hoşgeldin gerçek hayat :)) dedğiğiniz gibi planların çok ötesinde sürekli bitmeyen bir borçluluk cıkıyorIşiniz var,maaşınız iyi,arabanız var,kira derdiniz yok.bahsettikleriniz hep maddiyat uzerine ve bir sikintiniz yok.ev almak şu anda zaten çok zor ,alsanizda bu seferde borcu bitsin dersiniz.fazla düsünmeyin.bende sizin gibi düşünüyordum ve borç bitmiyor.yap gitsin.
başkasına yorum yapsam aynı bu cümleleri yazardım inanın ki. aynı kafa yapısındayız anlaşılan :)) tüm mantığım bunu söylüyor.Bi kere bu is oyle kati planlar yapmaya gelmiyor :) neyse orasi ayri mesele. Ama kayinvalidenix cocuga bakmaya destek cikar mantigiyla ev alma planinizdan vazgevip cocuk yapmayin bence. Anlasamadiginiz kayinvalideyle cocuga bakma meselesi olup evine girip cikmaya baslarsa kanli bıçaklı olursunuz. O zaman pismanlik bi fayda etmez. Sartlarini olustur. Tastamam kendin tek başına bakabilecek konuma geldiginde cocuk yap
benim kayınvalideme dur demezsen yediğin lokmaya bile kendi karar vermek ister. öyle bir tip. meleklerin canavar oldugu yerde benimki ne olur allah bilir :)))Daha once baska bor konuda konusulmustu.
Melek gibi olan kayinvalidelerin bile bebekten sonra icinden canavar cikiyor diye.
Ben aile apartmanindan kurtulmadan yapmazdim.
Cocugun masraflari ve tek maas ile ev almayi tamamen unutmaniz lazim.
Bence zamanı gelmiş. Bende 28 yaşında anne oldum ..çok ideal ne erken ne geç bence...tekrar 37 yaşında oldum..şimdi daha bilinçli bir anneyim ama daha yoruluyorum sorumluluklarım daha fazla...keşke diyorum ikisi de o zamanlar olsaymis.öncelikle herkese merhaba. 28 yaşında 2 senelik evliyim. başlıktanda anlaşılacağı üzere gebelikle alakalı kararsızlıklarım var ve bu konuda fikirlerinize ihtiyacım var.
öncelikle özellikle belirtmem gereken şeyler var, istanbulda yaşıyoruz özel sektörde piyasa koşullarına göre iyi sayılabilecek düzeyde bir gelirim var. eşimde aynı şekilde çalısıyor. maddi durumumuz kötü sayılmaz ama herkeste oldugu gibi gelecekle alakalı ekonomik kaygılarım var. oturdugumuz ev kayınvalidem ve kardeşlerinin yani aile binası diyebilirim sonuç olarak kira verme gibi bir durumumuz yok. evlenirken 5 sene kadar burda oturup kendimize bir ev birkimi yapıp öyle kendi evimize çıkmamız konusunda emri vaki de olsa destek olmuşlardı. ilk 2 sene ancak düğünden kalan borçlarımız vs ödendi. bu arada benim gelirim artınca bir araba aldım hem yatırım hemde kullanırız zamanı gelince ev alırken satarız diye. 2-3 aya borcu bitecek.
kayınvalidemle altlı üstlü oturuyoruz ve kendisine en başından beri ne yazık ki ısınamadım. karakter olarak çevresindeklileri psikolojik olarak yoran biri. çok çok büyük sorunlarımız yok ama didişip duruyoruz ufak ufak. müsade etsem ileri gidecek ama ben de sert bi karakter oldugum için durmak zorunda kalıyor. sonuç olarak evlendiğimden beri ilk hedefim bi ev alıp buradan uzaklaşmaktı. bebek fikri bu yüzden uzaktı bize. ama ne olduysa son zamanlarda ikimizde bebek istediğimizi dile getirip duruyoruz. ve tüm mesele burda başlıyor. sorun şu ki ben bir an önce ev alıp buradan taşınabilmem için bebek düşüncesini en az 2 sene ötelemem gerekiyor. 2 sene sonrası için bu planlarımı yapar ve kendi evime geçince hamile kalırsam herşey çok daha huzurlu olacak gibi düşüncelerim vardı.
