• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Gerçekten gerçek dostunuz var mı?

asla en özelimi kimseye anlatmam
o kadar yakın arkadaşlık kurmuyorum
her zaman bir sınırım var
ama genelde arkdaşlarım bana herşeyini en ince ayrıntısına kadar anltır,iyi dinleyici ve mantıklı bir olduğumdan sanırım:)
yani ben kendi sorunlarımı mantığım ağır bastığından kolayca çözebiliyorum ,bunun için dertleşmeye ve en özelimi anlatmaya ihtiyaç duymuyorum, ama tabiki dostum diyeceğim insanlar var hayatımda.
 
AlegraMoon .!.:
Erkekler arasındaki arkadaşlık ve dostlukların kesinlikle çok daha sağlam olduğunu düşünüyorum. Eşimden önceki ilişkim uzun süreliydi ve o sevgilimin dostluklarına şahit oldum yıllarca. Hayran kaldım ve her zaman imrendim onlara. Malesef kendi hayatımda ya da herhangi bi hemcinsimin hayatında o gördüğüm gibi ilişkilere rastlamadım.
Genişletmek için tıkla...
Hiç katılmıyorum, kariyer hırsı, en güzel kılın arabasi hırsını çok fazla gördüm . Erkekler daha içten içe yapiyo . Ayrıntılara takilmadiklari için hirslansalar da halı saha , mangal, sporsa olay üzerinde durmadan devam ediyorlar
 
aycoregimisali .!.:
Kızlar selam size bişey danışmak istiyorum. Şu an reglyim oldukça da duygusalım. Genelde kız arkadaşlarım var düzenli görüştüğüm 3-4 tane. Hepsini de çok severim. İş arkadaşlarım var onları da severim aramız iyidir hiç kötü bir durum olmamıştır. Ama şunu fark ettim ki sanki hiç gerçek bir dostum yokmuş gibi hissediyorum. Mesela instagram hikayelerde gördüm bu sevdiğim kız arkadaşlarımın 3 ü buluşmuş bana hiç haber vermediler ve pazar günüydü ben de o gün çalışmıyorum. Veya mesela bir arkadaşıma bişey anlatıyorum örneğin işle ilgili olsun hemen kendi işiyle kıyaslıyor. Veya mesela bir derdimi anlatıyorum en basitinden mesela kalçadaki çatlaklarla ilgili hani şu yapılan işlemleri biliyo musun vs gibisinden sonra bana foto atıyo bende de var mı çatlak bi bakar mısın sence foto atıyo hani ben onu sormuyorum ki sadece işlemle ilgili bir bilgisi tecrübesi var mı bu konuda onu soruyorum.

Mesela bir arkadaşım var o da diyetisyen çok çok severim her şeyimi anlatabileceğim biridir şu an ikimiz de KPSS ye hazırlanıyoruz bir yandan. Mesela bana bişey soruyo ben cevap veriyorum 8 saat sonra cevap veriyor o çok yoğun ders çalışıyo ama instaya story falan da atıyor. Ya da mesela geçen gün bana şeyi sordu günde kaç saat çalışıyorsun diye ben de 4-5 maksimum sen? Dedim ve hala cevap yazmadı üstünden 2 gün geçti😅 bu neden sizce? Beni rakip olarak göremez çünkü o benden çok çok daha iyi alacak eminim yani ben onun kadar çalışamıyorum ki

Mesela geçen gün instagramda bir gönderi okumuştum her şeyi filtresiz düşünmeden içini döküp anlatabileceğin kişi dostundur diye o an aklıma sadece çok samimi olduğum bir kuzenim geldi. Teyzeme sordum bu konuyu o dedi ki hayatta herkes kendini düşünüyor özellikle de belli bi yaştan sonra herkes önce kendini düşünüyor iş hayatında da böyle vs dedi. Sizler ne düşünüyorsunuz?
Genişletmek için tıkla...
Benim lisede vardı simdi 34 yaşındayım ve şuanlık dostum diyebileceğim kimse yok nedendir bilmiyorum ihtiyacını hissetmiyorum. Çok sosyal değilim gidip geldiğim Komşum da yok 😁. En fazla merhaba merhaba. 1 ablam 2 kız kardeşim ve annem yetiyor herseyime. Filtresiz tek konuşabildiğim bunlar. Sevdiğim yakin olduğum bi akrabam var mesela onun çok arkadaşı dostu komsusu var. Bulunduğu apartmanda birbirlerine gidip gelirlerdi sonra birden araları bozuldu en yakınım dediği bile aslında art niyetli sayılabilecek şeyler yapardı ama bu benim canım akrabam anlayamazdı işin doğrusunu. Çok fazla kadın birbiriyle dost kalamiyor bence kıskançlık giriyor isin icine
 
Son düzenleme:
aycoregimisali .!.:
Mesela instagram hikayelerde gördüm bu sevdiğim kız arkadaşlarımın 3 ü buluşmuş bana hiç haber vermediler ve pazar günüydü ben de o gün çalışmıyorum.
Genişletmek için tıkla...

