Gurbette Nasil Arkadas Bulurum?

new_yorker

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
18 Aralık 2016
415
488
37
Hanimlar merhaba,

Birazcik kendimden bahsedeyim, ben 7 yildir ABD de yasiyorum, tr de iken ogretmendim, ABD ye gelince master yaptim, doktora yaparken 2. cocugum dogdu ve cok zorlandigim icin biraktim. 1 senedir hicbirsey yapmaksizin evdeyim ve iki cocugumla ilgileniyorum. Esim asiri yogun, hem okuyor, hem calisiyor, malum iki cocuga da biraz vakit ayirinca baya baya yogun.

Biz esimin egitimi ve staji ve benim egitimlerim sebebiyle 7 senede 5 defa farkli sehirlere tasindik. Diger tasindigimiz 2-3 yerde hemen ortam yapabilmistim ama son iki defaki tasinmalarimizda bir turlu arkadas yapamadim. Cevremde insanlar var evet, turkler var, ama herkesin kendine gore bir cevresi/akrabasi/esi, dostu var, olmayan da sanirim yalniz takilmak istiyor, cok gordum boylesini, saygi duyarim.

Son 3 yildir yalniziz, evet baya baya yalniziz. Cok yogun, ogrenci bir es+iki cocuk ve ben.
Kimsenin arkadasi degilim ve kimse de benim arkadasim degil. Onceki yasadigim yerlerde surekli kahvaltiya, yemege, caya, piknige, parka, gezmeye gittigimiz arkadaslarimiz vardi, surekli telim calardi, birkac whatsapp grubum vardi, teli elime aldigimda 150 mesaj olurdu vs vs. Simdi hic yok. Cevremdeki insanlara bakiyorum, millet aksam olunca tum aile arabaya dolusup ev oturmasina gidiyor, haftasonlari bir misafirlesme trafigi, hele yaz olunca buradaki turk marketten et alirken 1 saat once randevu almak gerekiyor cunku herkes mangal icin et aldigindan cok yogun oluyor kasap. Hatta gecen gun bizim kapi caldi, pek bir merakla actim baktim, bir bayan vardi, "X abla burada mi" dedi, yan tarafin misafiri yanlislikla bize gelmis megerse
Onceki konumda da bahsettim, ben sosyal bir insanim, hayatim boyunca hep arkadas ortamim olmustur, cok kolay insanlarla ve cevremle kaynasirim, misafir de severim. Az once bir kek yaptim, bir de cay, cocuklar da uyudu, gelin de beraber cay icelim, kek yiyelim diyecegim birileri yok ya Sadece bir arkadasim var 1,5 saat uzakta, ona yazdim da, o da keske yakin olsak gelsek dedi. (Cok sukur onu da gecen sene tanidim, ayda bir falan gelip gidiyoruz, cok sukur diyorum, o olmasa telefonum calmayi unutacakti, arada bir "napiyorsun" mesajini goruyorum da mutlu oluyorum :)) Yani o kadar yalnizim ki instagram hesabimda fotolarimi en fazla 40 like aliyor, o da zaten bir defa oldu, onlar da cocuklarimin en guzel, en cici halleri. Hep ayni kisiler, univ.den kalma kankalarim, birkac kuzen ve birkac esimin akrabasi :)

O kadar yalnizim ki gecen sene bu ayda oglum dogdu, sagolsunlar uc aile tanidik arkadas hastaneye ve eve ziyarete geldiler, bir okuldan arkadasim, bir abd li komsu, iki de 1 saat uzaktaki esimin arkadaslari olmak uzere toplam 7 aile ziyaret etti. Bu kadar.

Instagramda ABD nin farkli eyaletlerinde birkac tanidigim var, millet surekli kisir gununde, o cay senin, bu gun benim, arkadaslarla kahve keyfi vs. (Allah muhabbetlerini artirsin.) Soruyorum nasil boyle ortam yaptiniz ABD de, benim yok diyorum, bizim ortam iyi cok sukur, olmayinca olmuyor, takma kafana vs diyorlar. Benim ortam yapamamamdaki en buyuk neden cok tasinmamiz tabi ki, bir sehirde en fazla 3 yil yasamisiz, digerinde 1 yil, digerinde 2, burada da 7 ay oldu.

