Karamsar, hüzünlü bir insanın içindeki kasveti tarz, giyim ve sanatla dışarıya yansıtması. Bana göre kesinlikle sadece giyimle ve makyajla olabilecek bir şey değil.
Ortaçağ sanatına da oldukça yansıyan bir tarz.
buda mı mesala gotık
ben de bu tarzı çok seviyorum.hatta 2-3 sene öncesine kadar simsiyah belimden aşağı uzanan saçlarım,güneşten itinayla sakladığım beyaz tenim,siyah ve bordo uzun elbiselerim-eteklerim ve takılarımla resimlerdeki bayanlara çok benziyordum ortaçağ cadılarından farksızdımha şimdi zevklerim değişti mi hayır fakat iş/okul ortamında insanların bakış açıları beni yordu o yüzden her ne kadar gönlüm bu tarza ait olsa da şu an daha sade bir görüntüm var.şimdi de saçlarımı sarıya boyatıp taşlı küpeler takmıyorum tabi ki hala saçlarım belimde ama kendi renginde bu sefer,hala siyah ya da koyu renkler giyiyorum ama daha sade kıyafetlerim eskisi gibi tüller danteller fırfırlar falan yok olsa da çok az,takılarım hiçbir zaman çok abartılı olmadı zaten ama şuan neredeyse hiç takı takmıyorum nadiren bir kolye ya da yüzük yine kendi tarzımda.karanlık tarafımı dışa yansıtmaktansa daha çok içimde yaşıyorum artık
Bu gotik değil zaten :44: punk-emo karışımı birşey ortaya çıkmış sanki .
teşekkür ederimmSenin saç ile ilgili konularında yüzün kapalı resimlerini görmüştüm ve tarzına bayılmıştım. Sen de bu tarzı sade, abartısız ama bir o kadar da asil taşıyanlardansın. Bu tarz abartıyı ve dikkat çekiciliği kaldıramıyor kesinlikle.
Ve gerçekten bu tarzı yaşayanlardansın belli ki. Koşullara göre elbette giyimimiz sabit kalmıyor, ama bu bambaşka biri haline dönüşeceğimiz anlamına gelmiyor. İş hayatı yüzünden ortama ayak uydurmak zorunda kalıyoruz, bu durum kesinlikle bizi tarzımızdan vazgeçirmemeli. İnsanın tarzı, kişiliğiyle bir bütündür. İş, okul, aile vb. sebeplerden tarzımızı tamamen değiştirirsek kişiliğimizden ödün vermiş oluruz.