- 27 Nisan 2009
- 2.366
- 2
- 3.260
- 683
- Konu Sahibi ainamotzsilypeels
-
- #161
İşte şoku atlattın, herkes sana akıl fikir veriyor daha ne olmalıydı? Velkide istemiyor yüzüne söylemiyorlar nerden biliyorsun. Neden ablanla sakince konuşmuyorsun mesela?
İşte şoku atlattın, herkes sana akıl fikir veriyor daha ne olmalıydı? Velkide istemiyor yüzüne söylemiyorlar nerden biliyorsun. Neden ablanla sakince konuşmuyorsun mesela?ne alaka dediklerinizle durum hiç anlamadım başınıza bu şekil bir şey gelse içiniz doluysa olayın sıcaklığı ile daha dramatik abartılı yazarsınız siz de emin olun. siz ağzına edersiniz ama insan şok oluyor işte hiç ama hiç beklemediğiniz birinden hiç beklemediğiniz vir hareketi görseniz tepki vereverebilir misiniz
Tükürme gerçek anlamda mı yoksa mecaz mıÖzet : ablası konu sahibinin ağzına tükürüyor çocukluktan bu saate kadar sonra ablanın kocasıda konu sahibine şuan kötü davranıyor .. abla hamile konu sahibi ablanın evinde resmen piskolojik şiddet görüyor … eve dönemiyor hamile die bırakamıyor E kalınca da olmuyor akbaba gibi dürtükleyip duruyor karı koca .. öldürsem kendımı kimse umursamaz diyor . Konu sahibi çok üzgün
Mecaz yani ağzına ediyor demedim de ağzına tükürüyor dedim eziyet gibiTükürme gerçek anlamda mı yoksa mecaz mı
Geçen bi kızlar anlatmıştı da tv de amcaları ağzına tükürüyormuş gerçek anlamda şok olmuştum acaba öyle mi dedimMecaz yani ağzına ediyor demedim de ağzına tükürüyor dedim eziyet gibi
AhhahahaGeçen bi kızlar anlatmıştı da tv de amcaları ağzına tükürüyormuş gerçek anlamda şok olmuştum acaba öyle mi dedim
A t v de sabah olan programAhhahahao nası biseymıs öyle ya tövbe tövbe benım eşim trafikte kızınca ağzına tükürdüğüm diyor da öyle bizim ağzımıza dolandı bu cümle
Ay bu ne drama Queen lik yabiliyorum çok uzun hisliyken yazmamak gerekiyor daha da uzuyor ne var ne yoksa dökülüyor insan. kısa ve öz olarak ablam var bi tane işte ama yok da. beni de çapçaresiz bıraktı. ne kadar kavga da etseniz sizden sırf varlığınızdan tiksinmeyen bir büyüğünüz küçüğünüz varsa ne mutlu size alın sıkı sıkı sarılın sevin.
TememA t v de sabah olan programneyse sen izleme hamileymişsin
Kız gerçek etraf mnyk doluTememakşam akşam güldürdünüz Allah ta sizi güldürsün mecazi mi gerçek mi diyince bi kal geldi bana
Allah herkesi selamete çıkarsın aminKız gerçek etraf mnyk doluben bu hayatta hiç bir şeye şaşırmam
Bir defa 9 yaş çok fazla. Ben beş yaş küçük kızkardesimle bile o 20 yaşına geldiğinde anlaşmaya başladım. Siz ablanıza hastalık derecesinde bağlısınız. Anne baba ilgisizdi belki o nedenledir bilemiyorum. Okula bu sene ara verdim ablam hamile diye gibi birşey okudum doğru değildir inşallah. Ablanız okuyor olsa kendi hamile diye kendi okuluna ara vermez size ne oluyor . Ablanız hadi u.y.u.z.u.n teki siz niye böyle ezik ve yapışkansınız. Bir psikoloğa gidin. Kendi hayatınız ve varlığınız yok resmen. Ablanızdan bir damla sevgi gelsin diye paspas olmuşsunuzher bir zerrem acı içinde nefes alamıyorum. anlatacak konuşacak kimsem yok en azından içimden geçenleri okuyacak birileri olsa yeter bana. başlıktaki gibi ablam var kendisi hamile ve benden doğdum doğalı nefret ediyor. dayanamıyorum hiç dayanacak gücüm kalmadı sızlıyor her tarafım. çok uzun olacak, kitap gibi özür dilerim. size kalmış okuyup okumamak. en sonuncu paragraf güncel halim sadece
ablamla aramda 8 yaş var ben 19 yaşındayım o 27 yaşında. ben 9 yaşına gelene kadar da başka kardeşimiz olmadı. anne babamız çalışırdı boş vakitlerinde de dinlenirlerdi otururlardı biz ablamla iki kardeş kalırdık. birlikte zaman geçirirdik o yüzden ben ablama hep daha çok ihtiyaç duyar daha çok severdim sevgisini beklerdim. hep çok fedakardım ona hep affederdim. iki tane alırlardı bize bir şeyden o seviyor diye benimkini ona verirdim. kendime almaz ona alırdım. ama o benim hakkımı da alırdı, yerdi benden habersiz. her bir çocuğun yaptığı yaramazlıkları yaptım diye keşke doğmasaydı hiç sevmiyorum. yazmış o zamanlarda da. çok sonra gördüm bunu ben. sözde en çok beni kendisi istemiş doğumuma en çok o sevinmiş. bunu duydukça kendimde aradım hatayı hep. annemlere karşı hep onu korurdum. ama o ancak çıkarı olursa olurdu benim yanımda. karşılıksız hiçbir şey yapmazdı yapmadı. belki bi iki yemek ısmarlamıştır onda da yüzüme vurdu bi defa. kızardı kavga ederdik yarım saat sonra cips aldırırdı film izlerdik ablamlayım zaman geçiriyorum diye çok mutlu olurdum. daha çok çok küçücükken derdim bir gün böyle olmayacağız diye çaktırmaz çok üzülürdüm. gözleri bozuktu gözlük kullanırdı ablam göz numarasının büyüdüğünü öğrenince salya sümük hüngür hüngür ağlamıştım defalarca ablamın gözü kör olacak benim gözlerimi ona versinler diye. ben kendisini her şeyin en iyisine layık görürken o benim en ucuzunu kötüsünü ikinci elini isterdi. masraf ettirme derdi çok kötü hissederdim kendimi.
bu böyle uzar gider sayfaları doldurur sadede gelmeye çalışayım ama çok dolu içim gözlerimden yaşlar aka aka yazıyorum bunları çok canım yanıyor. ablam evlendi geçen sene. ondan önceki sene sanırım çok kötü kavga etmiştik yine bencillik ettiği içindi hep bencillik ederdi. kendisinin suçuydu ama özür bekliyordu benden çok sinirliydim uzun süre küs kaldık sonra barıştık. sonra yayladaydık çok iş yapmıştım marketten bir şeyler istemiştim hak ettiğimi düşünmüştüm annem onları söylerken laf attı bana tüm marketi isteseydi diye. para kendisinden de çıkmıyor ki çok kırıldım bir şeyler yeme hakkım bile yoktu demek. ama hiçbir şey demedim eve geldi durduk yere laf soktu bana çok büyük kavga ettik patladım çünkü abla mısın sen dedim ben ablayım sen benim kardeşim değilsin dedi bana. babam geldi bana kızdı. o günler hiç geçmedi hiçbirisiyle konuşmadım. annem bile gelip arka çıkmadı. aylar geçti bir tanesinden özür duymadım hiçbirinin yüzüne bakmadım. düğün zamanı geldi çattı gitmeyeceğime yemin etmiştim ama son zamanlarda yine öyle şey olmaz bunun daha ilerisi var çoluğa çocuğa karışacak teyze olacağım ablam o benim diye. son haftada yine yaptı yapacağını çok kırdı beni. asla gitmeyecektim yine olmadı. gittik salona, oturdum içime de bi öküz oturdu. enişteyle kol kola görünce göğsüm sıkıştı gözlerim doldu her şey geçti gözümün önünden. küçükken kendisi daha dün liseye gidiyordu biz bilgisayara kim oturacak kavgası yapıyorduk. ne kadar kavga etsek de tartışsak da hemen dibimdeki odada oluyordu. şimdi o da yoktu. hiçbiri yoktu. ortada doğru dürüst bir abla kardeş ilişkisi de yoktu hiç olmamıştı. hüngür hüngür ağlamaya başladım sular seller gibi aktı göz yaşlarım. sonra dans falan başladı çok istedim yanına gitmeyi gelinlik içinde ne kadar güzel olduğunu görmeyi.
kendi başıma bi türlü kalkamadım çünkü içimde öyle bir korku vardı ki. ya ablam beni karşısında istemezse korkusu. ya düğününde beni kardeşini ama kardeşi olmayan da beni istemezse diye. sonra kuzenim elimden tuttu da götürdü yanına gelince hem mutlu oldum hem çok tedirgin. ama orada kabul etti beni gel dedi kardeşimsin tabii ki de oynayacaksın benle dedi. ellerim bacaklarım titreye titreye gözüm dolu dolu dans ettim orada. ikinci düğün başka şehirde oldu onu orada bıraktık döndük. ben de kalbimin büyük bir kısmını orada bıraktım.
sonra yine kavga ettik çünkü yine kendisi kendisinin istediği bir şey olsun istemişti beni ve benim düşüncemi ihtiyacımı isteğimi hiç düşünmemişti. ben hayır diyince de küsmüştü aylarca konuşmamıştı benle.
hamileydi o an gerçekten istediğini yapacak halim yoktu diye kabul etmedim. yoksa hamilelik haberini aldığım günden beri her gün arayıp soruyordum önemsiyordum onu çok. ama sonra işte. sonra aylar geçti geçti doğum günü geldi. yine kendi hatasıydı ama benden özür bekliyordu çok tahammülsüzdüm çok bıkkındım ama yine alttan aldım. alttan almaktan boynum bükülmüştü daha da kalkmazdı zaten. kendisine de bebeğe de hediye aldım içine de uzunca samimi duygusal bir not yazdım özür diledim. kargo ulaştı 5 gün sonra annemin lafıyla kuru bir teşekkür etti bana. cevap verecektim annemle konuşurken okulla ilgili kötü bir şey gelmişti başıma. o hak ediyor iyi olmuş dedi. cevap vermedim teşekkürüne. öyle bir bulandı ki kafam şu anda da yazarken anlıyorum tüm suç bende. şu anki halimin hepsi benim suçum. iki hafta geçti nasılsın dedi iyiyim dedim. iki hafta boyunca her gün zehir zemberek şeyler geldi aklıma yazacak tek kelime etmedim.
