Herkese Merhaba,
8 aylık hamileyim. 5 yıllık evliyim. Özel bir kurumsal şirkette çalışıyorum. Bu zamana kadar herşeyim oldu çok şükür herşeyin farkındayım. Eşimle severek evlendik. Geçen sene anlaşamama krizimiz oldu ama bi şekilde kapattık ya da kapatmaya çalıştık. Terapiye gitmek istedim eşim istemedi kendi aramızda çözdük. Ağır laflar vardı ortada bu şekilde sustum. böyle geçti günlerimiz..
Şimdi ise doğurmama az kaldı eşim dönem dönem beni üzdü ağlattı hem ağır laflar hem de hamile iken davranılmayacak hareketler olunca ama ben de artık doldum ve ufak olayları aileme anlatıp onlardan yardım istedim. Onlarda saolsunlar yanımda durdular il dışında cıkıp geldiler. eşimin ailesi çağırıdlar ve görüşme yapıldı.
Aslında çok büyük laflar var ama eşim benim konuşmamı istemedi o gün konu hep yeni ve basit olan konulardan geçti.. Ben de konuşamadım sustum susturuldum.
Tabii ailem anlıyordu az çok cunku ben hep ağlamaklı ve üzgümdüm de ailem de bu böyle olmaz diyip çıkıp geldiler. Biraz tartışma olsa da ailerler arasında sonrasında güzel ayrıldılar. Ve asla eşimin ailesi hakkında kötü bir şey diyemem onlar bana ıyı davranır ben iyi davranırım onlarlık bir sorunum yoktu. Benim sorunum eşim idi. Onlar da çok uzuldu sen bizim kızımızsın uzulme etme dediler şok halince gittiler.
Ama şimdi olaylar tam tersi oldu eşim bana hiç olmadığı kadar iyi davranırken herşeyin onun yuzunden olduğunu bılıyorken sana evet ılgısız davranırdım derken kayınvalimlder beni arayıp sormuyorlar bile.. Olaylardan sonra çok kötü oldum ve serum falan aldım bi arayıp sormadılar.. üzerinden 1 hafta geçti biricik gelinimiz dedikleri insanlar oğulları yuzunden bu duruma gelmiş hamile torunlarını olan kızlarını ne aradılar sordular..
Halen de dusuncem aynı onların haklarını yıyıemem yaptıkları ıcın allah razı olsun yuzlerıne derim o gün de dedım. Benım derdım oğlunuz ıle idi ama beni şuan aramıyorlar aileme ve bana tavır yapıyorlar.
Eşim de aileme tavırlı..
olan bana ve bebeğime oldu.. Çok üzgünüm her gun ağlamak ıstıyorum ama bebeğimi düşünüyorum. İnsanlara iyi oldukça herkes seni ezmeye üzmeye hakkını oluşturuyorlar. Tabi kimse gerçek sebepleri bilmiyor eşim dışında. Eşim de son dk anladı durumun ciddiyetını ama aileme karşı tavırlı sinirli.. Ben se onun ailesi aramıyor diye üzülüyorum ama artık kötü düşünmeye maruz bırakılıyorum. Ve bunları hak edecek bir şey yapmadım onlara karşı.
1 hafta içinde aramazlarsa onlarla konuşmayı düşünmüyorum. ama olanları da kabullenemıyorum ya da o ağır lafları anlatıp herşey daha kötü duruma getireceğim.
Allahım sen yardım et
