Ben her şeyin ortak olması gerektiğini düşünüyorum iki tarafta çalışıyor çünkü. Tatil mi planlıyor konu sahibi eşinin de fikrini alacak. Eşi ana yemeği mi yaptı bir yerde konu sahibi de salata ya da tatlı vs yapacak veya bir kahve kaynatacak. Konudan bağımsız olarak söylüyorum bunları.Diğer genel işlerde hep siz ittirince ev işine enerji kalmıyor işte. Biraz manipüle mi edildiniz acaba. Kendinizi gereksiz suçluyorsunuz bence.
İki çalışan insanın ev işi ortak olmalı zaten. Dışarı işleri de o an kim müsaitse o halletmeli bence. Sürekli tek taraf sorumluluk olunca bir yerden de siz patlama yasamissiniz bence.
Konunun tüm detaylari ile anlatsaniz uzun denilip okunmak istenmiyor. Kendi bakış açısından, duygu durumunuzdan anlattiginizda da genelde ordan linç geliyor.Elbette ki bir insanı bu duruma getiren onlarca sebep var. Ailesel problemler, ekonomik problemler, yaş gereği depresyona yatkınlık vs. Ben yalnızca kendi tarafımdaki durumdan bahsettiğim ve buna çözüm aradığım için size tüm olayların benimle alakası olduğunu düşünüyormuşum gibi geliyor olabilir.
Hala alt tarafı ev işi diyorsunuz konu sahibi bile ev işi değil her şey birikti diyor. Ben de bunu anlatmaya çalışıyorum konu sahibinin etkisi var ya da yok ancak hastanede ki kişi şu an hasta ve tedavi görüyor. Her şey birikmiş ve bir çok sorunun sonucunda bu hale gelmiş. Özet bu. Ev işi diyerek konuyu ve depresyonu basitleştiriyorsunuz . Sırf iki bardak kaldırdım diye ağlayacak adamı ben de mahvederim ancak derinlerde depresyona neden olan şey benim anladığım kadarıyla farklı. Belki konu evlilikleri bile değil ? Konu sahibi fazla ayrıntı vermediği için hala tam anlayamadım ben ama verse de okunmuyor bu sefer.Konu sahibini savunmak değil derdim, bu kadar hayatta doğru düzgün hiçbir sorunu yokken birkaç ay bile olsa bir sürü düşük yapmış karısını idare edemeyecek kadar zayıf bir insana hak verilmesine hatta ne biçim insansınız kocaniza yazık denmesine sinir oldum. Adamın da yaptığı alt tarafi ev işi yani gerçekten ne büyük dert, ne var halbuki kadın bedeninde bir sürü şey yaşamış ne olacak.
Normalde bu işleri yapan kadinden düşükler sonrası yapamaz hale gelince nasıl evlilik sorumluluğunu alamayan biri oluyor.Sorun sadece eşindeymiş gibi terapiye yönlendirmen adamı hastanelere düşürmen müthiş…. Evliliğin sorumluluğunu alamayacaksan evlenmeyeceksin.
Aynen öyle acaba gerçekte neler birikti de öyle oldu değil mi ? Bu cümleyi kurduysak bu soruyu sorma sırası şimdi.Yüklendim dediklerinden örnek verdi yukarıda bulursam etiketleyeyim sizi. Öyle yaşamak istemiyorum denilecek şeyler değil.
Ben prenses erkek sevmiyorum herkesin kişisel tercihi açıkçası.Aynen öyle acaba gerçekte neler birikti de öyle oldu değil mi ? Bu cümleyi kurduysak bu soruyu sorma sırası şimdi.
Ben de benim sorunlarımı küçümseyen insan sevmiyorum dediğiniz doğru kişisel tercih. Her depresyona girene de prenses dediğimiz için şu an bu kadar küçümseniyor zaten. Hala kendimizi açıklamaya çalışıyoruz lohusalığı pms i vs Bizimkiler ciddie ama başkasının yaşadığı depresyon erkek olduğu için ciddiyetsiz ve önemsiz mi ?Ben prenses erkek sevmiyorum herkesin kişisel tercihi açıkçası.
