6 senelik bir ilişki ve 2 senelik bir evlilik bizimkisi. Evlenmeden önce o zaten yalnız yaşıyordu, ben aile evindeydim birkaç senedir. Sonra bir iş buldum, evlendim, eve 20-21 gibi dönmeye başladım. Başlarda birlikte vakit geçirir, evi temizler, yemek yapar bulaşık yıkardık. Sonra ben hem evi hem işi ilk kez deneyimlediğim için bir bocaladım haliyle. Ev işleri evcil hayvanlar derken her şey ona kaldı bir noktada fiziksel olarak. Ama bu esnada evdeki yerleşme ile ilgili işleri taşıma şirketini bulmaktan anlaşmaktan tut ustaları ayarlamaya kadar ben halletim. İlişki genelinde de bu iş bölümü böyle ilerledi. Bazen konuştuk dengeyi tutturduk bazen şaşırdık. Herkes gibi kavgalarımız oldu, birbirimize uygun olmadığımızı düşünüp ayrılmayı tartıştığımız zamanlar oldu ama problemleri anladığımızı düşünüp ortak kararlar aldık vazgeçtik.
Sonrasında çok topladık her şey çok yolundaydı. Çocuk planı da ince düşünülmüş bir plandı, bir dönem çok iyiydik, sonra düşükler sonrası ikimiz de tam patladık gibi oldu. Patlayınca zaten komple sildik çocuk fikrini kafadan. Ben çok kaygılı, dertlerini düşüncelerini söyleyen bir insanım. O çok rahat, ama dertlerini fikirlerini içerisine atan bir insan. O da benim kaygı durumlarımı anlamadığı için yanımda olamadı. Bazen ince düşünsün istedim, düşünemedi.
Sonra bir sebepten dolayı 0 kişi tanıdığımız bir çevreye taşındık. İkimiz de 24 saat evde iş saatlerinde dahi sadece birbirimizi görür olduk. Bu en son düşük falan olaylarından sonra ben yataktan çıkmadan çalışıp sonra uyuyan bir insan oldum. X su versene, X bilgisayarımı getirsene gibi bir amaçsızlık bu. Ailesinden çok kıymet verdiği birisi eşimle küstü, sebebini hala ikimiz de bilmiyoruz. Biraz borcumuz oldu, benim borçtan uykularım kaçtı, o toplarız dedi falan derken birbirimizi belli ki iyice anlamaz olduk.
İkimizin de birbirimizi sevdiğini ve değer verdiğini biliyorduk içten içe ama ikimiz de bunu çok hissetmiyorduk son zamanlarda. Değer anlayışlarımız farklıydı. Sonuç da malum zaten.
Biraz destan yazar gibi oldum, ama daha iyi anlamak istiyorsanız işin eğrisi doğrusu bu.