- 6 Şubat 2008
- 2.815
- 3.563
Aa evet..Rehber hocası da bu kadar acemiyse ..Okulun rehber öğretmeni ile konuştum, kızımı uyarması için değil, nasıl yol izlemem konusunda fikir almak için anlattığımı da belirttim. Hatta kızım konuştuğumuzu bilmesin diye özellikle üstüne basa basa söyledim. Adam ilk konuşmasında tüyo vermiş, çok sinirlendim.
"anne bir şey anlattın mı" diye sordu, "yok annecim "konuşma sırasında duygusal bir ilişkisi varmı, içine kapandı bu ara diye sordu, direkt bildiğim bir şey yok ama olabilir, ağzını aramıştır öğretmenin" diye geçiştirmek zorunda kaldım.
Evinde her şey yolundayken, kaçan kızlar da var mı gerçekten yahu? Benim denk geldiklerim ya tamamen başı boş bırakılmış, yeterince ilgi sevgi görmemiş, ya baskı altında büyütülmüş, çocuklukları travmalarla dolu, ya fazla şımartılmış gençler genelde... Bir ayarsızlık var yani. Yoksa her aşk acısı çeken bu saçmalıklara kalkışmıyor ya. Kızınızın ders durumları nasıl peki? Bir değişim, düşüş olsa, bu kadar önemli bir dönemde öğretmenleri de fark eder, size de haber gelirdi diye düşünüyorum.
Tutardım tutdumda ama goremıyor cocuklar sizin gormeniz ve engellemeniz gerekıyor zaten mantıken onu dıyorumO zamanlar o anneyi topa tutardın ama, kadıncağız kimbilir kaç gece uykusuz kalmıştır ne yapacağım endişesiyle.
Engellemeye çalışıyorum zaten elimden geldiğince, bildiklerim yettiğince. İleride bana teşekkür edeceğini de iyi biliyorum. Ama inanın çok ince bir çizgi höt desem içine kapanacak, sen bilirsin desem hata yapacak telaşındayım. Fazlasıyla duygusal bir kız, sesini bana biraz yükseltse yarım saat sonra sarıp sarmalar üzüntüsünü dile getirir. İçine kapanmasından, hayallerine sekte vuracak bunalımlar yaşamasından korkuyorum.Tutardım tutdumda ama goremıyor cocuklar sizin gormeniz ve engellemeniz gerekıyor zaten mantıken onu dıyorum
Aa evet..Rehber hocası da bu kadar acemiyse ..
Hani herhangi hocayı kastetmedim böyle kızınızın sevdiği, değer verdiği bir hoca, özellikle onu anlayabilecek kadın hocalardan biri olabilir.
Rica ederim..Sormayın hiç psikoloji eğitimi almamış ben bile dikkat ederdim bu konuya. Koç öğretmeninden destek isteyeceğim, teşekkürler.
İki kızım var ama henüz minikler. O yüzden olaya şuan duygusal değil, mantıksal olarak yaklaşabiliyorum. Umarım aşk meşk yaşları gelince, mantığımı kaybetmem. =)) Anlıyorum sizi ya. İnsan gözünden sakınıyor, hep en iyileri olsun istiyor,zaten annelik evhamlarıyla birlikte gelen bir rol. Ama ne kadar çabalarsak çabalayalım sonuçta kendi seçimlerine göre yaşamaya aslında bebeklikten itibaren başlıyorlar. İnşallah çabucak atlatır kızınız bu dönemi.Dışarıdan bakınca mantıklı olan bu evet ama gel sen bunu annelik endişelerime anlat. Herşeyin en kötüsünü bile düşünebiliyor insan.
Kızınız seçiminin yanlış olduğunun farkında sizin endişeniz de çok normal ama bu onun kendi kendine aşması gereken bir durum. Siz üstünüze düşeni yapmışsınız. Biraz zaman verin o da üstesinden gelsin yaşadığı şeyinBir arkadaşım da yaşadığınıza benzer bir yorum yaptı. "üniversiteye başlasın çevresinde entel dantel, genel kültürü yüksek tipleri görsün yüzüne bile bakmaz, kendisi kaçar" dedi. Belki öyle olacak ama benim derdim, yaşayacağı kafa karışıklığının gireceği üniversiteye engel olacağı düşüncesi. İstediği üniversiteler sıralama gerektiriyor, belkide 5 sene sonra adını bile anmak istemeyeceği biri yüzünden bu hayalini gerçekleştirememesinden korkuyorum.
Ay çok zor bir durum bende kız annesiyim insan nasıl davranacağını şaşırıyor.Allah kolaylık versin .Merhaba kk üyeleri, iyi haftalar olsun hepimize. Biraz uzun olacak ama detayları anlatmam gerektiğini düşünüyorum ki, hatalı davrandığım durumları gözden geçirebilin. 17 yaşında 12. sınıfa devam eden bir kız annesiyim. Sevecen, yaşına göre olgun, güler yüzlü, derslerinde başarılı, kimseyi kıramayan, bana ergenlik sıkıntıları yaşatmayan bir çocuk. Geçen sene kızım okul çevresinden, arkadaş aracılığı ile tanıştığı biriyle flört etti. Ben 2-3 ay sonra, ilişkileri devam ederken duydum. Hiç istemesem de yaşı gereği artık duygusal ilişkiler yaşayabileceğini bilen ama çevreden ve eğitimini boşvermesinden korkan bir anneyim.
İlk duyuşum bir itirafla olmadı, kendim anladım birşeyler ve o zaman anlattı. Aslında yalan söyleyebilecek benden gizli bir şeyler yapacak biri değil ama çocuklar bizi bazen şaşırtabiliyorlarmış, öğrenmiş oldum. Benden gizli bir yerlere gitmesin diye ilk başta büyük tepkiler vermemeye çalıştım eğitimini etkileyebileceğini, hedefleri olduğunu falan anlattım. Buluşmak istediğinde cafede arkadaş topluluğu içinde görüşmesini istedim. Oda 5 defa talep ettiyse 1 kez izin verdim. İnanın öyle ince bir çizgi ki, ne çok sıkabiliyorsun nede rahat bırakabiliyorsun. Fazla yüz göz olmamak adına sürekli bu konuyu konuşmadım, arada çocuğu tanımak için sorular sordum. Kızım iyi bir üniversite, sonrasında yüksek lisans, master, yurtdışında dil eğitimi hedefleyen bir çocuk ama karşısında ki kişinin ortaokul terk liseyi dışarıdan okumak isteyen biri olduğunu öğrendim.
Doğal olarak tepki gösterdim, tepkimde bağırıp çağırmak değil. Aşkın gelip geçici olduğunu, birlikte olduğun insanla mutluluğun ortak zevklerde buluşup paylaşım yapabilmekten geçtiğini, aynı dili konuşup, aynı bakış açılarına sahip olmanın önemini anlattım. Kızım kitapları ve şiirleri çok sever, bu anlamda birbirlerini tamamladığını söyledi, daha önce çevresinde böyle bir erkek görmediğini, okul arkadaşları ergen tavırlarla gezerken hayatı sorgulayan, okudukları kitaplar üzerine birlikte yorum yapabilen biri olduğunu ona ön yargılı yaklaştığımı söyledi. Bu dönemde kızımın giyim şekli değişti, daha bol pantolonlar daha uzun ve salaş tişörtler vs. Ben kendi tarzını bulmaya çalışıyor diye düşündüm, ama öyle değilmiş. Meğer erkek arkadaşı tarafından giyim konusunda eleştiriliyor ve bu yönde talepler alıyormuş. Ben açık bir bayanım ama yerine göre giyinmenin önemini kızıma büyümeye başladığında anlatmaya başladım. Tatilde giydiğin mini elbiseyi yada çok kısa şortu günlük yaşamda tercih etme gibisinden. Ama o dönem kolsuz, kalın askılı bluzlerini bile rafa kaldırmıştı. Giyim konusunda ki baskıyı duyduğumda neyi, nerede, ne zaman yapabileceği konusunda gayet bilinçli olduğunu, kimsenin yönlendirmesine ihtiyacı olmadığını, bunu yapan kişinin kıskançlık değil kısıtlama yaptığını anlattım.
