Haksızlığa uğramışım gibi hissetmek

Arkadaşların önerileri de işe yarar. Hafta içi kanguru yada bebek arabasiyla kısa mesafede dışarı çıkıp gelmeye baslayin. Eşiniz izinli olunca da tek başınıza çıkın.

Uyku eğitimi de önemli . Başlarda zor ama piss pisss yapıp sırtına memesiz uyutmayi deneyebilirsiniz.
Oğlumda bunun faydasını gördüm ama o da çıkıp çıkıp geliyordu yatağından 🤭 kızım da memeyi bırakınca elimi tutarak uyumaya bağımlı oldu . 6 ve 3 yaşında cocuklarim şimdi , aynı odada ayri korunaklı yataklarına koyup çıkıyorum. Onlar odalarında kendi kendilerine uyuyorlar . Bu benim için daha 1 haftalık büyük ilerleme. Çok zorlandım bugüne kadar hala zorlu günler var ama ustesinden gelemeyecegimiz şey yok.
 
Bu sebepten annenizle iliskinizi bozmayin. Esiniz madem fiziken destek olamiyor, haftada bir veya iki haftada bir duzenli eleman cagirin bakin nasil rahatlayacaksiniz. Muhtemelen bu konuda ya maddi sorun var ya da esiniz ne gerek var kafasinda biri ki stresinizi annenize yoneltmissiniz. Zaten herseyin farkindasiniz, mevcut durumda hislerinizi yonetememeniz bir parca anlasilir ama siz de biliyorsunuz ki sorunun cozumu annenizde degil. Ikincisi bebekli hayat minimum 3 sene bu sekilde. Ise donup donmeme hususu cok oznel. Tavsiye istiyor musunuz bilmiyorum ama ise donmek sjzi bir yandan rahatlatirken diger yandan hic akliniza gelmeyen yeni dertler yeni stresler demek. Simdi size hersey harika olacak gibi geliyor olabilir ama oyle olmayadabilir. Bence once siz.mevcut durumunuzfa koklu degisiklik yapmadan ufak adimlar atin. Bebeginiz biraz daha buyuyunce eve oyun ablasi da cagirabilirsiniz. O bebekle oynarken siz de kisisel bakiminizi, ev isinizi yapabilirsiniz. Dinlenebilirsiniz diyemiyorum cunku bebeginiz cok kucuk ama gundelik hayat aktiviteleri yapmak zihinsel rahatlamaya faydali olabilir.
 
Peripadisahininkizi .!.:
Ya zaten bende bunu söylüyorum yazımı okuduysanız ama insanın yanında 2 saatlik uykuyla hiçbir desteği olmayınca böyle hissediyor bi yardıma ihtiyacı oluyor
Genişletmek için tıkla...

Suçluyu yanlış yerde arıyorsunuz, çocuğu yapan baba, bakmak zorunda olan baba. Sen yorgunluktan ölüp biterken eşin ne yapıyor konu sahibesi???
 
bakmak zorunda değil, ortada bi haksızlık yok
o dönem bakacak enerjisi varmış senin yeğenine bakmış
şuan enerjisi yok
benim anneannem de beni büyüttü, kardeşime baktı
artık yaşlandı, dayım da evlendi yarın öbür gün çocuğu olsa bakmaz
bakmam diyor zaten enerjisi yok, normal yani .
 
Aslında neden kırgın olduğunuzu anlıyorum... Ama onlar açısından bakın. Annenizin yaşı müsait değildir. Benim 1 oğlum kardeşimin 3 çocuğu var. Annem Haftanın yarısı onlara bakmaya gidiyor.
Benden 2. çocuğu istediler. Ay kardeşi olsun derler. Kim bakacak sorusunun cevabı bakıcıydı🥴. Başka sebeplerin daha var ama düşünmüyorum. Onların hali kalmadı bakamazlar. Ben çalışınca Oğluma tam hafta boyunca destek oldular. Kız kardeşimin bebelere 2 yada 3 gün bakmaları bile yoruyor. Diğer yıl, 3 yaşında kreşe gidecekler. Kardeşim iki tarafa da kızıyor. Sizin bebelere baktılar benimkilere bakamıyorlar diyo. Anlıyorum ama büyükler zorlanıyor artık...

İşe başlamayın, yardımcı bulun...
 
