Galiba ayriliyoruz :(

Selam herkese

Ben uc yillik evliyim, esimle cok severek evlendim. Ilk baslarda cok iyi anlasirdik ki hatta en son kavgamiza kadar bile cok iyi anlasirdik. Cok rahat ve uyumlu, disardan bakanlarin imrendigi bir evliligimiz var. Siddet, hakaret saygisizlik kotu aliskanlik vs gibi problemler hic olmadi aramizda. Fakat o kadar incir cekirdegini doldurmayan sebeplerden tartisma cikiyor ki ben her seferinde sasip kaliyorum. Sanki o sirada baska bir boyuta geciyoruz ve birbirimize giriyoruz tabiri caizse.
Kendisi ile ilgili hayal kirikligina ugradigi cok fazla konu var, bazi sebeplerden henuz gerceklestiremedigi hayalleri var ve bir yanda ben ilerlemeye hayatta bir seyler basarmaya devam ettikce o, o kendi karanligina, kendi umutsuzluguna daha cok gomuldu sanirim. O her o karanliga gomuldugunde her kendini yetersiz her kendini kotu ve basarisiz hissettiginde biz kavga ettik. Ufacik meselelerden yanginlar cikti. Ve ben kendimi artik o kadar yorgun hissediyorum ki.. En son tartismamizda "adamsan adamsindir, baskalarinin ne dedigi mi belirliyor" cumlemi sen adam degilsin olarak algiladi, o an yuzundeki o ifadeyi gordugumde ben senin anladigin seyi soylemek istemedim dedim. Yine de takildi ona, ben aciklmak istedim konusmaya calistim, kavga cikmadan once banyo hazirligi yapiyordu banyoya giremesin diye buyuk bir ofkeyle banyo perdesini indirdim. Normalde boyle fevri hareketlerde bulunmam fakat ben o kadar kizgin kirgin yorgun caresiz ve mutsuz hissediyorum ki her seferinde sebebini bile anlayamadigim sekilde kavga etmekten, her seferinde anlamsiz sekilde ustume gelmesinden.. Sonra o dusa girdi yine de ben ciktim evden uzerinden bir kac saat gectikten sonra mesajlasmaya basladik.. bizim evlilikte tek bir sorunumuz oldugunu onun da onun kompleksleri oldugunu, her seferinde kendisiyle birlikte beni de asagi cektigini soyledim. bunu duymasi gerekiyordu ya da benim bunu ona soylmeye ihtiyacim vardi. Fakat onda yine film koptu.. ne adamligini biraktigimi ne yetiskinligini soyledi.. onu yaralarindan vurdugumu, bana guvenerek anlattigi her seyi ona karsi kullandigimi bilerek ve isteyerek canini yaktigimi, bana olan tum guveninin yikilidigni bana artik hic bir sey istese de anlatamayacagini soyledi. Dunden beri yuzume bos bos olu gibi bakiyor. Terapiste gidelim olmazsa bosanalim dedi en son orada da ben yikildim sanirim. Ne yapacagim bilmiyorum, cok uzgunum. Surekli kendimi sucluyorum aramizdaki sorunun ne oldugunu soyledigim icin bu kadar buyuk tepki vermekte hakli mi kestiremiyorum..
En son yatmadan once tum kendi haksizliga ugramis hisseden beni bir kenara biraktim yanina gittim. Ona onu cok sevdigimi, onu sadece o oldugu icin sevdigimi her seyden bagimsiz kendi dusuncelerinden bagimsiz hayallerinden bagimsiz onu bir butun olarak sevdigimi soyledim. Ona dedim ki, evliligimizdeki problemler neyse ben onu cozmeye hazirim. Umarim sen de sana soyledigim seyleri senin esin olarak iliskimiz icin samimi bir niyetle soyledigimi seni kirmak, seni yaralarindan vurmak gibi bir niyetimin asla olmadigini gorebilir ve anlayabilirsin dedim. Hic cevap vermedi ben uyumaya gittim. Simdi ne olacak bilmiyorum ne yapmaliyim bilmiyorum, gidip ikna mi etmeye mi calismaliyim kendi haline mi birakmaliyim.. bana o bakisi seni sildim der gibiydi.. sildi mi gercekten.. her sey bitti mi? eskisi gibi olabilecek miyiz yine, ben yanlis mi yaptim? icimi dokmek istedim sizlere, tesekkur ederim..

