Evliligimde mutsuz hissediyorum...

Peki senin öyle birisinin yanında ne işin var? Almanca konuşabiliyorsun. Almanya'nın boşanma kanunları da iyidir diye düşünüyorum. Ya da dediklerimi boşver. Sen ne yapmak istiyorsun? Sabah uyandığın zaman hayatında ne gibi değişiklikler olsun isterdin?
Ben önceki iliskilerimde normalde bir terslik hissettiğimde hemen ayrilirdim.Evlilik bu kadar kolay olmuyor-muş.Babamin vefati ve kahrolasıca sürecin yakın temasi benim kendime olan güvenimi zedeledi.Ben böyle bir evliliği yürütmek istemiyorum ama doğru zamanın su an olduğunu da düşünmüyorum. Biraz zamana ihtiyacım var. Ben buraya cogu seyden ödün vererek geldim. Ve bunlari bir bedeli olmali. Artik babam yok. Bir adım atarken 5 kez düşünmeliyim. Annem yaşıyor ama güçlü bir kadın değil...Ben ne mi istiyorum? Sabah uyandığımda insan yaşamayan bir yerde gözlerimi açıp yalnız kalmak istiyorum uzun süre. Kendimi onarmak istiyorum. Ailemin yanina gitmek de çözüm değil. Onlarla uyuşmuyorum.Bosanirsam ailemle yasamak istemiyorum. Kendi düzenim olsun istiyorum. Ben bu evlilik ateşine kendimi zaten bu yüzden attım. Bunu hata yaptiktan sonra anladim.Kurtulus olarak seçtim, ama daha büyük bir sorun oldu hayatim.
 
