Olabildiğince değişmeye kendimi rahatlatmaya çalışıyorum umarım bir ömre yayılmz bu pismanliklar ...
Borderline konusunda hiçbir şey bilmiyorum ama ben de başka rahatsızlıklar yaşamış biri olarak şunu söyleyebilirim: insanın bu rahatsızlıklarla kavga etmesi değil, barışması gerekiyor huzurlu bir hayat için.
bir kere bunlar 3-4 ayda düzeldim, bundan sonra iyiyim diyeceğin hastalıklar değil. Bir ömür boyu seninle olacak bir durum, o yüzden ona karşı savaşmak değil, onunla beraber yaşamanın yollarını bulmak lazım. Bir akıntının tersine yüzmek yerine, akıntıyla beraber yüzmek gibi. Aslında, bir kalp, şeker, tansiyon hastası Nasıl hayat boyu bununla yaşamayı öğreniyorsa öyle. Çünkü bir dönem durur, tam iyiyim dersin, sonra ansızın tekrar başlar.
sanırım hastalığın konusunda bilinçlenmek çok önemli. Bir içgörü geliştirmek lazım. Bir şeyler ters gitmeye başladığında panik olmak yerine, tamam yine başladı, bunlar benden değil, hastalığımdan kaynaklı diyebilmelisin.
kolay bir yol değil ama muhakkak bununla baş ederek stabil bir hayat sürdüren pek çok kişi de vardır. Millet kendine değil, başkalarına ne kötülükler yapıyor da, durup arkasına bile bakmıyor, azıcık pişman olmuyor. Kimi zaman menfaati varken iyi görünüp, zor zamanında kapını bile çalmıyor. Sonra da kendine iyi diyor. O sebeple sen kötü, başkaları iyi diye bir şey yok.
sen en azından kendini sorguluyorsun, düzeltmeye çalışıyorsun. Tavsiyem hiçbir tedavi için,bu son ümidim gibi yaklaşma. Dediğim gibi bunlar ömürlük durumlar, nasıl bir şeker hastası artık iyiyim, bundan sonra istediğim kadar tatlı yiyebilirim diyemiyorsa, senin de kendine dikkat etmen gerekecektir. O olmaz, başka bir yol olur. Ama zaman içinde olur yani, kısa sürede değil.
ben çok gördüm, bana dost gibi görünüp, ağzından duayı eksik etmeyen, sonra hastalığımda kapımı bile açmayan, halimi sormayan, iyileşince yine hep kendi işleri için arayıp, bir de çok ilgiliymiş gibi devamlı halimi hatrımı soran. Ben değil, 10 yaşındaki Oğlum bile fark ediyor onların gerçek yüzünü. Yine de bu insanlar çok hatırlı gönüllü diye dolaşıp duruyor. Şimdi onlar mı iyi, onlar mı normal?
yalnızca kendini bırakırsan, ataktan atağa, ilişkiden ilişkiye, duygudan duyguya savrulursun. Bir de gereksiz intihar isteklerine kapılırsın. O sebeple kendini bırakma, güçlü olmaya çalış, yavaş yavaş, öğrene öğrene. Tökezlersin, sonra kalkarsın, ayağın takılır, yine kalkarsın. Her hata bir tecrübe. Ve hayat boyu bitmiyor bu öğrenme. Beşer şaşar, olay bu.
Yanlış yaptıklarına odaklanma. Ondan Öğrendiğin şeye odaklan. Hataların senin karakterin değil.
Genel olarak karakterinle, davranışlarını ayırt et. Yaptığın hatalar sen değilsin, senin davranışların. Yani kötü olan sen değilsin, yaptığın o davranış. karakter değişmez belki ama davranışlar değiştirilebilir.tecrübeyle, duayla, başka tutumlar geliştirerek değiştirilir. O sebeple kendini yaptığın hatalarla tanımlama.
bunlar benim söyleyebileceklerim bu konuda hiç bilgisi olmayan biri olarak. Muhakkak bir terapist çok daha iyi yönlendirecektir seni. Belki de rahatsızlığının farkında biri olarak, devamlı takip edebilirsin bir doktoru. 1-2 aylık aralıklarla düzenli gidebilirsin iyi olduktan sonra bile.