Peripadisahininkizi .!.:
6 aylık bebeğim var çalışıyordum ama izin aldım. Eşim işten akşam geç geliyor bebeği yarım saat bir saat görüyor en fazla. Sonra bebeğimi uyutuyorum. Eşimle de haftasonu gezmeye çıkmaya daha yeni başladım bebek durmaz etmez derken baya kendimi eve kapatmıştım.
Bebeğim gece 6-7 defa uyanıyor sürekli emmek istiyor ve bu doğduğundan beri böyle hiç fazladan uyuduğum olmadı. Sürekli emzirmeye kalktığım için geri uyumakta hep zorlandım. Günde max 3-4 saat uykuyla duruyorum. Gündüz de uyuyamıyorum.
Haksızlığa uğradım diye düşündüğüm noktaya gelince annem ve babam ilk torun gibi ilgilenmiyor. Şuan yiğenim 8 yaşında yani o zaman daha gençlerdi ama resmen annem kendini harap edercesine ablama gidip evi toplar bebeğe bakar. Bebeğin tırnağını kesmeye kadar annem düşünürdü.Onlar sürekli bize yemeğe gelirdi 2 günde bir gelir gelmese bebeği bırakır gezerler, onlar sorunlu evlilik yaşadığı için aman sorun yaşamasınlar bebeği bıraksınlar rahatlasınlar derlerdi.
Ben 4 yıllık evlilikte eşimle annemlere toplam 4 defa anca yemeğe gitmişimdir. Çünkü annem oldum olası stresli ev temizliği, yemek konularında.Ayrıca hep yorgun ev işlerine yetişemiyordu hiç bir zaman. Bunu da belli eder ablam umursamazdı ama ben umursadım yormak istemedim hiç.
Hala da yiğenime bakıyorlar bu arada haftada 2 gün annemlerde kalıyor.(ablam eşinden ayrıldığı için yiğenim annemlere çok düşkün oldu orada büyümeye devam etti) Zor bir çocuk aşırı hiperaktif gittiği zamanda annem mahvolduk diye anlatıyor. Yani bana gelemeyeceğini söylüyor.
Şimdi ben lohusalıkta annemde kaldım 10 gün bebeğim zaten küvözdeydi. Sonra evime geldim. Annem evler yakın olduğu için haftada 2 ya da 3 gün 2 saatlik bi görmeye gelip gidiyor. Ama ben asla dinlenmiş hissetmiyorum zaten o süreçte ya emiyor ya uyuyor annem de biraz sevip gidiyor gibi oluyor. Evimin hali berbat zaten hep dağınık. Annem çöpleri atar işte ya da bulaşıklar temizse dolaba yerleştirir. Ama ev asla düzelmiyor tabi bu işlerle.
Yani kendimce haksızlığa uğradığımı hissediyorum ama bu yaştan sonra annemde benim için bir şeyler yapıyor diye kendimi nankör gibi de hissediyorum.
Ablam çalışmadığı halde bebeğine nerdeyse her gün bakılmıştı ben çalışacağım ama direkt sen iyi bi bakıcı bul deniyor haklı da buluyorum bu yaştan sonra bakmak zorunda değiller diyorum ama bu haksızlık hissi beni bırakmıyor. Zaten 3 saatlik uykumdan dolayı baş ağrısı yaşıyorum sonra bu duyguları hissedip ağlıyorum. Birkaç kere anneme kendimi açmaya çalıştım ama biz de elimizden geleni yapıyoruz napalım dedi biraz daha konuşsam zaten o da beni nankörlükle suçlayacak daha napalım diye.
Yani bende kendi düşüncelerimden dolayı kendimi suçluyorum böyle karşılaştırmak doğru değil diye.
Bir de bebeğimi bırakmak istemiyorum 2 yaşına kadar ama bu düşüncelerden dolayı hem psikolojik hem fizyolojik çok yorulacak gibi hissediyorum acaba bakıcı alıp işe gitsem psikolojim düzelir mi diyorum tabi bi taraftan bebeğimi bırakmak çok zor geliyor.
Genişletmek için tıkla...
Ay benim bı eltim var üç cocugu var, bir çocuk bakmış kadar yorulmamistir. Eşi, annesi, babası, kaynanasi derken kadın emzirmek dışında çocuk kucağına almamıştır. Millete buyutturdu çocuklarını. Bazıları şanslı oluyor bacım. Kimseye minnet etme boşver kendi çocuğunu kendin büyüt. Benim annemde son bebeğimde 10 gün kaldı bir iş yapmadi( tabiki varlığı yeter) baya iyi agirlamisiz ki, 20 günlükken yine geldi, evde çok yoruluyorum dinlenmeye geldim diyor.🤦🤷
 
