyorum.Fakat kaynanam kendinin her şeyi yapabileceğini anneme ihtiyacımın olmadığını söylüyor.Evde bekar bir kaynım var doğumdan sonra ne halde olacağım bilmiyorum çekiniyorum onlarda saygı gösterir ama ben içgüdüsel olarak rahat hissetmiyeceğimi biliyorum.10 gün kendi annemgilde kalsam dedim kaynanamgil surat asarlar kırılırlar ederler çünkü kaynanama bu hak tanınmamış zorla bişey yaptırmışlar bana da içten içe belli etmemeye çalışsa bile ben her halinden anlıyorum kıskandığını ve aynısını bana yapmak istediğini ama ben kabul etmek istemiyorum.35. Haftadayım ben kendi evimizin olduğu ilde doğum yapmak istiyorum artık ama bu onlara çok abes geliyor.Çocuğuma kavuşmayı hasretle beklerken onun derdini unutup saçma sapan şeylerle muhattap oluyorum ve bu beni deli ediyor tecrübeli ve bu şekilde şeyler yaşayan kişiler varsa bana bi akıl versin lütfen çok yardıma ihtiyacım var
Ayrıca her 2 ailede baskın olmak istiyor ona göre yorum yaparsanız sevinirim
Ben de gurbette kendi evimde geçirdim doğum ve lohusalık sürecini, kayınvalidemin evine bile gitmedim , ilk 10 gün annem olmadığı için kv ilgilendi benimle sağolsun, 10. Günden sonra herkesi evine yolladım kız kardeşim de dahil , emin olun eviniz daha rahat asla gitmeyin kimsenin evine , lohusa halinizle gergin olacaksınız zaten bir de bu insanlarla uğraşmayın, kararlı olun ve dediğinizi de yapın, eğer ki kararlı olursanız başka konularda da size baskı yapılamayacağını herkes idrak eder, net sınır koyun , taviz vermeyin ...Hanımlar bir çıkmaza girdim sizin görüşlerinizi almak istiyorum.Akıl verecek olanlar yardıma ihtiyacım var.İşimiz dolayısıyla ailemizden farklı memlekette yaşıyoruz.Hamile olduğumu öğrendiğim ilk zamanlar doğumu nerde yapalım diye konu geçmişti aramızda ben memleket olabilir demiştim eşim de öyle istedi sonra biraz sıkıntılar oldu hamileliğimde bu sıkıntılarla beraber benim psikoloji biraz değişti ve kaynanamın çocuğumu kendi evladı gibi görüp oğluma şunu yapıcam annesini şikayet edicem tarzında lüzumsuz konuşması oldu ben de bu laflara sinir oldum.Sonuçta dedim bu bizim çocuğumuz en iyisini en güzelini biz biliriz.Eşim de onların ilk torunu mazur göri deyip durdu.Bende senin ilk çocuğun ailenden önce kendi çocuğunu benimsemelisin onun senin çocuğun olduğu onların torunu olduğunu idrak etmesini söyledim.Eşimin ailesi aşırı derecede ataerkil ve düz mantıkla çalışan insanlar.Benim ailem daha rahat yapıda gelenek olarak çok farklıyız.Ben doğum haftam yaklaştıkça lohusalığın vermiş olacağı sıkıntılarla yanımda annemin olmasını istiyorum.Fakat kaynanam kendinin her şeyi yapabileceğini anneme ihtiyacımın olmadığını söylüyor.Evde bekar bir kaynım var doğumdan sonra ne halde olacağım bilmiyorum çekiniyorum onlarda saygı gösterir ama ben içgüdüsel olarak rahat hissetmiyeceğimi biliyorum.10 gün kendi annemgilde kalsam dedim kaynanamgil surat asarlar kırılırlar ederler çünkü kaynanama bu hak tanınmamış zorla bişey yaptırmışlar bana da içten içe belli etmemeye çalışsa bile ben her halinden anlıyorum kıskandığını ve aynısını bana yapmak istediğini ama ben kabul etmek istemiyorum.35. Haftadayım ben kendi evimizin olduğu ilde doğum yapmak istiyorum artık ama bu onlara çok abes geliyor.Çocuğuma kavuşmayı hasretle beklerken onun derdini unutup saçma sapan şeylerle muhattap oluyorum ve bu beni deli ediyor tecrübeli ve bu şekilde şeyler yaşayan kişiler varsa bana bi akıl versin lütfen çok yardıma ihtiyacım var
Ayrıca her 2 ailede baskın olmak istiyor ona göre yorum yaparsanız sevinirim
