- 3 Şubat 2018
- 25.741
- 110.738
- 598
- Konu Sahibi Birteselliver
-
- #61
Kendimle barışmam lazım kısacası ... becerebilsem keşke ...
Ben yuva kurup aile olacağımı düşünemiyorum ki ... Benim annem benim gözümün içine bakıp hiç öğüt vermedi ki anca korkuttu korkuttugu içinde hataya meyilli oldum derdimi hiç bir zaman ona anlatamadım ... Ben regl olduğumda bile ondan köşe bucak kaçtım ... tamam onunda belli sebebleri var oda gormemis kendince annelik yaptı ama en azından korkutmasaydi belki böyle olmazdı ... Çok karışığım psikolojik anlamda ... Beni hayata hazirlamadilar yada ben onların çabalarını göremedim ...Öz sevgiden önce bence öz saygı gelir. Siz kendinize olan saygınızı kaybetmişsiniz, çünkü başkalarının gözlerinden bakarak sevgiye layık olmadığını düşünüyorsunuz. Ama bu sizce doğru mu? Şöyle bir gerçekte var: bizim toplumda bir cok ailede çocuklara küçüklükten irtibaren belli kurallar verilir. Biz annemizin babamızın sevgisini her zaman kazanmak isteriz onun için kurallara boyun da egeriz çünkü itaat ettiğimiz kadar sevildiğimizi düşünürüz. Bu bir cok ailedede gerçekten öyle. Geçenlerde tanıdığım biri bana çocukken tacize uğradığını anlattı. Adamın öz saygısı bu sebepten dolayı zedelenmiş. Öz sevgisi de çok az. Ailesine anlattığında aile durumu örtbas etmiş. Buda üstüne tuz biber olmuş. Bu adam sizcede değersiz mi? Bence değil. Ona sorsanız değersiz, çünkü ailesi onu "korumaya değer görmemiş" onun gözünde. Bu örneği neden veriyorum: Sizin kendinize bu kadar öfkeli olmanızın sebepleri ne kadar kendinizden geliyor ve ne kadar dışardan iyi ayırt etmeniz lazım. Yarın sizin çocuğunuz olup size gelseydi "Anne ben hatalar yaptım" diye, siz ona anlayış gösterip yolunu bulmaya mi yardım ederdiniz, yoksa sizde mi yargilardiniz?
Ben yuva kurup aile olacağımı düşünemiyorum ki ... Benim annem benim gözümün içine bakıp hiç öğüt vermedi ki anca korkuttu korkuttugu içinde hataya meyilli oldum derdimi hiç bir zaman ona anlatamadım ... Ben regl olduğumda bile ondan köşe bucak kaçtım ... tamam onunda belli sebebleri var oda gormemis kendince annelik yaptı ama en azından korkutmasaydi belki böyle olmazdı ... Çok karışığım psikolojik anlamda ... Beni hayata hazirlamadilar yada ben onların çabalarını göremedim ...
Yardım alıyorum ama herşeye çok geç kaldığımı düşünüyorum ... Bu hataları yapmadan evvel bir yardım edenim olsaydı belki bu kadar büyük dertlerim olmayacaktiBizdede farklı değildi. O kadar dışarı kapılı yetiştirildik ki dünyadan haberimiz yoktu resmen. Annemiz babamız iyi yapıyorlar zannediyorlardi, ama insanların ne kadar iki yüzlü, ne kadar fırsatçı olduğunu hic bikmedik. Iyi niyetimiz sonra çok kullanıldı. Korkutmak da bunun tabi bir parcasiydi. Elalem değilse, cehennem ateşleri, onlar değilse kötü evlat felan. O konuda sizi çok iyi anlıyorum. Ama bunlardan arinmaniz lazim. Gerekirse profesyonel yardım alın bu konuda.
Yardım alıyorum ama herşeye çok geç kaldığımı düşünüyorum ... Bu hataları yapmadan evvel bir yardım edenim olsaydı belki bu kadar büyük dertlerim olmayacakti
Teşekkür ederim herşey için ... Rabbim size dert sıkıntı vermesin inşallahHicbirseye ne geç nede eksik kaldınız. Simdi başkaların ne düşüneceğini bir kenara bırakın ve kendinize empati yaparak bir göz atın.
Teşekkür ederim herşey için ... Rabbim size dert sıkıntı vermesin inşallah
Merhaba ben ve kuzenim depresyon tedavisi gördük ikimiz dede mani ye sebeb oldu günlük ilişkiler falan ben atlattım artık iyiyim kanun dışı şeyler yapmadıysan üzülmeMerhaba ,
Geçmişte yaşadığınız unutamadığınız pismanliklariniz varmi ? Vicdan azabinizi nasıl dindirdiniz? Nasıl ayakta kalmayı başarabildiniz? Tamamı ile unuttum artık acıtmıyor dediğiniz anılarıniz varmi ?