Merhaba herkese,

Almanya'da yaşıyorum iki senedir.Buraya evlendikten birkac ay sonra geldim ama öğrenci olarak.Kaynanada kaldim o birkac ay.O aylara hiç girmeyeyim.Ama maca 1-0 yenik başladım. Evliligimiz çok sarsıldı, düğünden bir ay önce babamın 4.evre mide kanseri olduğunu öğrendik ağlayarak gelinlik giydim...Çok yıprattı beni bu süreç, babam hayatımın dönüm noktalari olacak süreçlerde ama bilinçli ama bilinçsiz hep engel oldu mutluluğuma...Bu da öyle bir şey işte.Almanya'ya geldikten 4-5 ay sonra kaybettim babami.Cok kötüydü o süreç. Hic hatirlamak istemiyorum, kalp sızım babam benim.Babam torun isterdi hep, zsten ölecekti bari hamileyim baba diyebileyim istedim. O zamanlar daha iyi denebilirdi evliligimiz.Ama olmadı, gebe kalamadim.Babam bu hasretle gitti. Babam öldü bir ay sonra gebe kaldım.Ama ne gebelik?! Babam ölmüş, bana umut olsun istedim bebegimin. Fakat esimin ailesi babam öldükten sonra bana karşı laf söyleme konusunda cok cüretkar oldular özellikle annesi ve ablası.2 diktatör. Sebebi ise düğün günü babama gıcık olmuşlar . Iste kültürel istekler yerine gelmedi, babam azarladi düğün sonu evde, ki babam onlara her türlü kolaylığı sağladı, hiçbir sey istemedi isteme günü, benim kızım mal değil ki satayım dedi.. İçlerine almışlar. İşte gebe kaldim, laf söz...Bir kadın hamile kaldığında pamuklara sarılır diye öğrenmiştim ama benimkinde her gün gözyaşı...Karnim sızlaya sızlaya ağladım hep.Bebeğimin tutunduğu yerdi sanki.. Zaten kanadı kırık başlamıştı bu evlilik.Arkadaşlar ne ev ne para ne eşya hiçbir sey istemedim Sevdiğim insan sevsin istedim, saysin istedim. Bu kulaklar hamileyken ne laflar işitti... Aileme böyleysen şimdiden bitsin, ekonomik olarak iyi değiliz acaba çocuk yapmasa miydik, soğuk ilgisiz davranışlar... Sanki zorla yaptırdım!Aileme böyleysen bitti dediği gün düşük yaptim. Dua ettim ağlayarak düşsün bu bebek, istemiyorum diyerek. Ve düştü o aksam :KK43: O düşen canla sanki annelik duygusu vs hep gitti. Hic üzülmedim, psikolojimin geldiği noktayı siz düşünün! Babasizlik ve bu tür muameleler beni mahvetti. Çocuk isteğine karşı nasıl biriyken artık nasıl biriyim diye sorarsanız. İstemiyorum artık. Korkuyorum çünkü. Yine kalırım yine aynısı olur. Düşük yapalı yaklasik 15 ay oluyor. Ve ben 3-4 kez regl oldum. Su an 4 aydır regl olmuyorum.Ve biliyorum, bu evlilik o düşük günü bitmeliydi... Ama hayat bana hiç adil davranmadı.Cok isterseniz olmaz. Babasizlik duygusu bendeki kendime olan güveni zedeledi. Zamanda kişisel bir karakter kırılması belirdi bende. Bunu ancak yaşayan bilir.Sanki babamin varlığıni eşim üstlendi. Bu yüzden babasizlik duygusunu ikinci kez yaşayacakmışim gibi geliyor.Bu dünyada en zor şey babasına ihtiyaç duyduğu bir zamanda babasini kaybeden bir kiz cocugu olmakmış...Hatalıyım. Bu devirde kendini naza çekeceksin, sömürerek yaşayacaksın ki kıymetin olsun.Maddi olarak bir sey istemedim. Esyalarimizin cogu ikinci el. Mutluluk, huzur yeter dedim. Ama ben dedikçe insanlar nankör oldu, ben degersiz...Hayat böyledir işte! 2 senede yaşlandım ben. Ben yüzü gülen, hevesli bir insandim. Artik içimden gülmek gelmiyor.Cok mutsuz hissediyorum kendimi.Sürekli ağlamak istiyorum.Hep pencereden dışariyi izliyorum.Ben burada bos da durmadim. B1 almanca öğrendim öyle ya da böyle.Ama yaranamadim.Yazacak cok sey var.Salak, saf değildim.Ama kaderim neden böyle oldu bilmiyorum. Evliligimin bırakın filmini, fragmanıni bile izlemiş olsaydim asla evlenmezdim.Esim soğuk ilgisiz biri. Bense tam tersi.Bu evlilikten iyice soğudum. Yaşadıklarım, hissettiklerim beni çok yordu. Ailesiyle hic görüşmüyorum. Esimle mesajlarını okudum kaynananin. Bana dedikleri,ahhhh...Simdi o kanser,tedavi görüyor. Icimden yazmak sormak gelmiyor. Allah sifasini versin yine de. Ama bana dediklerini, hissettirdiklerini ömür boyu unutmayacagim. Iyiki okudum o mesajları. Kim düşman kim dost gördüm. Burada hayat cok zor ailemi özlüyorum. Gidemiyorum. Her sey üst üste geldi. Yeni bir ülke, yeni bir insan, yeni bir hayat, yeni bir çevre, yeni bir dil,yeni bir düzen...Her şeyi en iyi şekilde yapabileceğimi biliyordum çünkü mutluydum ve eşimi seviyordum. Ama simdi. Hic gücüm yok. Takatim yok.Neden anlasabilecegim, hayallerimi süsleyen bir eşim olmadi? Cok hayal ettim çünkü, gerçekler de cok sert çarptı.Cok uzun oldu.Paylasmak istedim.Bosanmak istiyor bir yanım, diğer yanim korkuyor. Adim atayim diyorum, tutarli bir dik duruşum olamıyor. Meslegim var ama burada dil öğrenmeden çalışamam.Bu enerjiyle nasil olacak bilmiyorum...İçine kapanık bir insan oldum çıktım...
Babaniza mide kanseri teshisi konulduktan sonra ne kadar yasadi?
Annemde son evre mide kanseri.
Kemoterapi aldi mi?
 
