- 3 Ocak 2008
- 53
- 1
- Konu Sahibi DENXIXZxoxykxux
- #1
Yokluğuna yazdığım son yazıydı gözyaşlarım...
Şimdi dönüşüne yazıyorum buruk bir sevinçle. Hasretimin bitmesine yazıyorum.
Mevsimler yer değiştirdi yokluğunda. Sensizlikle beraber gelen kışın dönüşünle bahara dönmesi gerekirdi. Oysa ben sonbahardayım. Bir ağacın yaprakları gibi sarardım, soldum... Son bir güçle tutunmaya çalışıyorum dallarına. Gidişinle yer değiştiren mevsimler dönüşünle de değişecek mi acaba?
Rüzgarın çarptı dönüşünle
Kafam karıştı, düşünemiyorum
Sen misin bana bakan?
Yine sıradan hayallerimden mi yoksa bu da...
Küflendi kalbim yokluğunda
İlacını getirdin mi gelirken?
Gücün varsa gel. Yoksa, yoksa bırak.
Dalların çürük, yapraklarım soluk...
İlacın yoksa git. Karışsın yine mevsimler
Sonu olmayan sensizlikle savaşıp yenileyim binlerce kez...
İlacın yoksa Git! Git(me)...
Mevsim rüzgarları ne zaman eserse bil kendime geldim. Anladım yokluğunu kabullendim.
Yine bozdu sevincimi yokluğun bak. Oysa ben kelimelere sığdırmaya çalışacaktım mutluluğumu. Dönüşüne partiler verecektim kalbimde. Tüm sevenleri davet edecektim. Mahvediyor yokluğun işte. Döndüm diyorsan, sev(m)iyorum (ama) döndüm diyorsan... Bak ağlamaktan kızarmış gözlerime... Sil gözyaşlarımı ellerinle. Sil ki inanayım geldiğine. (her nekadar sevmesen de)
Gereksizmiydi dönüşün yoksa sebep mi oldu yaşamama ben de bilmiyorum!
Yine de eminim ben seviyorum, sen, ah sen sev(m)iyorsun...
Yokluğunda ağlarken gözlerimden yaş diye sen aktın... sevgim aktı... sevgisizliğin aktı... Geri topladım dönüşünle paramparça hayallerimi. Yeniden kurdum hem de hiç üşenmeden...
Ağlamakla gülmek arasındaki ince çizgide gidip geliyorum...
Biliyorum döndün, biliyorum yine gideceksin... Yine dağıtacaksın bende ne varsa. Biliyorum, seviyorum!
Biliyorum sev(m)iyorsun...
Her satırda sen varsın yine. Her hücremde, her hayalimde... Gücüm var kabullendim. Gel. Bekliyorum. Yeniden başlayalım. Ve yine inanayım ben sana.
Sonra...
Sonra dağıt beni çek git. Ve yine gel... Gücüm bitene kadar gel. Parçalansın hayallerim. Gel...
Ya da başlamadan bitsin, biteyim... Hem ne farkeder ki? Sonuç hep aynı değil mi?...
Şimdi dönüşüne yazıyorum buruk bir sevinçle. Hasretimin bitmesine yazıyorum.
Mevsimler yer değiştirdi yokluğunda. Sensizlikle beraber gelen kışın dönüşünle bahara dönmesi gerekirdi. Oysa ben sonbahardayım. Bir ağacın yaprakları gibi sarardım, soldum... Son bir güçle tutunmaya çalışıyorum dallarına. Gidişinle yer değiştiren mevsimler dönüşünle de değişecek mi acaba?
Rüzgarın çarptı dönüşünle
Kafam karıştı, düşünemiyorum
Sen misin bana bakan?
Yine sıradan hayallerimden mi yoksa bu da...
Küflendi kalbim yokluğunda
İlacını getirdin mi gelirken?
Gücün varsa gel. Yoksa, yoksa bırak.
Dalların çürük, yapraklarım soluk...
İlacın yoksa git. Karışsın yine mevsimler
Sonu olmayan sensizlikle savaşıp yenileyim binlerce kez...
İlacın yoksa Git! Git(me)...
Mevsim rüzgarları ne zaman eserse bil kendime geldim. Anladım yokluğunu kabullendim.
Yine bozdu sevincimi yokluğun bak. Oysa ben kelimelere sığdırmaya çalışacaktım mutluluğumu. Dönüşüne partiler verecektim kalbimde. Tüm sevenleri davet edecektim. Mahvediyor yokluğun işte. Döndüm diyorsan, sev(m)iyorum (ama) döndüm diyorsan... Bak ağlamaktan kızarmış gözlerime... Sil gözyaşlarımı ellerinle. Sil ki inanayım geldiğine. (her nekadar sevmesen de)
Gereksizmiydi dönüşün yoksa sebep mi oldu yaşamama ben de bilmiyorum!
Yine de eminim ben seviyorum, sen, ah sen sev(m)iyorsun...
Yokluğunda ağlarken gözlerimden yaş diye sen aktın... sevgim aktı... sevgisizliğin aktı... Geri topladım dönüşünle paramparça hayallerimi. Yeniden kurdum hem de hiç üşenmeden...
Ağlamakla gülmek arasındaki ince çizgide gidip geliyorum...
Biliyorum döndün, biliyorum yine gideceksin... Yine dağıtacaksın bende ne varsa. Biliyorum, seviyorum!
Biliyorum sev(m)iyorsun...
Her satırda sen varsın yine. Her hücremde, her hayalimde... Gücüm var kabullendim. Gel. Bekliyorum. Yeniden başlayalım. Ve yine inanayım ben sana.
Sonra...
Sonra dağıt beni çek git. Ve yine gel... Gücüm bitene kadar gel. Parçalansın hayallerim. Gel...
Ya da başlamadan bitsin, biteyim... Hem ne farkeder ki? Sonuç hep aynı değil mi?...