bir yandan da kayınvalidemle komşu olmanın gebeliğmde ve sonraki süreçte bana fayda sağlayacağını düşünüyorum. karakter olarak uyuşmasak da inanılmaz cömert ve eli açık biri kayınvalidem. yaşı gereği bakım konusunda bana çok destek olamasa da onun dışında maddi manevi her konuda yardımcı olacağına eminim. kendisi de sık sık sen doğur yeterki tüm masrafalrını ben karşılayacağım der :)) umarım lafta kalmaz.
benim gebe kalıp doğum sonrası çalışamama durumum olursa ev alma sürecimiz biraz daha uzayacak. eşim tek başına da bunu yavaş da olsa yapabileceğini söylüyor (kendisi de bebek istediği için)fakat istanbul şartlarında tek kişinin çalışıp ev geçindirip üstüne ev alma şansı yok.
körü körüne gebe kalacak biri değilim. yani her konuda planlama yapıp mantığıma oturtup işe koyulan biriyim. bu konuda da her durumu değerlendirip hangisinin bizim için iyi olacağına karar vermem gerekir. sizlerin tecrübelerinize dayanarak fikirlerinize ihtiyacım var. siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
mantığım şuan asla zamanı olmadığını söyledikçe duygularım bir yol bulma çabasında :)
bu tarz hayatı inanın bende tercih etmezdim ikinci bir seçenek olsaydı eğer :) aile apartmanı korkulu rüyamdı resmen. evlendiğim ilk günden beri aralıksız çalısıyorum sırf bir an önce ev alıp buradan gidebilmek için. çok ciddi sorunlar yaşamadım ama izin vermiş olsaydım yaşatırlardı. bebegin masraflarını karşılamaları konusunda ise rahatsız olmazdım. hatta yardımcı olmasalar kızardım. çünkü evlenirken de herşeyi kendimiz yaptık kimseden herhang bir destek almadan. buna ragmen ilk günden beri bebek baskısı yapıyorlar. yok öyle kuru kuruya bebek yap demek sende bu taşın altına elini koy derdim yanii.Başka birine güvenerek bebek düşünmek doğru değil bence.
İnsan önce Allah’ıma sonra karı koca birbirine güvenmeli. Dışarıda olan dışarıda kalır. Hele ki bebeğimin masraflarına karışsalar daha çok kızarım.
Ama tabii ki siz aile apartmanında yaşıyorsunuz, müdahalelere ne kadar karşı koyarsınız bilemem. Ben zaten baştan bu tarz hayatı tercih etmem.
Kiii burda bin kere gormussunuzdur. Gormediyseniz de ben soyleyim. Dogum yapana kadar melek olan kayinvalide bile dogurunca geline dusman oluyo, dusman olmasa bile ona kulucka makinesi muamelesi yapiyo, insanligini unutuyor. Igrenc muamele ediyor. Bu kaynanaligin degismez yasasibaşkasına yorum yapsam aynı bu cümleleri yazardım inanın ki. aynı kafa yapısındayız anlaşılan :)) tüm mantığım bunu söylüyor.
bebek olana kadar bebek yap diye başımzıın etini yiyenler sonrasında bunu yaparsa ne diyeyim artık pess. ama kayınvalidelik böyle bi müessse her an herşey beklenir modundayım :dKiii burda bin kere gormussunuzdur. Gormediyseniz de ben soyleyim. Dogum yapana kadar melek olan kayinvalide bile dogurunca geline dusman oluyo, dusman olmasa bile ona kulucka makinesi muamelesi yapiyo, insanligini unutuyor. Igrenc muamele ediyor. Bu kaynanaligin degismez yasasi
kayınvalidemi sevmek zorunda değilim aynı şekilde onlarda beni. evlerinde oturuyor olmamız hayatıma müdahale etme hakkı vermez. hiç bir hakkı vermez hatta. elbette destek olabilirler. kendi oğulları kendi torunları olacak. kaldı ki kendileri gönüllü buna. siz neden bu kadar gocundunuz ki. bence allah tam da benim gibi birini size versin belki yola gelirsiniz :))Kavınvalideni sevmeyio anlayasamadıgınızdan dert yanıp hemde maddi beklentide olmanız cidden karakter olarak sıkıntılı oldugunun göstergesidir Allah başa vermesin evinde oturuyorsun birde.
