Gerçekten kötüyüm

A

askmeskk

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Ağustos 2013
71
6
Selam arkadaşlar ben burda tekrar derdimi anlatmak istemiyorum çünkü 3 haftadır herkese anlattım herkes bir şeyler söyledi tam iyi oluyorum diyorum ama hep başa dönüyorum aklımdan şüphe ediyorum artık kendimi öldürmeyi çok düşünüyorum düşünmek istemiyorum ama elimde değil sizden istediğim bunu nasıl atlatıcam bu kadar güçsüz olmak istemiyorum ama evden çıkamıyorum hiçbir şey yiyemiyorum 4 kilo birden verdim 2 haftada böyle giderse daha da vericem 18 yaşında oldugum icin antidepresanlara da başlamaktan korkuyorum ama böyle devam ederse kafamda daha da kurup kurup canımdan olucam böyle hissettiğiniz zamanlar oldu mu olduysa geçiyor mu nasıl geçti lütfenn yardım edinnnnnnnnn
 
psikolojik bir sorunun var mıydı yoksa yeni başlayan bir sorun mu. hayatının akışını değiştiren olumsuz ve büyük bir olay yaşadın mı yakın zamanda. ve ailenle ilişkin ne durumda?
 
Bu kadar kötü hissederken korkmanız gereken antidepresanlar değil.
Hayat güzel. Kafanızı başka yere çevireceğiniz, yaşamın hoş yanlarını göreceğiniz günler gelecek.
Şimdilik sabırlı olun ve bir psikiyatriste danışın.
 
abet .!.:
psikolojik bir sorunun var mıydı yoksa yeni başlayan bir sorun mu. hayatının akışını değiştiren olumsuz ve büyük bir olay yaşadın mı yakın zamanda. ve ailenle ilişkin ne durumda?
Genişletmek için tıkla...

psikolojik bir sorunum yoktu bu zamana kadar sadece fazla plancıydım o kadar ama evet şu sıralar bir şeyler yaşadım ondan sonra bu hale geldim artık benim için yaşadıklarımdan çok şu ruh halim dert oldu hiç düzelemicekmişim gibi geliyor nefes alamıyorum eskisi gibi olmak istiyorum ağlayamıyorum bile artık uyuyamıyorum sıcak basıyo başım dönüyo ellerim uyuşuyo çıkış yolu bulamıyorum delirdiğimi düşünmeye başladım..
Ailemle aram iyi ama sadece sağlık problemleri çok var ailemde özellikle annemde..
 
yakın zamanda bir destek aldın mı doktora gidiyor musun onun yönlendirmeleri neler? bunları soruyorumki tıbbi teşhisine göre çevremizde buna benzer örnekler varsa yardım edelim diye, yanlış anlama lğtfen. aksi takdirde her kafadan çıkan sesi dinlemek seni daha kötü yapar
 
Keşke eski konundan devam etseydin. Şimdi herkese yeniden anlatmak zorunda kalacaksın. İhtiyacın olan cevabı alman daha zor olacak.
 
abet .!.:
psikolojik bir sorunun var mıydı yoksa yeni başlayan bir sorun mu. hayatının akışını değiştiren olumsuz ve büyük bir olay yaşadın mı yakın zamanda. ve ailenle ilişkin ne durumda?
Genişletmek için tıkla...

her şeyden korktuğum gibi onlardan da korkmaya başladım bu yaşta ilaçlara başlayıp hayatım boyunca bırakamamaktan bağımlı olmaktan..
 
Kendi sorunlarınızdan uzaklaşmak için başkalarının sorunlarına ortak olmayı deneyebilirsiniz. Mesela Çocuk Esirgeme Kurumu ya da Huzur Evi varsa çevrenizde bir süre böyle yerlerde gönüllü çalışabilirsiniz. Hayata karşı bir amaç edinirsiniz ve inanın size ihtiyacı olan insanlar gördüğünüzde kendi dertlerinizi bir kenara atıp başkalarının süper kahramanı olabilirsiniz. Yaşlı birine kitap okumak kimsesiz çocuklarla oyun oynamak hayatınıza bambaşka anlamlar katar. Naçizane tavsiyemdir.
 

destek almadım ilk defa böyle duygular yaşıyorum normalde hiçbir zaman canımdan olmayı düşünmezdim kendime inanamıyorum sabırla bekledim 3 haftadır geçmesini bekliyorum çünkü elimden bir şey gelmiyor bazılarına göre küçük durumlar ama bana öyle gelmiyo başkalarına göre ne kadar küçük olursa olsun benim ruhumu fazlasıyla yıpratan şeyler yaşadım ve bunların önemli olmadığını duymak istemiyorum tek istediğim kendime gelmek güçlü olup mücadele etmek ama o gücü kendimde bulamıyorum
 
