Kızlar selam size bişey danışmak istiyorum. Şu an reglyim oldukça da duygusalım. Genelde kız arkadaşlarım var düzenli görüştüğüm 3-4 tane. Hepsini de çok severim. İş arkadaşlarım var onları da severim aramız iyidir hiç kötü bir durum olmamıştır. Ama şunu fark ettim ki sanki hiç gerçek bir dostum yokmuş gibi hissediyorum. Mesela instagram hikayelerde gördüm bu sevdiğim kız arkadaşlarımın 3 ü buluşmuş bana hiç haber vermediler ve pazar günüydü ben de o gün çalışmıyorum. Veya mesela bir arkadaşıma bişey anlatıyorum örneğin işle ilgili olsun hemen kendi işiyle kıyaslıyor. Veya mesela bir derdimi anlatıyorum en basitinden mesela kalçadaki çatlaklarla ilgili hani şu yapılan işlemleri biliyo musun vs gibisinden sonra bana foto atıyo bende de var mı çatlak bi bakar mısın sence foto atıyo hani ben onu sormuyorum ki sadece işlemle ilgili bir bilgisi tecrübesi var mı bu konuda onu soruyorum.
Mesela bir arkadaşım var o da diyetisyen çok çok severim her şeyimi anlatabileceğim biridir şu an ikimiz de KPSS ye hazırlanıyoruz bir yandan. Mesela bana bişey soruyo ben cevap veriyorum 8 saat sonra cevap veriyor o çok yoğun ders çalışıyo ama instaya story falan da atıyor. Ya da mesela geçen gün bana şeyi sordu günde kaç saat çalışıyorsun diye ben de 4-5 maksimum sen? Dedim ve hala cevap yazmadı üstünden 2 gün geçtibu neden sizce? Beni rakip olarak göremez çünkü o benden çok çok daha iyi alacak eminim yani ben onun kadar çalışamıyorum ki
Mesela geçen gün instagramda bir gönderi okumuştum her şeyi filtresiz düşünmeden içini döküp anlatabileceğin kişi dostundur diye o an aklıma sadece çok samimi olduğum bir kuzenim geldi. Teyzeme sordum bu konuyu o dedi ki hayatta herkes kendini düşünüyor özellikle de belli bi yaştan sonra herkes önce kendini düşünüyor iş hayatında da böyle vs dedi. Sizler ne düşünüyorsunuz?
Ortaokuldan bu yana görüştügim arkadaşım var uzağız ama bir telefon kadar yakınım bir derdim sıkıntım olsa yada onun birbirimizle paylaşırız sürekli komik vs reels vidoalr atarız öyle yani bir tane olsun gerçek olsunKızlar selam size bişey danışmak istiyorum. Şu an reglyim oldukça da duygusalım. Genelde kız arkadaşlarım var düzenli görüştüğüm 3-4 tane. Hepsini de çok severim. İş arkadaşlarım var onları da severim aramız iyidir hiç kötü bir durum olmamıştır. Ama şunu fark ettim ki sanki hiç gerçek bir dostum yokmuş gibi hissediyorum. Mesela instagram hikayelerde gördüm bu sevdiğim kız arkadaşlarımın 3 ü buluşmuş bana hiç haber vermediler ve pazar günüydü ben de o gün çalışmıyorum. Veya mesela bir arkadaşıma bişey anlatıyorum örneğin işle ilgili olsun hemen kendi işiyle kıyaslıyor. Veya mesela bir derdimi anlatıyorum en basitinden mesela kalçadaki çatlaklarla ilgili hani şu yapılan işlemleri biliyo musun vs gibisinden sonra bana foto atıyo bende de var mı çatlak bi bakar mısın sence foto atıyo hani ben onu sormuyorum ki sadece işlemle ilgili bir bilgisi tecrübesi var mı bu konuda onu soruyorum.
Mesela bir arkadaşım var o da diyetisyen çok çok severim her şeyimi anlatabileceğim biridir şu an ikimiz de KPSS ye hazırlanıyoruz bir yandan. Mesela bana bişey soruyo ben cevap veriyorum 8 saat sonra cevap veriyor o çok yoğun ders çalışıyo ama instaya story falan da atıyor. Ya da mesela geçen gün bana şeyi sordu günde kaç saat çalışıyorsun diye ben de 4-5 maksimum sen? Dedim ve hala cevap yazmadı üstünden 2 gün geçti
Mesela geçen gün instagramda bir gönderi okumuştum her şeyi filtresiz düşünmeden içini döküp anlatabileceğin kişi dostundur diye o an aklıma sadece çok samimi olduğum bir kuzenim geldi. Teyzeme sordum bu konuyu o dedi ki hayatta herkes kendini düşünüyor özellikle de belli bi yaştan sonra herkes önce kendini düşünüyor iş hayatında da böyle vs dedi. Sizler ne düşünüyorsunuz?
