Biz eşimle gittik ama hiç faydasını göremedik çünkü sorun bizden kaynaklanmıyordu..
Bizim kavgalarımızın baş sebebi ailesiydi..Bizim ilişkimiz maşallah balım-gülümdür..
Sorun dıştan kaynaklanıyordu..Eşimin ailesi eşime baskı yapıyor,eşim bana bu konuda tek kelime etmiyor ama her daim üzgün her daim mutsuz..
Onun mutsuzluğu beni daha mutsuz ediyor..Böyle zincirleme devam ediyordu..
Psikiyatriste gittik ama sorun bizden kaynaklanmıyor,adam da diyecek birşey bulamıyor..Saçmasapan suçlamalar yöneltti..
Mesela "eşimle özel bir günümüzde eşimin ailesini misafir etmek istemiyorum" demiştim. "Ne var ki bunda,tahammülsüzsünüz" demişti..
Mesela eşim kendi ailesinin evinde gece beni tuvalete götürüyor,kayınvalidem hemen ışığı yaktığımız anda ne yapıyoruz diye dibimizde bitiyor..
Bu çok rahatsız ediyor demiştim..Siz de çok nazlısınız,yetişkin bir insansınız,ihtiyaçları kendiniz görebilirsiniz,demişti..
Oysa benim kayınvalidemin evinden bahçeye 22 basamak merdivenle iniliyor ve daha önce bir konuda bahsetmiştim tuvalette ışık yok..
Bahçe ışığını bulamıyorum,ev çok kocaman,perili köşk gibi,biraz ürkütücü,şato gibi mimarisi..
Karanlıkta hem o merdivenleri inerken hem de tuvalette korkuyorum,tanımadığım bir ev,tuvalete giden çimlerin içinden taştan dizilmiş bir yol..
Haliyle doktor fiziksel şartları bilmeden,daha önceki yaşanmışlıkları hesaba katmadan,bizi rahatsız eden sözün söylendiği atmosferi bilmeden yardım edebilmesi çok zor bana göre..
Oraya gidince kendimi hep suçlu hissettim,hiç rahatlama yaşamadım..Asıl terapiye gitmesi gereken biz değildik çünkü..
Bu arada terapistimiz dünyaca ünlü bir profesör ve eşimle meslektaş olduğundan uzman tavsiyesiyle bulmuştuk..
Ama bir daha gitmek istemem kesinlikle sinirlerim laçka oldu..
