Ah ah çocuklar olunca bunu yapamıyorum.Gecen haftasonu tartıştık, başımı alıp evden çıktım , oğlum çok üzülmüştü.Dun normalde iş arkadaslarimla planım vardi ,sabah kahvaltida konuşurken oğlum,gene bizi bırakıp gidecek misin dedi .Birden dumur oldum ,oğlum ben sizi asla bırakmam dedim .Geçen hafta acil işim vardı .Bugün de arkadaşlarımla planım var dedim ama çocuk ikna olmadı gibi.Sonra gene saçma bir şekilde tartışmaya başladık .Odaya girdim ağladım ağladım ,her şeyi bırakıp gitmek istedim .Ama çocuklar olunca böyle bir lüksüm yok.Plani iptal etmek istedim , ellerim titriyordu .Ama evde dursam tammen delireceğim diye attım kendimi evden ,arabayı o kadar zor kullandım ki ,nasıl kaza yapmadim bilmiyorum.Orda da ortama kendimi veremedim ama en azından evden çıkmış oldum .Mesaj yazdım gene eşime ,bana mesaj yazma dedi.Evldnmeden önce o zaman whatsap yoktu ,günde ortalama 500 mesaj atan adam dvlendikten sonra mesajdan hoşlanmaz oldu.Eve gelince konuş ,yazma bana dedi.Evet dedim ben konuşayim sen bağır