Ben de ev hanımı zannettim. Gelince yemek yok, her yer dağınık. Hiç sorumluluk almayan biri gibi düşündüm. Eşi de işten gelicne bunları yapıyor ve eşinin bu halini içine atıyor gibi. Ama öyle değilmiş. Artık klasik işin beyni hala kadın. Valla bence esas işin beyni olmak önemli. Mesela annemle yaşarken annem bana ev işi söylediğinde bunaliyordim. Ama şimdiki hayatımla baktığımda o kadar kafam rahatmis ki. Beden yorgunluğu geçiyor çünkü. Ev sorumluluğunu annem alıyordu. Bana atıyorum çorba yap bulaşık at demesi çok da yormuyormus. Aynı şekilde git tamirciden su ampulü al denmesi de yorucu değil. Önemli olan o ampul değişiminin sorumluluğunu almak ve nasıl yapılacağını dert etmek. Kadın evin beyni olmaya devam etmiş gibi geldi bana.İlk sayfayı ve son sayfayı okudum da neyi eşinize yüklediniz orayı görmedim. Siz ev hanımıyken o işten gelip yemekleri mi yaptı, haftasonu temizlik falan? Neye hükmetmeye çalıştınız tam olarak?
Ben böyle adamı çekemem. Siz hak verdiyseniz sizin fikriniz. Bu kadar zayıf insanlara tahammülüm yok.Hala alt tarafı ev işi diyorsunuz konu sahibi bile ev işi değil her şey birikti diyor. Ben de bunu anlatmaya çalışıyorum konu sahibinin etkisi var ya da yok ancak hastanede ki kişi şu an hasta ve tedavi görüyor. Her şey birikmiş ve bir çok sorunun sonucunda bu hale gelmiş. Özet bu. Ev işi diyerek konuyu ve depresyonu basitleştiriyorsunuz . Sırf iki bardak kaldırdım diye ağlayacak adamı ben de mahvederim ancak derinlerde depresyona neden olan şey benim anladığım kadarıyla farklı. Belki konu evlilikleri bile değil ? Konu sahibi fazla ayrıntı vermediği için hala tam anlayamadım ben ama verse de okunmuyor bu sefer.
Benim de oğlum böyle. Biraz fazla iş buyurunca hayatı sorgulamaya başliyor. Kendi haline bırakınca sorun yok mutlu. Ve çocukluğundan beri öyleydi. Yetiştirme ile ilgili de değil sanki. Küçükken oyuncaklarını topla dediğimde ya yorulursam diye daha başlamadan ağlardı.Valla bu abla bence fazlacana sorumluluk üstlenmiş. Biraz ağırlık herife kayınca yaşamak istemiyorum olmuş olay. Benim erkek kardeşimde çok tembel bir iş buyurduğun zamanla oflar poflar zor der yakınır ona benzettim açıkçası.
Depresyonu küçümseyen herkesi yaşadığında görmek lazım.Ben böyle adamı çekemem. Siz hak verdiyseniz sizin fikriniz. Bu kadar zayıf insanlara tahammülüm yok.
Burada hormonları alt üst olan kadın. Erkek değil. Düşük yapan arkadaşlarda belirtmişler zaten. Erkekte üzülüyor olabilir ama kadınla bir değil. Normalde kadın yapıyormuş bahsettiği işleri. Başkası yaparken iyi sorumluluk ona düşünce depresyon.Ben de benim sorunlarımı küçümseyen insan sevmiyorum dediğiniz doğru kişisel tercih. Her depresyona girene de prenses dediğimiz için şu an bu kadar küçümseniyor zaten. Hala kendimizi açıklamaya çalışıyoruz lohusalığı pms i vs Bizimkiler ciddie ama başkasının yaşadığı depresyon erkek olduğu için ciddiyetsiz ve önemsiz mi ?
Benim kardeşim kaç yaşına geldi hala böyle. İşi başkası yaparken sorun yok kendi yaptı mı aman aman çok zor. Benim hoş göreceğim bir durum değil maalesef.Benim de oğlum böyle. Biraz fazla iş buyurunca hayatı sorgulamaya başliyor. Kendi haline bırakınca sorun yok mutlu. Ve çocukluğundan beri öyleydi. Yetiştirme ile ilgili de değil sanki. Küçükken oyuncaklarını topla dediğimde ya yorulursam diye daha başlamadan ağlardı.
