• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Günün Sözü ?

Kızıyorum, öfkeleniyorum, kırılıyorum, üzülüyorum... İsyan ediyorum, küsüyorum. Kah kendime, kah birine, kah bir şeye... İnsan gibi, tüm duyguların kolajında bazı parçalarda tutsak kalıp, sonra bir başka parçaya geçiyorum. Zaman oluyor fırtına gibi duyguların arasında savruluyorum. Bazen karanlığın derinliğinde, bazen başka bir ruhun gölgesinde aslolanı tüm hücrelerimde hissediyorum. Bugün ruhunupaylaşabileceğim, aradığım huzuru, mutluluğu, sevgiyi götürebileceğim birileri var biliyorum. Her sabah güneşin doğusunda bunu diliyorum. Toprağın altında kalan altın parçası gibi, keşmekeşin arasında onu buluyorum, seni yaşıyorum. bir parça bile ışık varsa karanlığın yokolduğunu tek gerçek olmadığını bilerek, aşkın, iyiliğin, varoluşun özünün yaktığı ateşe bir odun da ben atıyorum, birkaç odun da beraber atıyoruz. Biz çoğaldıkça, ışık güçleniyor. Karanlık hep olacak. Karanlık olmazsa ışığa ne gerek var? Her şey bir ve tek. Siyah beyaz, aydınlık karanlık, iyi kötü, güzel çirkin, sen ve ben...
 
Dertli olmanın sırrı, dertli olup olmadığımızı düşünecek kadar boş vakte sahip olmamızdır.

Bernard Shaw
 
Daha yüksek binalarımız, ama daha kısa sabrımız var;
daha geniş oto yollarımız, ama daha dar bakış açılarımız var.
Daha çok harcıyoruz, ama daha az şeye sahibiz;
daha fazla satın alıyoruz, ama daha az hoşnut kalıyoruz.
Daha büyük evlerimiz, ama daha küçük ailelerimiz;
daha çok ev gereçleri, ama daha az zamanımız var.
Daha çok eğitimimiz, ama daha az sağduyumuz;
daha fazla bilgimiz, ama daha az bilgeliğimiz var.
Daha çok uzmanımız, ama yine de daha çok sorunumuz;
daha çok ilacımız, ama daha az sağlığımız var.
Çok fazla alkol ve sigara tüketiyoruz, çok savurganca para harcıyoruz, çok az gülüyoruz, çok hızlı araba kullanıyor, çok çabuk kızıyoruz,

çok geç saatlere kadar oturuyor, çok yorgun kalkıyoruz,
çok az okuyor çok fazla TV izliyoruz ve çok ender şükrediyoruz.
Mal varlıklarımızı çoğalttık, ama değerlerimizi azalttık.
Çok konuşuyoruz, çok az seviyoruz ve çok sık nefret ediyoruz.
Geçimimizi sağlamayı öğrendik, ama yaşam kurmayı öğrenemedik. Yaşamımıza yıllar kattık, ama yıllara yaşam katamadık.
Aya gidip gelmeyi öğrendik, ama yeni komşumuzla karşılaşmak için caddenin karşısına geçmekte sorunumuz var.
Dış Uzayı fethettik, ama iç dünyamızı edemedik.
Daha büyük işler yaptık, ama daha iyi işler yapamadık.
Havayı temizledik, ama ruhumuzu kirlettik.
Atoma hükmettik, ama önyargılarımıza edemedik.
Daha çok yazıyoruz, ama daha az öğreniyoruz.
Daha çok plan yapıyoruz, daha az sonuca varıyoruz.
Koşuşmayı öğrendik, ama beklemeyi öğrenemedik.
Daha fazla bilgiyi depolamak, her zamankinden daha çok kopya çıkarmak için daha çok bilgisayarlar yapıyoruz, ama git gide daha az iletişim kuruyoruz.

Zaman artık, hızlı hazırlanan ve yavaş sindirilen yiyeceklerin; büyük adamlar ve küçük karakterlerin; yüksek kârlar ve sığ ilişkilerin zamanıdır.

Günümüz artık, iki maaşın girdiği ama boşanmaların daha çok olduğu, daha süslü evler, ama dağılmış yuvaların olduğu günlerdir. Bu günler, hızlı seyahatler, kullanılıp atılan çocuk bezleri, yok edilen ahlakî değerler, bir gecelik ilişkiler, obez bedenler ve neşelendirmekten sakinleştirmeye hatta öldürmeye kadar her şeyi yapabilen hapların olduğu günlerdir. Vitrinlerde her şeyin sergilendiği, ama depolarda hiçbir şeyin olmadığı bir zamandayız.
Öyle bir zaman ki teknoloji bu mektubu size getirebilir, siz bu içselliği ya paylaşmayı, ya da sil tuşuna basmayı seçebilirsiniz.

Yaşam, aldığımız nefes sayısıyla değil, nefesimizi kesen anların sayısıyla ölçülür.

George Carlin
 
Adresim oldun benim. Biliyorsun bunu değil mi? Alınyazım oldun. Korka korka çaldım kapını. Ne yapayım sevdim seni. Sensin artık ne varsa...

Cemal Süreya
 
Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu?
Kim uzanmak isterdi ince parmaklarına?
Mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer!

Can Yücel
 
Zαmαn lαzım sadece, unutαcαksın !
Nαsıl unuttuysαn çocukluğunu, kırılαn oyuncαklαrını..
Kırılαn kαlbini de öyle unutαcαksın.

Cemal Süreya
 
Back