annen anlattı bir şeyler olmuş konuşmak istersen buradayım dedi. gerek yok artık bilmeden iyi olmuş demeseydin olabilirdi seni zorla ablam yapmaktan yoruldum artık yazdım. sonrası kavga kıyamet. ben içimi döktükçe o geri tepti en sonunda nasıl oldu bilmiyorum anlamış beni özür diledi. tekrar deneyelim dedi inandım. asla eski samimiyetimiz olmadı ama küs de değildik sanki öyle kötü davranmamaya çalışıyordu o bana yeterdi.
zaman geçti konuştuk okulu bu sene için bırakmıştım hamileliğinin son anlarında yanında olmak istiyordum ben kendim doğumdan sonra da belki bir işe yararım diye. sonra kendisi dedi ama defalarca ekledi sen istiyorsan tabii diye ben de kararlarımı da beni de önemsiyor artık diye düşündüm. varlığın yeter dedi bana nefesin yeter dedi. sen gel istediğini yap sen evde ol yeter o bana dedi. çok sevindim o bunları diyince. koşar ayak geldim. ilk günler iyiydi sonradan bozuldu. anlayışsız davranır oldu kalbimi kırar oldu dedikleriyle yaptıklarıyla. ev işlerine yardım etmeye çalıştım ben süpüreyim dedim içime sinmiyor dedi ben sileyim dedim içime sinmiyor dedi. yaptığımı yemez biliyorum. ama yemeğe yardım edeyim dedim yok şu an gerek yok derdi ben de boş olunca enişte git yardım et derdi. iki arada bir derede kalırdım. en fazla masayı kuruyor topluyordum bulaşık yıkıyordum. bi ara hastalandım bulaşıcı değil böbreklerimde kum vardı enfeksiyonum vardı masaj aleti vardı arada iyi geliyor diye kullanıyordum onu aldı kaldırdı. halim yok uyanamıyorum kalkamıyorum diye kahvaltıya çağırmadı. ben uyanık uyanık gülüşmelerini dinledim. çağrılmadığım sofraya nasıl gideyim. sonra da laf yerdim kahvaltı kuruldu gelmedin diye. bir gün enişte senin bu kızı şuraya koysak öylece dursa daha çok faydası olur bozuk defolu bu dedi. demedi ablam hiçbir şey. güldü geçti. normalde enişte beni çok sever diye bilirim düşünürüm abim o kardeşi olarak görür beni diye. çok şey dediler yaptılar kırıcı hiçbir şey demedim annem babam aradı bir de onlar karşılık verme kavga etme nazik ol derdi. anlatamazdım. ablam benden bir şey istese ikiletmem. gördüğümü de yapmaya çalışıyorum ama yok bugün o kadar oturduk birlikte bir tabak bir de çatal aldım börek için. yedim onu dizi izledik sonra aklımdan çıkmış masanın üstünde kalmış. ben de tüm gün yanlarında olup 5 dakikalığına bilgisayara geçtim birden eniştenin bağırışı kızışı ablanın karnı burnunda bir de çocukla uğraşıyor senin yapacağın işi o yapıyor kalk çabuk git yediğini yıka ne yiyip bırakıyorsun tabağını diye bağırdı. tamam dedim ama şok olduğum için kaldım yerimde üstüme yürüdü gitti sonra. o iki bulaşık bana nasıl 5 saat gibi geldi bilmiyorum. aralıksız saatlerce ağladım her şeyi düşünerek. ablam bilirdi benim buna hiç alışkın olmadığımı çok kırıldığımı üzüldüğümü bilmiştir. tuvalet dibimdeki odada 4 kere tuvalete gitti geldi yanıma gelip 2 kelime etmedi bana. belki içim rahatlar belki bilmiyorum. enişte gelip özür dilemedi hiç. normalde hep sakin hep eğlenceliydi nasıl patladı bana birden nasıl iğrendirdim bu kadar kendimden birden anlamadım hiç ne yaptım. ablama yakınlaşmaya çalıştıkça yok elini orada çek yok bana yaslanma. ne sorup duruyorsun iyiyim işte. yetmedi demek ki yetmedi varlığım nefesim hiçbiri yetmedi vermek istediğim gözlerim saf sevgim hiçbir zaman yetmedi. ablama karşı büyüyemedim hiç ben, çünkü ablam olmadı hiç. dört duvar bir yerde çürüyorum şimdi annem de yok babam da. çok uzaktayım gitmek istesem olmayacak kalsam hiç olmayacak kendimi öldürsem kimse bir gram üzüntü duymayacak her bir hücrem acı içinde. anladım ki enişte de beni asla benden ötürü sevmiyor ablamdan ötürü iyi davranıyor. beklemezdim hiç. ona ayrı paramparça oldum.
Her ne sebepten olursa olsun okula ara vermeniz doğru değil o okulu bitirin ekmeğinizi kazanın ayrı bir eve çıkıp vakti gelince de kendi yuvanızı kurun. Kendi hayatınız olsun sizi istemeyenleri siz hiç istemeyin.okula ara vermem ablamla alakalı değil zaten öyle olacaktı hem ben istedim kendim gitmek hem de o istedi varlığın yeter evde bir nefes olsa yeter bana diyerek diğer dediklerinizde haklısınız.
