Merhaba kızlar;
biraz uzun yazıcam karşılıklı dertleşme gibi bir konu olur sanırım okuduğunuz için şimdiden teşekkürler.
bu siteyi 3-4 senedir takip ediyorum.Genelde eşi ve eşinin ailesi,bir derdim var en çok takıldığım bölümler.
2 senelik bir ilişkim var başlarda deli gibi seviyordum.Evliliği düşünüyorum asla korkutucu bir fikir olarak görmezdim.fakat bu sene erkek arkadaşımın ailesiyle tanıştım iş ciddiye binince sanki biraz korktum ve şimdi kendimi geri çekmek istiyorum.oğullarını ulaşamayınca beni arıyorlar,bir işleri düştüğünde beni arıyorlar açıkçası ben istemiyorum bu kadar aramalarını sanki kullanılıyormuşum gibi hissediyorum neden bilmem ama bu samimiyeti kaldıramıyorum bu arada üniversite 2. sınıftayım ben.o da okuyor daha. henüz evlilik olmıcak bile olsa konuşmalar hep okul bitsin evlenirsiniz tarzında.ve açıkçası ben bunu istemiyorum sanırım herşey iyi giderken özellikle daha da bunalıyorum istemiyorum.ama kavga edince filan bi pişman oluyorum üzülüyorum duygularım çok karışık yani.acaba uzun süren ilişkinin getirdiği şeyler mi bunlar bilmiyorum.ama ben daha hayatımı yaşamak istiyorum evlilik fikri bana çok uzak.eskiden erkek arkadaşım istemezdi ben hayaller kurar üstüne giderdim.şimdi o istiyor ben istemiyorum.bunaldım sanki.
ögrenci evinde yaşıyor erkek arkadaşım ve benden yemek yapmamı temizlik yapmamı filan istiyor hadi tek o istese neyse annesi de diyor sen bunu idare edersin yaparsın filan insana başta tatlı geliyor ama sonra o kadar sıkıyor ki şimdi eve adım atmak bile istemiyorum.kızlar size tavsiyem sakın böyle sorumluluklar almayın.başta güzel gelir ama sonra sıkılırsın.sanki onun yükü benim üstümde gibi geliyor.zaman zaman maddi talepleride oluyor ve bu beni daha çok düşündürüyor.ayakları üstünde durmasını istiyorum ama yok yok yok.
biraz uzun yazıcam karşılıklı dertleşme gibi bir konu olur sanırım okuduğunuz için şimdiden teşekkürler.
bu siteyi 3-4 senedir takip ediyorum.Genelde eşi ve eşinin ailesi,bir derdim var en çok takıldığım bölümler.
2 senelik bir ilişkim var başlarda deli gibi seviyordum.Evliliği düşünüyorum asla korkutucu bir fikir olarak görmezdim.fakat bu sene erkek arkadaşımın ailesiyle tanıştım iş ciddiye binince sanki biraz korktum ve şimdi kendimi geri çekmek istiyorum.oğullarını ulaşamayınca beni arıyorlar,bir işleri düştüğünde beni arıyorlar açıkçası ben istemiyorum bu kadar aramalarını sanki kullanılıyormuşum gibi hissediyorum neden bilmem ama bu samimiyeti kaldıramıyorum bu arada üniversite 2. sınıftayım ben.o da okuyor daha. henüz evlilik olmıcak bile olsa konuşmalar hep okul bitsin evlenirsiniz tarzında.ve açıkçası ben bunu istemiyorum sanırım herşey iyi giderken özellikle daha da bunalıyorum istemiyorum.ama kavga edince filan bi pişman oluyorum üzülüyorum duygularım çok karışık yani.acaba uzun süren ilişkinin getirdiği şeyler mi bunlar bilmiyorum.ama ben daha hayatımı yaşamak istiyorum evlilik fikri bana çok uzak.eskiden erkek arkadaşım istemezdi ben hayaller kurar üstüne giderdim.şimdi o istiyor ben istemiyorum.bunaldım sanki.
ögrenci evinde yaşıyor erkek arkadaşım ve benden yemek yapmamı temizlik yapmamı filan istiyor hadi tek o istese neyse annesi de diyor sen bunu idare edersin yaparsın filan insana başta tatlı geliyor ama sonra o kadar sıkıyor ki şimdi eve adım atmak bile istemiyorum.kızlar size tavsiyem sakın böyle sorumluluklar almayın.başta güzel gelir ama sonra sıkılırsın.sanki onun yükü benim üstümde gibi geliyor.zaman zaman maddi talepleride oluyor ve bu beni daha çok düşündürüyor.ayakları üstünde durmasını istiyorum ama yok yok yok.