Gerçekten gerçek dostunuz var mı?

her şeyi filtresiz düşünmeden içini döküp anlatabileceğin kişi dostundur

Boyle biri benim hayatimda da yok ve olmasini da istemem acikcasi. Ergenlik zamanlarinda yapiyorduk o her şeyleri anlatma işini, ergenlik zamanlarimdaki her şeyi konustugumuz arkadaslarla hala iletişimimiz var ama kimse eskisi gibi değil ve bence normali bu.

Bir de insanlar garipleşti gercekten kimin ne yarasina dokunuyorsun bilemiyorsun.
 

Nedense bana çok iyi niyetli geldiniz, umarım istediğiniz gibi iyi arkadaşlarınız olur :)
Sadece seçici değilsiniz sanırım, siz dost canlısı olduğunuzdan başkalarından da aynı şeyi bekliyorsunuz.
Bence karşılık göremediğinizde bırakın, başka insanlarla tanışmaya çalışın. Çünkü sizinle görüşmek isteyen, konuşmak isteyen insan bir şekilde vakit yaratır.
Bu arada benim de dostum diyeceğim sadece bir arkadaşım var ama sorunun benden kaynaklandığını düşünüyorum. Akrabalarla, iş arkadaşlarıyla, komşularla yüzeysel ilişkiler kuruyorum daha çok.
 
Ortaokuldan bu yana görüştügim arkadaşım var uzağız ama bir telefon kadar yakınım bir derdim sıkıntım olsa yada onun birbirimizle paylaşırız sürekli komik vs reels vidoalr atarız öyle yani bir tane olsun gerçek olsun
 
Benim var degil benim yok deyin arkadasiniz ayrılmış başkasıyla evlenmiş ve bu konuyu ruhunuz duymamış yani garip bu bence sadece arkadaşlık.
 
Evet var Arkadaşlık konusunda gerçekten çok şanslıyım çevrem çok geniştir. Birkaç tanesi de gerçekten kardeşim gibidir. Ama bu tarz sağlam bağlar genelde çocukluktan kuruluyor. Yeni tanıştığım insanlarla bir süre sonra kıskançlık vs. konulardan mesafe koyuyorum. Ha yeni tanıyıp çok sevdiğim insanlar yok mu var, bence arkadaşlık her yaşta olur ama belli bir yaştan sonra kardeş gibi dost olmak zor. Çünkü yaş büyüdükçe çıkarlar devreye giriyor çocukluktaki o saf arkadaşlık bağı olması zorlaşıyor. Biraz şans işi biraz da size bağlı sosyal pozitif bir insansanız, insanlar sizinle vakit geçirmekten keyif alıyorsa daha kolay oluyor.
 
Gercek dost var mı tartısılır ama özellikle kuzeninle cok samimi olma özelini anlatma.. İleride bu sana ciddi sıkıntılar olusturabilir. Gez toz eglen ama sırrını verme..
Konuda bahsettigin kisilerde senin onları onemsedigin kadar onemsemiyor seni, onlarla da arana mesafe koy derim..

Bir gun dostum diyecegin biri olursa dahi cok özelini anlatma derim, cunku iki kişinin bildiği asla sır değildir. Misal evlenirsin birgün, eşinle ilgili özelinizi veya tartısmalarınızı anlatma veya planlarınızı.. Sen ertesi gun unutursun olayı ama arkadasın asla unutmaz. Seninle veya esinle ilgili ne kadar az sey bilinirse o kdr saygılı olur insanlar size..Bir yaştan sonra ne dert anlatmak istiyorsunuz ne dert dinlemek istiyorsunuz. Hayatın zorlukları size yetecek zaten birde birilerinin psikologu veya zihin çöplüğü olmak istemiyorsunuz..Kendi kendinizle kaliteli vakit gecirmeyi ogrenin..
 
Benim sadece bir tane var o da taa lise arkadasim. Sene de 2 3 defa gorusuruz az konusuruz ama bilirim ki beni kiskanmaz haset etmez. Ne zaman arasam konusuruz. Ha ben aramadigim zamanlar nadiren arar onun da yapisi boyle.
 
3 tane yakın arkadaşım var. Biri kardeşten öte can dostum.
Ortaokula başladığım gün tanıştık. Sapsarı saçları, yemyeşil gözleri vardı. Okulun en güzel kızlarındandı. Teneffüslerde beraber ders çalışırdık. Bahçede ben üşürdüm. Ellerimi onun paltosuna koyar, ısıtırdım. Okulu kırar, onlara giderdik. Köpeğiyle oynardık. Balkonlarında karpuz-peynir yerdik.
32 senedir canım, kanım. Anne-babası doktor. Kendi avukat. Müthiş duyarlı, akıllı bir kadın. Başka şehirlerde yaşıyoruz, senelerdir yüzyüze görüşmedik ama her gün mesajlaşırız. Allah korusun bir derdim olsa bilirim ki iki eli kanda olsa gelir. Onun da aynı şekilde bir ihtiyacı olsa ben koşarım.
Çocukken o saf duygularla kurduğumuz çıkarsız arkadaşlığı seneler sonra başkalarıyla kuramadık. Hayatımın en büyük şanslarından.
 
Benim var. Aynı hastanede doğduk, aynı şehirde yaşadık, aynı parkta birbirimizi tanımadan oynadık. Aynı caddelerden geçtik. Sonra biraz büyüdük; biz başka bir şehire taşındık, birbirimizi hala tanımazken onlar da ailecek aynı şehire taşındılar. Aynı yerde özel ders aldık. Sık sık da onun okuduğu okula sınıf arkadaşlarımla giderdik. Bahçesi genişti, maça gidiyorduk. Onun sınıf arkadaşlarından biri benim de arkadaşımdı hatta. Tüm bu ortak alanlara rağmen lisede, ilk yıl bilgilendirme sırasında karşılaştık ve tanıştık. Sonra aynı sınıfa düştük, aynı sırayı paylaştık ve kardeşiz şu an.