Peripadisahininkizi .!.:
6 aylık bebeğim var çalışıyordum ama izin aldım. Eşim işten akşam geç geliyor bebeği yarım saat bir saat görüyor en fazla. Sonra bebeğimi uyutuyorum. Eşimle de haftasonu gezmeye çıkmaya daha yeni başladım bebek durmaz etmez derken baya kendimi eve kapatmıştım.
Bebeğim gece 6-7 defa uyanıyor sürekli emmek istiyor ve bu doğduğundan beri böyle hiç fazladan uyuduğum olmadı. Sürekli emzirmeye kalktığım için geri uyumakta hep zorlandım. Günde max 3-4 saat uykuyla duruyorum. Gündüz de uyuyamıyorum.
Haksızlığa uğradım diye düşündüğüm noktaya gelince annem ve babam ilk torun gibi ilgilenmiyor. Şuan yiğenim 8 yaşında yani o zaman daha gençlerdi ama resmen annem kendini harap edercesine ablama gidip evi toplar bebeğe bakar. Bebeğin tırnağını kesmeye kadar annem düşünürdü.Onlar sürekli bize yemeğe gelirdi 2 günde bir gelir gelmese bebeği bırakır gezerler, onlar sorunlu evlilik yaşadığı için aman sorun yaşamasınlar bebeği bıraksınlar rahatlasınlar derlerdi.
Ben 4 yıllık evlilikte eşimle annemlere toplam 4 defa anca yemeğe gitmişimdir. Çünkü annem oldum olası stresli ev temizliği, yemek konularında.Ayrıca hep yorgun ev işlerine yetişemiyordu hiç bir zaman. Bunu da belli eder ablam umursamazdı ama ben umursadım yormak istemedim hiç.
Hala da yiğenime bakıyorlar bu arada haftada 2 gün annemlerde kalıyor.(ablam eşinden ayrıldığı için yiğenim annemlere çok düşkün oldu orada büyümeye devam etti) Zor bir çocuk aşırı hiperaktif gittiği zamanda annem mahvolduk diye anlatıyor. Yani bana gelemeyeceğini söylüyor.
Şimdi ben lohusalıkta annemde kaldım 10 gün bebeğim zaten küvözdeydi. Sonra evime geldim. Annem evler yakın olduğu için haftada 2 ya da 3 gün 2 saatlik bi görmeye gelip gidiyor. Ama ben asla dinlenmiş hissetmiyorum zaten o süreçte ya emiyor ya uyuyor annem de biraz sevip gidiyor gibi oluyor. Evimin hali berbat zaten hep dağınık. Annem çöpleri atar işte ya da bulaşıklar temizse dolaba yerleştirir. Ama ev asla düzelmiyor tabi bu işlerle.
Yani kendimce haksızlığa uğradığımı hissediyorum ama bu yaştan sonra annemde benim için bir şeyler yapıyor diye kendimi nankör gibi de hissediyorum.
Ablam çalışmadığı halde bebeğine nerdeyse her gün bakılmıştı ben çalışacağım ama direkt sen iyi bi bakıcı bul deniyor haklı da buluyorum bu yaştan sonra bakmak zorunda değiller diyorum ama bu haksızlık hissi beni bırakmıyor. Zaten 3 saatlik uykumdan dolayı baş ağrısı yaşıyorum sonra bu duyguları hissedip ağlıyorum. Birkaç kere anneme kendimi açmaya çalıştım ama biz de elimizden geleni yapıyoruz napalım dedi biraz daha konuşsam zaten o da beni nankörlükle suçlayacak daha napalım diye.
Yani bende kendi düşüncelerimden dolayı kendimi suçluyorum böyle karşılaştırmak doğru değil diye.
Bir de bebeğimi bırakmak istemiyorum 2 yaşına kadar ama bu düşüncelerden dolayı hem psikolojik hem fizyolojik çok yorulacak gibi hissediyorum acaba bakıcı alıp işe gitsem psikolojim düzelir mi diyorum tabi bi taraftan bebeğimi bırakmak çok zor geliyor.
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle Allah evladinizi size bagislasin, hayirli saglikli ömürler versin.

