elmayra lütfen seni rahatsız eden şeyi söyle..belki benim gözden kaçırdığım ,bu durumda atladığım bişiydir.buarada eşim hala teslim olmuş değilki..boşanalım demiyor kabulda etmiyor anlaşmalı boşanmaya yanaşmıyor..beni dinleyeceksin inanacaksın sonra boşancam diyor ..
uzaktaydık hep kaynana gelin gibi olmadık biz.tlfla sık sık görüşüoduk ama arada hep bi mesafe vardı hem uzaklık hemde samimiyet olarak..böyle olması dahada iyiydi benim için.saygıda kuusr etmedim hiç onlardan da bi laf bi kötü söz işitmedim..allah razı olsun hepsinden
Sizin eşinizin ailesi gerçekten iyi insanlarmış. Hiçkimse kendi oğlunu kötülemez, taraflı bakardı. Hakkaniyetli imiş...
Şükür ki; en azından bu yönden acı çekmeyeceksiniz...
herkeze günaydın;ne güzel şeyler yazmışsınız hepsine cvp verecem çok tşk ederim..dün işe gelmedim zaten çok ii değildim kendimi ii görüncem diye sıkmaktan kasmaktan sinirlerim bozuldu artık..daha baştan bukadar yorulacağımı sanmamıştım..neyse..
çarşamba akşamı kayınvalidem ve görümcem geldiler eşim onları almaya gitti o gidene kadar tek kelime etmedim onunla oda bana ses etmedi evde ..kadın sanki misafirliğe gelir gibi eli kolu dolu geldi sarıldı defalarca öptü beni ..yorguluğu gözünden belliydi oruçta tutuyorlar sahurlarını haızrlayıp yatmalarını söyledim ertesi gün işe gitmeyecem bol bol konuşuruz dedim ..oğulları olmadan daha ii olacağını düşündüm ..ertesi gün eşim işe gitti kayınvalidem görümcem oturduk ..kaynanam konuyu açtı kızım noluyo size bişiler diyor bu çocuk nazara mı geldiniz birbirinizi yiyorsunuz memlekette hala sizin düğünü sevginizi konuşuyorlar siz burda ayrılmaktan bahsediyorsunuz dedi..anne dedim lütfen duygularımla oynama objektif ol önce beni dinle sonra oturup tartışalım dedim tamam dedi herseyi ama herseyi anlattım ..kimi duyduklarına gözleri büyüdü kadının benim oğlummu yaptı diye kimisine normal her erkek dağınıktır rahattır filan dedi..benim kararım kesin sizlerle bi problemim yok herzaman başımın üstünde yeriniz var sizden şikayet asla edemem ama sizin içinde bu evliliği sürdüremem çok yıprandım yoruldum dzüelmedi denedim çok kez konuştum ama olmadı,birbiirmiziden daha fazla nefret etmeden kalp kırmadan ayıralım yollarımızı daha mantıklı dedim..ağlamaya başladı kayınvalidem sonra görümcem konuşmaya başladı işte beni nasıl sevdiğini onlara nasıl karsı gelip evlenmek istediğini filan..dedim onlara bişi demiyorum elbette o şartlarda evlendik ama kıymet bilmedi anlattıklarımı uyduruyomuyum ben dedim..kaynanamın ağlamasına dayanamdım .tama sen uzan ben çıkıp alıişveriş yapayım gelirim dedim ara verelim.evden çıktım avukat arkadaşıma gidip zaman kaybetmeden dilekçemi imzaladım.dilekçeyi okuyunca ilk defa gözlerim doldu çok kötü oldum ama eşim için değil kendim için ne hale düşmüştüm ben ..insan bilemio ne olacağını hiçbi zaman..
