Hayırlı akşamlar herkese, nereden başlasam bilemiyorum terapiye başlayacağım öncelikle belirteyim.
Çocukluktan beri aileme çok düşündüm, ilk çocuğum. Bir kız ve bir erkek kardeşim var. 32 yaşındayım.
Üniversite sınavinda çok güzel puan almama rağmen kendi sehrimde okudum, atandım sonra. Erken yaşta maaşa bağlandım ki üniversitede de çok para harcamadan kendi bursumla geçindim. Sonra araba aldım bikac yil sonra. Sonra ailem ev aldı yardım ettim. Bunların hepsini en içten şekilde çok isteyerek yaptım. Kardeşlerime harcadım bol bol ben büyüttüm maddi desteğiyle neredeyse. Şimdi kardeşler de kız evli oğlan da büyüdü.
Şimdi bunları niye anlattım hemen açıklıyorum.. Kendim için yaşamadım, ailem için harcadım.. Şimdi aldığım arabayı da bikac yıl önce öldüm parasına babama verdim. Erkek kardeşim buyudu ve artık o arabayı hep kullanmak istiyor. Ben yıllarca çalıştım didindim.. ama herkes hazıra kondu. Herşeyde o kadar emeğim var ki bunları düşünmek için erken biliyorum ama tüm varolanlar 3 e bölünecek.
Babamın mal düşkünlüğü kardeşlerimin bazı bencillikleri yordu beni. Hiç huzurum yok. Asla cimri değilim, herkes için severek emek verir para harcarim ancak başka bir şey bu. Eminim ki çoğunuz beni anladı. Kendi çocuklarimin hakkını vermiş gibi hissediyorum. Çıkış yolu bulamıyorum. Ne önerirsiniz üstünü ortsem mi yoksa ilerde dile getirip benim hakkım 3 te 1 değil mi demeli? Bunları düşünmek bile üzüyor beni. Ben böyle bir evlat değilim çünkü.
Lütfen yorumunuzu esirgemeyin, benzer durumda olan var mi
Çocukluktan beri aileme çok düşündüm, ilk çocuğum. Bir kız ve bir erkek kardeşim var. 32 yaşındayım.
Üniversite sınavinda çok güzel puan almama rağmen kendi sehrimde okudum, atandım sonra. Erken yaşta maaşa bağlandım ki üniversitede de çok para harcamadan kendi bursumla geçindim. Sonra araba aldım bikac yil sonra. Sonra ailem ev aldı yardım ettim. Bunların hepsini en içten şekilde çok isteyerek yaptım. Kardeşlerime harcadım bol bol ben büyüttüm maddi desteğiyle neredeyse. Şimdi kardeşler de kız evli oğlan da büyüdü.
Şimdi bunları niye anlattım hemen açıklıyorum.. Kendim için yaşamadım, ailem için harcadım.. Şimdi aldığım arabayı da bikac yıl önce öldüm parasına babama verdim. Erkek kardeşim buyudu ve artık o arabayı hep kullanmak istiyor. Ben yıllarca çalıştım didindim.. ama herkes hazıra kondu. Herşeyde o kadar emeğim var ki bunları düşünmek için erken biliyorum ama tüm varolanlar 3 e bölünecek.
Babamın mal düşkünlüğü kardeşlerimin bazı bencillikleri yordu beni. Hiç huzurum yok. Asla cimri değilim, herkes için severek emek verir para harcarim ancak başka bir şey bu. Eminim ki çoğunuz beni anladı. Kendi çocuklarimin hakkını vermiş gibi hissediyorum. Çıkış yolu bulamıyorum. Ne önerirsiniz üstünü ortsem mi yoksa ilerde dile getirip benim hakkım 3 te 1 değil mi demeli? Bunları düşünmek bile üzüyor beni. Ben böyle bir evlat değilim çünkü.
Lütfen yorumunuzu esirgemeyin, benzer durumda olan var mi
Son düzenleme: