kızlar, bugün öyle acayip bir gün geçirdim ki. şimdi size de anlatıcam. sabah dükkana gittim, normalde 14:30da dükkanı teyzeme devrediyorum. saat 13:00de bir cesaret geldi.teyzemi beklemeden gittim eczaneye aldım testimi. sonra da gittim kan verdim. geç kaldığım için ancak yarın sabah çıkar dediler. peki dedim idrar testimle birlikte geldim eve. önce tansiyonumu ölçtüm :) sonraki durumumu değerlendirebileyim diye. düşünmeden de girdim tuvalete. damlattım damlaları ve daha damlatırken ikinci çizgiyi gördüm. keşke görme şansınız olsaydı o anımı. ağlamaktan bayılıyodum nerdeyse. uzun ağlayışım bittikten sonra, sanki üstümde bir kamyon vardı ve artık yok gibi hissediyordum.
feriha - duygu durumu olarak en çok kendimi sana benzettiğim için önce sana sonra diğer tüm bekleyenlerimize söylüyorum. bu hamilelik sorunsuz tamamına erecek mi bilmiyorum. ama herşeyin bir zamanı var. neye göre belirleniyor bilemiyoruz. ama sabır, azim ve inanç...bunları kaybetmemiz gerekiyor.
hayat öyle tuhaf ki, bir yandan buna sevinirken öbür yanda hastanedeki babamla konuşuyorum. dede olacak ama bunu görüp göremeyeceğini bilmediğinden kaygılı, ağlıyor.
nolur dualarınızı eksik etmeyin. sağlıklı gitsin bu hamilelik, sağlıklı doğsun bebiş ya da bebişler henüz bilmiyoruz. ben de sizler için, bu yola baş koymuşlar için dua edicem. salak gibiyim şu anda :))) kendime gelince daha mantıklı bişeyler söylerim herhalde.
devam eder mi etmez mi bilmem ama o takvimi yapcam ben bana ne :)))