Ortak hobilerimiz çok fazla ama zıt fikirlerimiz de var haliyle. Anlaşmazlık yaşadığımız anlar da oluyor ama hiç 10 dakikadan uzun tartışma yaşamadık. Kıyamıyoruz birbirimize.

Bazı zamanlar diğer arkadaşlarımla takılırım, en yakın arkadaşım olmadan. Aynı şekil o da gezer arkadaşlarıyla. Beni çağırmadı vesaire diyerek üzülmem. Bu tür şeyleri saçma buluyorum. Farklı insanlarla zaman geçirmek istemek gayet normal ve bence sağlıklı ilişkiler edinmek için gerekli, bence bu konuda arkadaşlarınıza gönül koymayın. Bu sizi daha az sevdikleri anlamına gelmez.

Ben bir şey anlatırken konuyu kendine çeviren biriyle de arkadaş olmam. Bencil diye düşünürüm ve bence siz de bunu düşünmelisiniz. Arkadaşlık bu olamaz.
 
36 yasinda bir kadin olarak soyluyorum, gercek dost kizkardes/ablanizdir. bu zamana kadar dertlerimi sevinclerimi paylastigim dost dedigim insanlar oldu. belli bir zaman sonra sizin sevindiklerinize sevinmemeye basliyor ve hatta acaba kotu bir sey mi oldu "diye merakla bekleyebiliyorlar. dertlerinizi anlatirken hic problem yok, oyle guzel teselli ederler ki sanki kardesmis gibi.ama hayatinizda guzel bir sey oldugunda ilk tepkilerini gordugunuzde hayatinizin şokunu yasarsiniz. ben arkadas konusunda asiri secici oldugum halde boyle oldu. suan samimi oldugum bir arkadasim var. hayatimdaki olumlu seyleri de olumsyz seyleri de anlatmiyorum. zayen farkli sehirlerdeyiz. rutindeki sıkıntilsrdan bahsediyorum sadece
 
Yakın arkadaşlarım var, dostum diyeceğim kişi de kuzenim. Kuzenimle üniversiteye kadar aynı okulda okuduk. Bir dönem aynı yerde çalıştık. Birbirimizin mimiginden, ses tonundan anlariz her şeyi. Birbirimize küsmeyiz, hoşlanmadığınız bir şey olursa kızar, laf söyler iki gün sonra normale döneriz. En önemlisi güzel şeylerde de birbirimizin yanında olabiliyoruz, bunu çok önemsiyorum.
Yakın arkadaşlarım da 10-15 yıllık, 4 tane var. Belli bir yaştan sonra sıkı arkadaşliklar kurulmuyor gibi geliyor bana.
 
Arkadaşım var rahatça konuşup dertleştiğim, kafa dengim liseden bu yana 2 3 ayda birde konuşsak iyi geliriz birbirimize ancak bu benim en yakınım, gerçek dostum diye tanımlamıyorum kimseyi. Eskiden oluyordu ama şimdi yeni tanıştıklarımda en çok gördüğüm kıskançlık, fesatlık, kıyaslama, bitmeyen dertler, gösteriş, influencer gibi hayatın sadece aldıklarından ibaret olduğunu sanma...vs. Eskiden yine gelecek planlarından, eğitim, seyahatler, kitaplardan bahseder konuşurduk şimdi konular hep aynı eski sevgili, yenisi, görümcesi, ebesi :d İnsanlar da bu yüzden artık daha mesafeli ve temkinli davranarak arkadaşlık kuruyor. Kimse dört dörtlük değil tabi ama kötünün bile desteklediği bir kafa dengi dostu oluyor baktığında :)))
 
Katılıyorum çok teşekkürler
 
Var bir iki tane,Allah yokluklarını göstermesin. Her salı beraber kahve içip güne başlarken varlıklarına bir kere daha şükrediyorum. Ama bu her buluştuklarında hepimizi çağıracaklar anlamına gelmiyor. İnanın bu küçücük bir ayrıntı ve saçma. Kafanıza takmayın böyle şeyleri.
 
Benim var degil benim yok deyin arkadasiniz ayrılmış başkasıyla evlenmiş ve bu konuyu ruhunuz duymamış yani garip bu bence sadece arkadaşlık.
Hayır bilmez olur muyum? O dönemde de görüştük. Ama nedenini sormadım. O da anlatmadı. Sonrasında biriyle tanıştırmak istedi, tanıştık. Evlendiler. Nikah şahidi de bendim zaren. Sadece o dertleşmeyi sevmez. İçinde yaşar. Dediğim gibi her ilişkinin ayrı dinamiği var. Diğer arkadaşla mesela her derdini anlatır. Ona ben de anlatırım. Ama bu arkadaşım içinde yaşar. Ben de saygı duyarım.
İnsanları olduğu gibi kabul edip, her arkadaşlığı kendi içinde değerlendirmeyi doğru bulduğumu anlatmak istedim ben.
Üç Farklı takın arkadaşım var üçüyle de çok başka dinamiği var. Ama hepsiyle aramda güven duygusu da var. O bahsettiğim arkadaş mesela acil hastane işi olduğunda hızını getirip bana emanet etmiştir ablasına değil. Bana daha alışık olduğu için. Yani tek bir doğru yok bence
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…