gelecek bebek kendi torunları olduguna göre? kendilerini sevmek anlaşmak zorunda değilim ama onlar bana aylarca bu baskıyı yapıyorsa destek olmak zorunda. maddi yada manevi hiç farketmez. ayrıca bu konu onlardan maddi destek bekliyorum vurgusu yapılarak açılan bir konu değil zaten dikkat ederseniz. bebek düşüncesine olumlu bakıyoruz kayınvalidemin de böyle bir destek önerisi var kendi isteği ile bizi ikna etmek için. sizce bu desteği mi değerlendirmem iyi olur yoksa bla bla bla diye ilerleyen bir konu.Hem kayinvalidenize isinamadiginizi soyluyorsunuz hemde gelecek bebegi maddi olarak ustlendiginde seviniyorsunuz? Bence kayinvalidenize guvenip bebek yapmayin bu 1. Ikincisi diyelim ki yeni eve gectiniz bebek istediniz siz isteyince olacakmi? Bunuda hesaba katin aylarca senelerce bebek bekleyen aileler var hicbi sorun olmamasina ragmen. Yani hayat sizin planlariniza hic bir zaman uymuyor 2 sene ev icin beklerken 2 senede cocuk sahibi olmak icin bekleyebilirsiniz.
ne tatlısınız anlatımınız çok hoş :)) benimle aynı düşünceyle yola çıkıp ardından bebek yapıp, sonuç olarak bana bu fikri ertelemeyi öneriyorsanız kesinlikle dikkate alınmalık bir tecrübedirBence bebek fikrini erteleyin. Bazen hormonlarımız söz dinlemiyor. Üreme isteğimizi nedense söndüremiyoruz ama ben de hep şu ev alıp çocuk yapma kafasındayken bir anda kendi isteğimle hamile kaldım. Ev alma meselesi işe geri başlama tarihime kadar ötelenmiş oldu. Halbuki çocuk olmasa çok daha hızlı o sürece girebilecektik.
Kayınvalidemle çok iyi geçinirdik. Çok severdim. Lohusayken kayınvalideme 1 hafta katlamadım. Hatta burada gruplarda kızlarla yazışırdık hamileyken. Kimse istemezdi kaynanasını. Ben derdim ki aaa benimki gelecek bana yemekler yapacak evimi temizler çocukla ilgilenir ben istiyorum valla derdim. Doğumdan hemen sonra geldi. Vaatlerini yerine getirdi de sağolsun. Ama 3-4 gün sonra kaçarak uzaklaştı.Kavga ettik. Zor doğum geçirdim. Çok sütüm vardı aslında. Ama bebek ufaktı ememiyordu. Sağıyorum diye sütümü sütün bitecek senin de emzirmeyeceksin diye başımda sayıkladıkça ben canavara dönüştüm bir anda. Neyse 15 aylık hala ezmiyorum. Hala diyor ki şaşıyorum sütün nasıl bitmedi. Konu oraya geldikçe lohusa oluyorum bir anda hala ben de
Doğumdan önce amaaan gerekirse mama veririm bu süt konusu çok abartılıyor derdim. Olaylar öyle olmadı.
Bu hikayemi niye anlattım. Aslında normalde hiç önemsiz gözüken şeyler o anki psikolojiyle bambaşka etkiler bırakıyor. Ki sen kaynananla normalde didişen bir insansın. Söylediği ufacık şey bile batıyor olacak. Çocuğun gazı var ayağına çorap giy diyecek. Yanıyorum ulan yanıyorum sıkıyorsa sen giy diye böğüreceksin
Ay çok yazdım ama hiç çocuğu olmayan birine lohusa kafasını anlatmak istedim. Ay kaynanam destek olacak yaşasın diye bir şey yok maalesef. Annene bile katlanamıyorsun ki.
