- 17 Haziran 2019
- 836
- 1.759
- 63
- 30
- Konu Sahibi Dilandilan
-
- #1
Bu sebeplerden çok fazla gittim geldim ve gidip bir iki hafta kalabileceğim bi mesafe değildi hep uzun kaldım bakımevinden çıkarıp eve getirirsek de 10 günlüğüne bi faydası olmaz gitsem yine bir aya yakın durmam gerekir herhaldeBen olsam madem bu kadar üzülüyorum giderdim koskoca adam yalnız kalamayan bir çocuk değil herhalde..bir iki hafta bile kalsanız yeter.
Peki bir ay durmaniz bir ise yarayacakmi?Öyleyse gidinBu sebeplerden çok fazla gittim geldim ve gidip bir iki hafta kalabileceğim bi mesafe değildi hep uzun kaldım bakımevinden çıkarıp eve getirirsek de 10 günlüğüne bi faydası olmaz gitsem yine bir aya yakın durmam gerekir herhalde
Eşiniz biraz yalnız da yapabilir. Bu kadar üzülüyorsanız bence gitmelisiniz.Kızlar merhaba bu saat oldu hala çok üzgün olduğum, düşüncelerimin içinden çıkamadığım için sizlere yazmak istedim...
Ben ailemden 1400 km uzakta yaşıyorum neredeyse 1.5 senelik evliyim yıllardır ailemden uzaktayız ben ve 2 ablam. Sadece erkek kardeşim ailemin yanında, o da üniversite sınavına hazırlanmak için buraya gelecek. Anneannem bir süredir yoğun bakımdaydı öncesinde dönüşümlü bakıyorlardı ama yoğun bakımdan çıkınca normal odaya aldılar ve ertesi gün duyumlar alıp bakımevine resmen terk etmiş kadını. Ben geçen sene yeni evlenmeme rağmen allah razı olsun eşimin git demesiyle gidip bir ay kaldım annemle baktım neneme. Annem aynı zamanda çocuk baktığı için tek başına bakamıyor, çocuğu da bırakamıyor..
dün annemle konuştuğumda telefonda çok ağladı hastanede o halde olduğu için dayımlar ve diğer kız kardeşleri hiçbir şekilde yardımcı olmadığı için. Şimdi erkek kardeşim de gelecek tek başına kalacak diye çok üzgündü. Ben ne kadar teselli etmeye çalışsam da içim paramparça oldu çok ağladım dün gece. Kendime kızdım niye bu kadar uzaktayım diye. Bir kere neneme bakarken çok sinirlenip sen ölürsen gelmeyeceğim cenazene demiştim o sinir harbiyle. O sözüm aklımdan çıkmıyor vicdan azabı çekiyorum. Eşim şimdi istiyorsan yine git gör annenin yanında ol gerekirse alın bakım evinden bakın diyor. Bi yanda annem bir yanda eşime karşı sorumluluklarım. Kafam allak bullak daha ocak ayında gidip 35 gün kaldım neneme baktım. Eşim destekçi ama bir yandan onu da burada yalnız bırakmak istemiyorum ne yapmalıyım Allah vermesin ama siz yerimde olsaydınız ne yapardınız?
Kocacı olmakla alakası yok.Bukadar kocacı olmak iyi degıl, gıdın annenize destek olun Kocanız tek kalabilir
maalesef ne tek torunum ne annem tek çocuğu ama vicdan sahibi insan ne yazık ki yok anne tarafımda. eşime güvenle ilgili bir problemim yok ama onun için de zor oluyor kayınvalidem bana gelip birşey diyemez ama belki ona laf söyler niye gönderiyorsun gibisinden eltim için söylediği zamanları biliyorum çünkü.Tek torun senmisin tek evladida annen değil ama işte sen bunları düşünebiliyor uzulebiliyorken onlar ne yapıyor Allah ne verirse hayırlısını versin sana git desek evLisin esin musade ediyor ama bir erkeği uzun süre yalnız bırakmak bilemiyorum ne kadar doğru eşine güveniyorsan git bence Allah yardımcınız olsun
yıllardır zaten bunun kavgası sürüyor dayımlar bakmak istemiyor diğer iki teyzem köyde yaşıyor elini sürmüyorlar dayımlar bizim karılarımız yorulacağına kızları yorulsun biz bakmayız diyorlar. akıl sağlığı yerindeydi ama yoğun bakımda, bakımevinde kaldığı sürede sanırım kötüleşmiş annem saçmalıyor bazen tanıyor bazen tanımıyor dedi.Bir ay da dursanız kalıcı bir çözüm değil.
Çocukları sırayla baksa daha kolay olur.
Akıl sağlığı yerinde mi
arkadaşım merhaba meselenin kocacı olmak olduğunu düşüneceğin zihniyeti yaşamayı inan çok isterdim bütün bu yazdıklarımı okuyup kocacı olduğumu anladıysan seni tebrik etmek istiyorum lütfen hoşçakalın.Bukadar kocacı olmak iyi degıl, gıdın annenize destek olun Kocanız tek kalabilir
dayı tarafım hiç görmek dahi istemiyor bi annem bakıyor o da tek başına yapamıyor dediğiniz gibi bakıcı bulmak zor iş küçük şehir çünkü.bskim evine verilen para ile bakıcı tutun. sırayla cocuklarinin evinde baksin.
Kızlar merhaba bu saat oldu hala çok üzgün olduğum, düşüncelerimin içinden çıkamadığım için sizlere yazmak istedim...
Ben ailemden 1400 km uzakta yaşıyorum neredeyse 1.5 senelik evliyim yıllardır ailemden uzaktayız ben ve 2 ablam. Sadece erkek kardeşim ailemin yanında, o da üniversite sınavına hazırlanmak için buraya gelecek. Anneannem bir süredir yoğun bakımdaydı öncesinde dönüşümlü bakıyorlardı ama yoğun bakımdan çıkınca normal odaya aldılar ve ertesi gün duyumlar alıp bakımevine resmen terk etmiş kadını. Ben geçen sene yeni evlenmeme rağmen allah razı olsun eşimin git demesiyle gidip bir ay kaldım annemle baktım neneme. Annem aynı zamanda çocuk baktığı için tek başına bakamıyor, çocuğu da bırakamıyor..
dün annemle konuştuğumda telefonda çok ağladı hastanede o halde olduğu için dayımlar ve diğer kız kardeşleri hiçbir şekilde yardımcı olmadığı için. Şimdi erkek kardeşim de gelecek tek başına kalacak diye çok üzgündü. Ben ne kadar teselli etmeye çalışsam da içim paramparça oldu çok ağladım dün gece. Kendime kızdım niye bu kadar uzaktayım diye. Bir kere neneme bakarken çok sinirlenip sen ölürsen gelmeyeceğim cenazene demiştim o sinir harbiyle. O sözüm aklımdan çıkmıyor vicdan azabı çekiyorum. Eşim şimdi istiyorsan yine git gör annenin yanında ol gerekirse alın bakım evinden bakın diyor. Bi yanda annem bir yanda eşime karşı sorumluluklarım. Kafam allak bullak daha ocak ayında gidip 35 gün kaldım neneme baktım. Eşim destekçi ama bir yandan onu da burada yalnız bırakmak istemiyorum ne yapmalıyım Allah vermesin ama siz yerimde olsaydınız ne yapardınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?