- 18 Kasım 2020
- 323
- 259
- 18
Arkadaşlar merhaba, 26 yaşında bir kadınım, mühendisim kamuda calısıyorum. 1 yıldır nişan vesilesiyle tanıştığım sevgilim ise astsubay, uzaktayız, 3 defa vakit geçirdim bir de telefon görüşmeleriyle tanıyorum. Uzatmak istemiyorum kısa keseyim neyse sevdik sevildik yaşadık her şeyi de, evlenmek için çok ısrarlıydı, çeyiz falan aldık onlar hazır, benim babam sinir hastası olduğu için söyleyemiyordum, geçmişte kim gelse evlenemez dedi kovdu insanlarla iletişimi saygısı edebi sıfır (yine de babamdır başımın üstünde yeri var kimseye değişmem yokluğunu göstermesin rabbim) neyse bu sebeplerden dolayı çok baskı altındaydım benim iznim gelmeden söyle lütfen şu bu. Söyledim,
Babam senin çalıştığın kurum 3 yılda bir yer değiştiremez gidip gelemezsin dedi yılda bir ay görüşürüz beni aldatsa da olur aile olmasakta olur diyorsan evlen kızım hayat senin hayatın biz bileemyiz dedi mucize bir şekilde. Yani ben ev hanımı olabilirim bu gidişle... Gel gelelim erkek arkadaşımın hali hareketleri siniri mesela sürekli arayıp sıkıştırmaları, çok aşırı kıskançlıkları (Konum attırmak, günde yüz kere fotoğraf istemek vs) geçmediği gibi aynı kaldı, bende bu süre zarfında düşünmeye karar verdim. Kıskançlığı, ağız alışkanlığı küfürleri bağrışı çağırışı ...
Düşünüyorum, hali sinirli geçmişte normal arkadaşlığa dahi tahammülü olmayan ve biraz zorlasam dikleşsem ayrılabileceğim birisi aslında, ve ev hanımı olmama değecek mi bilmediğim? seviyorum ama sevgim biraz bana dokunduktan sonra küle döndü zaten, bundan sonra terketmeyişi bir daha hiç dokunammaya söz verişi bizi ayakta ttuttu gibi. Kafam çok karışık, ait oldum diye evlenmek yeri gelince ev hanımı olup sözünü dinlemek mi ? ki gururunun okşanmasına bayılıyor karşısında susulmasına sürekli şen şakrak hiç sorun konuşulmamasına.. Yoksa nasıl olsa her şey geçer unut Gizem önüne bak demek mi ?
Yüksek lisans öğrencisiyim, çevrede girişken saygı gören ciddi bi kızım, sevgiye aşka kapılıp hayatına yön verecek biri değildim ama kendimi tanıyamıyorum, ne düşünürsünüz? yaşayan var mı ? İşim iyi maaşım iyi ama ömür boyu çalışmak mı mutlu eder, yoksa hadi diyelim ki anlaştık o evlilik daha mı mutlu edicidir ?
Babam senin çalıştığın kurum 3 yılda bir yer değiştiremez gidip gelemezsin dedi yılda bir ay görüşürüz beni aldatsa da olur aile olmasakta olur diyorsan evlen kızım hayat senin hayatın biz bileemyiz dedi mucize bir şekilde. Yani ben ev hanımı olabilirim bu gidişle... Gel gelelim erkek arkadaşımın hali hareketleri siniri mesela sürekli arayıp sıkıştırmaları, çok aşırı kıskançlıkları (Konum attırmak, günde yüz kere fotoğraf istemek vs) geçmediği gibi aynı kaldı, bende bu süre zarfında düşünmeye karar verdim. Kıskançlığı, ağız alışkanlığı küfürleri bağrışı çağırışı ...
Düşünüyorum, hali sinirli geçmişte normal arkadaşlığa dahi tahammülü olmayan ve biraz zorlasam dikleşsem ayrılabileceğim birisi aslında, ve ev hanımı olmama değecek mi bilmediğim? seviyorum ama sevgim biraz bana dokunduktan sonra küle döndü zaten, bundan sonra terketmeyişi bir daha hiç dokunammaya söz verişi bizi ayakta ttuttu gibi. Kafam çok karışık, ait oldum diye evlenmek yeri gelince ev hanımı olup sözünü dinlemek mi ? ki gururunun okşanmasına bayılıyor karşısında susulmasına sürekli şen şakrak hiç sorun konuşulmamasına.. Yoksa nasıl olsa her şey geçer unut Gizem önüne bak demek mi ?
Yüksek lisans öğrencisiyim, çevrede girişken saygı gören ciddi bi kızım, sevgiye aşka kapılıp hayatına yön verecek biri değildim ama kendimi tanıyamıyorum, ne düşünürsünüz? yaşayan var mı ? İşim iyi maaşım iyi ama ömür boyu çalışmak mı mutlu eder, yoksa hadi diyelim ki anlaştık o evlilik daha mı mutlu edicidir ?