Sevgilim iki haftalık değil, buraya gelişimin ikinci haftasında tanıştık. Yani iki aydan uzun süredir beraberiz.
Duyan da 30 yaşına geldin de doğru insanı bulamadın sanacak demişsiniz, şuan ben tam olarak bu durumdan korkuyorum zaten, 30 yaşıma kadar karşıma çıkmazsa,sonra sırf evlenmiş olmak için biriyle evlenirsem , mutlu olamazsam..Bu korkum yersiz mi? Her bekleyen kişi mükemmel birini mi buluyor nasıl oluyor?
İleride beklediğim için ya da beklemediğim için pişman olmak istemiyorum.
30 yaşını aşmış bekarlardan biriyim. Hayatımı beraber yaşamak isteyeceğim , her gün çok şükür bugünde yaşıyoruz ve birlikteyiz diyebileceğim insanla henüz tanışmadım. Beklediğim için pişman değilim. Sırf evlenmiş olmak için birisiyle evlenmeye karşıyım ve mutlu bir bekarım. Ben aşka ve aşk evliliğine inanıyorum. Evlilik benim için bir hedef değil , senin için hedefse bilemem tabi.
Sırf evlenmiş olmak için evlenmek zorunda değilsin ; Fransız sevgilini memnun etmek için sevişmek zorunda olmadığın gibi.
Senin yaşında iken endişelerim ; okuyabilmek için bir burs daha bulabilmek , kaldığım öğrenci evini çekip çevirmek , pazara - markete gidip keseme göre evimin eksiğini almak , alınan odun kömürü idareli kullanmak ,derslerimi en iyi şekilde öğrenebilmekti.
Senin yaşında iken kriz bitmiş olur inşallah biz mezun olunca da ; işe girebiliriz diye endişe duyardık ev arkadaşımla.
Aman sende deyip bu satırları okurken kulaklarımı çınlatabilir veya elindeki imkanlara 4 elle sarılabilirsin. Tercih senin , hayat senin.
Kararın ne olursa olsun bahanelerin ardına sığınmamalısın. Ardına sığınacak bir bahane aramak yerine neden orada olduğunu hatırla.
Korkma , evleneceğin insan karşına çıkmasa da tüh keşke sevişseydim demezsin bence
Empati yapıyorum , senin yerinde olsam Fransa ya kadar gidip de sadece hormonlarımı düşündüğüm ve orada kaldığım süreyi dolu dolu değerlendirmediğim için pişman olurdum ben.
aaa bu Fransızlar için geçerli mi ? :) 
