- 15 Ağustos 2021
- 4.645
- 6.840
- 38
Çok ama çok bunalmış durumdayım.Esimi çok severek evlendim ,ailem hiç uygun bulmadı ama onları da ikna ederek evlendim.Bugün bitireceğim dediğimde şoka girecekler çünkü dışarıdan bakan herkes çok mutluyum sanıyor.
Eşim genel olarak dürüst ve saygılı bir insandır,zengin değildir ama ikimizde memuruz.Özel günlerimi asla atlamaz ,atlamaz ama çok içinden geldiginden değil ben trip atarım diye bence,severek ve her şeyi yapmasada istedigim konularda yardım eder.Borcumuz hiç bitmedi,borç derken kimseye borcumuz hiç olmadı ama ödeme anlamında hiç bitmedi.Hicbir zamanda yorganimizdan büyük oynamadık o da ayrı mevzu .Yani kendi yağımızda kavrulduk durduk.
Ten uyumumuz asla olamadı hiçbir zaman dikiş tutmadı.Bundan sonrada olacağına inanmıyorum.Bugune kadar bir şeyleri taşıdım ama artık tasiyamiyorum.Artik kavgalarimiz tartismalarimiz çok arttı ve beni uzmekten korkmuyor artık.Ailesinden gerçekten haz etmiyorum.Zamaninda evliliğimi çok baltaladilar,sırf gönül olsun diye yalandan bir ilişki de devam ettirmek istemiyorum kimse ile.
Eşimi seviyorum ama bu haya böyle geçmeli mi bilmiyorum.En azından ayrılırsam yalnız olurum.Kimseden bir beklentim hayal kırıklıkları olmaz.Çok detayda veremedim ama bazen insan anlatacak gücü bile bulamaz ya...Çocugum var ve onun için en doğru kararı vermek istiyorum.Bugun ilk defa avukat arayışına girdim ,ne yapacağım nerden baslayacagim bilmiyorum.Ailem asla bu kararımı desteklemeyecek çünkü onlara göre boşanmak çok kötü bir şey ,hele benim eşim gibi birinden boşanacaksam suç kesin bende olacak.Bosanmaktan çok onlara laf anlatmak beni yoracak.
Bilmiyorum her şeye rağmen içimde tükenen bir çok şey hissediyorum.Aile terapisti için çok dile getirdim ,kesinlikle yanaşmıyor.Keske isim ve çocuk sorumluluklarim olmasa alsam başımı gitsem hic kimsenin olmadığı yerlere.Bosanmak zorunda bile kalmasam.Bosansam çok üzülecegim ve daha iyi olacak mı bilmiyorum.Bildigim tek şey var çok mutsuzum.Kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum.Araftayim sanırım bir eşik noktası.Eskiden gelgitlerim olunca ailem için hep iç sesimi kisardim sanırım yaş ilerledikce ailemde isterse üzülsün kafasindayim.Cok kötüyüm bugün.Meslegimiz gereği yeni bir sehirdeyiz kimsem yok güvenip bir kahve icebilecegim.Telefonda da kimseye dert anlatabilecek güçte değilim.Tek bildiğim şu ki ben çok aşık bir kadındım ,sessiz sessiz tüketti eşim her şeyi.O kadar uzun zaman oldu ki gerçek bir sohbet bile etmedik onunla.
Eşim genel olarak dürüst ve saygılı bir insandır,zengin değildir ama ikimizde memuruz.Özel günlerimi asla atlamaz ,atlamaz ama çok içinden geldiginden değil ben trip atarım diye bence,severek ve her şeyi yapmasada istedigim konularda yardım eder.Borcumuz hiç bitmedi,borç derken kimseye borcumuz hiç olmadı ama ödeme anlamında hiç bitmedi.Hicbir zamanda yorganimizdan büyük oynamadık o da ayrı mevzu .Yani kendi yağımızda kavrulduk durduk.
Ten uyumumuz asla olamadı hiçbir zaman dikiş tutmadı.Bundan sonrada olacağına inanmıyorum.Bugune kadar bir şeyleri taşıdım ama artık tasiyamiyorum.Artik kavgalarimiz tartismalarimiz çok arttı ve beni uzmekten korkmuyor artık.Ailesinden gerçekten haz etmiyorum.Zamaninda evliliğimi çok baltaladilar,sırf gönül olsun diye yalandan bir ilişki de devam ettirmek istemiyorum kimse ile.
Eşimi seviyorum ama bu haya böyle geçmeli mi bilmiyorum.En azından ayrılırsam yalnız olurum.Kimseden bir beklentim hayal kırıklıkları olmaz.Çok detayda veremedim ama bazen insan anlatacak gücü bile bulamaz ya...Çocugum var ve onun için en doğru kararı vermek istiyorum.Bugun ilk defa avukat arayışına girdim ,ne yapacağım nerden baslayacagim bilmiyorum.Ailem asla bu kararımı desteklemeyecek çünkü onlara göre boşanmak çok kötü bir şey ,hele benim eşim gibi birinden boşanacaksam suç kesin bende olacak.Bosanmaktan çok onlara laf anlatmak beni yoracak.
Bilmiyorum her şeye rağmen içimde tükenen bir çok şey hissediyorum.Aile terapisti için çok dile getirdim ,kesinlikle yanaşmıyor.Keske isim ve çocuk sorumluluklarim olmasa alsam başımı gitsem hic kimsenin olmadığı yerlere.Bosanmak zorunda bile kalmasam.Bosansam çok üzülecegim ve daha iyi olacak mı bilmiyorum.Bildigim tek şey var çok mutsuzum.Kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum.Araftayim sanırım bir eşik noktası.Eskiden gelgitlerim olunca ailem için hep iç sesimi kisardim sanırım yaş ilerledikce ailemde isterse üzülsün kafasindayim.Cok kötüyüm bugün.Meslegimiz gereği yeni bir sehirdeyiz kimsem yok güvenip bir kahve icebilecegim.Telefonda da kimseye dert anlatabilecek güçte değilim.Tek bildiğim şu ki ben çok aşık bir kadındım ,sessiz sessiz tüketti eşim her şeyi.O kadar uzun zaman oldu ki gerçek bir sohbet bile etmedik onunla.
