Sıkıntı da bu zaten sadece seviyorum demekle olmuyo eğer ki seviyorsan çaba göstermek zorundasın sevgin herşeyin üstesinden gelmiyorsa kendini düzeltmek isteyip bunu uygulamadıktan sonra bu süreci kabullenmissin demektir. İşte tek bildikleri şey o gelgitli ruh halini yaşamak
Ama bu çok incitici sevdim sanıp ya da bı heves uğruna evlenip sonrada hiç bir çaba göstermemek. Ben bunun için mi evlendim ya da siz? Biz kadınların gözünde olduğu kadar önemi yok sanırım erkeklerin gözünde bu durumun. Gerçekten bazen düşünmekten beynim yerinden çıkacak gibi oluyor ama yine de onun o hastalıklı düşüncelerine erisemiyorum sadece varsayım üzerine konusuyoruzZaten şartımız olmadı ki. İkimiz de boşanmak istedik olmuyor diye, hiçbir şart olmadı. Zaten davayı ben açtım.
Biz de 9 ay sevgili olup nişanlandık. Yukarda bir arkadaş yazmış, bir heves evlenmiş, sevdi sanmış diye. Aynen öyle olduğunu düşünüyorum, benim eski eşim açısından konuşursam, beni sevdiği için evlenmemiş, evlenmek istediği için evlenmiş. 2 yıl önce abisi evlenmişti, özendi heveslendi herhalde, evlilik için evlendi, beni sevdiği için evlenmedi. Sonra baktı ki işler istediği gibi gitmiyor, boşanmaya yanaştı. Yeteri kadar sevgi olmayınca çaba da olmuyor herhalde.
Kesinlikle normal bı insan kafa yapısı olamaz bunlarda ki. Düşünüyorum da hangi insan ayrılmak için evlenir sonuçta benim olduğu kadar onunda hayatı insan nasıl böyle bı tercih yapar. Benim ki türünün son örneği sanıyodum ama onun gibi tutarsız insanların sayısında az değil sanırımEvet. Biliyorum kabullenmek çok zor aynı süreçten geçiyoruz. Ama herkes haklı inanki. Seven insan çaba harcar değişir bunu ispatlar. Boşanmaya gidiyoruz. Kaybediyorlar bizi bunu kabul ediyorlar. Bi yandan da seviyorum derken neye inanacagimizi bilemiyoruz. Sanırım psikolojik olarak sıkıntıli insanlar başka açıklaması yok. Normal bir insan yapamaz bunlari
Kesinlikle normal bı insan kafa yapısı olamaz bunlarda ki. Düşünüyorum da hangi insan ayrılmak için evlenir sonuçta benim olduğu kadar onunda hayatı insan nasıl böyle bı tercih yapar. Benim ki türünün son örneği sanıyodum ama onun gibi tutarsız insanların sayısında az değil sanırım
Seyreysinler bakalım. Yine söylüyorum bizim en azından içimiz rahat. Yarın bı gün dönüp baktıklarında cabasızlıklarından bu noktaya gelindiginin vicdan azabını hepsi de yaşayacak. Çünkü ne olursa olsun bir umutla kurulan yuvayı yıktıktan sonra hayatlarının güllük gülistanlık geçmeyeceği kanaatindeyim. Ne istediklerini bilmedikleri sürece bu hayatta hep kaybeden taraf olucaklar
Evet ben de sizin gibi düşünüyorum, boşanmak , düzen bozmak kolay değil ve aynı şeyleri tekrar yaşamamak için ilk evliliklerinde yaptıklarını yapmayacaklarını düşünüyorum nedense.Böyle insanların vicdan azabı duyacaklarına inanmıyorum nedense. Sadece bizden daha iyi birini bulamazlarsa keşke derler ama bize yaptıkları için değil yine kendi çıkarları için. Hatta ne diyorum biliyor musun ikinci evliliklerinde belkide bize yaptıklarını yapmayacaklar ikinci kez kaybetmeyi göze alamayacaklar yada ders alıp daha sağlam adımlar atacaklar. Olan geçmişte bize olmuş olacak. Bunu düşündükçe de üzülüyorum.
