- 1 Temmuz 2024
- 44
- 46
- 31
Bazen imdat diye bağırmak istiyorum. Hatta çoğunlukla. Yaşadığım hayattan da bu aptal şehirden de nefret ediyorum. Bekarlığımda yaşadığım her şeyi çok özledim.
Bir yıldır evliyim ve eşim hemen her erkek gibi evlenince değişen o tiplerden. Arkadaşlarıyla eğlenmeyi ihmal etmeyip benimle asla dışarda vakit geçirmeyen biri. Çıktıklarımızın çoğu da benim söylememle oldu. Neden böyle anlamıyorum. Önceden ev temizliğinde veya çay vs toplamalarında yardımcı olurdu artık o da yok. İnanılmaz soğumama neden olan birkaç özelliğide var. Çok zorlanıyorum devam etmeye çabalarken. Sigarayı bıraktı ve 1 ay oldu. Onun stresini de yaşıyor ama öncesini de bildiğim için sırf bu sebebi diyemiyorum. Pazar günleri evde ve sizce ne yapıyoruz? Hiçbir şey. Bütün gün tembellik ediyor. Sıkılıyorum bir şeyler yapalım dememe rağmen asla karşılık alamıyorum. Dün de böyle oldu. Bende hazırlanıp kendim çıktım. Hiç mi rahatsız olmuyor anlayamıyorum. Aşkı sevgiyi geçtim. Yalnız başıma bir hayat yaşayacaksam neden evlendim ki??? Sürekli bunu sorguluyorum. Boşan bilmem ne demeyin lütfen. Bunu ben de biliyorum. Ancak hemen her zorlukta boşanalım demek istemiyorum. Evlilik böyle basit olmamalı.
En büyük sorunun evde olmam olduğunu biliyorum. Kpssye çalıştım ve rte’nin açıklamalarıyla tüm umudum da bitti. Aylardır iş bakıyorum ama hiçbir şey çıkmadı. İstanbuldan Kayseri’ye düşmek ve burada hiçkimsemin olmaması da cabası.. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sürekli bu karanlığın, yalnızlığın içine düşüyorum. Çok yalnız hissediyorum. Çok. Çok. Çok..
Bir yıldır evliyim ve eşim hemen her erkek gibi evlenince değişen o tiplerden. Arkadaşlarıyla eğlenmeyi ihmal etmeyip benimle asla dışarda vakit geçirmeyen biri. Çıktıklarımızın çoğu da benim söylememle oldu. Neden böyle anlamıyorum. Önceden ev temizliğinde veya çay vs toplamalarında yardımcı olurdu artık o da yok. İnanılmaz soğumama neden olan birkaç özelliğide var. Çok zorlanıyorum devam etmeye çabalarken. Sigarayı bıraktı ve 1 ay oldu. Onun stresini de yaşıyor ama öncesini de bildiğim için sırf bu sebebi diyemiyorum. Pazar günleri evde ve sizce ne yapıyoruz? Hiçbir şey. Bütün gün tembellik ediyor. Sıkılıyorum bir şeyler yapalım dememe rağmen asla karşılık alamıyorum. Dün de böyle oldu. Bende hazırlanıp kendim çıktım. Hiç mi rahatsız olmuyor anlayamıyorum. Aşkı sevgiyi geçtim. Yalnız başıma bir hayat yaşayacaksam neden evlendim ki??? Sürekli bunu sorguluyorum. Boşan bilmem ne demeyin lütfen. Bunu ben de biliyorum. Ancak hemen her zorlukta boşanalım demek istemiyorum. Evlilik böyle basit olmamalı.
En büyük sorunun evde olmam olduğunu biliyorum. Kpssye çalıştım ve rte’nin açıklamalarıyla tüm umudum da bitti. Aylardır iş bakıyorum ama hiçbir şey çıkmadı. İstanbuldan Kayseri’ye düşmek ve burada hiçkimsemin olmaması da cabası.. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sürekli bu karanlığın, yalnızlığın içine düşüyorum. Çok yalnız hissediyorum. Çok. Çok. Çok..