Şimdi öncelikle benim dostlarım var.biri bebeklikten beri. 2si liseden beri. Biri üniversiteden. Ondan sonra yakın arkadaşlar edindim ama dostum olmadı. Bence tam olarak karakterler oturduktan sonra dostluk kurmak zorlaşıyor. Daha küçükken birbirinizin düşüncelerini karakterini etkiliyor ve genelde benzer fikirlere sahip oluyorsunuz.
Liseden 5li grubuz aslında ama bizde 3lü çok sık buluşur diğer ikisi ile daha az görüşürüz. Çünkü birbirimizle paylaşacağımız şeyler daha fazla. Birbirimizin hayatına vakıfız. Sürekli iletişimde hayatımızın her anındayız. Diğerleri ise sadece buluşmadan buluşmaya bizim hayatımıza girerler. Ne dertleri olsa anlatırlar ne mutlulukları olsa buluşmaya dek söylerler. Ee öyle olunca onlarla o kadar görüşesniz gelmiyor.

aycoregimisali .!.:
Veya mesela bir arkadaşıma bişey anlatıyorum örneğin işle ilgili olsun hemen kendi işiyle kıyaslıyor.
Genişletmek için tıkla...
Mesela bu dostlukta da olabilir. Bana dostluğu fazla kalıplara koymuşsunuz gibi geldi. Bana arkadaşım anlatsa bende ay bizim iş daha kötü diyebilirim. Bu kötü dost olunduğunu göstermez ki.

aycoregimisali .!.:
. Veya mesela bir derdimi anlatıyorum en basitinden mesela kalçadaki çatlaklarla ilgili hani şu yapılan işlemleri biliyo musun vs gibisinden sonra bana foto atıyo bende de var mı çatlak bi bakar mısın sence foto atıyo hani ben onu sormuyorum ki sadece işlemle ilgili bir bilgisi tecrübesi var mı bu konuda onu soruyorum.
Genişletmek için tıkla...

Yada mesela bu dese ne olacak? Siz anlatınca kafaya takmış sormuştur. Tam tersi her şeyi sizin gibi detaylı düşünmeyip yanlış anlamayanlar ile dost olunur bence. Ben anlattığınız konularda dostluk kavramına uygun olmayan sizi gördüm. Çünkü kendiniz filtrelemeden konuşmak isteyip arkadaşınızın çatlak konusunda sizden fikir almasını bile ben onu mu konuşuyorum sadece fikir soruyorum onu söylesin bitsin diye düşünerek anormal buluyorsunuz. Bu insanlar nasıl sizle samimi olabilir? Günümüzün sorunu hep başkasından güzel şeyleri beklemek ancak kendisinde o meziyetin olmaması genelde. Sizde de aynı durum var bence.
 
Başlığa göre yazıyorum hayır yok vardı artık yok çünkü sınır koydum kimsenin yakın dostluğuna ihtiyacım yok çok derdim olunca terapistime anlatıyorum o beni anlıyor hem çözüm önerileri de sunuyor arkamdan kuyumu kazan olmaz bari kimseye anlatmamak en güzeli kahvem kitaplarım misler gibi samimi olup arkadaş olmak isteyenlere de bir sınırım var sınırıma sokmuyorum kararında
 
sarilimoncuk .!.:
Şimdi öncelikle benim dostlarım var.biri bebeklikten beri. 2si liseden beri. Biri üniversiteden. Ondan sonra yakın arkadaşlar edindim ama dostum olmadı. Bence tam olarak karakterler oturduktan sonra dostluk kurmak zorlaşıyor. Daha küçükken birbirinizin düşüncelerini karakterini etkiliyor ve genelde benzer fikirlere sahip oluyorsunuz.
Liseden 5li grubuz aslında ama bizde 3lü çok sık buluşur diğer ikisi ile daha az görüşürüz. Çünkü birbirimizle paylaşacağımız şeyler daha fazla. Birbirimizin hayatına vakıfız. Sürekli iletişimde hayatımızın her anındayız. Diğerleri ise sadece buluşmadan buluşmaya bizim hayatımıza girerler. Ne dertleri olsa anlatırlar ne mutlulukları olsa buluşmaya dek söylerler. Ee öyle olunca onlarla o kadar görüşesniz gelmiyor.