Öncelikle bebek baskalari icin istenecek birsey degildir. Babam icin istedim, esim yüzünden istemedim olayina ceviremezsiniz. Önce bunu önce bir algilayin bir daha hamile kalmadan.
Babayi kaybetmek ne kadar sarsici oldugunu biliyorum cünkü bende yasadim. Basiniz sagolsun. Allah mekanini cennet etsin.
Bence bosanip kendi hayatinizi kurmaniz gerek. Psikolojik destek gerekiyorsa buraya kaldiginiz sehirin adini bir yazin. Bazi sehirlerdeki hastanelerde hususi yabancilar icin terapistler de var.
Allah esinizin de ailesinin de hak ettikleri belasini da versin bu arada. Türkiyeden ezebilecekleri kizlari getirip yakiyorlar burda.
Ben zaten bebek isteyen biriydim. Cocugum olmasını cok isterdim.Ben ayrıntılı anlatmak istemedim her seyi. Uzun olmasin diye. Buna babamin sevinmesini istedim.Pkoluyum.Çocuğum olmaz korkusunu da taşıyorum.Bütün bunlar düşünmeden hareket etmeye itti beni. Sonradan geldi aklim başıma... Ama takdir edersiniz ki isiteceklerimi bilseydim asla kalkışmazdim. Cocuklarim olacaksa da babalarinin bu adam olmasını istemiyorum. Evlilik oturmadan çocuk yapmak kesinlikle mantıklı degil. Ve çok şükür hala çocuklarımın babasini secme sansim var..

Esimin ailesi Türkiye'de. Fakat sürekli kontak halindeler. Kadin mesajlasma üzerinden bile oğlunu fena şekilde etkiliyor. Oğlu da buna müsait. Annem çok güçsüz bir kadın.Bize her zaman eşinizin ailesine saygiyi kaybetmeyin diye öğüt verildi. Ben hep saygidan sustum. Ama artik susmuyorum. Köprüyü geçene kadar ayiya dayi demişim. Hakkını arayınca böyle oluyor. Daha neler neler. Beni zerre hak etmiyorlar. Elimde binbir marifet, zekiyim, akıllıyım, iyi niyetliyi,cakal degilim. Ama hakkimi asla yedirtmem. Iyi niyetimi suistimal ettirmem. Bu yuzden prim kaybettim gözlerinde.Ben zaten kaybetmişim, varsin hak arayarak kaybedeyim. Saygidan sustum, ezdirmedim kendimi.Buna müsade etmem.
 
Üzgünüm ama bu bir yuva değil,siz sadece resmiyette evli gözüken 2 insansınız neredeyse.
Lütfen bunu kendinize yapmayın.Bir amacınız olsun,B1'i B2 yapın mesela,çat pat insanlarla konuşun.Olmadı dönün Türkiye'ye,ruh haliniz pek iyi görünmüyor yazdıklarınızdan.Belli ki babanızı kaybettikten sonra iyice boşluğa düşmüşsünüz,eşinize sarılmak istiyorsunuz ama adamda o duygu yok,yüzleşmeniz lazım bu gerçekle.
Evet haklısıniz.Ben de her şeyin farkındayım.Fakat atacagim adımın arkasındaki adimininda arkasindaki adimi iyi görmeliyim. Bu yüzden kafaya takmamayı öğreniyorum ilk etapta. Hiçbir şey eskisi gibi değil. Insan alışıyor zamanla...Ama gelecek görmüyorum bende.Bazen her seyi birakip gitmek istiyorum, ama bu kadar kolay mı? Bilmiyorum. Psikoljik olarak iyi degilim.
 