Yurtdisindaki arkadaslarim, cevreniz var mi? Nasil olustu? Arkadaslarinizla biraraya gelip 5 saatin nasil gectigini unuttugunuz oluyor mu? Gelsin kisirlar, gitsin pogacalar seklinde masalar donatiliyor mu? Nasil geciyor gunler anlatsaniza...

Not: Kalbimi kirmayin hanimlar, konum sizi acmiyorsa beni incitmek icin yazmayin. Gurbet kimine cok zordur, yasamayan bilmez. Gelin Turkiye ye de demeyin, esimin isleri var su an gelemeyiz, ilerde belki o da olur.
 
Teknolojinin gelişmesiyle eski arkadaşlıklar kalmadı. Öncelikle eskiye bir sünger çekip ozlem duymayı bırakın. Örneğin ben ; bir kaç arkadaşım hariç bana samimi gelmeyen bütün arkadaşlarımla ilişkiyi kestim.

Kafami dağıtmak için gecen sene taki gibi kurslara katıldım. Gideyim de arkadaş bulayım gibi bir derdim yoktu. Orada kafama uyan arkadaslarla bağlantıyı koparmadik. Hala görüşüyoruz ama günü birlik degil. +telefonla aram iyi değildir,bana yapay geliyor. Yuz yüze görüşmeyi tercih ederim.

Arkadaşlik ihtiyacınız tamamen insani bir duygu olsa da cok fazla arkadaşa ihtiyacı olan biri gibi görünmeyin. Ters tepebilir. Kk den bile sizinle aynı bölgede yaşayan bayanlarla iletisim kurabilirsiniz.
 
O kadar iyi anlıyorum ki sizi bizde aynı durumdayız iki fark bizim türkiyede olmamız ve çocuğumuzun olmaması
bir tane arkadaşı olmaz mı insanın ama yok işte insanlar ciddi manada görüşmek istemiyorlar ben buna kanaat getirdim artık yok ne yapsak ne kadar uğraşsak olmuyor ilk adımları atıyoruz tamam güzel ama karşıdan geri dönüş olmuyor ne yapacağımızı şaşırdık ki biz eşimle cidden hiç sosyal değiliz yani ev kuşuyuz tabiri caizse bu durumda bile insan arıyoruz siz sosyal olduğunuzu söylemişsiniz sizin için daha da zordur illaki.
Biz çözüm bulamadık maalesef sürekli insanların peşinden koşmakta istemiyoruz
 
Parklara takılın türklerin marketi büfesi dernegi var oralara sorun kreş çocuk oyun guruplrı var onlara bakın ev doktorunuza semtinizdeki çocuk ları olan ailelerle tanışmak istediğinizi yalnızlık çektiğinizi söyleyin kekinizi alın komsu kapıları çalın biraz zorlayın etrafı tanıdıgın tanıdığı şeklinde ilerlemeyi deneyin
 
Gecen seneki yerimde de, bu senede hep oyle yaptim, yapiyorum zaten, parktan cikmiyorum ozellikle de yazin. Birileriyle tanisip ayakustu muhabbet oluyor bazen, bazen de olmuyor. Ama "arkadasim" seviyesine gelmiyor, gelmedi.
 
Kac defa cagirdim kac defa.... Kac defa mesaj, arama, cay daveti, yemek, mangal partisi, dogumgunu partisi vs vs yaptim, hem misafirperver davrandim, hem gayet elibol, comert davrandim ama geri donus yok, olmuyor. Insanlar yiyip, icip ayriliyor ya da bazen davetime de gelmiyorlar ve geri donusu yok. Tabiki de birkac kez de bizim gitmisligimiz oldu ama ayrilinca tum muhabbet bitiyor, aylarca ne arama, sorma ne de muhabbet yine olmuyor.
Bir zaman sonra gercekten de boyle davranan kisilere karsi inanilmaz icim soguyor, aylar sonra bir mesaj yazsa bile cevap veresim gelmiyor. Bir daha bir daha cagirip illa da sartlari zorlamak icimden gelmiyor.
 