Bu cümleyi duyan biri olarak söylüyorum ki bir erkek bunu söylüyorsa yetememe duygusundandır. Kendini eksik veya yetersiz hissettiği için zaten ne yaparsam yapayım hiç bir şey elimden gelmiyor o zaman ben de artık hiç bir şey yapmayacağım diye tükenmişlik sendromuna giriyor. Yurt dışına ilk geldiğimde Maddi durumumuz çok kötüydü bulaşık makinesi alamıyorduk çünkü kaldığımız evde makineyi koyacak yer yoktu. elde yıkıyorum diye her gün elde yıkamaktan bıktığımı belimin ağırdığını artık buna bir çözüm bulmamız gerektiğini söyleyip duruyordum. Eşimse o zamanlar sabah 8 de gidip gece 11 de eve geldiği için tüm evin yükü benim üzerimdeydi. Sonra bir gün yine bulaşık yıkarken artık kendime hiç vakit ayıramıyorum diyince eşim dizlerinin üstüne çöküp hüngür hüngür ağlayarak bu cümleyi kurdu. Bir daha asla ölsem de söylemedim. Sarıldım ona sakinleştirdim. Bana yetemediği için kahrolduğunu oysa elinden gelse prensesler gibi yaşatacağını söyledi. Neyse biz o günler atlattik. Demem o ki bir şey yapmak istiyorsan ö ce tedavi ol.Sonra da kocani yetersiz hissetirme.Hayır gayet bilinci yerindeydi kendisini net bir şekilde ifade edebiliyordu. Ölmek istiyorum gibi net bir talebi de yoktu. Hayatın bir anlamı olmadığını, yaşamak için bir istek duymadığını, bundan sonra herhangi bir sorumluluk altına girmeyeceğini ve sadece dümdüz durmak istediğini dile getiriyordu.
E-Nabız ya da doktorlardan da aksi bir beyan almadım, düzenli takibini yapıyorum.
Adam muhtemelen ev işine alışık değildi, eşine yardım etmek zor geldi. Ha bu durum hastaneye yatacak dereceye getirir mi insanı onu bilemiyorum. Bana zaten yatkınmış gibi geldiBen de ev hanımı zannettim. Gelince yemek yok, her yer dağınık. Hiç sorumluluk almayan biri gibi düşündüm. Eşi de işten gelicne bunları yapıyor ve eşinin bu halini içine atıyor gibi. Ama öyle değilmiş. Artık klasik işin beyni hala kadın. Valla bence esas işin beyni olmak önemli. Mesela annemle yaşarken annem bana ev işi söylediğinde bunaliyordim. Ama şimdiki hayatımla baktığımda o kadar kafam rahatmis ki. Beden yorgunluğu geçiyor çünkü. Ev sorumluluğunu annem alıyordu. Bana atıyorum çorba yap bulaşık at demesi çok da yormuyormus. Aynı şekilde git tamirciden su ampulü al denmesi de yorucu değil. Önemli olan o ampul değişiminin sorumluluğunu almak ve nasıl yapılacağını dert etmek. Kadın evin beyni olmaya devam etmiş gibi geldi bana.
O kısmı okumamışım ya direkt konuya yorum yaptımNormalde bu işleri yapan kadinden düşükler sonrası yapamaz hale gelince nasıl evlilik sorumluluğunu alamayan biri oluyor.
Ya işte mesela tatili de hep bir taraf planlamamali bence. Yada alışverişe gidilecek hep bir taraf söylüyor. Arabanın tamiri gerekiyor mesela hep bir taraf söylüyor şeklinde olmamalı. Evin beyni tek kadın yada erkek olursa bir taraf hastalanıyor. Benim abimin eşi ev hanımı. Ama ailesinden dolayı onlara üzüldüğü için kendini çok saldı. Mesela bir sınava başvuracak diyelim. Kendi sınavı. Onu bile abim yapıyor. Aynı şekilde ben kendi evliligimde de evin beyni konumundayım. Ailemden dolayı çok mu sorumluluk alarak büyüdük şansımıza mi böyle denk geldi bilmiyorum ama zihin yorgunluğu kolay kolay geçen bir şey değil. Bu tarz işlerin ortak yapılması daha önemli bence. Hello people diye bir karavan çifti var ya. Benim ideal çiftim onlar mesela. Bulaşık mi yikanacak kimse kimseye yıka demiyor. İkisi de bunun ortak görev olduğunu biliyor. Aynı anda başlıyorlar biri bir yerden ev işinin ucundan tutuyor öteki öte yerden. Tamir mi yapılacak ikisi de yapılıyor.Ben her şeyin ortak olması gerektiğini düşünüyorum iki tarafta çalışıyor çünkü. Tatil mi planlıyor konu sahibi eşinin de fikrini alacak. Eşi ana yemeği mi yaptı bir yerde konu sahibi de salata ya da tatlı vs yapacak veya bir kahve kaynatacak. Konudan bağımsız olarak söylüyorum bunları.