Ev alma işi nasip işi bence. Ev para olunca alınır da çocuk parayla yapılmıyor. Allah isteyenlere versin. Ama olmayınca tüp bebek bı olmuyor işte bazen. Konu sahibinin şartları kötü değil. Çocuk yapabilir bence. Bizde yıllardır ev alcaz dioz. Biz yaklaştıkça ev bizden uzaklaştı. Vazgeçtim artk olmuyo napiyim. Altı ay önce 800000olan ev şimdi iki milyon. Olmuyorsa olmuyor.Hakkınızda hayırlısı neyse o olsun demeye geldim.
24 yaşında evlendiğimde aynı sizin gibi düşünüyordum fark o olarak biz kiradaydık.
çocuk ötelendi ev alamadık . Çocuk delikanlı oldu biz hala ev alamadık kiradayız.
sözün özü bazen bazı şeyler istediğin gibi ve düşündüğün gibi gitmiyor maalesef.
Ama şans de ama kader de ne dersen de olmayınca olmuyor.
Kul kurar kader gülermiş .
sağlıkla kalın
Hayatta herşey istediğin, planladığın gibi olmuyor maalesef oyüzden eğer gerçekten istiyorsanız çocuk düşüncesinden vazgeçme derim ben. Zaten hemen olacak diye birşey yok, bende de eşimde de herhangi bir problem olmamasına rağmen tam 20.ayda hamile kaldımöncelikle herkese merhaba. 28 yaşında 2 senelik evliyim. başlıktanda anlaşılacağı üzere gebelikle alakalı kararsızlıklarım var ve bu konuda fikirlerinize ihtiyacım var.
öncelikle özellikle belirtmem gereken şeyler var, istanbulda yaşıyoruz özel sektörde piyasa koşullarına göre iyi sayılabilecek düzeyde bir gelirim var. eşimde aynı şekilde çalısıyor. maddi durumumuz kötü sayılmaz ama herkeste oldugu gibi gelecekle alakalı ekonomik kaygılarım var. oturdugumuz ev kayınvalidem ve kardeşlerinin yani aile binası diyebilirim sonuç olarak kira verme gibi bir durumumuz yok. evlenirken 5 sene kadar burda oturup kendimize bir ev birkimi yapıp öyle kendi evimize çıkmamız konusunda emri vaki de olsa destek olmuşlardı. ilk 2 sene ancak düğünden kalan borçlarımız vs ödendi. bu arada benim gelirim artınca bir araba aldım hem yatırım hemde kullanırız zamanı gelince ev alırken satarız diye. 2-3 aya borcu bitecek.
kayınvalidemle altlı üstlü oturuyoruz ve kendisine en başından beri ne yazık ki ısınamadım. karakter olarak çevresindeklileri psikolojik olarak yoran biri. çok çok büyük sorunlarımız yok ama didişip duruyoruz ufak ufak. müsade etsem ileri gidecek ama ben de sert bi karakter oldugum için durmak zorunda kalıyor. sonuç olarak evlendiğimden beri ilk hedefim bi ev alıp buradan uzaklaşmaktı. bebek fikri bu yüzden uzaktı bize. ama ne olduysa son zamanlarda ikimizde bebek istediğimizi dile getirip duruyoruz. ve tüm mesele burda başlıyor. sorun şu ki ben bir an önce ev alıp buradan taşınabilmem için bebek düşüncesini en az 2 sene ötelemem gerekiyor. 2 sene sonrası için bu planlarımı yapar ve kendi evime geçince hamile kalırsam herşey çok daha huzurlu olacak gibi düşüncelerim vardı.
bir yandan da kayınvalidemle komşu olmanın gebeliğmde ve sonraki süreçte bana fayda sağlayacağını düşünüyorum. karakter olarak uyuşmasak da inanılmaz cömert ve eli açık biri kayınvalidem. yaşı gereği bakım konusunda bana çok destek olamasa da onun dışında maddi manevi her konuda yardımcı olacağına eminim. kendisi de sık sık sen doğur yeterki tüm masrafalrını ben karşılayacağım der :)) umarım lafta kalmaz.
benim gebe kalıp doğum sonrası çalışamama durumum olursa ev alma sürecimiz biraz daha uzayacak. eşim tek başına da bunu yavaş da olsa yapabileceğini söylüyor (kendisi de bebek istediği için)fakat istanbul şartlarında tek kişinin çalışıp ev geçindirip üstüne ev alma şansı yok.
