benimki kendi ağzıyla" o düğünün damadı bensem elbet birşey takarım "dedi düğünde de birşey takmayınca gece özel olarak takacak herhalde diye düşündüm. ahh işte o dönemler beyni rafa kaldırmak lazımmış düşünmek kötü oluyor!
abimin eşi yanında kaç kere bu konuyu açtı "abisi bana çok güzel bir kolye takmıştı çok mutlu olmuştum benim için çok değerliydi "falan dedi. bunları da duydu illa , ama işte noldu 300 lira kara geçti aklınca!
söz nişan nikah hiçbirinde bilmiyolardı bizimkiler!! hatırladıkça kızıyorum valla sözde nikahta nişanda o kadar üzülmedim ama o gece kendimi sindirelladan temizlikçi kıza dönüşmüş gibi hissettim. babamın evinde ne kadar değerliydim falan diye düşündüm. altın mıdır değer demeyin başka hiçbişey yoktu düğün yemekli değildi en son öğle yemeğiyle duruyodum bi Allahın kulu aç mısın diye sormadı. kv nin evine gittik beni bırakan akrabalarıma bi limonata bile ikram etmediler. sabahında odaya kahvaltı istemedi ordada 30 lira karları var.görmemişler hayal de edemiyorlar, elin kızı için niye beyinlerini çalıştırıp fikir üretsinler.
amannnn neyse ne... kimseden bi kuruş beklediğim yok artık çok şükür. o dönem de hiçbiri ihtiyaç değildi zaten gönül almaydı ama beceremediler napayım. hatırlayıp sinirlendim yine sakinleştireyim kendimi en iyisi.. evliliğin ilk dönemleri iğrençti çok şükür toparladık şimdi biraz. o da ben artık kimseden hiçbirşey beklemediğimden