Kıskanç ruh hastası ablandan uzak dur. Kendine yazık etme. Kendi ayaklarının üzerinde dur onlara maddi manevi muhtaç olma. Bu nedir ya kullanıp bir de kavga etmek. Bebek değilsin hakkını yedirme. Çık annenin evine sonra da iletişimini kes ablanla. Seni uzmesine izin verme. Köpek gibi pişman olup peşinde koşacak bak gör.her bir zerrem acı içinde nefes alamıyorum. anlatacak konuşacak kimsem yok en azından içimden geçenleri okuyacak birileri olsa yeter bana. başlıktaki gibi ablam var kendisi hamile ve benden doğdum doğalı nefret ediyor. dayanamıyorum hiç dayanacak gücüm kalmadı sızlıyor her tarafım. çok uzun olacak, kitap gibi özür dilerim. size kalmış okuyup okumamak. en sonuncu paragraf güncel halim sadece
ablamla aramda 8 yaş var ben 19 yaşındayım o 27 yaşında. ben 9 yaşına gelene kadar da başka kardeşimiz olmadı. anne babamız çalışırdı boş vakitlerinde de dinlenirlerdi otururlardı biz ablamla iki kardeş kalırdık. birlikte zaman geçirirdik o yüzden ben ablama hep daha çok ihtiyaç duyar daha çok severdim sevgisini beklerdim. hep çok fedakardım ona hep affederdim. iki tane alırlardı bize bir şeyden o seviyor diye benimkini ona verirdim. kendime almaz ona alırdım. ama o benim hakkımı da alırdı, yerdi benden habersiz. her bir çocuğun yaptığı yaramazlıkları yaptım diye keşke doğmasaydı hiç sevmiyorum. yazmış o zamanlarda da. çok sonra gördüm bunu ben. sözde en çok beni kendisi istemiş doğumuma en çok o sevinmiş. bunu duydukça kendimde aradım hatayı hep. annemlere karşı hep onu korurdum. ama o ancak çıkarı olursa olurdu benim yanımda. karşılıksız hiçbir şey yapmazdı yapmadı. belki bi iki yemek ısmarlamıştır onda da yüzüme vurdu bi defa. kızardı kavga ederdik yarım saat sonra cips aldırırdı film izlerdik ablamlayım zaman geçiriyorum diye çok mutlu olurdum. daha çok çok küçücükken derdim bir gün böyle olmayacağız diye çaktırmaz çok üzülürdüm. gözleri bozuktu gözlük kullanırdı ablam göz numarasının büyüdüğünü öğrenince salya sümük hüngür hüngür ağlamıştım defalarca ablamın gözü kör olacak benim gözlerimi ona versinler diye. ben kendisini her şeyin en iyisine layık görürken o benim en ucuzunu kötüsünü ikinci elini isterdi. masraf ettirme derdi çok kötü hissederdim kendimi.
bu böyle uzar gider sayfaları doldurur sadede gelmeye çalışayım ama çok dolu içim gözlerimden yaşlar aka aka yazıyorum bunları çok canım yanıyor. ablam evlendi geçen sene. ondan önceki sene sanırım çok kötü kavga etmiştik yine bencillik ettiği içindi hep bencillik ederdi. kendisinin suçuydu ama özür bekliyordu benden çok sinirliydim uzun süre küs kaldık sonra barıştık. sonra yayladaydık çok iş yapmıştım marketten bir şeyler istemiştim hak ettiğimi düşünmüştüm annem onları söylerken laf attı bana tüm marketi isteseydi diye. para kendisinden de çıkmıyor ki çok kırıldım bir şeyler yeme hakkım bile yoktu demek. ama hiçbir şey demedim eve geldi durduk yere laf soktu bana çok büyük kavga ettik patladım çünkü abla mısın sen dedim ben ablayım sen benim kardeşim değilsin dedi bana. babam geldi bana kızdı. o günler hiç geçmedi hiçbirisiyle konuşmadım. annem bile gelip arka çıkmadı. aylar geçti bir tanesinden özür duymadım hiçbirinin yüzüne bakmadım. düğün zamanı geldi çattı gitmeyeceğime yemin etmiştim ama son zamanlarda yine öyle şey olmaz bunun daha ilerisi var çoluğa çocuğa karışacak teyze olacağım ablam o benim diye. son haftada yine yaptı yapacağını çok kırdı beni. asla gitmeyecektim yine olmadı. gittik salona, oturdum içime de bi öküz oturdu. enişteyle kol kola görünce göğsüm sıkıştı gözlerim doldu her şey geçti gözümün önünden. küçükken kendisi daha dün liseye gidiyordu biz bilgisayara kim oturacak kavgası yapıyorduk. ne kadar kavga etsek de tartışsak da hemen dibimdeki odada oluyordu. şimdi o da yoktu. hiçbiri yoktu. ortada doğru dürüst bir abla kardeş ilişkisi de yoktu hiç olmamıştı. hüngür hüngür ağlamaya başladım sular seller gibi aktı göz yaşlarım. sonra dans falan başladı çok istedim yanına gitmeyi gelinlik içinde ne kadar güzel olduğunu görmeyi.
kendi başıma bi türlü kalkamadım çünkü içimde öyle bir korku vardı ki. ya ablam beni karşısında istemezse korkusu. ya düğününde beni kardeşini ama kardeşi olmayan da beni istemezse diye. sonra kuzenim elimden tuttu da götürdü yanına gelince hem mutlu oldum hem çok tedirgin. ama orada kabul etti beni gel dedi kardeşimsin tabii ki de oynayacaksın benle dedi. ellerim bacaklarım titreye titreye gözüm dolu dolu dans ettim orada. ikinci düğün başka şehirde oldu onu orada bıraktık döndük. ben de kalbimin büyük bir kısmını orada bıraktım.