Mesela bu dostlukta da olabilir. Bana dostluğu fazla kalıplara koymuşsunuz gibi geldi. Bana arkadaşım anlatsa bende ay bizim iş daha kötü diyebilirim. Bu kötü dost olunduğunu göstermez ki.



Yada mesela bu dese ne olacak? Siz anlatınca kafaya takmış sormuştur. Tam tersi her şeyi sizin gibi detaylı düşünmeyip yanlış anlamayanlar ile dost olunur bence. Ben anlattığınız konularda dostluk kavramına uygun olmayan sizi gördüm. Çünkü kendiniz filtrelemeden konuşmak isteyip arkadaşınızın çatlak konusunda sizden fikir almasını bile ben onu mu konuşuyorum sadece fikir soruyorum onu söylesin bitsin diye düşünerek anormal buluyorsunuz. Bu insanlar nasıl sizle samimi olabilir? Günümüzün sorunu hep başkasından güzel şeyleri beklemek ancak kendisinde o meziyetin olmaması genelde. Sizde de aynı durum var bence.
Genişletmek için tıkla...
Dediğinizi anladım ama o şekilde gelişmiyor gerçekten mesela diyorum ki kalça çatlak işlemiyle ilgili bilgin var mı daha hiçbir şey demeden bende çatlak var mı sence? Veya diş beyazlatma yapıcam diyorum ya sence benim dişim nasıl ben de yapıyım mı diyor. Tamam tabi ki bunlar söylenir beraber gidilir edilir ama nasıl anlatsam direk bişey dediğim an bu tepkiyle karşılaşıyorum. Mesela geçen gün bu arkadaşımla şöyle bir şey oldu yeni küpe almıştım takmıştım kulağımdaydı biri gördü işte çok güzelmiş nerden aldınız vs dedi bu arkadaşım ayy dur bak ben de şunu almıştım deyip çantasından çıkarıp kulağına taktı hani böyle bu arkadaşım bazında bunu çok yaşadığım için garip gelmeye başladı. Sürekli bir kıyas içimdeymişim gibi hissetmeye başladım
 
Ay çöreği düşünce yapın her zaman çok ilginç geldi , eş adayı konuları, ekonomi konuları vs vs . Sen mükemmel değilsin arkadaşların da değiller . Herkesin eksik olduğu alanlar var. Çok rahatsızsan bitir ama herkesi de hayatından cikarirsan yalnız kalirsin . Tolere edebildigin kısımları et . Elindekileri kaybedersen yeni dostluklar çok daha zor . Çevren yaşın itibariyle evli , çocuklu olacak , şu anda hala bakarsan daha da yalnız kalirsin
 
ufak tefek şeyleri dert eden biri değilimdir
belli yaştan sonra dostluklar bu şekilde yürüyor sadece bence
geç yazdı etti onunla buluştu benimle buluşmadı gibi şeylere takılmam
çoğu zaman haberim bile olmaz kim kimle ne zaman buluştu etti hikayelerine de devamlı bakmıyorum bile insanların
yani böyle üçü buluştu bana haber vermedi diye düşünüp dışlanmış hissetmek için zamanım olmaz benim
bi yanlışı olmadığı sürece arkadaşlığım sürer
yalan söylemişse, arkamdan iş çevirmişse, dedikodumu yaptığı kulağıma gelmişse
plan yapıp beni ekmişse (1 kerelik olabilir ama düzenli olarak ekilmek buna dahil değil)
bunlar bana göre hatadır böyle insanlarla arkadaşlık etmem
ama 8 saat sonra yazmış 2 gün sonra yazmış bilmem ne takmam bunları
 