Başkalarını geçtim de siz neden kendinize kötülük ediyosunuz, çocuk da yok sizi bağlayan bişey yok oraya, gelin ailenizin yanına, yeni bi hayat kurun, korkuyorum demişsiniz de neyden?
 
Ben zaten bebek isteyen biriydim. Cocugum olmasını cok isterdim.Ben ayrıntılı anlatmak istemedim her seyi. Uzun olmasin diye. Buna babamin sevinmesini istedim.Pkoluyum.Çocuğum olmaz korkusunu da taşıyorum.Bütün bunlar düşünmeden hareket etmeye itti beni. Sonradan geldi aklim başıma... Ama takdir edersiniz ki isiteceklerimi bilseydim asla kalkışmazdim. Cocuklarim olacaksa da babalarinin bu adam olmasını istemiyorum. Evlilik oturmadan çocuk yapmak kesinlikle mantıklı degil. Ve çok şükür hala çocuklarımın babasini secme sansim var..

Esimin ailesi Türkiye'de. Fakat sürekli kontak halindeler. Kadin mesajlasma üzerinden bile oğlunu fena şekilde etkiliyor. Oğlu da buna müsait. Annem çok güçsüz bir kadın.Bize her zaman eşinizin ailesine saygiyi kaybetmeyin diye öğüt verildi. Ben hep saygidan sustum. Ama artik susmuyorum. Köprüyü geçene kadar ayiya dayi demişim. Hakkını arayınca böyle oluyor. Daha neler neler. Beni zerre hak etmiyorlar. Elimde binbir marifet, zekiyim, akıllıyım, iyi niyetliyi,cakal degilim. Ama hakkimi asla yedirtmem. Iyi niyetimi suistimal ettirmem. Bu yuzden prim kaybettim gözlerinde.Ben zaten kaybetmişim, varsin hak arayarak kaybedeyim. Saygidan sustum, ezdirmedim kendimi.Buna müsade etmem.

Iyi. Bence sen isteseniz kendi ayaklarinizin üstünde durarak da Almanyada kalabilirsiniz. Hem okursunuz isterseniz de. Bence ne kadar zor olsada kendinizi birakmayin. Büyük bir sehirde mi yasiyorsunuz?
 
Cok merak ettim bu karakterde bir adamla neden evlenmeyi sectiniz evlenmeden once boyle degildi demeyin lütfen. Bu nasil bi adam yahu. Nasil sevdiniz buz
Bizim büyüklerimiz der ki ne zaman dört duvar arasina girdiniz, insanlar o zaman kendini belli eder. Evet en büyük tanima aşaması eve girdikten sonra oldu.Kandırıldım ben biraz. Bana en büyük kötülüğü yine ben yaptım. Aslında baba evindede mutlu değildim. Çok uzun hikaye. Benim kaderimi babam yaptı, babam bozdu.Bosverin gitsin.
 
Iyi. Bence sen isteseniz kendi ayaklarinizin üstünde durarak da Almanyada kalabilirsiniz. Hem okursunuz isterseniz de. Bence ne kadar zor olsada kendinizi birakmayin. Büyük bir sehirde mi yasiyorsunuz?
Niedersachsen dayim. Evet ben burada tek başıma olsaydim sorun olmadan huzurlu şekilde her seyin ustesinden gelirdim. Mutsuzluktan beynim köreldi. Ama evlilikteki durum benim enerjimi fena düşürüyor. Önümü göremiyorum. Oturum da belli değil. Haklarimi tam olarak bilmiyorum. Öğrenmek için de bir sey yapmıyorum.
 
Öncelikle bebek baskalari icin istenecek birsey degildir. Babam icin istedim, esim yüzünden istemedim olayina ceviremezsiniz. Önce bunu önce bir algilayin bir daha hamile kalmadan.
Babayi kaybetmek ne kadar sarsici oldugunu biliyorum cünkü bende yasadim. Basiniz sagolsun. Allah mekanini cennet etsin.
Bence bosanip kendi hayatinizi kurmaniz gerek. Psikolojik destek gerekiyorsa buraya kaldiginiz sehirin adini bir yazin. Bazi sehirlerdeki hastanelerde hususi yabancilar icin terapistler de var.
Allah esinizin de ailesinin de hak ettikleri belasini da versin bu arada. Türkiyeden ezebilecekleri kizlari getirip yakiyorlar burda.