körü körüne gebe kalacak biri değilim. yani her konuda planlama yapıp mantığıma oturtup işe koyulan biriyim. bu konuda da her durumu değerlendirip hangisinin bizim için iyi olacağına karar vermem gerekir. sizlerin tecrübelerinize dayanarak fikirlerinize ihtiyacım var. siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
mantığım şuan asla zamanı olmadığını söyledikçe duygularım bir yol bulma çabasında :)
Kesinlikle hayatta herşey degisiyor.benimde çok güzel değişimler var hayatımda yatakta yatıp feryat ederek neden diye agladigim günü hatırladım.cok parasız kaldığım acı cektigim günler oldu.su an yine yatakta yatıyorum ama o psikoloji ve hayatam eser yok bin şükürBizde eşimle uzun süre sevgililik dönemi sonuci artık evlenelim dedik,ben o zaman özldeydim ama mecbur işi bırakıp eşimin memleketine gidecektim.Eşimde sözleşmeli çalışıyordu.Tam insanımıza günler kala yasa geldi eşim kadrolu memur oldu.
Düğünü derneği yaptık.kiradayiz baya zor süreçler atlattık tek maaş,düğün eşya borçları falan.Bende kpss ye hazırlanıyorum 2.5 sene sürdü böyle.tek amaş,eşim bazen ek iş yapıyor falan.Sonra çocuk düşündük ama eşimin rahatsizligi çıktı.baktim.atanamiyorum işe girdim çalışırım.Ayagimizi yerden kesen bı araba aldık ama nasıl mutluyuz:) sonra hamile olduğumu öğrendim hiç beklemiyordum eşim tedavi görüyordu çünkü.
Hamileyken ev sahibi evden çıkarmak istedi.
Ne yapcaz ne edecez derken atandım ben..rüya gibiydi ya..yıllarca uğraş dur sonunda olmuştu. Komple şehir değiştirdik.2.5 yaşına geldi kızım.Maddi olarak iyiyiz hadi ev alalım dedik ama tam planlama yaparken hoopp sizin gibi hamile olduğumu öğrendim.Ama yinede bı cesaret ev aldık.İlk aylar zorlandık.
330 bine aldık sıfır ev ödemesi benim maaşımın nerdeyse tamamiydi.
Şimdi evimiz 2 trilyon.4 bine kiraya verdik.
kendi ödemesini kendi yapıyor biz hala malesef dogudayiz.
Ve tabi ev öncesi arabanızda yeniledik.Arabamizin fiyatında epey arttı.
Şimdi biri 5 biri 20 aylık iki kız annesiyim.
Eşimle 3vlenecegimiz zaman eşim memur oldu.ilk kızımda atandım ikincisinde ev aldık.
Ve hayal bile edemezdim bu kadarını inanın
Ev için cesaret lazım.Allah cidden yardım ediyor.
Hikayelerimiz benziyor paylaşmak istedim bende.
Sen ne kadar plan yapsanda Allah senin için en güzel planı yapıyor.
Kursa gitmek için evde bozuk para aradığım zamanlardan biz zamanlara geldik çok şükür.Alalh herkesin gönlüne göre versin
Bir dipnot: Hayatımdaki her iyi şey çocuklarımın doğduğu dönem oldu.ozellikle ikinci çocuğumdan sonra çok şükür eski gunlerden eser kalmadiKesinlikle hayatta herşey degisiyor.benimde çok güzel değişimler var hayatımda yatakta yatıp feryat ederek neden diye agladigim günü hatırladım.cok parasız kaldığım acı cektigim günler oldu.su an yine yatakta yatıyorum ama o psikoloji ve hayatam eser yok bin şükürpara zamanında bizle oynadı şimdi biz onla oynuyoruz
Amin isteyen herkesin sağlıkla kucağına almayı nasip etsinKimse kimseye güvenip çocuk yapmamalı..
Kayınvalidesiyle yakın oturup çok iyi anlaşıp 3ay önce doğum yapmış biri olarak geldim... Torun torun diye yanıp tutuşan kaynanama 2. Torununu verdim. Doğar doğmaz kucağına alıştırma deyip ameliyatlı olmamdan faydalanıp ilk 2 gün bebeğime benden daha çok baktı senin sütün yok diye psikolojik şiddetse eğer adı ondan alasını yaptı.. sütüm geldikten sonra da elbet memelerin kurur torunumu bana verirsin bile dedi.. Melek kaynanam söz konusu torununa bakmak olunca gözümde farklı bir boyuta geldi.. Memelerim hala kurumadığı için şuan benimle uğraşmayı bıraktı çocuğuma iyi bak hee falan diye arada nutuk atıyorGel gelelim bebek düşünme işine... kimseye göre düşünülmez vehasıl oldu ki kaynanan kaza geçirdi yatalak oldu bir anda.. kim bakacak bebeğe? Hepsi bir kenara bir bebekle 2sene en iyi annesi ilgilenir bu net. Emzirme dönemiydi ek gıda süreciydi uyku düzeniydi derken kendini bir kenara bırakacaksın. Mesela 3aydır benim hayatım diye bişey yok oğlum ve biz varız artık. Doğmadan önce çalışıyordum. Hamileliğin 5. Ayında bıraktım. Bana sorarsanız hormonlarınıza ve eşinize kulak verin. Madem maddi anlamda zor durumda değilsiniz.. E bebekte öyle dizilerdeki gibi 1gecede olmuyor çok zor ihtimal.. belki 2 ay belki 2 sene sonra olacak. Akışına bırakın herşey olması gerektiği gibi olur. Hele o bir doğsun kokusu herşeye bedel diyorlardı. Doğru! Evlat herşeyden öteymiş. Allah sağlıklı bir evlat nasip etsin size diyorum ve bitiriyorum..