Ben çok çok çok pismanim aile baskısı , hormonlarım ve doktorumun dediğine göre borderline rahatsızlığım yüzünden birden fazla ilişkim oldu küçük yaşta başladı ailem muhafazakar kimseye ablama bile sevgilim olduğunu soylemedim hic .. Bulusmalarimda gizli saklı oluyordu yakinlasmalar oluyordu ama bunların bana zarar vereceğini ileride pişman olacağımı hiç düşünmedim manevi yönden zayıf ve cahildim ... hep terkedildim birisi bittiyse bi başkasında aradım sevgiyi hepte internetten buldum kısa sürede güvendim... Üniversitede daha da çok yanlışlar yaptım sonra hepsini atlattım zannettim ama baktım ki çevremde herkes evleniyor bense hiç evlilik hayali kurmuyorum neden böyle vs diye sorgularken çok yanlış bir yolda olduğumu anladım resmen gözümdeki perde indi ... Gerçeklerle yüzleşmek ağır oldu çok aşağılık hissettim kendimiAileme ve kendime yakışmayan şeyler yaptım kimsede benden beklemez ... Tesetture girdim maneviyata yoneldim hergün ama hergün gecmisi düşündüm sonunda uyku uyuyamaz is yapamaz hale geldim .... Bir türlü kendimi affedemiyorum bir türlü vicdan azabimi dindiremiyorum ...Hayatımı mahvettim . Keşke geriye dönme düzeltme imkanım olsaydı ;( şimdi en son çare psikologa gitmeye başladım emdr terapisine başladı bir çok kötü hatıra ve küçüklükte taciz olduğu için uzun bir süreç dedi ...
Hiii ben daha berbatım. İdam edilmem,taşlanmam falan lazım. Çünkü sevgilimle 2 senedir aynı evde yaşıyorum. Onu çok seviyorum,herşeyi yaşadım falan. Çok kötüyüm. Aileme ve kendime yakışmayan şeyler yaptım çok cahilim.Merhaba ,
Geçmişte yaşadığınız unutamadığınız pismanliklariniz varmi ? Vicdan azabinizi nasıl dindirdiniz? Nasıl ayakta kalmayı başarabildiniz? Tamamı ile unuttum artık acıtmıyor dediğiniz anılarıniz varmi ?
Ben çok çok çok pismanim aile baskısı , hormonlarım ve doktorumun dediğine göre borderline rahatsızlığım yüzünden birden fazla ilişkim oldu küçük yaşta başladı ailem muhafazakar kimseye ablama bile sevgilim olduğunu soylemedim hic .. Bulusmalarimda gizli saklı oluyordu yakinlasmalar oluyordu ama bunların bana zarar vereceğini ileride pişman olacağımı hiç düşünmedim manevi yönden zayıf ve cahildim ... hep terkedildim birisi bittiyse bi başkasında aradım sevgiyi hepte internetten buldum kısa sürede güvendim... Üniversitede daha da çok yanlışlar yaptım sonra hepsini atlattım zannettim ama baktım ki çevremde herkes evleniyor bense hiç evlilik hayali kurmuyorum neden böyle vs diye sorgularken çok yanlış bir yolda olduğumu anladım resmen gözümdeki perde indi ... Gerçeklerle yüzleşmek ağır oldu çok aşağılık hissettim kendimiAileme ve kendime yakışmayan şeyler yaptım kimsede benden beklemez ... Tesetture girdim maneviyata yoneldim hergün ama hergün gecmisi düşündüm sonunda uyku uyuyamaz is yapamaz hale geldim .... Bir türlü kendimi affedemiyorum bir türlü vicdan azabimi dindiremiyorum ...Hayatımı mahvettim . Keşke geriye dönme düzeltme imkanım olsaydı ;( şimdi en son çare psikologa gitmeye başladım emdr terapisine başladı bir çok kötü hatıra ve küçüklükte taciz olduğu için uzun bir süreç dedi ...
Hepsi...Hiii ben daha berbatım. İdam edilmem,taşlanmam falan lazım. Çünkü sevgilimle 2 senedir aynı evde yaşıyorum. Onu çok seviyorum,herşeyi yaşadım falan. Çok kötüyüm. Aileme ve kendime yakışmayan şeyler yaptım çok cahilim.
Bu metinde yazarın ne demek istediğini bulunuz.
Burada bahsedilen yanlış nedir? Birini sevmen ve ondan yanlışlık görmen mi? Sevgilinin olması mı? İnternette birisiyle konuşman mı? Cinsellik yaşamak mı?
Saçma çünkü bunların hepsi doğal. Birisini arzulaman,sevmen sevgili olman namussuzluk ve ailene sürülen bir leke değilHepsi...
Ayrıca o metindekilerin hepsi gerçek-cahilim kısmı hariç- (yaptıklarımdan utanmıyorum ve arkasındayım,utanılacak birşey olduğunu söyleyenin de alnını karışlarım)Hepsi...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?