Arkadaşlıklara çok anlam yüklüyor olabilir misiniz? Birini seversiniz arkadaş olursunuz çok kalpten size sadakat bekleyemezsiniz sizin büyük istekleriniz var. Ben arkadaşlık ilişkilerinde insanlara bağlanamıyorum mesela çabuk insan silerim yokluğunu da özlemiyorum huyum bu o sebeple kimseye bu dostum bu arkadaşım demiyorum benim için aile önemlidir. 30 yaşından sonra insanlar kendine dönüyor beklentilerinizi azaltın. Biri bana buluşmuşsunuz beni niye çağırmadınız diye trip atsa ben o kişiden soğurum mesela kimse sizi çağırmak zorunda değil.
 
net dostum, birine ablam birine can yoldaşım diyebileceğim 2 kişi var. Biri kilometrelerce uzağımda yıllardır, buna rağmen iyi kötü her anımı hala paylaşabildiğim, yargılamayan, kıskanmayandır. Zaten çok kalabalıkları sevmem.. Aynı işi yaptığım kişiler sadece arkadaşım, günlük vakit paylaştığım kişiler.
 
Çok samimi olduğum kız arkadaşlarım var, ama dostum der miyim emin değilim. Hayatımda 3 tane insan var eşimden sonra gerçekten filtresiz olup kötülük görmeyeceğimden emin olduğum:

ortağım - baba yarısıdır benim için, abi gibidir.
kız kardeşim
eşimin kuzeni

bana yetiyor :)
 
aycoregimisali .!.:
Kızlar selam size bişey danışmak istiyorum. Şu an reglyim oldukça da duygusalım. Genelde kız arkadaşlarım var düzenli görüştüğüm 3-4 tane. Hepsini de çok severim. İş arkadaşlarım var onları da severim aramız iyidir hiç kötü bir durum olmamıştır. Ama şunu fark ettim ki sanki hiç gerçek bir dostum yokmuş gibi hissediyorum. Mesela instagram hikayelerde gördüm bu sevdiğim kız arkadaşlarımın 3 ü buluşmuş bana hiç haber vermediler ve pazar günüydü ben de o gün çalışmıyorum. Veya mesela bir arkadaşıma bişey anlatıyorum örneğin işle ilgili olsun hemen kendi işiyle kıyaslıyor. Veya mesela bir derdimi anlatıyorum en basitinden mesela kalçadaki çatlaklarla ilgili hani şu yapılan işlemleri biliyo musun vs gibisinden sonra bana foto atıyo bende de var mı çatlak bi bakar mısın sence foto atıyo hani ben onu sormuyorum ki sadece işlemle ilgili bir bilgisi tecrübesi var mı bu konuda onu soruyorum.

Mesela bir arkadaşım var o da diyetisyen çok çok severim her şeyimi anlatabileceğim biridir şu an ikimiz de KPSS ye hazırlanıyoruz bir yandan. Mesela bana bişey soruyo ben cevap veriyorum 8 saat sonra cevap veriyor o çok yoğun ders çalışıyo ama instaya story falan da atıyor. Ya da mesela geçen gün bana şeyi sordu günde kaç saat çalışıyorsun diye ben de 4-5 maksimum sen? Dedim ve hala cevap yazmadı üstünden 2 gün geçti😅 bu neden sizce? Beni rakip olarak göremez çünkü o benden çok çok daha iyi alacak eminim yani ben onun kadar çalışamıyorum ki

Mesela geçen gün instagramda bir gönderi okumuştum her şeyi filtresiz düşünmeden içini döküp anlatabileceğin kişi dostundur diye o an aklıma sadece çok samimi olduğum bir kuzenim geldi. Teyzeme sordum bu konuyu o dedi ki hayatta herkes kendini düşünüyor özellikle de belli bi yaştan sonra herkes önce kendini düşünüyor iş hayatında da böyle vs dedi. Sizler ne düşünüyorsunuz?
Genişletmek için tıkla...

Dost kolay edinilmiyor
Bir sürü ahbap, tanıdık, arkadaş olan insan var çevremde ama dostum iki tane
Yıllar boyu eleye eleye onlar kaldı
İkisi de 15 yıldan fazladır görüştüğüm insanlar, kardeşlerimden yakındırlar bana, düğün,ölüm,hastalık vs... hep en önce onlar vardır yanımda. Kimse mükemmel değil bu bir idare meselesi, birbirimizi idare ederiz, diğer insanlara olandan fazladır onlara hoşgörüm keza onlarında bana öyle. Zamanla oluyor yani
 