Benim kiz kardesimin de dügün süreci, evliligin ilk dönemleri ve bebeginin yenidogan zamanı cok yorucuydu. Yükünü esi paylasmadigi icin annemle paylasiyordu. Geceleri o uyurdu annem bebegin basinda dururdu, uykusuz kalirdi.

Ben ise evlenirken olabildigince her seyle kendim ilgilenmeye calistim, anne babama fazla yük olmamak icin elimden geleni yaptim. Allah nasip ederse yakin zamanda bebegim dogacak. Bebegimle ilgili anneme sadece fikir danistim, sunu söyle mi alsam, böyle mi yapsam diye. Onun disinda dogum yaptiktan sonra beklentim tamamen kendim ve esim üzerine. Asla annemin gelip evimi toplamasini, bebegime bakmasini beklemiyorum. Cünkü o kendi cocuklarina ve ilk torununa bakti zaten, yorgun. Bi de niye ben yük olayim? Cocuk yapmak kendi tercihim, bu tercihimin arkasinda durmaliyim. Bana ev isleri, cocuk bakimi konusunda birinci destegi saglamak zorunda olan ise esim.

Esiniz eve geldikten sonra evi toparlayabilir, bebeginizin basinda durabilir. Haftasonlari sizi simartabilir. Bu konuyu esinizle paylasim yorgunlugunuzu hafifletmesini isteyin.
 
Peripadisahininkizi .!.:
Sanırım linç gelecek konuya şimdiden açtığıma pişman oldum bunlar sadece hislerim kimseyi birşeye zorlamıyorum kimseye de birşey anlatmıyorum kendimce yaşıyorum işte bu tükenmişliği 😪 sonda da acaba bakıcı bulup işe mi gitsem diyorum asıl çözüm olur mu ki duygu durumuma diye
Genişletmek için tıkla...
Ben sizi anlıyorum herşey daha çok yeni ama geçecek biraz daha sabır. Uykusuzluğun insana yaptırmayacağı birşey yok çok iyi bilirim.. Kendi düzeninizi kurun çözüm odaklı düşünün. Minimum 3 maximum 6 ay sonra bu duygu durumunuzdan eser kalmayacak çok daha farklı koşturmaların içinde olacaksınız, sağlıkla büyütün.. 🙏
 
Anneniz bir heves kosturmus anladigim kadarıyla da perte çıkmış.Siz de o zaman çocuk yapsaydiniz tam perti çıkardı böyle az çıkmış haklısınız bu nedenle kızmakta valla kimse bakmak zorunda değil bakana Allah razı olsun denir bakmayana bakmalı denmez o zaman oda guvenmiyorsan bı yerine doğurma der.Eş diye birşey var hiç esamesi okunmuyor herkes kendine yontuyor birde anne kötü oluyor duralım orda biraz .....Annelere eş muamelesi yapmamak lazım ha bir iki saat ona lafım yok ayda haftada bir arada oyalar isterse ona da lafım yok
Ama kadın anne olma yetisini belli bir yaşta neden kaybeder demekki bunu bizden iyi düşünen ve düzenleyen ulu büyük bir güç ve düzen var.Bunun üstüne laf etmek gerçekten haddini aşmaktir.Bir anne olarak böyle düşünüyorum
 
Peripadisahininkizi .!.:
Sanırım linç gelecek konuya şimdiden açtığıma pişman oldum bunlar sadece hislerim kimseyi birşeye zorlamıyorum kimseye de birşey anlatmıyorum kendimce yaşıyorum işte bu tükenmişliği 😪 sonda da acaba bakıcı bulup işe mi gitsem diyorum asıl çözüm olur mu ki duygu durumuma dk
Genişletmek için tıkla...

Peripadisahininkizi .!.:
Sanırım linç gelecek konuya şimdiden açtığıma pişman oldum bunlar sadece hislerim kimseyi birşeye zorlamıyorum kimseye de birşey anlatmıyorum kendimce yaşıyorum işte bu tükenmişliği 😪 sonda da acaba bakıcı bulup işe mi gitsem diyorum asıl çözüm olur mu ki duygu durumuma diye
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle iyi bir bakıcı bulup işe başlayın. Ben öyle yapmıştım. Bana çalışmak çok iyi gelmişti.
 