Gelecek bebek kendi torunlari diye maddi ve manevi bakmak zorunluluklari yok. Ama siz bu dusuncede degilsiniz. Tavrinizdan o anlasiliyor. Gelecek bebegin annesi ve babasi kimse o bakmak zorunda. Hem kayinvalidemi sevmiyorum hemde ohh cocuguma baksin dusuncesindesiniz malesef. Bu dusunce tarzina gore de plan kurmaya calisiyosunuz. Merak etmeyin yeni eve de ciksaniz siz kayinvalidenize cocugu maddi manevi pasa pasa baktirirsiniz o yuzden yapin cocugu gecin yeni evegelecek bebek kendi torunları olduguna göre? kendilerini sevmek anlaşmak zorunda değilim ama onlar bana aylarca bu baskıyı yapıyorsa destek olmak zorunda. maddi yada manevi hiç farketmez. ayrıca bu konu onlardan maddi destek bekliyorum vurgusu yapılarak açılan bir konu değil zaten dikkat ederseniz. bebek düşüncesine olumlu bakıyoruz kayınvalidemin de böyle bir destek önerisi var kendi isteği ile bizi ikna etmek için. sizce bu desteği mi değerlendirmem iyi olur yoksa bla bla bla diye ilerleyen bir konu.
bu tarz hayatı inanın bende tercih etmezdim ikinci bir seçenek olsaydı eğer :) aile apartmanı korkulu rüyamdı resmen. evlendiğim ilk günden beri aralıksız çalısıyorum sırf bir an önce ev alıp buradan gidebilmek için. çok ciddi sorunlar yaşamadım ama izin vermiş olsaydım yaşatırlardı. bebegin masraflarını karşılamaları konusunda ise rahatsız olmazdım. hatta yardımcı olmasalar kızardım. çünkü evlenirken de herşeyi kendimiz yaptık kimseden herhang bir destek almadan. buna ragmen ilk günden beri bebek baskısı yapıyorlar. yok öyle kuru kuruya bebek yap demek sende bu taşın altına elini koy derdim yanii.
Vay be ne kayınvalideler varmış diyerek başladığım okuma hayal kırıklığı ile bitti .Benim kayınvalidem kendi evlatlarına bile zordur ama bana evlat muamelesi yapar, evliyken ben hala okuyordum. Saçlarımı tarayıp cebime zorla para koyup okula yollardı ilkokul çocuğu gibiÇalışırken gece vardiyasında uyumaz beni beklerdi, çayımı yemeğimi hazır ederdi. Eşim askerdeydi bu süreçte. Ufak anlaşmazlıklar yaşasak da çok iyi geçiniriz genel olarak. Ama ben doğumu bir yaptım, aman Allah'ım beni deli etti. Ne zaman 40 gün oldu, onun da 40ı çıktı sanki, anca rahatladık Neyse ne olursa olsun aile apartmanında düzenler birbirine giriyor. Çocuğum olmayacak diye bildiğim için bunları planlayamadan sürpriz bir şekilde çocuk sahibi oldum. Tabi pişman oldum, ne yapacağım ben diye düşündüm ama çocuğum daha yaşına girmeden mecburi olarak Türkiye'nin diğer ucuna taşındık. Böyle bir şeyi rüyamda görsem inanmazdım. Şimdi çocuğumu kendim büyütüyorum kafam rahat. Kendi annem de dahil kimse karışmıyor şu an bana. Belki sizinki farklı bir şekilde olacak ama hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerdir deriz ya, o hesap. Yine de çok sorun olacağını düşünüyorsanız ayrı düzen kurmadan çocuk sahibi olmayın derim. Çünkü anne baba olmak ciddi bir mental güç istiyor. Yıpranacağınızı düşünüyorsanız bekleyin bence.