Neyse en sonunda bu ilişkiye müdahele etmem gerektiğini düşündüm ve kızıma ayrılması konusunda baskı yapmaya başladım. Baskı dediğim de, oturup sohbet esnasında yanlış yaptığını anlatmaktan öteye gitmedi. Tabi karşı taraf bunu duyunca instagramdan bana çok ukalaca bir mesaj attı. "Kızınız size ilişkisini anlatmıyorsa, bence kendinizi sorgulayın, biz birbirimizi seviyoruz, ben kızınızın giyimini bile düzelttim" vs. Sonrasında haddini bildirdim tabi, özür dilemek zorunda kaldı. Kızımda onunla olmayacağını farkettiğini ama duygularına hakim olamadığını söylüyordu neticede konuşarak bitirdi.
Fakat yaklaşık bir sene sonunda olay yine hortladı, geçenlerde yine konuşmaya başlamışlar ve buluşmuşlar. Bana onunla görüştüğünü akşam eve geldiğinde anlattı. Yine aynı konuşmalar geçti aramızda. Şu anda ortak zevkleri olabileceğini ama zamanla kişilikler oturmaya, farklı çevrelere girmeye başladıklarında farklı bakış açıları olacağını, üniversiteye hazırlanırken bir ilişkinin ona zarar vereceğini vs. Tekrar başlamadan bitirdi, bana ayrılık mesajını da attı, inşallah da öyledir. Ama bildiğiniz aşk acısı çekiyor, odalara kapanmalar, melankoli halleri vs. Ona nasıl davranacağımı bilemiyorum artık, çünkü bende sabrımın sonlarındayım. Eğitimi için elimden geleni yapıyorum, zorlansam da eğitimde tasarruf olmaz diyerek özel okula gönderdim, hedefi sayısal yönde olduğundan özel hoca eşliğinde haftada iki gün birebir matematik dersi aldırıyorum. Ve bu imkanları sağlayabilmek için resmen eşimle çatıştım bunlardan az çok haberi var. Bu konuda yaşadığımız zorluğu görüyor ve sorumluluk hissetmesini bekliyorum ne yalan söyleyeyim. Bu konuda tecrübesi olan kızım ve benim açımdan bakan her iki kesimin yorumlarına ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler.
Hepimizin öyle saçmalıkları oluyor.Ben lisede hoşlandığım kişinin ders programını almıştım sırf onunla aynı minibüsle gidebilmek için dersten kaçıyodum sonra düşününce aman ona mı bakmışım diyorum gençlik işte :)Lisede aşkından ölüp bittiğim tipe bakıyorum, şimdiki aklım olsa sümüğümü vermeyeceğim bir tip. İşte o yaşlarda hepimizin saçmaladığı bir dönem oluyor. Yerinizde olsam ne yapardım diye düşünüyorum, kızım daha çok küçük, o konulara gelmedik ama, ayrıl demezdim de, hissettiklerine önem verdiğimi, ama ne hissederse hissetsin bunların asla eğitim hayatının önüne geçmemesi gerektiği, bu konuda onun aklına güvendiğimi, kendisi için doğrusunu yapacağını bildiğimi söylerdim sanırım. Ayrıl diye baskı yapmak, tam tersi etki yapar muhtemelen. Elbette bu aşk geçip gidecek, aşk acısı çekmeyi de, unutmayı da öğrensin, bunlar da gelişmesi gereken, sağlıklı durumlar aslında. Yetiştirdiğiniz kızı siz biliyorsunuz. Ufku geniş, hedefleri olan, baskı altında büyümemiş bir kız yetiştirdiğinize güveniyorsanız, arada gel-gitler yaşasa da, bazen yoldan sapsa da, dönüp dolaşıp doğru rotada yürümeye devam eder, korkmayın.
Siz harika bir annesiniz ❤
Ne kadar asil ve naif bir kadınsınız kızınız çok şanslı
Ay çok zor bir durum bende kız annesiyim insan nasıl davranacağını şaşırıyor.Allah kolaylık versin .
Isiniz zor kız annesi olmak bu devirde cok buyuk bir sorumluluk.rabbim yardimciniz olsun insallah
Ne kadar naif birisiniz. Kızınız ne şanslı.
Ergenlik dönemi ve ilk aşk : ) Zor olacak ama umarım anne kız olarak en az hasarla atlatırsınız bu dönemleri. Ve o çocuktan tez zamanda kurtulur. Geleceğini harcamasın kuzum.