Evlilik Pişmanlık

Bu eşle ve sizinle alakalı. Bir kere benim için sınır 29-30 ve bu yaştan önce kimse evlenmemeli. İkincisi de beklentiler. Ben eşime en başta her şeyi açık açık söyledim. Ben değişmem dedim ve değişmedim de. Ailesi de böyle kabul etti. Ben aşık olduğum ve beni yormayacak bir adamla evlendim. Fakat evlenirken gözüm kör değildi. Evlenmeden evimi falan almıştım ben. Doktorami bitirmiştim. Yapmak istediğim her şeyi yaptığım için bir şey kalmadı içimde.

Çocuk konusuna gelince. Çocuk çok zor fakat bu demek degil ki çocuk bakmak eğlenceli değil. Onun konuşması, gülüşü, yorumları... çok sevimli oluyorlar.

Ek olarak şunu söyleyeyim ; artık boşanma oldukça normal. Tabii bu demek değil ki en ufacık bir şey de boşanın ama eskisi gibi pranga değil evlilik. Çocuk olunca tabii ki farkli ama çocuk yoksa daha rahat. O yüzden evlenmek istiyorsanız evlenin ama kendinizi mecbur hissetmeyin hiçbir şeye.
 
Ben biraz kaderciyim ya. Evliliğimde yaşadığım sıkıntıların başka birisiyle evlensem laciverti çıkacaktı karşıma diye düşünüyorum. Mr. Nobody misali.
 
10 yıldır ilişkimiz beraber ediyor bunun 2 yılı da evlilikle sürüyor. Ben evlendiğim için hiç pişman değilim aksine çok mutluyum. Çocuğumuz yok ama bence evlilik çocuk için devam edecek kadar basit bir şey değil. Eşim bana her zaman her konuda yardımcı olur. Yemek, bulaşık, temizlik, alışveriş vb. şeylerde elinden geldiğince yapar. Görevde olduğu zamanlar tek başıma halletmeye çalışırım. Benim için evlilik zor değil ayrı kalışlarımız daha zor. Yine dünyaya gelsem yine eşimle evlenirdim
 
Evlilik doğru insanı bulursan zor değil bence. Çevremde gördüğüm örnekler hep bu yönde. İyice düşünülmeli evlenmeden. Aman zamanla düzelir diye düşünüyor çoğu insan ama düzelmiyor.

İnsan bir şeylere doymadan evlenmemeli. Küçük yaşta evlilik çok büyük risk. İstekler, beklentiler, beğeniler değişiyor.

Ben pişman değilim, yine olsa yine eşimi seçerdim. Çok uzun bir flört dönemi yaşamadık üstelik, ilişkimizin birinci senesinde evliydik. Bu insanla bir ömür geçirebilirimi düşündüm öyle evlendim.

Kendi adıma bu evlilikte mutsuz olduğumu düşünürsem boşanırım. Hayat mutsuz bir evliliği her ne sebeple olursa olsun yürütmek için çok kısa
 
Evliliğin ilk yılı çok kötüydü. Ailesi aramızı bozmak için herşeyi yaptı. Hatta bugün konuştuk ilk yıl şehir şehir gezmişiz, sorunlu dönemde başbaşa tatillere çıkmasaydık muhtemelen kafamızı dağıtamazdık. Sonra ailesini aradan çıkarınca gayet güzel bi evliliğimiz oldu. Hatta en son ne zaman tartıştık hatırlamıyorum 1 yıl olmuştur.
yine olsa evlenir miydim dersen, evlenirdim ama annesinin ve kardeşlerinin ölmesini beklerdim
 
Çocuk olmasa boşanırdim
Geç evlendim o yüzden de evlenmek zorunda hissettimtoplum normları gereği
Evlenememis kadın olmak eksik kadın olmak sayılıyor mu ülkemizde
Şimdi çocuksuz bekar bir kadın olsam daha mutlu olurdum ama o zaman da evlenmiş olmak isteyecektim
 
Benim için çok şey değişmedi. Bekarken nasıl özgürsem hala aynıyım. Ev işleri de keza öyle. Bekarken annemle kardeşimle yardımlaşarak yapardık şimdi eşimle birlikte yapıyoruz. Ama çocuk farklı. Evlilik değil de çocuk hayatımı baştan sona değiştirdi. Anne olmak için acele etmişim diyorum
 
