merhaba ben yıllar önce ergenken bir çocuğa aşık oldum o da bana kör kütük
18 yaşıma kadar 3 sene uzak yakın sevdik askere gitti geldi bekledim onu ailesi biz fakiriz diye katı kuralla beni redd ettiler çocukta bana ikna edicem onları sabr et diyordu bir gün ayrıldık biz duygusal boşluk evdeki babadan aileden piskolojik şiddet neticesi başka birinde ilgi bulunca apar topar kaçarak evlendim çocuk kactigim gün aradı dön gel dedi gitmedim inat ettim hata mı bilmiyorum 9 senelik evli iki çocuk annesiyim onu hiç unutmadım gizli gizli bakıyordum feysten ama hiç yanlış şeyler yapmadım hatta o bana ulaşmaya çalıştı defalarca red ettim evliyim olmaz dedim
9 sene sonunda köyüme gittim onu yine gördüm eski duygularım fazlasıyla tekrar hissettim istemsizce kendimle beynimle kavga ettim evliyiz dedim uzaktan her gün gelip bakıp bakıp gitti içim acıdı oda evli bende imkansız bişeyiz üstelik yanlış farkındayım sonra arkadaş gibi selam verdik konuştuk o duygularını anlattı ben anlatmadım yok unuttum falan dedim kızdım ama nasıl ağlıyorum sonra kalbim ilk defa bu kadar acıdı ve ben İstanbul'a geldim geri sonra iş nedeniyle onlar da bir ay sonra İstanbul'a taşındı buluşmak istedi arkadaş gibi buluşup konuştuk çok üzüldüm çok ağladım o beni suçladı neden pes ettin evlendin diyor bense onu ama yanlış biliyorum ama duygularım beni mahvetti eşime karşı meğerse bu sevgi aşk değil arkadaş gibi sevmişim onu ben ondan başka kimseyi sevemediğimi anladım ama bunu belli etmedim ne yapa bilirim napmalıyım yuva yıkmak istemiyorum ne onun ne kendimin aldatmak istemiyorum eşimi böyle bir insan değilim ben ben kendi içimde acı çekiyorum bununla nasıl baş ederim bilmiyorum ben anneyim kendimden utanıyorum hastalandım bu dertten bir deri bir kemik kaldım kimse bilmiyor anlamazlar zaten haklı olarak ben böyle değildim 13 14 senedir niye bitmiyor bu aşk neden onu unutamıyorum demiyorum olmuyor biri bana yardım etsin ben böyle olmak istemiyorum