kuzenim ve eşini aradım bize gelmelerini istedim yalnız olmak istemedim duygusal davranmak istemedim birinin beni silkelemesi lazımdı..akşam eşimdn önce onlar geldi iftarda pek kimse bişi yemedi zaten.konuşmaya devam ettik.kayınvalidem eşime dönüp ben rose u dinledim evlilik ahlakına uymamışsın,sorumluluklarını çiğnemişsin istediğin hayat oydu madem ne diye evlenip kızın günahını girdin oğlum sen dedi.şok oldum kayınvalidemin lafına..hoşuma gitti beni anlaması dmeekki benden sonra düşündü durdu hak verdi bana ..eşim de dönüp "sizi ne güzel aşılamış allah bilir üstüne kuma gtirdiğini filan anlatmıştır " dedi.işte dedim ben bu adamla evlilik sürdüremem zaten çok doğru bi karar vernmişim..kavga etmöeyecem senle insanların yanında dedim sen anlat annenin içi rahat etsin senide dinlesin sonra herkez yoluna devam etsin konu kapansın dedim..başta sinirle ne dediğini bilmeyen adam sonra kuzuya döndü kuzenime eşine annesine kendini ispatlamak için 40 takla attı,ne yeminler ne laflar bian kendimi haksız sandım..ama asıl meselesi kendisinin b beni asla aldatmaması..ya benim derdim bu değil sen kurallarıma saygı duymadın,evliliğimizi gözden çıkarıp kendi kafanın dikine yaşadın benim meselem bu ..ben beni aldattın ıspatla aksini demiyorum ki.sendne ıspat bile istemiyorum deidm..sonra eve eşimin işyerindeki erkek arkladaşı geldi eşim çağırnmış yani..yalancının şahidi şiracı sanki o kurtarcak evliliğimizi.sinir oldum hiç bakmadım dinlemedim bile..yalvarmalar yakarmalar üstü kapalı tabi..son kez şans ver demeler ailesi ile birlikte derken gece 3 e kadar konuştuk son kararımı ve davayı zaten açtığımı konuştum..haklarım var seninde elbette var dedim.bundan sonrasını konuşalım dedim.hersey senin olsun sen bekar ve özgür hayatına kavuş darlanma zorlanma dedi imalı şekilde.evliyken birtek ortak olarak ev yaptık satalım kredisini kapatalım paranın yarısını al dedim ben zaten bu evde yaşamayacm bukadar büyük ev gereksiz dedim kabul etmedi ben neyin derdindeyim senin laflara bak dedi mal derdine düştün ii dedim sonra bana mahkemeleri uzatıp ahkam kesme sen şimdi nerden vuracağını şaşırırsın önceden teklif edeyimde üstüne yattı deme dedim..anmnesi ve ablası gidene kadar kuzenimde kalacağımı söyledim zaten c.tesi giidolarmış.cumartesi pazarda eşyalar toplancak sanırım.ne olcak nasıl olcak bilmiyorum ..bende p.tesi memleketime ailemin yanıona gidip olanları anlatıp geri gelicem ..
eskisi gibi içten nefes alamıyorum sanki boğazımda bi yumruk var nefesimi kesiyomuş gibi ağlayamıyorum kaskatı kesildim..kötü patlamaktan korkuyorum allaha dua ediyorum gücümü tüketme diye..
Sizi duruşunuzdan dolayı tebrik ediyorum. Çok akıllı çok mantıklı hareket etmişsiniz. Bunu da tek başına yapabiliyorsunuz. Çok güzel cevaplar vermişsiniz, yönlendirmeler yapmışsınız.
Daha fazla bu duruşunuzu kendinize güveninizi kaybetmeden karar vermeniz de güzel.
Daha önce de dediğim gibi arada çocuk vs. olmayınca da mantığınızla hareket etmek daha da kolaylaşıyor tabiki.
Benim çocuğum da var, o yüzden uzatmaları oynamaktan , eşime karşı susmaktan kendime olan güvenimi hatta saygımı da yitireceğim diye korkuyorum. Çocuk olunca mecburen 1 kere düşünmeniz gereken şeyi 100 kere düşünmek durumunda kalıyorsunuz...
Sizin duruşunuzu kendime örnek alacağım...
Sizi de çok iyi anlıyorum. Duyguları arka plana atıp güçlü olmak durumunda kalınca insan ağlamıyor bile. Ben de öyleyim.
Size naçizane tavsiyem bu dönemlerde psikatrise gitmeniz belki bu aşamaları daha kolay atlatmanıza faydası olacaktır.
Ama siz güçlü birisiniz, birkaç arkadaşınızın da desteği ile bu aşamayı da güzelce atlacağınızdan da eminim..
Allah yardımcınız olsun. Dualarımız sizinle..