- 5 Nisan 2011
- 2.114
- 990
- 163
- Konu Sahibi ikitascorba
-
- #121
Nasreddin Hoca kasabaya gideceği zaman küçük oğlu tutturmuş �Ben de geleceğim!� diye. Nasreddin Hoca almış oğlunu da yanına, bindirmiş karakaçana. Hoca da arkasında yaya olarak yürümeye başlamış. Yolda köylülerden birine rastlamışlar. Köylü söylenmiş yüksek sesle: �Ne günlere kaldık! Babası yürüyor, oğlu eşeğe binmiş.�
Bunun üzerine Hoca çocuğu indirmiş, kendi binmiş eşeğe ve tekrar yola koyulmuşlar. Kasabaya yaklaşırlarken karşılaştıkları bir başka kişi ise kaşlarını çatarak, �Ne zalim adam, çocuğu yürütüyor, kendi eşek sırtında göbeğini büyütüyor.� demiş.
Nasrettin Hoca bu sefer çocuğu da bindirmiş eşeğe ve düşmüş yine yola. Biraz ilerlemişler ki bu sefer bir başkası eşeğin sırtında iki kişi görünce, �İnsafsızlık bu!� demiş. Hoca şaşmış bu olanlara. İkisi de inmiş eşekten ve başlamışlar eşekle birlikte kasabaya doğru yürümeye. Tam kasabaya girmişler ki bir adam şaşkınlıkla, �Yahu merkep boş gider mi?� demiş. Nasrettin Hoca kaşlarını çatıp sonunda oğluyla beraber sırtlanmış eşeği.
Akıllı ve ilim sahibi insanlar, toplumda söylenenleri dinlemekle birlikte kendi ilim ve bilgilerine güvenerek hareket etmelidirler. Kimi, ne zaman dinleyeceklerini ve kime, ne zaman uyarak hareket edeceklerini bilmeleri gerekir. Toplumun cehaleti ve her şeyi eleştirip �bir şeyler de ben söyleyeyim� merakı, kimi zaman mürekkep yalamış, aklı başında insanları dahi düz yolda şaşırtır. !!!
icimi sicacik tutan birisini tercih ederim dedin ya, benim karsima da gercekten yakisikli insanlar cikti. ha oyle kotu huylu insanlar da degil, gercekten efendi hos kisiler. Ama onlarla ciddi dusunmedim dusunemedim nedense. yani cekici geldiler ama icim isinmadi. Masumiyet yoktu yuzlerinde herhalde eksiklik oydu. nisanlim benim gozlerimin icine baktiginda yuzde 100 diyebiliyorum ki yuzum sivilce de dolsa, 100 kilo da olsam o beni halen sever. ki gercekten de oyle. bu arada yazdikca daha cok ozluyorum onu
Ben bunun önemli bir sorun olmadığını düşünüyorum.
Sevseydin,aşık olsaydın sana dünyanın en yakışıklı,en çekici erkeği olarak görünürdü.
oncelikle ukalaligimi bagislamanizi rica ediyorum sizden..
mesele su: ben kucuklukten beri herkes tarafindan begenilen birisi oldum. rahmetli dedem ve babannem rus olduklari icin o tarafa benzedik ben ve kardeslerim. guzellik goreceli ama bizde durum biraz farkliydi, gorseniz anlardiniz sanirim ne demek istedigimi. cevremdeki erkekler yani tanidiklarim, arkadaslarim bana hep saygi duydular ama disarda hep goze battim. her hafta bir aday dayaniyordu kapiya. cok yakisiklilar da varddi, cok zekiler de,ne biliyim birsuru tip. kariyer dedim, master bitsin dedim, doktora dedim, zaten bulurum birini dedim kabul etmedim hicbirisini. belki ukalalik olarak goreceksiniz ama ben guzel olamnin zararini cok gordum. yani belli bi yasa kadar guzeldi ilgi ama ne zamanki ciddi kararlar alacak yasa geldim iste o zaman sorun oldu goruntum. hepsi bir yana..
birkac aydir nisanliyim ve nisanlim cok yakisikli birisi degil. yani ben onun yuzune bakinca icim isiniyor ama disardan bakinca ne bileyim bi 'fark' goruyor insanlar. cirkin degil kesinlikle ama beklentilerin de altinda bircok kisiye gore. bunu kafaya hic takmadim ama simdi yavas yavas benim toplumuma giriyo nisanlim ve heryerde 'daha iyisini guzelini' bulamadinmi imalari ve bakislari. saniyorum o da bunun farkinda. bu durum beni oldukca rahatsiz etmeye basladi hatta kafami bile kurcalamaya basladi. otomatikmen karsilastirir oldum nisanlimi baska erkeklele. kendimi bu dusuncelerle yakaladigimda cokk kiziyorum kendime.
nisanlimi tip olarak asiri begenmesem de onu seviyorum ve ona asigim. ama bu mesele hep cikariliyor karsimiza. keske hic guzel olmasaydim diyorum bazen.nasil kimseyi takmadan yolumuza devam edebiliriz? bana akil verin nolur. ayni durumu yasayan var mi icinizde?[/FONT]
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?