• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eş arkadaşları..

Yalniz degilmisim.. gercekten oyle. Ama esimde benim sorunlu oldugumu dusunuyor. Surat asmiyorum o astigimi iddia ediyor yeri geldi bu yuzden tartisti bile benimle. Onun cevresiylr icli disli oldukca cidden ona karsi soguklik hissetmeye basliyorum artik yavas yavas.
Ya kadınların masa süsü gibi durduğu, konuşmadığı, geride bırakıldığı ve daha da kötüsü bunun normalleşturildiği bir ortamda, bunu onaylamayan ve yapamayan biri nasıl kendini iyi hissetsin?

Eşiniz size saygı duymalı.
 
Sız çok uysalsınız.
Gıtmek istemediğim yere kımse benı zorla götüremez.
Benım annem bundan 50 yıl önce babamla evlendiğinde babam iş ıcın bir yere tayını çıkıyor.
Annemı de çağırıyor kadınlar.
Annem o ortam bana göre degıl diyor.
Ben ayak uyduramam diye ilk günden tepkisini koyuyor.
 
Degisikler. Onceki yorumlarda uzun uzun acikladim. Bence kulturel farklilik. O sekilde davranmanin dogru oldugunu dusunuyorlar. Hatta artiriyorum bence ortamdaki erkekler esas karakterler, kadinlar figuran ve hadlerini biliyorlar. Apacik had bilme tavri bu takindiklari.
Sorsanız modernler, harem selamlık yapmayacak kadar ilerideler, sekuler kesimin onlara bakış açısını reddediyorlar bu şekilde kendilerince.
 
Eşiniz de bu kafada biri olmasa sürekli bu insanlarla niye görüşsün ki, ayda yılda bir tamam olur ama , farklı hayat tarzındaki insanların evlere girmeli çıkmalı, bu kadar dipdibe olan bir samimiyet ben hiç görmedim.

Sırf yalnız kalmamak için yapılacak bir şey değil , siz doğru yoldasınız bu kişilerle hiç bir ortak noktanız yok ( ama eşim bunlarda ne buluyor diye ciddi kafaya takardım ben)

Üstelik çocuğunuz da bu ortama maruz kalıyor , örnek alıyor, bu öyle yaa ne olacak sen de git otur iki tarif paylaş vs .kadar basit bir şey değil benim için.

Tam tersi hayat tarzı için de bu böyle , onlar da size maruz kalmak zorunda değil ama eşler iki tarafı da yok saymış gibi.
 
Back