Size verebileceğim tek tavsiye gündüz bebeğiniz uyudugunda uyumaniz uykusuzluk tahammül sınırını zorlar eee bu bebek en az üç yaşını dolurana kadar geceleri uyanacak kimseden bir beklenti içine girmeyin inanın ikinci çocuğumu herkesten uzakta büyüttüm büyük oğlum birinci siniftaydi üstelik zor ama bir şekilde hallediliyor ben gündüzleri uyuyordum ama siz hiç uyumuyomussunuz
 
mavimavi33 .!.:
Ay benim bı eltim var üç cocugu var, bir çocuk bakmış kadar yorulmamistir. Eşi, annesi, babası, kaynanasi derken kadın emzirmek dışında çocuk kucağına almamıştır. Millete buyutturdu çocuklarını. Bazıları şanslı oluyor bacım. Kimseye minnet etme boşver kendi çocuğunu kendin büyüt. Benim annemde son bebeğimde 10 gün kaldı bir iş yapmadi( tabiki varlığı yeter) baya iyi agirlamisiz ki, 20 günlükken yine geldi, evde çok yoruluyorum dinlenmeye geldim diyor.🤦🤷
Genişletmek için tıkla...
Aa benim annemden bir tane daha varmış üstelik herkese yardıma geldim diyodu. 😄
 
Peripadisahininkizi .!.:
Doğru sürekli baksınlar demiyorum da hiçbir desteğim yok kimsem yok etrafıma bakıyorum herkesin bi yardım aldığı birisi bi dostu annesi akrabası var bende o da yok tükenmiş hissediyorum
Genişletmek için tıkla...
Eşiniz bostan korkuluğu mu?O yardımcı olacak,yaşlı başlı insanlar kaç parçaya bölünebilir ki?Annenizin ayrım yaptığını düşünmüyorum.Bence ablanızın boşanmadan dolayı psikolojisi bozuk olabilir ve kıyamıyordur ona.Sizin yorgunluğunuzun tek sebebi bencil eşiniz.
 
Aklima geldi simdi. Benim bebegimde hic uyumazdi. Annemler sag olsunlar ilk 2 ay bizdeydi 2 kisi yinede uykusuzluktan bayiliyorduk. Sonra abim 40 yasinda adam simariklik yapti, yalniz kaldim diye trip atti annemlerde gittiler. Esimde bunalimdaydi sanirsin o dogurdu ah nasil gecti o gunler. Sizde desteksiz kalmissiniz, daha fedakar evlat olarak size nazlari gecmis e tabi dogum sonrasi bunalim her seyi buyutuyor. Ama iyi haber bebegin 6 aylik olmus... artik cpgu sey duzene oturmaya baslayacak. Bir sure sonra gece uyumasada memeyi verince kendisi tutup emebilecek siz uyuklarken. Cocuklarimiz o minicik gunlerini 1 kere geciriyor tadini cikarmaya bakin. Yorgunluk git gide azalacak ozleyerek hatirlayacaksiniz o minicik oldugu gunleri, evladiniza buyudu be diyerek gururla bakacaksiniz en fazla 3-5 ay sonra. Dusunmeyin fazla bunaliminizi korukler. Benimde 2 kedim var evi b*k goturuyor surekli. Gotursun dursun. Bazen 1 hafta bulasik biriktirip aksama kdr 5 makine bulasik doldurdugum, dag gibi camasiri kisa programlarda makineye teptigim oluyor. Ama ne olursa olsun bebisim uyanikken onceligi ona veriyorum. Evin isi falan hallolur dert etmeyin dagilsin kirlensin. Gunler gecer bebis buyur ev dedigin 1 gunde toparlanacak sey. Benim bebegim de asiri aglardi ona bir sarki uydurmustum " gunler gececek, oglum buyuyecek, hepsi bitecek, merak etme" aslinda bunlari sadece ona degil.kendime de soylerdim ve keyifle sohbet ederek eglenecegimiz oynayacagimiz gunleri hayal ederdim. Cok sukur o gunler geldi gercekten. Geliyor mutlaka. Zaman bu gecmek zorunda. Ne kadar zorlanirsan zorlan o zaman geciyor. Sen rahatlamaya, bebeginin keyfini cikarmaya odaklan.
 
