kusura bakmayın ancak korunmada titiz davranmadıysanız ben durumda eşiniz kadar sizi de hatalı bulabilirim karnınızdaki bebek açısından. Tabii kurallarına uygun korunduğunuz halde %1 lik ihtimalle hamile kalmışsanız denecek bir şey yok.
Siz açıkça çocuk isteğinizi belirttiğinizde eşinizin 1-2 yıl sonra olabilir demesinin iki nedeni olabilir:
1- ikinci evliliği olduğu için sütten ağzı yanan ... Hesabı olabilir. Bir çocuğu olduğu ve boşandıktan sonra çocuğunun yaşadıklarından kendini sorumlu tuttuğu için 2. Evliliğinde 1-2 yıl ilişkiyi tartıp, karşılıklı olarak anlaşabildiğinizi gördükten sonra çocuk sahibi olmayı düşünmüş olabilir. Tabii 1-2 yıldan sonra boşanma olmayacak diye bir garanti yok.
2- bahsettiğiniz korkularını yenmek için zamana ihtiyacı olabilir, ayrıca kızının bu 2. Evliliğe alışma süresine ihtyiacı olduğunu düşünebilir. Evliliğin ardından hemen gelen bir bebeğin kızının psikolojisini etkileyeceğini düşünmüş olabilir.
Ancak eğer böyleyse korunma konusunda eşiniz de ekstra önlem almalıydı belki de, ya da ilişkiye girerken de 2 kere düşünmeliydi.
Her ne olursa olsun, sizin de onun da hatası da olsa, karşımdaki insan "ya aldır ya ayrılalım" diyorsa o insandan bana hayır gelmeyeceğini anlarım. Bu kadar acımasız ve net bir şekilde nasıl çözüm bulmuş şaşırmamak elde değil.
Bu konu bana yakın çevremde (yaşımın ilerlemesiyle paralel olarak) de örneklerini gördüğüm bir hatayı hatırlattı.
Işi gücü olan yaşı 35'in üzerindeki bazı bayanlar sadece çocuk doğurma amacıyla evlenip, çocuk olduktan sonra, zaten belliydi yürümeyeceği diyerek ayrılıyor ve çocuklarıyla kendilerine bir hayat çiziyor. Yani dediğim şey baştan çocuk olduktan sonra ayrılma düşünülerek yapılan evlilik. Bu bana ürkütücü geliyor. Sadece annelik duygusunu tatmak için, bir çocuğu baştan bile bile babasız büyütmeyi planlamak çok acımasız geliyor.