Ben baba evinde de mutlu biri değildim.Bu yanlışa kendimi birakmamin temelinde bu varmış. Bu söylediklerinizi ben kendime önceden itiraf ettim. Hatalarimi, eksikliklerimi... Çocuk sahibi olmayı ben zaten isteyen biriydim. Bundan babam da faydalansın istedim. O kismi izah etmedim cok uzun olmasin diye. Ama evlilik oturmadan çocuk yapmayi kendime nasil adet edindiysem? 🙄 Babam öldü, bunu bir daha düşünemem zaten.Keza böyle düşünseydim sırf babam için nasıl bir ateşe attım kendimi diye soylenirdim kendime! Ama su an nasil boyle bir adamdan çocuk yapmak istedin diye kızıyorum kendime.
Hannover'deyim.Bir seyi yapacaksam tek yapmalıyım. Yanimda sorunlarimin babasinin olmaisni istemiyorum. Bu yuzden Türk doktor şart. Esimin ailesi Türkiye de. Belki yakın olsaydi, böyle tatli gelmezlerdi oğullarina. Birgün her insan yaptığını görecek. Bu yuzden icim rahat.
 
Niedersachsen dayim. Evet ben burada tek başıma olsaydim sorun olmadan huzurlu şekilde her seyin ustesinden gelirdim. Mutsuzluktan beynim köreldi. Ama evlilikteki durum benim enerjimi fena düşürüyor. Önümü göremiyorum. Oturum da belli değil. Haklarimi tam olarak bilmiyorum. Öğrenmek için de bir sey yapmıyorum.

Bak güzel kardesim. Hepimiz veya cogumuz b** zamanlardan gecip bu günlere geldik. Ben mesela panik atak ve depresyon tedavisi de gördüm. Dipte olmak nasil bir histir iyi bilirim. Sen kendiki yeterli kadar arka plana atmissin. Hayatinik merkezi bundan sonra bu evlilik olmamali. Kendine bak, kendini gelistir, hayatinin merkezine kendini koy. Varolan imkanlarini sonuna kadar kendini kurtarmak icin kullan. Ben ne esine nede ailesine aciyorum biliyormusun. Kaldiginiz sehirde yabancilara yardimci olan var mi yok mu arastir. Dil kursuna git muhakkak. Esin alman vatandasi ise yeterli kadar zaman gecse oturumu gec vatandasligi da alabilirsin. Haklarini ögren.
 
Babaniza mide kanseri teshisi konulduktan sonra ne kadar yasadi?
Annemde son evre mide kanseri.
Kemoterapi aldi mi?
Teshisten 9 ay sonra vefat etti.Gözlerim doldu...babaminki adeta bir canavardi.Türlerinin en kötüsü... Aldi götürdü babami... Kemoterapi aldi ama cevap vermedi. Ameliyat oldu, yemek borusunu tikadi kusmalar başladı.Birkac ay yaşasın diye ameliyat oldu.Epey büyük bir yaraydi. Doktorlar zor almışlar mideden. Ama birkac ay geçmeden kocaman oldu büyüdü yine. Umarim anneniz kurtulur, allah sifa versin.
 
Almanya’da Türk psikologlar var yani dil sorun değil. Lütfen acilen bir psikoloğa gidin ve öyle 1-2 seansla bırakmayın devam edin. Biz burdan ne desek boş sizin gerçek bir tedaviye ihtiyacınız var .
Evet, bunu biliyorum.Benim acilen bir psikologa gitmeye ihtiyacım var. Gözüm karardı, artık kafaya hiçbir sey takmamak için zararlı olduğunu bile bile ilac almak istiyorum.
 
