3 aylık evliyiz biraz içimi dökeceğim kızlar eşimle ilgili ve ailesiyle ilgili. Kafamda oturtamadığım şeyler var. Dertleşmeye ihtiyacım var. Rahatsız olduğum şeyler var. Bunların yanında malesef biraz tecrübesizliğim, bilgisizliğim de var. Haklı mıyım haksız mı ? Yardımlarınıza, evlilikle alakalı tecrübelerinize çok ihtiyacım var. “Ne nasıl olmalıdır” sorusu ile boğuşmaktayım. Eşimle birlikte kv gidiyoruz fakat eşim beni orada bırakıyor kendisi işim var diyip dışarı çıkıyor akşam eve geliyor ben orada akşama kadar kalıyorum saat belli olmuyor bazen geç bazen daha erken. Normal mi böyle beni bırakıp gitmesi ? Beni neden getirdin o zaman. İşim var dediği ya arabayla ilgili ya da işte arkadaşlarıyla falan bir yere takılıyor. Kv her misafir geldiğinde bizi çağırıyor. evlerimiz çok yakın değil çok uzakta değil. Eşim beni yine bırakıp gidiyor. Neden gidiyorsun diye sorduğumda ise ne yapıyım kadınların arasında diyor. peki beni niye getiriyorsun diyorum cevap vermiyor. Kv evlenmeden önce mobilya alışverişinde hep bizleydi çok müdahil oldu bana sormadan yapılan işler, alınan bazı eşyalar, her şeye yorum yapmalar... ondan beridir soğudum biraz ondan. Eşime rahatsızlığımı dile getirdiğimde dediği şey biz pazarlık yapmasını bilmiyormuşuz annesi iyi biliyormuş o yüzden gelmeliymiş. Neyse evlendik... Büyük görümcem ve kv giyimimi eleştirdiler yeni gelinmişim şıkır şıkır giyinmem gerekmiş. Bir kere küçük görümcem kahvaltıya çağırdı kuzenler falanda geliyordu bende gittim foto çekindik instaya attık sonra büyük görümcem beni aradı neden makyaj yapmamışım kendisi yeni gelinken çok özenirmiş kendine çok bakarmış ne kadar iyi bir gelin olduğunu anlattı... ailede herkes onu parmakla gösterirmiş. benim iyiliğimi düşünüyormuş kimse benim arkamdan konuşsun istemiyormuş görümce kv bir şey dediğinde yanlış anlamamalıymışım. bana bir güzel nutuk çekti. Kahvaltıya giderken bir fondöten sürmüştüm bide rimel. Üstümede spor tarzda ama şık normal bir şey giymiştim. Anlamadığım şey her zaman makyaj yapılacak diye bir şey mi var yani yeni gelin olunca ne oluyor spor giyilemez mi yerine göre şıkta giyinirim sporda. makyaj da yaparım, yapmadığım zaman da olur. Eşim de laf etti çok kırıldım dedim ki sen beni kaç senedir tanıyorsun nasıl giyindiğimi bilmiyor musun madem beğenmiyordum evlenmeseydin o zaman. hava soğuk dışarı çıkınca bir tarafım donuyor ne yapıyım herkes gibi kazak, kalın badiler falan giyiyorum ama onuda kombinli giyerim özenirim altına kalın ince tayt falan giyerim. Kazak dediysemde tunik tarzında güzeldir öyle eski tip değil gayet dışarda giyilebilecek bir yere gidilebilecek şeyler. Gelelim eşime... alışverişte beni asla bekleyemiyor. Bir şeylere bakarken ellememe kızıyor. Elli defa indirip kaldırma şunları ne alacaksan önceden yaz alıp çıkalım diyor. Elli defa dediği de bir iki kez... önceden yazıyorum zaten ama napıyım bakmadan uzaktan bakıp hemen alıp çıkayım mı. Kendisi çok dakik bir insanmış bende ona uyacakmışım. İlk zamanlar yaptığım yemeklerin içindekilere, soğanın büyüklüğüne küçüklüğüne bilmem nesine, buzdolabı içinin düzenine (evet buzdolabı içi düzeni...), çorap katlama şeklime kadar eleştirdiği oldu bende bir kaç kere ağlayarak kapıyı çekip çıktım ama beni durdu. Eve bir şey lazım olduğunda söylediğimde ne gerek var diyor misal çöp poşetine gerek yokmuş bir sürü poşet varmış. her zaman onu almaklamı uğraşacakmış. Var dediği büyük kocaman kalın poşetler. Bir şey istediğimde bunu ne yapacaksın ne gerek var falan söyleniyor. Bide azarlar tarzda konuşuyor kaba uslupla. Kırılıyorum. Dediğine göre ben abartıyormuşum sakin değilmişim. E sen geriyorsun beni adam. Ona göre ben hep ikimiz tek olalım istiyormuşum başka kimseyi istemiyormuşum bizimde bir çevremiz varmış. Benim ailem çevrem zaten uzakta. Ben sadece sorunları konuşmaya çalışıyorum bu yüzden panik yapıyor olabilirim doğru... öncelik biz olmalıyız diyorum. O gün misal işimiz varsa, kv çağırdı diye işimizi planımızı unutup koşa koşa gitmeyelim mesela. ne bileyim. insan bir takdir görmek, beğenilmek istiyor her gün temizlikti yemekti yapıyorum hiç boş geçmiyor. Kafam çok karışık. Eşim sanki benim isteklerimin duygularımın farkında değil, evde söz hakkım yokmuş gibi hissediyorum. Cesaretim kırıldı galiba. Hep bir işleri yetiştirememe korkusu, yanlış olacak kötü olacak korkusu var
iyice psikolojim bozuldu sanki bir çıkmazdayım ne yapmalıyım sizce