Bence söyleyeceğinizi söylemişsiniz, üstüne gitmeyin.
Bu şekilde iletişim kurarak çözmeye çalışın.

Kendisi terapi önermiş, güzel bir yaklaşım. Boşanmaya varacağınızı sanmıyorum, böyle tökezlemeler her evlilikte olabilir. Yeter ki saygıyı ve sınırı aşmadan sorunları çözebilin.

Adam dogru soylemis bence de bir terapiste gidin.

Konunuzdan bir şey anlaşılmıyor kim haklı kim haksız. Konuları bilmediğimiz için ağır konuşmuş gibi geldiniz bana. Eşiniz terapiste gitmek isteyerek uzlaşmacı bir tavır sergilemiş ve gerçekten olmuyorsa boşanmak da bir yol yine eşinizin dediği gibi.

çift terapisine gidin bence ikinizede iyi gelecektir.

tartışmada kendimizi tutmamız ve söylediklerimize dikkat etmemiz lazım ama yapamıyoruz ne yazık ki ben de dahil ama siz aslında bişey dememişsiniz eşiniz öyle algılamak istemiş.. 3 yıllık evlilikte biz de çok kavga ettik takılma buna.Önemli olan tartışmadan sonraki tavrındı ki bence doğruyu yapmışsın gidip konuşarak. Bekle biraz düzelir herşey

ruru_ .!.:

Terapiste gidelim olmazsa bosanalim dedi en son orada da ben yikildim sanirim. Ne yapacagim bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Yıkılıp, ne yapacağını bilmeyecek ne var? Teklifini kabul edip terapiste gidin boşanmak istemiyorsanız.

Eksik bırşeyler var bu hikayede.

Biraz ileri gitmis konu adam misin vs ağır sözler ha siz oyle dediniz ha siz demediniz de o öyle anladi.

suskun olun normal yemeklerinizi düzeninizi devam ettirin asla üstüne gitmeyin
Ondan adım bekleyin

Çünkü en son siz konuşmuşsunuz sıra onda

İlk 5 yılda evlilik oturuyor bu çok doğru bi söz bence ben 9 senelik evliyim severek evlenmedim ama evlendigim ilk haftadan beri bosancam diyen kişi bendim ki ne kavgalar kıyametler geçti o evde ama şu anda birbirimizi olduğu gibi kabul eden ve birbirimizi öğrenmiş biriyiz bizdeki sorunlar hem kişiliği hemde kendisiydi farklı sorunlar vardı hala varmı evet var ama boşanma kelimesi artık geçmiyor aramızda ama inan bu sizin tartışmaniz devede kulak. Biz neelr neler yaşadık 4 senem hep boşanmaya dayaliydi dayanamıyordum biraz daha sabır ben eşimi psikolojik yardım aldiramadim ama eşiniz ilimli yaklaşmış bu da güzel dedigim gibi bizdeki sorunlar çok farkliydi ve sen benim yerimde olsan cokdan boşanmistin ve her kim olursa olsun
Şimdi iyi ki bosanmadim diyormuyum evet aramızda saygı ve mantık olustu evlilgii kavradik ve ona göre davranıyoruz
Bu ara da 22 yaşında evlenmiştirm eşim 28 yaşındaydi
Demem o ki savaşı ben verdim kurtarmak için yine ama pişman değilim zaman verin birbirinize

sızın meseleyı aıle terapıstı cozer
ıletısım sorununuz var ıkınızde bırbırınızı aslında dınlemıyorsunuz bırbırınızın sesını ısıtmek ıle bırbırını duymak farklı seyler bakın
bırbırınızı anlamıyorsunuz anladıgınızda da yanlıs anlıyorsunuz
tam terapıstlık konu

bence destek almalısınız ıkınızde

Ben bosanacaginizi düşünmüyorum. Adam zaten terapiste gidelim derken bir çözüm önerisinde bulunmuş. Hiç vakit kaybetmeden iyi bir uzman bulun

ruru_ .!.:

Selam herkese

Ben uc yillik evliyim, esimle cok severek evlendim. Ilk baslarda cok iyi anlasirdik ki hatta en son kavgamiza kadar bile cok iyi anlasirdik. Cok rahat ve uyumlu, disardan bakanlarin imrendigi bir evliligimiz var. Siddet, hakaret saygisizlik kotu aliskanlik vs gibi problemler hic olmadi aramizda. Fakat o kadar incir cekirdegini doldurmayan sebeplerden tartisma cikiyor ki ben her seferinde sasip kaliyorum. Sanki o sirada baska bir boyuta geciyoruz ve birbirimize giriyoruz tabiri caizse.
Kendisi ile ilgili hayal kirikligina ugradigi cok fazla konu var, bazi sebeplerden henuz gerceklestiremedigi hayalleri var ve bir yanda ben ilerlemeye hayatta bir seyler basarmaya devam ettikce o, o kendi karanligina, kendi umutsuzluguna daha cok gomuldu sanirim. O her o karanliga gomuldugunde her kendini yetersiz her kendini kotu ve basarisiz hissettiginde biz kavga ettik. Ufacik meselelerden yanginlar cikti. Ve ben kendimi artik o kadar yorgun hissediyorum ki.. En son tartismamizda "adamsan adamsindir, baskalarinin ne dedigi mi belirliyor" cumlemi sen adam degilsin olarak algiladi, o an yuzundeki o ifadeyi gordugumde ben senin anladigin seyi soylemek istemedim dedim. Yine de takildi ona, ben aciklmak istedim konusmaya calistim, kavga cikmadan once banyo hazirligi yapiyordu banyoya giremesin diye buyuk bir ofkeyle banyo perdesini indirdim. Normalde boyle fevri hareketlerde bulunmam fakat ben o kadar kizgin kirgin yorgun caresiz ve mutsuz hissediyorum ki her seferinde sebebini bile anlayamadigim sekilde kavga etmekten, her seferinde anlamsiz sekilde ustume gelmesinden.. Sonra o dusa girdi yine de ben ciktim evden uzerinden bir kac saat gectikten sonra mesajlasmaya basladik.. bizim evlilikte tek bir sorunumuz oldugunu onun da onun kompleksleri oldugunu, her seferinde kendisiyle birlikte beni de asagi cektigini soyledim. bunu duymasi gerekiyordu ya da benim bunu ona soylmeye ihtiyacim vardi. Fakat onda yine film koptu.. ne adamligini biraktigimi ne yetiskinligini soyledi.. onu yaralarindan vurdugumu, bana guvenerek anlattigi her seyi ona karsi kullandigimi bilerek ve isteyerek canini yaktigimi, bana olan tum guveninin yikilidigni bana artik hic bir sey istese de anlatamayacagini soyledi. Dunden beri yuzume bos bos olu gibi bakiyor. Terapiste gidelim olmazsa bosanalim dedi en son orada da ben yikildim sanirim. Ne yapacagim bilmiyorum, cok uzgunum. Surekli kendimi sucluyorum aramizdaki sorunun ne oldugunu soyledigim icin bu kadar buyuk tepki vermekte hakli mi kestiremiyorum..
En son yatmadan once tum kendi haksizliga ugramis hisseden beni bir kenara biraktim yanina gittim. Ona onu cok sevdigimi, onu sadece o oldugu icin sevdigimi her seyden bagimsiz kendi dusuncelerinden bagimsiz hayallerinden bagimsiz onu bir butun olarak sevdigimi soyledim. Ona dedim ki, evliligimizdeki problemler neyse ben onu cozmeye hazirim. Umarim sen de sana soyledigim seyleri senin esin olarak iliskimiz icin samimi bir niyetle soyledigimi seni kirmak, seni yaralarindan vurmak gibi bir niyetimin asla olmadigini gorebilir ve anlayabilirsin dedim. Hic cevap vermedi ben uyumaya gittim. Simdi ne olacak bilmiyorum ne yapmaliyim bilmiyorum, gidip ikna mi etmeye mi calismaliyim kendi haline mi birakmaliyim.. bana o bakisi seni sildim der gibiydi.. sildi mi gercekten.. her sey bitti mi? eskisi gibi olabilecek miyiz yine, ben yanlis mi yaptim? icimi dokmek istedim sizlere, tesekkur ederim..

Genişletmek için tıkla...

