Basa gelince durumlar oyle olmuyor iste.
Yasamadan bilinmiyor bazi seyler.
Ne kadar sinirlisin boyle.
Kotu birsey yazdigimi sanmiyorum. Yasamayan bilmez demek istedim.
Bu kadar alindiysan, kusura bakma.
Yazdıklarınızda sizi de rahatsız eden şeyler vardı demek ki düzenlediniz. Bu benim fikrim ve konu sahibinden çok daha fazla çocuklarına düşkün ve müdahil bir kvdem var. Saygısızlık etmem asla. Yaptığı şey bence yanlış, bunu da saygı sınırları içerisinde belirtebilirim.
Şayet fikriniz bana paralel değilse sizde bir yorum yaparsınız, ikna olursam fikrim değişebilir. Ama direkt alıntılayıp fikrimi eleştirmeniz hiç hoş değil.
Ortada bosanilacak bir durum goremedim. Zaten uzaktasiniz. Her sey harika olmaz ki. Evlatlarina değil size duskunler bence. Yaşlı insanlar ve tek evlatlari sonuçta.
Abartiyorsunuz bence. Yilda bir iki kere cekseniz bir sey olmaz. Ayrica bu kadar dert edeceginize kv kp ile konuşun..
Size bi laf sokmalari da olmamis sonuçta. .
Ama Bilgecem yilda bir iki kere deyil iki hafta bir goruyor konusahibi. O yuzden zaten bunalmis.
O zaman güzelce kp ve kv ile konussun ama asla yabanci kisilere anlatmasin. Gün gelir o kişiler burdan vurabilirler. Kimler degisiyor kimler.
Guzelce Otursunlar ve konu sahibi sıkıntılarını anlatsin. Bence zamanla da çözülecektir insallah..
Evet zamanla azaliyor zaten. Ama iste o ilk zamanlarin fena burnundan geliyor.
Zaten gelinlerin kayinailelerini sevmemeisin bir sebebi de bu. O ilk yillarin acisini iclerinden atip affedememeleri.
Buna ben de dahilim malesef.
Ben de rahatsiz olurum sık sık gelip gidilmesinden. Allahtan benimkiler pek gelmiyor. Ben hepsinden uzagim. Iyiki de uzagim. Ama yine arkasindayim bosanmak çok abarti bana göre. Eşiyle mutluysa sorun yok..
Arkadaşlar sizlerden fikir almak istiyorum. Çünkü dışarıdan bir göze hatta birden göze çok ihtiyacım var.
Sorun eşimle inanın şu an bu konuyu açarken ellerim titriyor. Çok kötüyüm iki gündür. Boğazım düğüm düğüm.
Bu arada anlatacaklarım ya da konu içerisinde geçincede anlatacaklarım kesinlikle abartılı değil.
4 senelik evliyim. Eşim Karadenizli ben İç Anadoluluyum. Bunları özellikle belirtiyorum. Çünkü kültür farklılıklarımız bizi çok kötü etkiliyor. Daha doğrusu beni daha çok etkiliyor.
Severek evlendik.
10 ay önce eşimin işi sebebiyle İstanbuldan taşınıp Samsun'a yerleştik. Ve kayınvalidemlere yakın bir şehre taşındık. Onlar Ordu'da köyde yaşıyorlar.
Burda da birisi daha samimi 2 arkadaşım var sadece, başka hiç kimsem yok.
Normalde kötü giden bir evliliğimiz yok. Ama işin içine kayınvalidem ya da kayınbabam girdi mi kavgalar ayyuka çıkıyor. Eşimle kaç kere konuştum, tabiki kavgalarımızda oldu. Sonunda eşim haklısın diyor ama sonrası yine aynı tas aynı hamam. Bazı şeylerde varki ne yapabilirim onlar benim anam babam diyor.
Bu arada eşim tek çocuk.
Olmadı kayınvalidemle de kaç kere konuştum, yer geldi bağırdım çağırdım, ki inanın bununla övünmüyorum, ve onlara bağırıp çağırdığımda kendimi daha kötü hissettim. Vicdan azabı hissediyorum herşeyi geçtim onlar benden büyük. Tamam büyük ama iş hayatta yaşamaya gelince bir büyüklüklerini göremiyorum. Bazı yaptıkları var ki 12 yaşındaki kardeşim yapmıyor...
Ailem destek değil, olmazlarda, şu an çalışmıyorum ama kendi ayaklarım üstünde durabilirim bunu çok dert etmiyorum. Onlara söylesem kendin istedin bizden bişey bekleme derler.
Her neyse mevzu şu ki artık aklımdan boşanmayı geçirir oldum. Kaldıramıyorum artık sinir hastası olucam, olmadıysam tabi.
Amaaa son bir defa daha evliliğimi kurtarmak istiyorum. Çünkü eşime bu boşanma mevzusunu açarsam, boşanırım. Bu mevzuyu çok düşünüp en son lafı edilmesi gerektiğini düşünenlerdenim.
Aklımda şu var son bir kere daha kayınvalidem ve kayınpederimle konuşmak (ki laftan anlamış olsalardı şimdiye kadar diyorum ya çok konuştum bir şey olurdu heralde ama hala aynıyız hatta daha kötüyüz)
Ciddi ciddi hemde.
Ve bundan sonrada eşimle beraber laflarına çok değer verdiği 2 can dostu var. (2 kardeş bu kişiler) Kardeş gibi büyümüşler. Bu insanlar eşimi gerçekten kardeş yerine koyuyorlar. Düğünümüzde de çook destekleri oldu. Hani eşimin hiç bir akrabası yapmadı onların yaptıklarını. Eşim ne zaman darda olsa arar sorarlar kardeşlerini arar gibi.
Son derece aklı selim insanlar. Onları çağırıp hepberaber konuşmak istiyorum. Ben haksızsam da bana desinler sen haksızsın eşimin haksız olduğu yerde de ona haksızsın bunları yapmaman lazım demelerini ve eşimin artık aklını başına almasını istiyorum.
Bunu benim akrabalarımdan isteyemem eşim duymamazlığa gelir, onun akrabalarıyla da yapamam. Aklı başında lafını bilen bir tane büyüğü yok
Hatta eşimin kardeşi gördüğü bir kuzeni var onu da çağırmak istiyordum ama çocuk şu an İstanbulda çalışıyor gelemez.
Ben böyle düşünürken bir fırsat elime geçti. Eşimin cuma günü Trabzonda işi varmış. Bana beraber perşembe akşamından gidelim. Annemlerde kalırız. Cuma günü Trabzona gideriz sen gezersin ben işlerimi hallederim dedi. Cuma akşamı da Orduya geri dönüp bahsettiğim arkadaşlara geçelim kalırız onlarda 1 gece dedi.
Ben Trabzona gitmeyi düşünmüyorum. Ordu da kalıcam ve konuşucam kv ve kp ile. Sonrasında Ordu daki arkaşlarımıza gidicez. Tam da görüşmeyi istediğim kişiler. Orda o arkadaşımızın abisini de çağırıcam onunda bulunmasını istiyorum.
Doğru mu yapıyorum. Bu tip bir mevzuya onları dahil etmemelimiyim yoksa.
Başka çıkar yol bulamadım.
Ne yapmam lazım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?