Evet teyzem de tam böyle diyor
Benim var degil benim yok deyin arkadasiniz ayrılmış başkasıyla evlenmiş ve bu konuyu ruhunuz duymamış yani garip bu bence sadece arkadaşlık.
Arkadaşlık konusunda gerçekten çok şanslıyım çevrem çok geniştir. Birkaç tanesi de gerçekten kardeşim gibidir. Ama bu tarz sağlam bağlar genelde çocukluktan kuruluyor. Yeni tanıştığım insanlarla bir süre sonra kıskançlık vs. konulardan mesafe koyuyorum. Ha yeni tanıyıp çok sevdiğim insanlar yok mu var, bence arkadaşlık her yaşta olur ama belli bir yaştan sonra kardeş gibi dost olmak zor. Çünkü yaş büyüdükçe çıkarlar devreye giriyor çocukluktaki o saf arkadaşlık bağı olması zorlaşıyor. Biraz şans işi biraz da size bağlı sosyal pozitif bir insansanız, insanlar sizinle vakit geçirmekten keyif alıyorsa daha kolay oluyor.
Anne-babası doktor. Kendi avukat. Müthiş duyarlı, akıllı bir kadın. Başka şehirlerde yaşıyoruz, senelerdir yüzyüze görüşmedik ama her gün mesajlaşırız. Allah korusun bir derdim olsa bilirim ki iki eli kanda olsa gelir. Onun da aynı şekilde bir ihtiyacı olsa ben koşarım.
Katılıyorum çok teşekkürlerBenim var. Aynı hastanede doğduk, aynı şehirde yaşadık, aynı parkta birbirimizi tanımadan oynadık. Aynı caddelerden geçtik. Sonra biraz büyüdük; biz başka bir şehire taşındık, birbirimizi hala tanımazken onlar da ailecek aynı şehire taşındılar. Aynı yerde özel ders aldık. Sık sık da onun okuduğu okula sınıf arkadaşlarımla giderdik. Bahçesi genişti, maça gidiyorduk. Onun sınıf arkadaşlarından biri benim de arkadaşımdı hatta. Tüm bu ortak alanlara rağmen lisede, ilk yıl bilgilendirme sırasında karşılaştık ve tanıştık. Sonra aynı sınıfa düştük, aynı sırayı paylaştık ve kardeşiz şu an.
Ortak hobilerimiz çok fazla ama zıt fikirlerimiz de var haliyle. Anlaşmazlık yaşadığımız anlar da oluyor ama hiç 10 dakikadan uzun tartışma yaşamadık. Kıyamıyoruz birbirimize.
Bazı zamanlar diğer arkadaşlarımla takılırım, en yakın arkadaşım olmadan. Aynı şekil o da gezer arkadaşlarıyla. Beni çağırmadı vesaire diyerek üzülmem. Bu tür şeyleri saçma buluyorum. Farklı insanlarla zaman geçirmek istemek gayet normal ve bence sağlıklı ilişkiler edinmek için gerekli, bence bu konuda arkadaşlarınıza gönül koymayın. Bu sizi daha az sevdikleri anlamına gelmez.
Ben bir şey anlatırken konuyu kendine çeviren biriyle de arkadaş olmam. Bencil diye düşünürüm ve bence siz de bunu düşünmelisiniz. Arkadaşlık bu olamaz.
Hayır bilmez olur muyum? O dönemde de görüştük. Ama nedenini sormadım. O da anlatmadı. Sonrasında biriyle tanıştırmak istedi, tanıştık. Evlendiler. Nikah şahidi de bendim zaren. Sadece o dertleşmeyi sevmez. İçinde yaşar. Dediğim gibi her ilişkinin ayrı dinamiği var. Diğer arkadaşla mesela her derdini anlatır. Ona ben de anlatırım. Ama bu arkadaşım içinde yaşar. Ben de saygı duyarım.
