Şükür birisi daha anladı derdimi.Ben de aynı kafadayım bana ve eşime zarar veriyorlar ve evimdeki huzurumu bozuyorlar.Bende mesafe koymak istiyorum o yüzden zaten 1-2 senedir mesafeliyim.Eşimde mesafeli sadece önemli şeyler olduğu zaman bir araya geliyorlar.Onun haricinde gidiyim yemek yiyim sohbet edeyim çay içiyim diye muhabbetleri yok.Ama çok zoruma gidiyor,hem beni dışlamaları,kıskanıp kıskanıp da bana sen kıskanıyorsun bizi demeleri.Daha neler neler.İlk zamanlar evlendik eşimle hiç evden çıkmazdık her şeyi birlikte yapardık.Onda bile beni suçladılar,çocuğu rahat bırak sürekli birbirinizden sıkılmıyor musunuz dediler.Bizim kardeşimiz böyle değildi eve kapanmazdı dediler.Ne alakası var evden çıkmak istemiyor dedim inanmadılar.Evlendi değişti dediler sebebini de bana bağladılar.Eşime istedikleri zaman iyi davranıyorlar istemeyince kapının önüne koyuyorlar.Eşimin anne babası rahmetli başka kimsesi yok.O yüzden mecbur ağır tepki koymuyor gibime geliyor.Zaten ben gaddar davransın demiyorum.Ama öyle gideyim geleyim,yok görüşelim samimi olalım felan tarzı şeyler istemiyorum.Zamanında olduk,bu hale geldik.Eşim tabiki de hastalıkta,sağlıksal sorunlarda yanlarında olsun destek çıksın.Ben de giderim öyle bir durumda cani değilim.Ama iyi günümde olmasınlar benimle,fesatlık yapıyorlar çünkü.Uzak dursunlar eşimden de benden de.Burda bazıları sen kimsin de kardeşlerin arasına giriyorsun demişler ya.O zaman çok kardeş düşkünüyse eşim evlenmeseydi.Mümkünse kardeşine bağımlı olanlar evlenmesin.Benim de kardeşim var ama her şeyi paylaştığım kişi eşimdir.Eşim ayrı kardeşim ayrı.Yeri gelir kardeşim de evlenir gider yuvasını kurar yanımda eşim kalır.Eşim eve girip kapıyı kapattıktan sonra kiminle yaşıyorsa ona daha çok değer vermek huzurunu korumak zorunda.Ablasını 1-2 saat görüyor beni her gün.O yüzden de mesafe koymak zorunda,kimse anlamıyor.Kardeş düşmanı yaptılar beni,iyi olsunlar kindar davranmasınlar da ben de iyi davranayım.Bana da yazık be!