Ben aşık olduğum, derin dostluk kurduğum, keyifli zaman geçirdiğim ve kafa dengi bir adamla 30 yaşımda evlendim. 2 çocuğum, güzel bir evim var ama pişman mıyım? Galiba pişmanım Yapım gereği çok sorumluluk alan ve her detayın üzerinde duran biri olarak evlilik beni ziyadesiyle yordu. Bunun altyapısında da kontrol düşkünlüğüm var. Her şeyin yolunda gittiğinden bizzat emin olmam lazım. Tabi eski şaşaalı, özgür, para ezen, istediği saatte gezen, arabası ve cüzdanıyla mükemmel bir takım olan kadın çooook gerilerde kaldı. Fiziksel, ruhsal olarak çöktüm resmen. Huzurlu muyum evet ama sorumluluk yüklenmediğim, kafama göre takıldığım günleri gerçekten çok özlüyorum. Evlilik hiç bana uygun değilmiş.
 
Yani bir şansınız daha olsa, bekar ve çocuksuz olarak devam etmeyi mi seçerdiniz?
 
Ben 25 te evlendim, ekonomik ve psikolojik özgürlüğe kavuştum. Üniversiteyi kazanınca evlenebilseydim keşke, şuan en az on ülke görmüş olurdum, harika olurdu
 
Yani bir şansınız daha olsa, bekar ve çocuksuz olarak devam etmeyi mi seçerdiniz?
Böyle dan diye sorulunca bi kaldım tabi ama ne yazık ki evet. Benim harcım değilmiş evlilik. Ben kendimi gerçekten önemsiyorum ve başkası için fedakarlık yapmayı sevmiyorum. Planımı kimse için bozmak istemiyorum. Hayatımın tüm kontrolünü kendi elimde tutmak istiyorum. Evlilik bana göre değilmiş yani.
 
Pişman değilim çok şükür Allah herkese mutluluk versin. Lakin eşimin ailesine sınır çizemememden kaynaklı yaşadğım bunalımdan şikayetçiyim. Bu da olur öyle evlilikte.
 
Biz de yaklaşık olarak 1 buçuk senelik evliyiz ve aynı problemden muzdaribim, yoruldum görümcelerin ve kv nin huzur bozmasından, ailesini nasıl aradan çıkardınız tamamen iletişimi mi kestiniz, lütfen bana bu konuda yol gösterin artık sağlıklı düşünemiyorum bile, birilerinin yol göstermesine çok ihtiyacım var
 
Evlilik çok matah bi şey değil de evlenmeden de olmuyor. Mesela tatile gideceksin sosyalleşeceksin diyelim kankaların birer birer evlenince kalıyorsun dımdızlak. Herkes eşiyle ailesiyle yapıyor aktivitelerini belli bir yaştan sonra. Hayatta yalnız kalmamak için doğru insanı bulduğunda evlenmek diyorum ben
 
Ben, bekarken evlilik kesinlikle bana göre değil derdim, gerçektende değilmiş.Uzun süreli ilişkilerim olmasına rağmen, baştan pazarlık yapardım evlilik düşünmüyorum diye.
Birtek eşimle evlilik olayına sıcak baktım, şimdiki aklım olsa onunla da uzun süreli, gerekirse ömürlük ilişki yaşar ama evlenmezdim.
Bir tek çocuklarım olduğu için mutluyum.
 
ne yaptilar valla merak ettim
 
Kızlar okuduklarınızdan yola çıkarak hepinizin genel olarak tecrübe edip öğüt verdiği bir ortak noktası var.
Oda erken evlenmemek, doya doya gençliği yaşayıp okuyup veya çalışıp kendini geliştirip bol bol gezip tatlı tatlı flörtleşip öyle evlenmek
20li yaşların başı düşününce gerçekten erken geliyor bir evin bir adamın sorumluluğunu almak için. Ama işte bazı şeyler yaşanıyor tecrübe oluyor. Önemli olan bundan sonraki süreçte mutlu olabilmek. İnşallah hepiniz bir şekilde çok mutlu olursunuz..
 
Bizimkiler biraz uç şeylerdi zamanla şahit oldukça kendi isteğiyle kopardı tüm bağını, ufak tefek laf çarpmalar vs ise idare edin ipleri koparmayın derim.
Eğer büyük sorunlar yaşıyorsanız aile terapistini öneririm. Tarafsız birinden gerçekleri duymak kendisine getirecektir
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…