Çok geçmiş olsun, inanın atlatacaksınız. Eşimin annesi ölüm oranı yüksek kanserlerden birine yakalandı, 3. evreydi. İnsan bu hastalığı yakınlarında yaşayınca anlıyor hissedilenleri, çaresizlik hissi. Ama aslında günümüzde hiçbir şey çaresiz değil, bunu da sonradan anladık. Üstelik meme kanseri çok yüksek iyileşme oranına sahip. Onlar da çekirdek aile dışında kimseye söylememeyi tercih ettiler, çok da iyi yaptılar, insanlar çok bilinçsiz, kanser oldu mu tamam, ölecekmişsin gibi davranıyorlar, psikolojinin çok önemli olduğu bu hastalıkta maruz kalınması gereken en son şey bu. Biz hep çok olumlu davrandık, başlarda ofiste ağlayıp ağlayıp (evde de eşime belli etmek istemiyordum), kaynanamlara gidince her şey çok normalmiş gibi davranıyordum, ve bütün çocukları da, ben kimseyi ağlarken görmedim bu süreçte. Sonra zaten tedavi süreci başladı ve her şey çok iyi gitti, akıllı ilaçlar sayesinde kemoterapinin etkileri bile olmadı ( saç dökülmesi vs) ve çok şükür hastalığı atlattı, şimdi düzenli kontrollere gidiyor. Bir de şunu eklemek istiyorum, onlar Almanya’dan bir takviye ilaç getirttiler, Selenyumlu, kansere karşı etkili bir ilaç, siz zaten Almanya’daymışsınız , bunu bir doktorunuza danışabilirsiniz. Acil şifalar diliyorum.