Bir an konuyu ben açtım sandım :) o derece şuandaki hayatımı tarif etmişsin. Bende aynı durumdayım. Uzun yıllardır yurtdışındayım. İlk defa bu yıl gurbette olduğumu hissediyorum. Bir sürü arkadaşım başka ülkelere gitti,olanların bazılarını samimi bulmuyorum,bazılarıyla bu saatten sonra yakınlaşmaya gerek duymuyorum. İlk zamanlar bilerek beni dışlamaya çalışan bazı densizler olmuştu,omlarla mücadele ettim ve kendi çevremi oluşturdum ama şimdi tekrar başladığım noktaya döndüm. Bende aynen sizin gibi çok sosyal bir insanım. Bu yalnızlık hissi hiç hoşuma gitmiyor. Allahtan eşim en iyi arkadaşım. O da olmasa çook yalnız hissederdim sanırım kendimi. Dilerim herşey gönlümüzce olur bundan spnra. Arkadaş dolu,sohbet dolu,kahkaha dolu günler diliyorum
 
sizin kadar olmasa bile benzer yaklaşımlarda bulunduk çok defa ama dediğiniz gibi insanlar anı yaşıyorlar sanki günü kurtarıyor gibiler yani bugünüde bunlarla geçirdik tamam yarın başka birşey ya da başka birileri olsun zihniyetindeler anladığım kadarıyla ha bunun yanında insanları davet edince herkeste bir şımarma yada sen beni çağırdın her türlü beni ağırlamalısın ben sana çok değerli vaktimden veriyorum sen bana muhtaçsın modu oluyor sanki öyle saçma bahaneler öne sürüyorlar ki insan bir daha görüşüp konuşmak istemiyor dediğiniz gibi biz artık vazgeçtik kendi kendimizi oyalama yolunu seçtik
 
Abd de yaşayan bir yakınım çocuklarını alıp tüm gun parka gidiyormuş sabah 10 akşam 4 parktalarmis yemeklerini orada yiyor tüm gün orda takiliyorlarmis çocuklar oynarken oda çocuğunu getiren annelerle sohbet muhabbet derken o şekilde arkadaş edinmiş sizde bunu deneyebilirsiniz
 
Küçük çocuğum varken benden herkes kaçardı karşı komşu dahi asık surat yapardı bir iyiliğini görmedim o yaşlı cadının çocuklarınız küçük ya ondan olabilir
 
Garaj satısı falan gibi bişey yapsanız filmlerde hep öyle samimi oluyolar :)
Carsı pazar markette bişey alırken saga sola laf atsanız mesela ay bu xxx nasıldır acaba hic yaptınız mı falan gibi
Varsa derneklere üye olsanız
Kadınlar icin kurslara gitseniz
Ne bileyim
 
Ben de sizin gibi hissettim hani ben davet ediyorum ya sanki ben cok arkadas meraklisiyim, cok yalnizim, kendi halime asla yasayamiyorum da bu arkadaslari o yuzden davet etmisim gibi. Oysa amacim ortam olusturmak, ilk adimi atmak. Hani ben davet ederim, sonra o davet eder, sonra oteki, sonra beraber piknik yapariz, bir dogumgunu partisi de oteki yapar, diger yapar vs. derken arkadas ortami samimi ve mesafeli bir sekilde olusur. Cunku diger tasindigim yerlerde hep boyle oldu. Ben bir davet ettiysem bir dahakine digeri, oteki, bir digeri vs oyle gelisti olaylar ve gayet de muhabbetli hos ortamlarimiz oldu cok sukur. Anlamiyorum ya esimle 6 aile taniyorum, kac defa bir sekilde davet ettik, organizasyonlar yaptik, o andan sonrasi gelmiyor. Sadece "biri" - ki cok sukur diyorum o olmasa artik resmen insanliga karsi umudumu yitirecegim- ariyor, soruyor, davet ediyor, ayda bir gorusuyoruz ve de mesajlasiyoruz. Diger 5 ailenin 5 inin de hic davet etmemesi, her defasinda ayrilir ayrilmaz muhabbeti kesmesi normal mi?
 