Kesinlikle Türkiye'ye tatil amacı dışında dönmeni istemem.kadinlara verilen değer yurt dışında daha göze çarpıyor.
Alım gücü orada daha iyi.
Kesinlikle dilini ilerlet.
Kocanın alım gucunden faydalanmaya bak.
Bir okula vs kaydol.
Veya direkt meslek sahibi yapan kurslara
Kendine ne kadar dönersen kendini ne kadar guclrndirirsen o kkadar iyi.
Ben şuan Öğrt olarka atanma surecindeyim ama keşke orada yaşama imkanım olsaudi diye araştırıyorum sen oradasin. Katlanabilir sin bazı şeylere... Neleri kaybetmişsin. Onları düşün. Online terapi onermisler çok mantıklı.. eşinle de aynı evi paylaşmaya devam edeceksin mecburen sıkıntı çıkmaması için uğraş ki en azından sana sponsor olabilsin. Aranız kötü olmasın ama iyi olmasına da gerek yok.
Kv ye de boşver. Yalandan kim ölmüş.
O Türkiye'de mis zatenarasa nolur.
İşin olur tuvalette olursun
 
Teshisten 9 ay sonra vefat etti.Gözlerim doldu...babaminki adeta bir canavardi.Türlerinin en kötüsü... Aldi götürdü babami... Kemoterapi aldi ama cevap vermedi. Ameliyat oldu, yemek borusunu tikadi kusmalar başladı.Birkac ay yaşasın diye ameliyat oldu.Epey büyük bir yaraydi. Doktorlar zor almışlar mideden. Ama birkac ay geçmeden kocaman oldu büyüdü yine. Umarim anneniz kurtulur, allah sifa versin.
Anneminde son evre maalesef.
Ya cok zor annemin kan hastaligi da var kemoterapi aliyor bir taraftan kan degerleri kotulesiyor.
Bende hamileligimden 1 hafta sonra annemin mide kanseri oldugunu ogrendim.
Sagol canim tesekkur ederim.
Evliligin konusunda da allah yardimcin olsun hayirlisi ne ise o olsun ama cocukta yokken biran once sonlandirsan mi?
 
Bak güzel kardesim. Hepimiz veya cogumuz b** zamanlardan gecip bu günlere geldik. Ben mesela panik atak ve depresyon tedavisi de gördüm. Dipte olmak nasil bir histir iyi bilirim. Sen kendiki yeterli kadar arka plana atmissin. Hayatinik merkezi bundan sonra bu evlilik olmamali. Kendine bak, kendini gelistir, hayatinin merkezine kendini koy. Varolan imkanlarini sonuna kadar kendini kurtarmak icin kullan. Ben ne esine nede ailesine aciyorum biliyormusun. Kaldiginiz sehirde yabancilara yardimci olan var mi yok mu arastir. Dil kursuna git muhakkak. Esin alman vatandasi ise yeterli kadar zaman gecse oturumu gec vatandasligi da alabilirsin. Haklarini ögren.
Elbette herkesin hayatında sorunlar olmuştur. Fakat anadilinizi konuşmadığıniz bir ülkede yalnız hissetmek çok kötü. Çevremde hep onun tanıdığı insanlar. Bir sey paylaşmaya, sormaya çekiniyorum, güvenemiyorum kimseye. Sorun da bu ya! Benim hayatımın merkezinde hala kendim yokum? Peki neden? Ben bu soruları kendime soruyorum. Sorular doğru da mekan yanlış.Yanlis mekanda doğru soruları soruyorum kendime. Şu an çalışmıyor sürekli evde. Bıktım artık. Evde ucundan tutarak öğrenmeye çalışıyorum. En azindan B2 yi alsam, simdilik...
Gönderdiğiniz linke hemen gireceğim ve kontak kuracağım. Cok teşekkür ederim.
 
X