sonra yine kavga ettik çünkü yine kendisi kendisinin istediği bir şey olsun istemişti beni ve benim düşüncemi ihtiyacımı isteğimi hiç düşünmemişti. ben hayır diyince de küsmüştü aylarca konuşmamıştı benle.
hamileydi o an gerçekten istediğini yapacak halim yoktu diye kabul etmedim. yoksa hamilelik haberini aldığım günden beri her gün arayıp soruyordum önemsiyordum onu çok. ama sonra işte. sonra aylar geçti geçti doğum günü geldi. yine kendi hatasıydı ama benden özür bekliyordu çok tahammülsüzdüm çok bıkkındım ama yine alttan aldım. alttan almaktan boynum bükülmüştü daha da kalkmazdı zaten. kendisine de bebeğe de hediye aldım içine de uzunca samimi duygusal bir not yazdım özür diledim. kargo ulaştı 5 gün sonra annemin lafıyla kuru bir teşekkür etti bana. cevap verecektim annemle konuşurken okulla ilgili kötü bir şey gelmişti başıma. o hak ediyor iyi olmuş dedi. cevap vermedim teşekkürüne. öyle bir bulandı ki kafam şu anda da yazarken anlıyorum tüm suç bende. şu anki halimin hepsi benim suçum. iki hafta geçti nasılsın dedi iyiyim dedim. iki hafta boyunca her gün zehir zemberek şeyler geldi aklıma yazacak tek kelime etmedim.
annen anlattı bir şeyler olmuş konuşmak istersen buradayım dedi. gerek yok artık bilmeden iyi olmuş demeseydin olabilirdi seni zorla ablam yapmaktan yoruldum artık yazdım. sonrası kavga kıyamet. ben içimi döktükçe o geri tepti en sonunda nasıl oldu bilmiyorum anlamış beni özür diledi. tekrar deneyelim dedi inandım. asla eski samimiyetimiz olmadı ama küs de değildik sanki öyle kötü davranmamaya çalışıyordu o bana yeterdi.
zaman geçti konuştuk okulu bu sene için bırakmıştım hamileliğinin son anlarında yanında olmak istiyordum ben kendim doğumdan sonra da belki bir işe yararım diye. sonra kendisi dedi ama defalarca ekledi sen istiyorsan tabii diye ben de kararlarımı da beni de önemsiyor artık diye düşündüm. varlığın yeter dedi bana nefesin yeter dedi. sen gel istediğini yap sen evde ol yeter o bana dedi. çok sevindim o bunları diyince. koşar ayak geldim. ilk günler iyiydi sonradan bozuldu. anlayışsız davranır oldu kalbimi kırar oldu dedikleriyle yaptıklarıyla. ev işlerine yardım etmeye çalıştım ben süpüreyim dedim içime sinmiyor dedi ben sileyim dedim içime sinmiyor dedi. yaptığımı yemez biliyorum. ama yemeğe yardım edeyim dedim yok şu an gerek yok derdi ben de boş olunca enişte git yardım et derdi. iki arada bir derede kalırdım. en fazla masayı kuruyor topluyordum bulaşık yıkıyordum. bi ara hastalandım bulaşıcı değil böbreklerimde kum vardı enfeksiyonum vardı masaj aleti vardı arada iyi geliyor diye kullanıyordum onu aldı kaldırdı. halim yok uyanamıyorum kalkamıyorum diye kahvaltıya çağırmadı. ben uyanık uyanık gülüşmelerini dinledim. çağrılmadığım sofraya nasıl gideyim. sonra da laf yerdim kahvaltı kuruldu gelmedin diye. bir gün enişte senin bu kızı şuraya koysak öylece dursa daha çok faydası olur bozuk defolu bu dedi. demedi ablam hiçbir şey. güldü geçti. normalde enişte beni çok sever diye bilirim düşünürüm abim o kardeşi olarak görür beni diye. çok şey dediler yaptılar kırıcı hiçbir şey demedim annem babam aradı bir de onlar karşılık verme kavga etme nazik ol derdi. anlatamazdım. ablam benden bir şey istese ikiletmem. gördüğümü de yapmaya çalışıyorum ama yok bugün o kadar oturduk birlikte bir tabak bir de çatal aldım börek için. yedim onu dizi izledik sonra aklımdan çıkmış masanın üstünde kalmış. ben de tüm gün yanlarında olup 5 dakikalığına bilgisayara geçtim birden eniştenin bağırışı kızışı ablanın karnı burnunda bir de çocukla uğraşıyor senin yapacağın işi o yapıyor kalk çabuk git yediğini yıka ne yiyip bırakıyorsun tabağını diye bağırdı. tamam dedim ama şok olduğum için kaldım yerimde üstüme yürüdü gitti sonra. o iki bulaşık bana nasıl 5 saat gibi geldi bilmiyorum. aralıksız saatlerce ağladım her şeyi düşünerek. ablam bilirdi benim buna hiç alışkın olmadığımı çok kırıldığımı üzüldüğümü bilmiştir. tuvalet dibimdeki odada 4 kere tuvalete gitti geldi yanıma gelip 2 kelime etmedi bana. belki içim rahatlar belki bilmiyorum. enişte gelip özür dilemedi hiç. normalde hep sakin hep eğlenceliydi nasıl patladı bana birden nasıl iğrendirdim bu kadar kendimden birden anlamadım hiç ne yaptım. ablama yakınlaşmaya çalıştıkça yok elini orada çek yok bana yaslanma. ne sorup duruyorsun iyiyim işte. yetmedi demek ki yetmedi varlığım nefesim hiçbiri yetmedi vermek istediğim gözlerim saf sevgim hiçbir zaman yetmedi. ablama karşı büyüyemedim hiç ben, çünkü ablam olmadı hiç. dört duvar bir yerde çürüyorum şimdi annem de yok babam da. çok uzaktayım gitmek istesem olmayacak kalsam hiç olmayacak kendimi öldürsem kimse bir gram üzüntü duymayacak her bir hücrem acı içinde. anladım ki enişte de beni asla benden ötürü sevmiyor ablamdan ötürü iyi davranıyor. beklemezdim hiç. ona ayrı paramparça oldum.