Benim yok, bir süre var sanıyorum ama sonradan her şey gün yüzüne çıkınca tek başıma olduğumu anlıyorum. Liseden beri bu böyleydi, dörtlü beşli grubumuz olurdu ben ne kadar güzeliz çiçeğiz canım arkadaşlarım modunda takılsam o kadar da arkamdan dönen dolaplar oldu, bitmeyen kıskançlıklar dedikodularla boğuştum, sindirilmeye arka plana itilmeye çalışıldım, sonunda da sizin bahsettiğiniz gibi haberim olmadan buluşmalar birbirini etiketlemeler ortaya çıktı, çıkmaya da devam ediyor. Nerede neyi yanlış yaptığımı hiçbir zaman anlamadım insanların benimle derdi ne onu da kavrayamadım, bıraktım artık yani. Geçen hafta yine bir darbe yiyince iletişimimi kestim herkesle kabuğuma çekildim. Önceden çok üzülüyordum, sabahlara kadar düşünmekten beynim ağrıyordu, kalbim hala acımaya devam ediyor ama kendi dünyama döndüm. Kimseyi çekmek istemiyorum şu saatten sonra. Ailem kardeşlerim eşim yeter bana diyorum artık
 
aycoregimisali .!.:
Kızlar selam size bişey danışmak istiyorum. Şu an reglyim oldukça da duygusalım. Genelde kız arkadaşlarım var düzenli görüştüğüm 3-4 tane. Hepsini de çok severim. İş arkadaşlarım var onları da severim aramız iyidir hiç kötü bir durum olmamıştır. Ama şunu fark ettim ki sanki hiç gerçek bir dostum yokmuş gibi hissediyorum. Mesela instagram hikayelerde gördüm bu sevdiğim kız arkadaşlarımın 3 ü buluşmuş bana hiç haber vermediler ve pazar günüydü ben de o gün çalışmıyorum. Veya mesela bir arkadaşıma bişey anlatıyorum örneğin işle ilgili olsun hemen kendi işiyle kıyaslıyor. Veya mesela bir derdimi anlatıyorum en basitinden mesela kalçadaki çatlaklarla ilgili hani şu yapılan işlemleri biliyo musun vs gibisinden sonra bana foto atıyo bende de var mı çatlak bi bakar mısın sence foto atıyo hani ben onu sormuyorum ki sadece işlemle ilgili bir bilgisi tecrübesi var mı bu konuda onu soruyorum.

Mesela bir arkadaşım var o da diyetisyen çok çok severim her şeyimi anlatabileceğim biridir şu an ikimiz de KPSS ye hazırlanıyoruz bir yandan. Mesela bana bişey soruyo ben cevap veriyorum 8 saat sonra cevap veriyor o çok yoğun ders çalışıyo ama instaya story falan da atıyor. Ya da mesela geçen gün bana şeyi sordu günde kaç saat çalışıyorsun diye ben de 4-5 maksimum sen? Dedim ve hala cevap yazmadı üstünden 2 gün geçti😅 bu neden sizce? Beni rakip olarak göremez çünkü o benden çok çok daha iyi alacak eminim yani ben onun kadar çalışamıyorum ki

Mesela geçen gün instagramda bir gönderi okumuştum her şeyi filtresiz düşünmeden içini döküp anlatabileceğin kişi dostundur diye o an aklıma sadece çok samimi olduğum bir kuzenim geldi. Teyzeme sordum bu konuyu o dedi ki hayatta herkes kendini düşünüyor özellikle de belli bi yaştan sonra herkes önce kendini düşünüyor iş hayatında da böyle vs dedi. Sizler ne düşünüyorsunuz?
Genişletmek için tıkla...
BEnim kuzenlerim akrabalarim da ayni bu sekilde. BEni gormezler resmen cok cabaladim insanlar tarfindan fark edilmek icin ama bi ise yaramadi . o kadar kisiye is buldum yardim ettim araci oldum ama benim ise ihtiyacim var deyince bingo ! Goruldu yedim nesajlara da 4 gun sonra him yazdi .engelledim bana fayda saglamayanlari.artik yoluma boyle devam edecegim ama kalbim paramparca
 
