Oooofff of
Hayatımda kim olursa olsun, kiminle hayaller kurarsam kurayim sana olan özlemin neden geçmiyor?
Kimseyi kimseyle kıyaslamak istemiyorum ama onca mesafeye rağmen aramızdaki bağ sanki bir başkaydi seninle.
Yine mutluyum, mutsuz değil...
Heyecanlı miyim?
Off hele de bu günlerde!
Ama bilmiyorum; seni çok iyi tanıyor olmam, hangi cümleme ne cevap vereceğini kestirmem-sen hakikaten de o cümleyi kurunca içten içe mutlu olmam. Duygu karmaşalarini anlamam, ne derken ne demek istediğini bilmem, kirildigimi farketmen, neyin seni kıskandıracagini, neyin seni mutlu edeceğini bilmem, sen çok sinirliyken hangi cümlemle bir anda özür dileyecegini çok iyi biliyor olmam...
Şimdi herşeye yeni baştan başlamak zor geliyor.
Karşımdaki kişiyi taniyamiyorum, tanıyacak enerjim olduğunu zannetmiyorum
o benim onca neşeme umursamazligima rağmen ne kadar kırılgan olabilecegimi bilmiyor...
Herneyse, bu ruh halimin birkaç saat içinde geçeceğini bilmek beni mutlu ediyor...
Umarım tekrar nüksetmez...
İkimiz de olduğumuz yerde coooookkkkk mutlu olalım, olur mu?
Kendine iyi bak^^