Ben tek kızım.. Keşke sizin ablanız gibi bir ablam olsaydı. Kendimi bazen çok yalnız hissediyorum..Ablam 45 ben 31 yaşındayım . Heryerde kızım die tanıtır minyonum . 3 tane kızı 1 oğlu var yegenım 25 yaşında en büyüğü yaniküçükken anlamazdım çocuğum olunca anladım beni kendi çocuklarından biri gibi görüyordu çünkü çocuğuma torunu gibi ilgi sevgi verdi valla teyze sevgisi falan halt yer anane babane gibi elimden alacaktı şimdi hamileyim daha çorap almadım ablam bebek arabasını bile secmıs begenmıs ben alcam sakın almayın die fotosunu attı begenırsiniz değil mi bunu alsam die ilk cocugumunda odasını ablam yapmıştı 3 aylık bezını almıştı . Şimdi bununda battanıyelerını falan almış hemıde ilk ogrendıgı günün ertesisi aldı geldi . Çalışıyor maddi gücü yerınde bende bişey demiyorum alma etme die. hamileliğimi öğreneli 2 hafta oldu 2-2 top. 4 bin hesabıma para gönderdi canın ne ister gözün ne görür al die eşim kızıyor abla nie böyle yapan ben burdayım die sen kimsin çocuğum diyor cunkı onada cocugumsun diyor bu arada maddi durumumuz yerinde o kendı kendıne görevler ediniyor
Şikayet gibi olmasın bende bazen bunalıyorumBen tek kızım.. Keşke sizin ablanız gibi bir ablam olsaydı. Kendimi bazen çok yalnız hissediyorum..
Maşallah ablanıza
Ay ablanla olan her şeyi bir kenara bırakıyorum tamam mı kusura bakma ablan zaten insan değil ben onu geçiyorum, enişten kendini ne hal zannediyor acaba ne münasebet arkadaşım nasıl öyle davranabilir sana????? Onun öyle davranmasına şahit olup da susan ablanın ablalığına tüküreyim ben. O evden çıkacaksın annenlere döneceksin gerekirse ömür boyu ablanın defterini kapatacaksın ta ki ablan insan olup eşek gibi özür dileyene kadar kendini affettirene kadar. Bu kadar saf olma lütfen ya o kadar sinirlendim ki okurkenher bir zerrem acı içinde nefes alamıyorum. anlatacak konuşacak kimsem yok en azından içimden geçenleri okuyacak birileri olsa yeter bana. başlıktaki gibi ablam var kendisi hamile ve benden doğdum doğalı nefret ediyor. dayanamıyorum hiç dayanacak gücüm kalmadı sızlıyor her tarafım. çok uzun olacak, kitap gibi özür dilerim. size kalmış okuyup okumamak. en sonuncu paragraf güncel halim sadece
ablamla aramda 8 yaş var ben 19 yaşındayım o 27 yaşında. ben 9 yaşına gelene kadar da başka kardeşimiz olmadı. anne babamız çalışırdı boş vakitlerinde de dinlenirlerdi otururlardı biz ablamla iki kardeş kalırdık. birlikte zaman geçirirdik o yüzden ben ablama hep daha çok ihtiyaç duyar daha çok severdim sevgisini beklerdim. hep çok fedakardım ona hep affederdim. iki tane alırlardı bize bir şeyden o seviyor diye benimkini ona verirdim. kendime almaz ona alırdım. ama o benim hakkımı da alırdı, yerdi benden habersiz. her bir çocuğun yaptığı yaramazlıkları yaptım diye keşke doğmasaydı hiç sevmiyorum. yazmış o zamanlarda da. çok sonra gördüm bunu ben. sözde en çok beni kendisi istemiş doğumuma en çok o sevinmiş. bunu duydukça kendimde aradım hatayı hep. annemlere karşı hep onu korurdum. ama o ancak çıkarı olursa olurdu benim yanımda. karşılıksız hiçbir şey yapmazdı yapmadı. belki bi iki yemek ısmarlamıştır onda da yüzüme vurdu bi defa. kızardı kavga ederdik yarım saat sonra cips aldırırdı film izlerdik ablamlayım zaman geçiriyorum diye çok mutlu olurdum. daha çok çok küçücükken derdim bir gün böyle olmayacağız diye çaktırmaz çok üzülürdüm. gözleri bozuktu gözlük kullanırdı ablam göz numarasının büyüdüğünü öğrenince salya sümük hüngür hüngür ağlamıştım defalarca ablamın gözü kör olacak benim gözlerimi ona versinler diye. ben kendisini her şeyin en iyisine layık görürken o benim en ucuzunu kötüsünü ikinci elini isterdi. masraf ettirme derdi çok kötü hissederdim kendimi.