Bu arada gelistirdigim bazi taktikler vardi. Tavsiyede vermek isterim. Yemek yaparken miktari fazla yapin 3 cesitse mesela cok cok olsun degisimli isitir yersiniz. Ben birde geceleri yatagin tam ortasina gecip sagima soluma yastiklar doldurup bebegime guvenli alan olusturarak oturur pozisyonda basimin arkasina yastik koyar bebegim emerken uyuklardim. Ama benim uykum cok hafiftir biri sessizce bana baksa bile uyanirim, sizin uykusuz agirsa bebeginizin guvenligi icin bu iyi bir yontem olmaz. Ayrica bebeginizi doyurdunuz diyelim ihtiyaclari tamam, o uyanik ve ilgi istiyor. Atin kendinizi disariya. Bir bina bahcesi bile yeter. Temiz hava yorar. Hem siz hava alir rahatlarsiniz hem bebis yorulur eve gelr beslenir uyur. Ayrica emzirirken kahve tavsiye edilmiyor ama ben kahvesiz yasayamayan bir bagimli olarka hamileykende birakamadim. Haftada bir de olsa bebeginizi sallarken icilen bir keyif kahvesi cok rahatlatici olabilir. Birde bebege sarilmak. Her an sarilin ona. Sarilin ve yaylanarak gezdirin ondan cok size iyi gelir. Bazen bir bakmissiniz bebek uyumus siz hala geziyorsunuz oturmak istemiyorsunuz. Bebekle beraber rahatlama yontemleri gelistirin kendinize gore. Bebegi ve evi idare etmek yerine, bebegim ve ben takiliyoruz aradada ev isi yapiyorum diye bakin olaya yoksa psikolojik olarak cok daralirsiniz.
 
Peripadisahininkizi .!.:
6 aylık bebeğim var çalışıyordum ama izin aldım. Eşim işten akşam geç geliyor bebeği yarım saat bir saat görüyor en fazla. Sonra bebeğimi uyutuyorum. Eşimle de haftasonu gezmeye çıkmaya daha yeni başladım bebek durmaz etmez derken baya kendimi eve kapatmıştım.
Bebeğim gece 6-7 defa uyanıyor sürekli emmek istiyor ve bu doğduğundan beri böyle hiç fazladan uyuduğum olmadı. Sürekli emzirmeye kalktığım için geri uyumakta hep zorlandım. Günde max 3-4 saat uykuyla duruyorum. Gündüz de uyuyamıyorum.
Haksızlığa uğradım diye düşündüğüm noktaya gelince annem ve babam ilk torun gibi ilgilenmiyor. Şuan yiğenim 8 yaşında yani o zaman daha gençlerdi ama resmen annem kendini harap edercesine ablama gidip evi toplar bebeğe bakar. Bebeğin tırnağını kesmeye kadar annem düşünürdü.Onlar sürekli bize yemeğe gelirdi 2 günde bir gelir gelmese bebeği bırakır gezerler, onlar sorunlu evlilik yaşadığı için aman sorun yaşamasınlar bebeği bıraksınlar rahatlasınlar derlerdi.
Ben 4 yıllık evlilikte eşimle annemlere toplam 4 defa anca yemeğe gitmişimdir. Çünkü annem oldum olası stresli ev temizliği, yemek konularında.Ayrıca hep yorgun ev işlerine yetişemiyordu hiç bir zaman. Bunu da belli eder ablam umursamazdı ama ben umursadım yormak istemedim hiç.
Hala da yiğenime bakıyorlar bu arada haftada 2 gün annemlerde kalıyor.(ablam eşinden ayrıldığı için yiğenim annemlere çok düşkün oldu orada büyümeye devam etti) Zor bir çocuk aşırı hiperaktif gittiği zamanda annem mahvolduk diye anlatıyor. Yani bana gelemeyeceğini söylüyor.
Şimdi ben lohusalıkta annemde kaldım 10 gün bebeğim zaten küvözdeydi. Sonra evime geldim. Annem evler yakın olduğu için haftada 2 ya da 3 gün 2 saatlik bi görmeye gelip gidiyor. Ama ben asla dinlenmiş hissetmiyorum zaten o süreçte ya emiyor ya uyuyor annem de biraz sevip gidiyor gibi oluyor. Evimin hali berbat zaten hep dağınık. Annem çöpleri atar işte ya da bulaşıklar temizse dolaba yerleştirir. Ama ev asla düzelmiyor tabi bu işlerle.
Yani kendimce haksızlığa uğradığımı hissediyorum ama bu yaştan sonra annemde benim için bir şeyler yapıyor diye kendimi nankör gibi de hissediyorum.
Ablam çalışmadığı halde bebeğine nerdeyse her gün bakılmıştı ben çalışacağım ama direkt sen iyi bi bakıcı bul deniyor haklı da buluyorum bu yaştan sonra bakmak zorunda değiller diyorum ama bu haksızlık hissi beni bırakmıyor. Zaten 3 saatlik uykumdan dolayı baş ağrısı yaşıyorum sonra bu duyguları hissedip ağlıyorum. Birkaç kere anneme kendimi açmaya çalıştım ama biz de elimizden geleni yapıyoruz napalım dedi biraz daha konuşsam zaten o da beni nankörlükle suçlayacak daha napalım diye.
Yani bende kendi düşüncelerimden dolayı kendimi suçluyorum böyle karşılaştırmak doğru değil diye.
Bir de bebeğimi bırakmak istemiyorum 2 yaşına kadar ama bu düşüncelerden dolayı hem psikolojik hem fizyolojik çok yorulacak gibi hissediyorum acaba bakıcı alıp işe gitsem psikolojim düzelir mi diyorum tabi bi taraftan bebeğimi bırakmak çok zor geliyor.
Genişletmek için tıkla...
Aileniz ayrılmış olan bir çocuğa bakıyor bu kolay değil . Siz çalışmıyorsanız ; eşinizin çalıştığı günlerde bebeğinize bakın, ilgilenin . Eşinizin izinli olduğu gün de eşiniz baksın bebeğe . Sonuçta bu ikinizin bebeği. En çok yardımı eşinizden isteyin . Birlik ve beraberlik içinde planlı şekilde ilerlerseniz mutlu olursunuz. Kendinize zaman ayırın . 1 saatlik olsa da yürüyüşe çıkın , sevdiğiniz şeyleri yapın . Bu saçma düşünceleri aklınıza sokarak takıntılar sizi yıpratır . Aileniz yorulmuş belliki evlat ayrımı yapacakları halleri yok . Ki boşanmış bir kızının evladına da bakıyorlar . Kolay değil yaşadıklarınız ama en güzel destek eşinizin desteğidir . Ondan yardım isteyin … Mutluluklar 🥰
 
