Merhaba hanımlar.. İlk defa konu açıyorum. Benim şu an ki derdim görümcelerim. Allah başka dert vermesin tabikii ama gercekten kafaya cok takıyorum hayatım zehir oluyor biraz da kaygı bozuklugumda olabilir bilmiyorum çünkü hep karamsar düşünüyorum umarım karamsarlığımdandır. Şimdi şöyle ki ailelerden uzakta yaşıyoruz ben memurum eşim serbest meslek. memur oldugum için cok iznim yok. ama eşim o yönden şanslı gider gelir memlekete ve 1 ay kalır nerdeyse kendince haklı sebbepleri vardır bense yalnız kalırım. neyse bu konuya cok takılmıyorum ama görümcelerim biz evlenince kocamı sanki sahiplenir gibi tavırlara girdiler. hep beraberler yani abartmıyırum özellikle kücük görümcemle hergün birlikteler. bu kücük görümcemin ilk evliliğinden olan cocugu kayınvalidemde kalıyor onun için dayısını babası gibi görüyor şimdi ise ikinci evliliği de sallantı da ve bi cocugu daha var. eşim ona da babalık yapıyor görümcemle de cok alakalı. benim yanıma gelir iki saat konuşurlae tlfnda. bende haklı olarak rahatsız oluyorum bu durumdan. çünkü benimde bir abim var evli ve asla böyle değiliz. şimdi bi bebeğimizde var. bebeğine de ilgili ama görümcelerim ve onların cocukları bu ilgiyi ikiye bölüyor. 1 ay burdaysa 1 ay orada. yarın bir gün tayin isticez oraya. bende korkuyorum ya daha kötü olursa hep beraber olursak. çünkü asla dozunu ayarlayamıyorlar. sen evlisin karın var cocugun var demiyorlar her konuda eşimi ararlar .ayakkabı dahi alsalar eşime danışırlar. yani gercekten bunaldım.