tabi ki kendi eviniz düzenizle doğum yapınHanımlar bir çıkmaza girdim sizin görüşlerinizi almak istiyorum.Akıl verecek olanlar yardıma ihtiyacım var.İşimiz dolayısıyla ailemizden farklı memlekette yaşıyoruz.Hamile olduğumu öğrendiğim ilk zamanlar doğumu nerde yapalım diye konu geçmişti aramızda ben memleket olabilir demiştim eşim de öyle istedi sonra biraz sıkıntılar oldu hamileliğimde bu sıkıntılarla beraber benim psikoloji biraz değişti ve kaynanamın çocuğumu kendi evladı gibi görüp oğluma şunu yapıcam annesini şikayet edicem tarzında lüzumsuz konuşması oldu ben de bu laflara sinir oldum.Sonuçta dedim bu bizim çocuğumuz en iyisini en güzelini biz biliriz.Eşim de onların ilk torunu mazur göri deyip durdu.Bende senin ilk çocuğun ailenden önce kendi çocuğunu benimsemelisin onun senin çocuğun olduğu onların torunu olduğunu idrak etmesini söyledim.Eşimin ailesi aşırı derecede ataerkil ve düz mantıkla çalışan insanlar.Benim ailem daha rahat yapıda gelenek olarak çok farklıyız.Ben doğum haftam yaklaştıkça lohusalığın vermiş olacağı sıkıntılarla yanımda annemin olmasını istiyorum.Fakat kaynanam kendinin her şeyi yapabileceğini anneme ihtiyacımın olmadığını söylüyor.Evde bekar bir kaynım var doğumdan sonra ne halde olacağım bilmiyorum çekiniyorum onlarda saygı gösterir ama ben içgüdüsel olarak rahat hissetmiyeceğimi biliyorum.10 gün kendi annemgilde kalsam dedim kaynanamgil surat asarlar kırılırlar ederler çünkü kaynanama bu hak tanınmamış zorla bişey yaptırmışlar bana da içten içe belli etmemeye çalışsa bile ben her halinden anlıyorum kıskandığını ve aynısını bana yapmak istediğini ama ben kabul etmek istemiyorum.35. Haftadayım ben kendi evimizin olduğu ilde doğum yapmak istiyorum artık ama bu onlara çok abes geliyor.Çocuğuma kavuşmayı hasretle beklerken onun derdini unutup saçma sapan şeylerle muhattap oluyorum ve bu beni deli ediyor tecrübeli ve bu şekilde şeyler yaşayan kişiler varsa bana bi akıl versin lütfen çok yardıma ihtiyacım var
Ayrıca her 2 ailede baskın olmak istiyor ona göre yorum yaparsanız sevinirim
Asla asla asla. Kendi evinde doğumunu yap , her ikiside gelsin istiyorsaHanımlar bir çıkmaza girdim sizin görüşlerinizi almak istiyorum.Akıl verecek olanlar yardıma ihtiyacım var.İşimiz dolayısıyla ailemizden farklı memlekette yaşıyoruz.Hamile olduğumu öğrendiğim ilk zamanlar doğumu nerde yapalım diye konu geçmişti aramızda ben memleket olabilir demiştim eşim de öyle istedi sonra biraz sıkıntılar oldu hamileliğimde bu sıkıntılarla beraber benim psikoloji biraz değişti ve kaynanamın çocuğumu kendi evladı gibi görüp oğluma şunu yapıcam annesini şikayet edicem tarzında lüzumsuz konuşması oldu ben de bu laflara sinir oldum.Sonuçta dedim bu bizim çocuğumuz en iyisini en güzelini biz biliriz.Eşim de onların ilk torunu mazur göri deyip durdu.Bende senin ilk çocuğun ailenden önce kendi çocuğunu benimsemelisin onun senin çocuğun olduğu onların torunu olduğunu idrak etmesini söyledim.Eşimin ailesi aşırı derecede ataerkil ve düz mantıkla çalışan insanlar.Benim ailem daha rahat yapıda gelenek olarak çok farklıyız.Ben doğum haftam yaklaştıkça lohusalığın vermiş olacağı sıkıntılarla yanımda annemin olmasını istiyorum.Fakat kaynanam kendinin her şeyi yapabileceğini anneme ihtiyacımın olmadığını söylüyor.Evde bekar bir kaynım var doğumdan sonra ne halde olacağım bilmiyorum çekiniyorum onlarda saygı gösterir ama ben içgüdüsel olarak rahat hissetmiyeceğimi biliyorum.10 gün kendi annemgilde kalsam dedim kaynanamgil surat asarlar kırılırlar ederler çünkü kaynanama bu hak tanınmamış zorla bişey yaptırmışlar bana da içten içe belli etmemeye çalışsa bile ben her halinden anlıyorum kıskandığını ve aynısını bana yapmak istediğini ama ben kabul etmek istemiyorum.35. Haftadayım ben kendi evimizin olduğu ilde doğum yapmak istiyorum artık ama bu onlara çok abes geliyor.Çocuğuma kavuşmayı hasretle beklerken onun derdini unutup saçma sapan şeylerle muhattap oluyorum ve bu beni deli ediyor tecrübeli ve bu şekilde şeyler yaşayan kişiler varsa bana bi akıl versin lütfen çok yardıma ihtiyacım var
Ayrıca her 2 ailede baskın olmak istiyor ona göre yorum yaparsanız sevinirim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?