Peripadisahininkizi .!.:
6 aylık bebeğim var çalışıyordum ama izin aldım. Eşim işten akşam geç geliyor bebeği yarım saat bir saat görüyor en fazla. Sonra bebeğimi uyutuyorum. Eşimle de haftasonu gezmeye çıkmaya daha yeni başladım bebek durmaz etmez derken baya kendimi eve kapatmıştım.
Bebeğim gece 6-7 defa uyanıyor sürekli emmek istiyor ve bu doğduğundan beri böyle hiç fazladan uyuduğum olmadı. Sürekli emzirmeye kalktığım için geri uyumakta hep zorlandım. Günde max 3-4 saat uykuyla duruyorum. Gündüz de uyuyamıyorum.
Haksızlığa uğradım diye düşündüğüm noktaya gelince annem ve babam ilk torun gibi ilgilenmiyor. Şuan yiğenim 8 yaşında yani o zaman daha gençlerdi ama resmen annem kendini harap edercesine ablama gidip evi toplar bebeğe bakar. Bebeğin tırnağını kesmeye kadar annem düşünürdü.Onlar sürekli bize yemeğe gelirdi 2 günde bir gelir gelmese bebeği bırakır gezerler, onlar sorunlu evlilik yaşadığı için aman sorun yaşamasınlar bebeği bıraksınlar rahatlasınlar derlerdi.
Ben 4 yıllık evlilikte eşimle annemlere toplam 4 defa anca yemeğe gitmişimdir. Çünkü annem oldum olası stresli ev temizliği, yemek konularında.Ayrıca hep yorgun ev işlerine yetişemiyordu hiç bir zaman. Bunu da belli eder ablam umursamazdı ama ben umursadım yormak istemedim hiç.
Hala da yiğenime bakıyorlar bu arada haftada 2 gün annemlerde kalıyor.(ablam eşinden ayrıldığı için yiğenim annemlere çok düşkün oldu orada büyümeye devam etti) Zor bir çocuk aşırı hiperaktif gittiği zamanda annem mahvolduk diye anlatıyor. Yani bana gelemeyeceğini söylüyor.
Şimdi ben lohusalıkta annemde kaldım 10 gün bebeğim zaten küvözdeydi. Sonra evime geldim. Annem evler yakın olduğu için haftada 2 ya da 3 gün 2 saatlik bi görmeye gelip gidiyor. Ama ben asla dinlenmiş hissetmiyorum zaten o süreçte ya emiyor ya uyuyor annem de biraz sevip gidiyor gibi oluyor. Evimin hali berbat zaten hep dağınık. Annem çöpleri atar işte ya da bulaşıklar temizse dolaba yerleştirir. Ama ev asla düzelmiyor tabi bu işlerle.
Yani kendimce haksızlığa uğradığımı hissediyorum ama bu yaştan sonra annemde benim için bir şeyler yapıyor diye kendimi nankör gibi de hissediyorum.
Ablam çalışmadığı halde bebeğine nerdeyse her gün bakılmıştı ben çalışacağım ama direkt sen iyi bi bakıcı bul deniyor haklı da buluyorum bu yaştan sonra bakmak zorunda değiller diyorum ama bu haksızlık hissi beni bırakmıyor. Zaten 3 saatlik uykumdan dolayı baş ağrısı yaşıyorum sonra bu duyguları hissedip ağlıyorum. Birkaç kere anneme kendimi açmaya çalıştım ama biz de elimizden geleni yapıyoruz napalım dedi biraz daha konuşsam zaten o da beni nankörlükle suçlayacak daha napalım diye.
Yani bende kendi düşüncelerimden dolayı kendimi suçluyorum böyle karşılaştırmak doğru değil diye.
Bir de bebeğimi bırakmak istemiyorum 2 yaşına kadar ama bu düşüncelerden dolayı hem psikolojik hem fizyolojik çok yorulacak gibi hissediyorum acaba bakıcı alıp işe gitsem psikolojim düzelir mi diyorum tabi bi taraftan bebeğimi bırakmak çok zor geliyor.
Genişletmek için tıkla...
Zorunda zoru var ben size diyeyim benzer şeyler annem abimin 2 çocuğunu büyüttü yengem çalisiyordu simdi benim ikiz bebeklerim oldu ve doğum sonrası bile yanımda 2 gece kaldı, hastanede bile eşim kaldı, ama ben ona kızmıyorum yorgun zor bi hayat geçirdi artık rahat etmek onunda hakkı ölene kadar bebek çocuk büyütecek değil ya bende çalışıyorum ve 2 bakıcı tuttum annemde arada gelip evden haber alıyor ne yapalım varlıkları yeter Rabbım ömürlerini uzun tsin
 