Kocam. Canim kocam. Her şeyim ♥️ şaka maka cidden oyle. İliskimiz baslamadan once de uzun bir arkadasligimiz vardi. Ondan oncesinde ve sonrasinda hayatima giren dostum sandigim insanlar oldu. Ama büsbütün hayatima disardan baktigimda hem bu kadar uzun sure hem de beni hic yaniltmadan dostluğunu bana veren tek kişi eşim. Ve şuna cok inaniyorum, gercekten tum dostluk ve arkadasliga dair eksikligini dolduran biri veya birileri varsa hayatinizda sonrasinda arkadas secimlerimiz de cok daha iyi oluyor. Cunku yoksunluk hissiyle sarilmiyoruz kimseye. Anlattiginiz gibi yakin oldugumu sanip da arkamdan is ceviren, hayal kirikligina ugratam vs insanlar olmustu hayatimda. Meger onlara yakin olan sadece benmişim. Ama eşim hayatima girdikten sonra, özellikle de uzak mesafe donemini bitirip artik gunluk olarak da birbirimiz icin var olmaaya basladktan sonra hayatima arkadas olarak aldigim insanlarla da daha uzun soluklu, daha saglam iliskiler kurabildim. Çünkü bir yoksunluk hissiyle yablis insanlara veya yanlis duzeyde baglanmayi biraktim. Daha guzel arkadasliklar kurdum.
 
Çok nadir istisnalar dışında iki kadının yıllar boyu sımsıkı bir dostluk gerçekleştireceğine asla inanmıyorum. Bana da bunu yaşadıklarım öğretti. İnsanlar birbiriyle gezer, kahve içer, hatta dertleşir de ama birbirinin üzerine titreyecek, zor gününde koşacak ve minnet hissettirmeyecek, kendisini düşünüp bu yardımımdan benim kârım ne ki diye içten içe düşünmeyecek çok az kişi var. Erken yaşlarda insanlar daha saf ve temiz olurlar, lisedeki dostluklar o nedenle çok kuvvetliydi mesela ama yıllar geçtikçe herkes kendi ailesinden ibaret oluyor. Bir de kıskançlık faktörü var, özellikle kadınlarda maalesef kim ne derse desin çok yaşanıyor. Bir şey anlatırsın "ben de şöyle.." diye başlar mesela. O gizli rekabet çabası insana eeh be dedirtiyor. Bir yerde okumuştum, dostlarınız sizin daima iyi olmanızı ister ama kendilerinden iyi olmanızı değil diyordu hak veriyorum. Ailesi olan onlarla sıkı bağı kaybetmesin, olmayanlarımıza da Allah yardım etsin
 
benım vardır yakın arkadaşlarım. anlatırım anlatırlar. Maddi manevi yanlarında olmaya çalışırım her zaman. Önceleri bir sürü arkadaşım olsun diye herkesle muhabbet kurardım. artık öyle değilim. Gerçekten bir tuhaf oluyorlar bende kaldıramadıgımı farkettım. 2 sene önce bir arkadaşımla bagımı kopardım mesela. Şöyle ki 2016 yılında dershane arkadasımdı ama özel hiç paylaşımımız olmadı. Sonra nasıl olduysa 4 sene sonra evleneceğim zaman cok yakınlaştık beraber yedik içtik gezdik dertleştik can ciğeriz ama. O işe başladıgında ona hediye aldım sürekli ortamını sordum alışıp alışmadıgını vs. önemsedim onu. Ameliyat oldu kalktım gittim ona hediye aldım ziyaret ettim. Ben cok değer veririm yapım öyledir . Sonra zamanla bana vakit ayırmamaya başladı. Haklı olarak sordum aramızda bir sorun vs var mı diye . Olmadıgını yogun çalıştıgını söyledi tamam dedim sıkıntı etmedim. Ama sık sık sosyal medyada da mesela paylaşımları oluyordu. yani yoğun oldugunu söyleyip sık sık paylaşım yapması beni kırıyordu. Sonra ben işe başladım hiç ne halimi sordu nede merak ettı. Böyle olunca da bende geri cektim kendimi. Sorarsa söylerdim ama hiç sormadı. Bir anda koptuk.. Yani uzun oldu ama gerçekten bazen anlayamıyorsun insanları. Hayatına odaklan, kendine zaman ayır. Tekiz bu hayatta.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Siz olsanız ne yapardınız
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
478
bengokyuzunututamam
B
begonn
Bu arkadaşlığa devam etmeli miyim?
Yorumlar
15
Görüntüleme
556
poncik159
P
E
Değişik bir kayınvalide sıkıntısı da bende var.
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
2K
Aykadarguzel
Aykadarguzel
M
Çok mu etkileniyorum
Yorumlar
13
Görüntüleme
761
Micra23
M
M
Bu evlilik beni boğuyor
4 5 6
Yorumlar
116
Görüntüleme
3K
hln09
hln09
Back