Küçük çocuğum varken benden herkes kaçardı karşı komşu dahi asık surat yapardı bir iyiliğini görmedim o yaşlı cadının çocuklarınız küçük ya ondan olabilir
Bebek zaten uslu ve zararsiz ve zaten arkadas ekibimde de kizima arkadaslik yapacak birini ariyorum. Genelde zaten cok var 3-4-5 yaslarinda cocugu olanlar.
 
Biz de eşimle 1.5 yıldır yurtdışındayız ve aynı dertten muzdaribim. Yaşadığımız yerde zaten çok Türk yok, olanlar da kendi aleminde takılıyorlar. Türkiyede o kadar sosyal bir hayatımız vardıki, o günleri çok ama çok özlüyorum.
 
Iki cocukla boyle seylere hic fakir ayiramiyorum malesef. Ama kurslar, dernekler tarzi yerlere cocuksuz iken cok gittim, hem sosyalleseyim, hem arkadas falan bulayim, hem vakit gecirip kendimi gelistireyim diye de o zamanlar da olmadi. Gerci ilk zamanlar komsu arkadaslarim cok iyiydi cok sukur. Ahhh ahhh o gunler ve eski cevrem neredesiniz, keske yine toplansak... Hepimiz farkli yerlere dagildik is durumlari dolayisiyla.
 
Hem turkiyedeyken hem de ABD deki ilk 4 yilimda hep guzel ve sosyal ortamlarim oldu, arkadaslarim, tandiklarim, aile dostlarim oldu. Yaptigim keki yalniz yesem bogazimdan gecmeyecek ortamlarim oldu Olmayinca olmuyor mu, kader mi, Allah in imtihanimi nedir bilemiyorum icinde bulundugum durumu.
 
Süresiz mi oradasınız peki? Ufukta geri dönüş var mı? Biz eğitim için geldik, bitince döneceğiz. Resmen şafak sayıyorum şu an
 
Simdi kis oldugu icin gidemiyorum ama iki senedir tum yaz parktan cikmiyorum ben de. Gecen sene park sayesinde 2 arkadasim olmustu bu sene yine tasindik. Yine park sayesinde bir-iki arkadasim oldu bu yaz ama onlarin kendi arkadas ortamlari var, beni hic arayip sormuyorlar. Buradaki durumum yalnizlik ya da sevilmemek degil, tanistigim kisilerin kendi ortamlari zaten oldugu icin yeni tandiklari birine vakitleri ve kontenjanlari kalmiyor anladigim kadariyla.
 
Süresiz mi oradasınız peki? Ufukta geri dönüş var mı? Biz eğitim için geldik, bitince döneceğiz. Resmen şafak sayıyorum şu an
Doktoralarimiz icin geldik ve donecektik. Sonra benim doktora yarim kaldi, esim de is buldu simdilik, malum biliyorsunuz hem ekonomik sartlarin iyi olmasi, hem egitim, yasam kosullari bizi simdilik burada tutuyor. Ozellikle de esim gitmeyi hic istemiyor su an, cunku tam kariyer basamaklarini yukselerek ciktigi donemde ve cok heyecanli. Arkadasim yok/yalnizim gibi durumlarla onu hayallerinden edemem. Zaten biraz ortam yapsam benim de gonlum olacak da yalnizlik, muhabbetsizlik bataklik gibi beni icine cekiyor. Yalnizliktan kactikca o kosar adimlarla bana geliyor.
 
Artık bol bol sorulara maruz kalırsınız sonra terk arayan soran olmaz buda kk klasiği
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…