bu böyle uzar gider sayfaları doldurur sadede gelmeye çalışayım ama çok dolu içim gözlerimden yaşlar aka aka yazıyorum bunları çok canım yanıyor. ablam evlendi geçen sene. ondan önceki sene sanırım çok kötü kavga etmiştik yine bencillik ettiği içindi hep bencillik ederdi. kendisinin suçuydu ama özür bekliyordu benden çok sinirliydim uzun süre küs kaldık sonra barıştık. sonra yayladaydık çok iş yapmıştım marketten bir şeyler istemiştim hak ettiğimi düşünmüştüm annem onları söylerken laf attı bana tüm marketi isteseydi diye. para kendisinden de çıkmıyor ki çok kırıldım bir şeyler yeme hakkım bile yoktu demek. ama hiçbir şey demedim eve geldi durduk yere laf soktu bana çok büyük kavga ettik patladım çünkü abla mısın sen dedim ben ablayım sen benim kardeşim değilsin dedi bana. babam geldi bana kızdı. o günler hiç geçmedi hiçbirisiyle konuşmadım. annem bile gelip arka çıkmadı. aylar geçti bir tanesinden özür duymadım hiçbirinin yüzüne bakmadım. düğün zamanı geldi çattı gitmeyeceğime yemin etmiştim ama son zamanlarda yine öyle şey olmaz bunun daha ilerisi var çoluğa çocuğa karışacak teyze olacağım ablam o benim diye. son haftada yine yaptı yapacağını çok kırdı beni. asla gitmeyecektim yine olmadı. gittik salona, oturdum içime de bi öküz oturdu. enişteyle kol kola görünce göğsüm sıkıştı gözlerim doldu her şey geçti gözümün önünden. küçükken kendisi daha dün liseye gidiyordu biz bilgisayara kim oturacak kavgası yapıyorduk. ne kadar kavga etsek de tartışsak da hemen dibimdeki odada oluyordu. şimdi o da yoktu. hiçbiri yoktu. ortada doğru dürüst bir abla kardeş ilişkisi de yoktu hiç olmamıştı. hüngür hüngür ağlamaya başladım sular seller gibi aktı göz yaşlarım. sonra dans falan başladı çok istedim yanına gitmeyi gelinlik içinde ne kadar güzel olduğunu görmeyi.
kendi başıma bi türlü kalkamadım çünkü içimde öyle bir korku vardı ki. ya ablam beni karşısında istemezse korkusu. ya düğününde beni kardeşini ama kardeşi olmayan da beni istemezse diye. sonra kuzenim elimden tuttu da götürdü yanına gelince hem mutlu oldum hem çok tedirgin. ama orada kabul etti beni gel dedi kardeşimsin tabii ki de oynayacaksın benle dedi. ellerim bacaklarım titreye titreye gözüm dolu dolu dans ettim orada. ikinci düğün başka şehirde oldu onu orada bıraktık döndük. ben de kalbimin büyük bir kısmını orada bıraktım.
sonra yine kavga ettik çünkü yine kendisi kendisinin istediği bir şey olsun istemişti beni ve benim düşüncemi ihtiyacımı isteğimi hiç düşünmemişti. ben hayır diyince de küsmüştü aylarca konuşmamıştı benle.
hamileydi o an gerçekten istediğini yapacak halim yoktu diye kabul etmedim. yoksa hamilelik haberini aldığım günden beri her gün arayıp soruyordum önemsiyordum onu çok. ama sonra işte. sonra aylar geçti geçti doğum günü geldi. yine kendi hatasıydı ama benden özür bekliyordu çok tahammülsüzdüm çok bıkkındım ama yine alttan aldım. alttan almaktan boynum bükülmüştü daha da kalkmazdı zaten. kendisine de bebeğe de hediye aldım içine de uzunca samimi duygusal bir not yazdım özür diledim. kargo ulaştı 5 gün sonra annemin lafıyla kuru bir teşekkür etti bana. cevap verecektim annemle konuşurken okulla ilgili kötü bir şey gelmişti başıma. o hak ediyor iyi olmuş dedi. cevap vermedim teşekkürüne. öyle bir bulandı ki kafam şu anda da yazarken anlıyorum tüm suç bende. şu anki halimin hepsi benim suçum. iki hafta geçti nasılsın dedi iyiyim dedim. iki hafta boyunca her gün zehir zemberek şeyler geldi aklıma yazacak tek kelime etmedim.
annen anlattı bir şeyler olmuş konuşmak istersen buradayım dedi. gerek yok artık bilmeden iyi olmuş demeseydin olabilirdi seni zorla ablam yapmaktan yoruldum artık yazdım. sonrası kavga kıyamet. ben içimi döktükçe o geri tepti en sonunda nasıl oldu bilmiyorum anlamış beni özür diledi. tekrar deneyelim dedi inandım. asla eski samimiyetimiz olmadı ama küs de değildik sanki öyle kötü davranmamaya çalışıyordu o bana yeterdi.