Birkaç arkadaşım oldu şimdiye dek, ölmeyi düşünen, hayatın en olumsuz taraflarını gören. Doktora gitmedi bildiğim kadarıyla diğerleri, biri haricinde. O gidenle hala görüşüyoruz. En son psikiyatre gitti. Onun verdiği ilacı kullandıktan sonra herşey yoluna girmeye başladı. Hatta en yakın örnek annem. Hafif bir antidepresan kullanmaya başladı. Uyuyamıyordu, ölümü düşünüyordu, canı sıkılıyordu sürekli. O ilacı kullanmaya başladıktan sonra uykuları düzene girdi bir yan etki görmedi. Canı sıkılmamaya başladı. Hata sebepsiz yere neşeli oluyorum bile diyordu :) Hayat dört dörtlük değil. İlaç da dktor da bir düşman değil. Onları sevmeye çalış. Tıp o kadar da korkulacak birşey değil verdiği sonuçkara bakılırsa.
 

haklısın zaten böyle giderse başka çarem kalmıycak çok mutlu bir insandım ama simdi her şey anlamsız gelmeye başladı her zaman kendimden daha kötü durumda olanları düşünüp hiçbir şeye canımı çok fazla sıkmazdım beterin beteri var derdim ama simdi böyle diyemiyorum sanki yaşamaya değer hiçbir şey yokmuş gibi hayat sırf çırpınıp durmakmış gibi ve dert çekmek için yaşıyormuşuz gibi..
 
eski açtığın konudan baktığım ve anladığım kadarıyla tercih problemi yaşıyorsun... ilk önce şunu bilmelisin ölmek istiyorum demişsin ama senin hayatın bir üniversite tercihi için vazgeçilecek kadar değersiz mi? güçlü olmak için sorununun senden daha güçlü olduğunu düşünmeden onu basite almalısın canım. sen başta zaten sorununu daha güçlü çözülmeyecek bir şey olarak kabul etmişsin. önce şuna karar ver üniversite tercihin mi daha önemli yaşamak mı nefes almak mı? hatta şöyle yap bir iki dakika nefes almadan dur gözlerini kapat ve düşün hayatının sona erdiğini ne hissedecksin?
 

çok haklısın kendime inanamıyorum anlam veremiyorum o yüzden psikolojimden şüphe ediyorum hiç istemediğim bir tercih yaptım insan buna üzülür pişman olur anlıyorum ama benimkisi farklı boyutlara ulaştı onu çözmeye çalışıyorum..İstemediğim bir şey okumak,meslegim sanki geleceğimi karartmışım gibi hissediyorum belki de o yüzden bu kadar etkilendim ama kendimi o kadar yıprattım gözümde o kadar büyüttüm ki çıkmaza girdim sanki sadece o da değil annemin durumu daha da yıprattı iyi olmayı her şeyden çok istiyorum ama düşünüp durarak kendimi telkin ederek sonuca ulasamıyorum basa dönüp duruyorum..
 
Time Traveler .!.:
Keşke eski konundan devam etseydin. Şimdi herkese yeniden anlatmak zorunda kalacaksın. İhtiyacın olan cevabı alman daha zor olacak.
Genişletmek için tıkla...

haklısın ama o yüzden bu kadar yıpranmayı bunları düşünmeyi kendime yediremiyorum insanlar neler yaşıyor da mücadeleyi bırakmıyor bu ne güçsüzlük diye kendime kızıyorum utanıyorum her şeyin farkındayım ama sinirsel titremelerim ellerimin uyusması uyku problemim sürekli bunu düşünmem karamsarlık açlık hatta mide bulantıları hiçbiri geçmiyor ne kadar farkında olursam olıyım..Sanırım benim sorunum bambaşka boyutlara ulaştı hiç bilmediğim
 
hayat her zaman bizim planlarımıza göre ilerlemez canım. süprizlerle iniş çıkışlarla doludur. aslında hayatı güzel yapan bizi güçlü kılan tarafı da budur. düşünsene her yaptığımız plana göre şekillenen bir hayat. ne kadar sıkıcı değil mi? tabiata aykırı... çünkü hayat çok kapsamlı. ve hayatın merkezindeki tek insan sen değilsin ki...bizler bu gidişatta kendi ruhsal dengemizi ve yaptığımız ufak tefek planları hayatla şekillendirerek kendimizi mutlu ve huzurlu hissederiz. bence büyük zaman aralıklarında planlar yapmaktansa kısa zaman aralıklarındaki ufak planlarınla hayatına işlevsellik kat ve mutluluğun tadına var.
 