Benim kayinvalidem gokten inmis melaikedir. Ona ragmen ben cocuguma bakmasini veya bu kadar etrafimda olmasini istemem. Ki siz yoruyor vs demissiniz. Bence sonrasinda huzursuz olacaginiz bi ise kalkismayin. Sartlarinizi olgunlastirip cocugu oylr yapin. Ama finansal planlamanin yaninda gebelik oncesi sma taramalarinizi vs yaptirin. Onlar da cok onemli:)öncelikle herkese merhaba. 28 yaşında 2 senelik evliyim. başlıktanda anlaşılacağı üzere gebelikle alakalı kararsızlıklarım var ve bu konuda fikirlerinize ihtiyacım var.
öncelikle özellikle belirtmem gereken şeyler var, istanbulda yaşıyoruz özel sektörde piyasa koşullarına göre iyi sayılabilecek düzeyde bir gelirim var. eşimde aynı şekilde çalısıyor. maddi durumumuz kötü sayılmaz ama herkeste oldugu gibi gelecekle alakalı ekonomik kaygılarım var. oturdugumuz ev kayınvalidem ve kardeşlerinin yani aile binası diyebilirim sonuç olarak kira verme gibi bir durumumuz yok. evlenirken 5 sene kadar burda oturup kendimize bir ev birkimi yapıp öyle kendi evimize çıkmamız konusunda emri vaki de olsa destek olmuşlardı. ilk 2 sene ancak düğünden kalan borçlarımız vs ödendi. bu arada benim gelirim artınca bir araba aldım hem yatırım hemde kullanırız zamanı gelince ev alırken satarız diye. 2-3 aya borcu bitecek.
kayınvalidemle altlı üstlü oturuyoruz ve kendisine en başından beri ne yazık ki ısınamadım. karakter olarak çevresindeklileri psikolojik olarak yoran biri. çok çok büyük sorunlarımız yok ama didişip duruyoruz ufak ufak. müsade etsem ileri gidecek ama ben de sert bi karakter oldugum için durmak zorunda kalıyor. sonuç olarak evlendiğimden beri ilk hedefim bi ev alıp buradan uzaklaşmaktı. bebek fikri bu yüzden uzaktı bize. ama ne olduysa son zamanlarda ikimizde bebek istediğimizi dile getirip duruyoruz. ve tüm mesele burda başlıyor. sorun şu ki ben bir an önce ev alıp buradan taşınabilmem için bebek düşüncesini en az 2 sene ötelemem gerekiyor. 2 sene sonrası için bu planlarımı yapar ve kendi evime geçince hamile kalırsam herşey çok daha huzurlu olacak gibi düşüncelerim vardı.
bir yandan da kayınvalidemle komşu olmanın gebeliğmde ve sonraki süreçte bana fayda sağlayacağını düşünüyorum. karakter olarak uyuşmasak da inanılmaz cömert ve eli açık biri kayınvalidem. yaşı gereği bakım konusunda bana çok destek olamasa da onun dışında maddi manevi her konuda yardımcı olacağına eminim. kendisi de sık sık sen doğur yeterki tüm masrafalrını ben karşılayacağım der :)) umarım lafta kalmaz.
benim gebe kalıp doğum sonrası çalışamama durumum olursa ev alma sürecimiz biraz daha uzayacak. eşim tek başına da bunu yavaş da olsa yapabileceğini söylüyor (kendisi de bebek istediği için)fakat istanbul şartlarında tek kişinin çalışıp ev geçindirip üstüne ev alma şansı yok.
körü körüne gebe kalacak biri değilim. yani her konuda planlama yapıp mantığıma oturtup işe koyulan biriyim. bu konuda da her durumu değerlendirip hangisinin bizim için iyi olacağına karar vermem gerekir. sizlerin tecrübelerinize dayanarak fikirlerinize ihtiyacım var. siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
mantığım şuan asla zamanı olmadığını söyledikçe duygularım bir yol bulma çabasında :)