gulbeyaz13 .!.:
Uykusuzluk çok zor gerçekten. İnsan destek bekliyor. Ama gelmiyorsa o destek de yapacak bir şey yok. Yakalarına yapışamazsınız.
Desteği eşinizden talep edin. Gece o da kalksın. Haftada birkaç gece 5 saat uyusanız baya farkeder. Biz hata yapıyoruz. İşe gidiyor diye erkekleri gece işin içine katmiyoruz. Sanki anneler işe gitmeyince evde ertesi gün öğlene kadar uyuyor. Ben de yaptım o hatayı. Bebeğim de emerek uyuyordu.
Ev için de kesinlikle bir yardımcı alın.
Genişletmek için tıkla...
Benimde bebeğim 9 aylık hala emerek uyuyor.Sizin bebiş nasıl uyuyor şuan büyüdü mü emerek uyuma sürecini nasıl atlattınız acaba bende cok yoruluyorum artık
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

kalmayanhevesler
Boşanmak mı? Boşanmamak mı?
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
2K
Selfridge
Selfridge
H
Eşim, hayatım adına çıkmaz sokaktayım
7 8 9
Yorumlar
166
Görüntüleme
5K
gizemliasli
gizemliasli
greatcook
Yorgun bir anneyim
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
1K
Peynirsiz Cheeseburger
Peynirsiz Cheeseburger
D
Kardeşim annemi üzdüm diye benle görüşmüyor
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
864
janemarple
J
Y
Eşim ve annem arasında kalmaktan bitkin düştüm..
8 9 10
Yorumlar
199
Görüntüleme
7K
mervucka
mervucka
X