zaman geçti konuştuk okulu bu sene için bırakmıştım hamileliğinin son anlarında yanında olmak istiyordum ben kendim doğumdan sonra da belki bir işe yararım diye. sonra kendisi dedi ama defalarca ekledi sen istiyorsan tabii diye ben de kararlarımı da beni de önemsiyor artık diye düşündüm. varlığın yeter dedi bana nefesin yeter dedi. sen gel istediğini yap sen evde ol yeter o bana dedi. çok sevindim o bunları diyince. koşar ayak geldim. ilk günler iyiydi sonradan bozuldu. anlayışsız davranır oldu kalbimi kırar oldu dedikleriyle yaptıklarıyla. ev işlerine yardım etmeye çalıştım ben süpüreyim dedim içime sinmiyor dedi ben sileyim dedim içime sinmiyor dedi. yaptığımı yemez biliyorum. ama yemeğe yardım edeyim dedim yok şu an gerek yok derdi ben de boş olunca enişte git yardım et derdi. iki arada bir derede kalırdım. en fazla masayı kuruyor topluyordum bulaşık yıkıyordum. bi ara hastalandım bulaşıcı değil böbreklerimde kum vardı enfeksiyonum vardı masaj aleti vardı arada iyi geliyor diye kullanıyordum onu aldı kaldırdı. halim yok uyanamıyorum kalkamıyorum diye kahvaltıya çağırmadı. ben uyanık uyanık gülüşmelerini dinledim. çağrılmadığım sofraya nasıl gideyim. sonra da laf yerdim kahvaltı kuruldu gelmedin diye. bir gün enişte senin bu kızı şuraya koysak öylece dursa daha çok faydası olur bozuk defolu bu dedi. demedi ablam hiçbir şey. güldü geçti. normalde enişte beni çok sever diye bilirim düşünürüm abim o kardeşi olarak görür beni diye. çok şey dediler yaptılar kırıcı hiçbir şey demedim annem babam aradı bir de onlar karşılık verme kavga etme nazik ol derdi. anlatamazdım. ablam benden bir şey istese ikiletmem. gördüğümü de yapmaya çalışıyorum ama yok bugün o kadar oturduk birlikte bir tabak bir de çatal aldım börek için. yedim onu dizi izledik sonra aklımdan çıkmış masanın üstünde kalmış. ben de tüm gün yanlarında olup 5 dakikalığına bilgisayara geçtim birden eniştenin bağırışı kızışı ablanın karnı burnunda bir de çocukla uğraşıyor senin yapacağın işi o yapıyor kalk çabuk git yediğini yıka ne yiyip bırakıyorsun tabağını diye bağırdı. tamam dedim ama şok olduğum için kaldım yerimde üstüme yürüdü gitti sonra. o iki bulaşık bana nasıl 5 saat gibi geldi bilmiyorum. aralıksız saatlerce ağladım her şeyi düşünerek. ablam bilirdi benim buna hiç alışkın olmadığımı çok kırıldığımı üzüldüğümü bilmiştir. tuvalet dibimdeki odada 4 kere tuvalete gitti geldi yanıma gelip 2 kelime etmedi bana. belki içim rahatlar belki bilmiyorum. enişte gelip özür dilemedi hiç. normalde hep sakin hep eğlenceliydi nasıl patladı bana birden nasıl iğrendirdim bu kadar kendimden birden anlamadım hiç ne yaptım. ablama yakınlaşmaya çalıştıkça yok elini orada çek yok bana yaslanma. ne sorup duruyorsun iyiyim işte. yetmedi demek ki yetmedi varlığım nefesim hiçbiri yetmedi vermek istediğim gözlerim saf sevgim hiçbir zaman yetmedi. ablama karşı büyüyemedim hiç ben, çünkü ablam olmadı hiç. dört duvar bir yerde çürüyorum şimdi annem de yok babam da. çok uzaktayım gitmek istesem olmayacak kalsam hiç olmayacak kendimi öldürsem kimse bir gram üzüntü duymayacak her bir hücrem acı içinde. anladım ki enişte de beni asla benden ötürü sevmiyor ablamdan ötürü iyi davranıyor. beklemezdim hiç. ona ayrı paramparça oldum.
üvey kardeş lazımsa yancı olabilirmiyimAblam 45 ben 31 yaşındayım . Heryerde kızım die tanıtır minyonum . 3 tane kızı 1 oğlu var yegenım 25 yaşında en büyüğü yaniküçükken anlamazdım çocuğum olunca anladım beni kendi çocuklarından biri gibi görüyordu çünkü çocuğuma torunu gibi ilgi sevgi verdi valla teyze sevgisi falan halt yer anane babane gibi elimden alacaktı şimdi hamileyim daha çorap almadım ablam bebek arabasını bile secmıs begenmıs ben alcam sakın almayın die fotosunu attı begenırsiniz değil mi bunu alsam die ilk cocugumunda odasını ablam yapmıştı 3 aylık bezını almıştı . Şimdi bununda battanıyelerını falan almış hemıde ilk ogrendıgı günün ertesisi aldı geldi . Çalışıyor maddi gücü yerınde bende bişey demiyorum alma etme die. hamileliğimi öğreneli 2 hafta oldu 2-2 top. 4 bin hesabıma para gönderdi canın ne ister gözün ne görür al die eşim kızıyor abla nie böyle yapan ben burdayım die sen kimsin çocuğum diyor cunkı onada cocugumsun diyor bu arada maddi durumumuz yerinde o kendı kendıne görevler ediniyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?