Aynı şeyleri yaşamışız bende yeni evliyim 9.aya giriyoruz iki aydır ayrıyız ve hamileyim malesef ama anlaşmalı boşanmak için bir yılın dolmasını bekliyoruz bende hala çok seviyorum fazlasıyla aşk varsi ama bazilari hayatında sorumluluğu kaldiramiyo ben ona yoruyorum herkesin yolu açık olsun hamile olmamış olmayı çok isterdim ama oldu yapacak bişi yok bende kendimi en azından böyle birine yıllarımı vermedim diye teselli ediyorumArkadaşlar merhaba. Düşünce ve desteklerinize ihtiyaç duydugumdan hemen konuya giriyorum. 9 aylık evliyim eşimle çok severek evlendik. Hiç böyle olacağını tahmin etmezdim ama baştan beri problemli bir evliliğim var. Daha bı kaç aylık evliyken eşimin her konuda söylediği yalanlarla, sürekli ismi bile belli olmayan borçlarıyla, her tartışmanın sonunda evden uzun süreli çekip ailesine gitmeleriyle karşı karşıya kaldım. İş en son psikolojik ve fiziksel şiddete döküldü. İtiş kakışlar en son tokat atmaya kadar geldi. Ne ara bu duruma geldik ne ara bu kadar tükettik onu da bilmiyorum. Evin içindeki her şeyden ailesinin haberi var. Her tartışmanın sonunda hem kendi ailesine hem de benimkine haber veriyor ve geldiklerinde ben yapamıyorum bitirmek istiyorum diyor. Bir süre sonra eve büyük bir pişmanlıkla dönüyor ama her seferinde aynı şeyler tekrarlanıyor. En son doğum günümde yine ayrıydık ve ben aileme artık bugünde gelmezse bu işi bitireceğim söyledim. Ailemde benim çabamı aylardır görüp kendileride bı o kadar çabaladıkları için kararıma saygı duydular. Annem bu kararımı kayınvalideme akşama doğru söylemiş bu yüzden eşim çok sinirli bı şekilde çıkıp geldi ama doğum günüm için değil sırf kavga gürültü için ve o gün iyice ipler koptu. Bende gerekeni yapmaya karar verdigimi uzaklaştırma ve boşanma davası için uğraştığını ilettim ona. Bu arada bir aydır ayrıyız. Bunun üzerine eve bir mektup bırakmış hatalarına pismanlıklarına sevgisine dair şeyler yazmış ama tam bir veda mektubu şeklinde yani düzelmeye dair tek bir içerik yok. Ben gidip mektubu gördüğüm günde onun doğum günüydü mektubun karşılığında bir mesaj attım ilerde acaba dememek adına ve bu bı adım niteliğindeydi ama o yine gelmedi. Anlayamıyorum bir insan sevdiğini söylerken nasıl bu kadar çabasız olur. Ailesininde bir aydır sesleri yok ve benim en kızdığım noktaların başında geliyor bu. Ya ciddiye alınmıyorum ya da durumu kabullenmisler. Pazartesi dava açılıyor yani onlarında önümüzdeki hafta haberleri olacak. Ben sevmediğim için değil bana bundan başka bir çare bırakılmadığı için bu belirsizliklerle daha fazla yasayamadıgım için ve elimden gelen her şeyi yaptığım her yolu denedigim icin bunu yapmak zorunda kalıyorum. Ama ilk durusma en az 6 ay sonra olabilirmiş. İnsan bu kadar yaşanan şeye rağmen bı çaba görmek istiyor belki de görmemek ve bu şekilde bitmesi daha hayırlıdır dualarınıza ihtiyacım var..
Kesinlikle bencede tek açıklaması bu yani evliliği kaldıramamaları. Peki sizin açınızdan sorayım kendisine çeki düzen vermesi ve bu evliliğin kurtarılması için çok çaba harcamış olması lazım değil mi durum bizimkinden çok farklı bir boyutta sonuçta ortada bir bebek varAynı şeyleri yaşamışız bende yeni evliyim 9.aya giriyoruz iki aydır ayrıyız ve hamileyim malesef ama anlaşmalı boşanmak için bir yılın dolmasını bekliyoruz bende hala çok seviyorum fazlasıyla aşk varsi ama bazilari hayatında sorumluluğu kaldiramiyo ben ona yoruyorum herkesin yolu açık olsun hamile olmamış olmayı çok isterdim ama oldu yapacak bişi yok bende kendimi en azından böyle birine yıllarımı vermedim diye teselli ediyorum
Evet ben de sizin gibi düşünüyorum, boşanmak , düzen bozmak kolay değil ve aynı şeyleri tekrar yaşamamak için ilk evliliklerinde yaptıklarını yapmayacaklarını düşünüyorum nedense.
Benim ki de çaba göstermiyor çünkü kendi hatalarından kaciyo bizde de şiddet oldu ve güvenmiyorum artk çocuk öyle bı adamın yanında büyüyeceğine benle daha mutlu olur yine babasıdır görür ilgilenir de benden uzak olsunKesinlikle bencede tek açıklaması bu yani evliliği kaldıramamaları. Peki sizin açınızdan sorayım kendisine çeki düzen vermesi ve bu evliliğin kurtarılması için çok çaba harcamış olması lazım değil mi durum bizimkinden çok farklı bir boyutta sonuçta ortada bir bebek var
AmiinŞuan seviyorsunuz ama zamanla sevgisinide aşarsınız kurtulursunuz. Ayrılık daha mantıklı. Çabasızlığı da en az yaptıkları kadar incitici. Lütfen kendinize değer verin ve daha fazla zarar görmeyin. Hatta umursamamaya çabalayın. Anlıyorum çok zor bir durum ama en azından çocuğunuz yok. Hayatınızın geri kalanında umarım çok mutlu olursunuz. Mübarek ramazan ayına girdik bol bol dua edin. Hayırlı ramazanlar
Ama yine de ilkindeki aşkı, heyecanı, o hevesi bulabilecekler mi? Hiç sanmıyorum. Belki onlar için gelen gideni aratacak bunu da bilemeyiz. Ben bunu kayınvalidemede söyledim bu kadar sevdiğim halde ben bile bırakıyorsam senin oğlunu senden başka çekebilecek hiç kimse yok dedim. En azından kendi eşim için şunu söyleyebilirim ki bu kafada devam ettigi sürece ne huzur verir ne de huzur bulur. Ha değişirse onu bilemem ama onu yapacak olsa şimdi yapardı. Mutlaka bı gün pişman olucaklar yani öyle umut ediyorum.
Bizde de durum aynı şekildeydi hayat şartları açısından da fiziksel olaraktan da. Ama bu durumdan hoşnut olacagına aşağılık kompleksine girmeyi tercih etti. Hiç öyle düşünmeyin herkes kendi degerini kendi belirler. Sizinle olmadıktan sonra kiminle olduğunun bir önemi yok. Ama şunu da unutmayın herkes bı gün yaşattıgını yaşar içiniz ferah olsun Allah'ın adaleti şaşmaz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?