Evlilikte ilk 5 yıl kritik yıllardır..ilk zamanlar bizde çok kavga ederdik sonra düzeldi anladık birbirimizi ya da tanıdık alttan aldık vs ..Öncelikle sen dili kullanmayın ..sen böylesin sen bunu yaptın..Ben böyle hissettim ben böyle düşündüm ben dilini kullanın ne söylemek istiyorsanız..Ve yazarak anlaşın sinirli anda değil sakin anda yazın eşinizin anladğı sizin anlatmak istediğiniz ve kendinizi nasıl hissettiğinizi yazarak anlatın birbirirnizize ...yargılamadan ben dili ile..terapi çok çok güzel olur bence imkan varsa terapide alın ...birde eğer halen iletişim varsa demekki halen sevginiz var ..bi insanı sildiyseniz iletişim bile kurmak istemezsiniz çünkü

Eşime aksine evliliğe Adapte olması için vs çok çalıştım yıprandım ama şu an en çok şansım eşim hep destek asla kötü sözü kavgası yok ama dediğim gibi zamanında çok yıprandık o da bende
Çok zor zamanlar geçirdik hemde tahmin edilemez derecede

genelde sorunların üzeri örtülür ve her kavgada ortaya dökülür , bizde hep böyle olur ama hep ben dökerim çuvalı ,
(bizim kendimizle ilgili problem olmadıgı , abisi anası oldugu için sorunlar çzöülmüyor )

boşanmak istemiyoesan çözümü terapi ve konuşabilmekten geçiyor ,

Eşinizin ailevi ilişkileri nasıl, pek iyi değil sanırım, içinde farklı boşluklar olabilir, nasıl iletişim kurulacağını bilmiyor olabilir.
Çünkü sizin cümleleriniz daha çözümsel ve karşıdakinin duygularını anlar durumdayken, eşiniz sadece içindeki sesi ve duygularını duyuyor sanki. İnsanın kendi içi huzursuzsa ne yapsanız , söyleseniz onun içi kadar herşey.
Özellikle çocukluğundan gelme bir ailevi sıkıntısı içindeyse kendi başınıza toparlamanız zor olabilir, madem istiyor yardım alın mutlaka beraber.

PrideAndPrejudice .!.:

Yıkılıp, ne yapacağını bilmeyecek ne var? Teklifini kabul edip terapiste gidin boşanmak istemiyorsanız.

Genişletmek için tıkla...

Fevri davranan taraf ayrilalim soyle boyle diyen ben olurdum genelde. Ilk kez ondan bosanalim kelimesi duymak beni sarsti sanirim

Laale .!.:

Arkadaşlar 5 yıl demiş de ben hiç bilmiyorum kaç yılda evlilik oturuyor.
Tek bildiğim saygısız davranışlara hiç bir terapist çözüm bulamıyor.
Test edilip onaylanmıştır.
Adamın yerinde olsam çoktan davamı açmıştım.
Hayırlı olsun inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Saygisiz davranis derken?

nilcanalbay .!.:

Eksik bırşeyler var bu hikayede.

Genişletmek için tıkla...

Eksik bir sey yok aslinda. Biz yurtdisinda yasiyoruz burada sifirdan bir hayat kurmaya calisiyoruz ikimiz de 28 yasindayiz. Onun kendisiyle ilgili buyuk hayalleri var olmak istedigi gelmek istedigi yerler var. Fakat ben mezun oldum o hala okuyor, ne yapacagina bir turlu karar veremiyor kendisini hem kendisine karsi hem bana karsi cok yetersiz hissediyor. Ayda bir kez bir hafta depresyona giriyor ben ne yapacagaim ben cok basarisizim benimle evlendigine pisman misin minvalinde konusuyor. Sik sik bana onun hayatina ne kattigimi soruyor. Fakat o butun bu duygularla bogusurken benimle de her an patlamaya hazir. Yani bardagini neden biraktin ben sana birakma dedim beni adam yerine koysan birakmazdin beni dinlerdin derecesinde bilmem anlatabildim mi? Sen beni duymuyorsun sen beni anlamiyorsun diyor surekli. Ve ben hayir hayatim anliyorum soylediklerini anladim tamam bir daha olmayacak diyorum. Susuyorum asil sorunun ne oldugunu biliyorum ama hep susuyorum. En son kavgamizda ise sorun senin komplekslerin dedigim icin patladik gitti gibi bir sey oldu. Artik benim icin bitti sen beni en yarali oldugum yerden vurdun diyor sadece. Ve ben caresiz hissediyorum. sustuklarim icin suclu konustuklarim icin suclu her sey icin ben sucluyum sanki..