işte benim asıl sorunum bu hayatımı akışına bırakmayı beceremiyorum kafamda kurup duruyorum sonra gözümde büyüyo daha çok korkuyorum günlerdir evden çıkmadan internette yazanları okuyorum bazıları bu tercih dönemini benden daha kötü geçirmiş hastalanıp kusup duranlar bile olmuş ki benim sorunum sadece o bile değil,kendimi bazı şeylere çok şartladıgım icin böyle oldugunu biliyorum tek merak ettiğim bu hastalıklı yapımı değiştirebilir miyim mücadele ederek kazanabilir miyim..Senin gibi düşünüp mutlu olmak istiyorum ama başa dönmekten başka bir şey yapamıyorum
 
ve şunu da belirtmek isterim ki üniversitede yanlış tercih yapmak bir büyük bir hata değil. düzeltilebilecek bir şey. bu bölümü daha önce isteyip şimdi iş bulma konusunda sıkıntı yaşayacağını düşünüyorsan hiç değil. okurken kendine artılar katabilir farklı bölümlere istediğin bölümlere geçişte fırsatlar yaratabilirsin. ya da en kötüsü bu bölüme gitmeden bir yıl daha çalışarak yeniden sınava girer ve istediğin bir bölümü yazabilirsin. puanım düşecek deyip ümitsizliğe kapılma. bugün bunu başardıysan yarın daha iyisini yapabilecek güce sahipsin. eğitimci olarak şunu söyleyebilirim sana PDR istiyordum ya da psikologluk falan ama öğretmen oldum. öğretmen olurken girdiğim sınavların da haddi hesabı yok. sen de biliyorsun Türkiye şartlarını ve atanmayı bekleyen öğretmenleri. ilk hedefimden ayrılmış olmam beni hiç üzmedi ve yıpratmadı. tam tersine beni daha da güçlendirdi. şimdi içimde kalan bu hevesimi hayalimi hayatımda işlevselleştiriyorum. nasıl mı? öğrencilerimle onları dinleyerek bu hayalimi de gerçekleştirmiş oluyorum. hayattan vazgeçilmez öyle kolay kolay. :) bence şimdi sen bu bölüme gidersen artı neler yapabileceğini ya da gitmezsen hayalindeki meslek için nasıl bir yol çizmen gerektiğini düşün:) kaybın yok hayat senin ve sen nasıl tercih edersen öyle güzel yaşarsın... her iki tercihte de değişmeyen tek şey senin mutlu olmaktan hayattan aldığın zevk bunu da unutma :)
 
ilk önce bu tercihi sen yaptın bunu kabullen bunun bir hata olmadığını kabullen bundan sonra bu bölümde devam edersem artı neler yapabilirsin bunları düşün devam etmeyeceksen hayalindeki meslek için yol çizersin. yöntemlerini bir daha gözden geçirip eksik kalan yanlarını güçlendirirsin. maalesef bizim ülkemizde meslek sahibi olmak hayatını kazanıp işe başlamak o kadar kolay değil. seninle aynı durumda olan milyonlarca insan var. çalışmayı emek sarf etmeyi kendine büyük bir yük olarak görme. çünkü üniversiteye gitsen yine çalışacaksın. bitirsen yine emek var. çalışmak didinmek uğraşmak başarmak bitmiyor hep bir şey için uğraşacaksın. yaşadığın müddetçe. başa dönme seni başa döndüren düşüncelerini al eline bir kağıt bir tarafa yaz kağıdın diğer tarafına da bunların çözümlerini yaz. bazen kafamızda düşündüklerimizi yazdığımızda etkili bir çözüm oluyor. bir dene bakalım :)
 

Çokk teşekkür ederim çok haklısın belki de ben daha hayatın içinde olmadığım için bu kadar büyüyor gözümde belki o yüzden korkuyorum her şeyden..İstemediğim bir şeyi okuyucam meslek sahibi olamıycam belki de diye kendimi üzüyorum sevmediğim bir işte nasıl çalışırım nasıl yaparım diye ama insan alışıyor veya sevicek yanlarını buluyor değil mi??İnternete öyle şeyler yazmışlar ki gözüm çok korktu karamsarlık kapladı içimi sadece.Çünkü bir sene daha kalma kararını veremiyorum o cesaret yok bende çok zayıf karakterliyim..Ve sence bu hislerin geçmesi için tamamen iyileşmek için psikiyatriye gitmeli miyim??
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

V
  • Kilitli
Yalanlar üstüne kurulu bir aşkı kurtarabilir miyim? Yoksa gerçekleri bilmemesi daha mı iyi?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
7K
gozyasi
G
Korumaya çalıştığım kendi çocukluğum mu?
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
3K
Sofiasofia
Çok uzun bir hikaye, kimseye anlatamadım .
12 13 14
Yorumlar
262
Görüntüleme
29K
mutlutablo
D
  • Kilitli
Çapa’nın Gururu Sendromu
14 15 16
Yorumlar
300
Görüntüleme
13K
Aystkaramelmahkiyato
A
Z
  • Kilitli
yine eski sevgili
2 3 4
Yorumlar
61
Görüntüleme
3K
Birkedii
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…