Her insan farklıdır yahu. Her kadının gelinlik giymek, anne olmak falan gibi hayalleri olmadığı gibi her erkeğin de baba olmak, eş olmak gibi hayalleri olmak zorunda değil. Bazı insanlar daha özgür ruhludur. Evlilik sadece "sevilen kişiyle bir hayat kurmak, aile olmak" demek değil. Bir yığın sorumluluk almak aynı zamanda. Ben kendi adıma konuşayım, 4 yıldır bir sürü kızın içindeyim (yurttayım) ve 5 tanesinden 3'ünün evlilik hayali var, hayatında biri olsun ya da olmasın. Benim hayatımda sevdiğim biri var, zaten bir daha onun gibi birini bulabileceğimi de düşünmüyorum ama zerre evlilik yok aklımda. İnsanların çok farklı öncelikleri varsa evliliğin e'si aklına gelmeyebiliyor. Ben şimdi 23 yaşındayım, 25-26 yaşıma kadar mesleğimi az çok elime almış olsam zaten daha iyi yerlere gelebilmek için uğraşacağım bu çok net bişey. O yaşımdan sonra zaten muhtemelen kendi evimi, hayatımı oluşturup birey olmanın tadını çıkarmakla meşgul olacağım. Kazandığımın bir kısmını birikim yapıp bir kısmını kendim yerim. 30-32'den önce zaten evliliği hayatıma neden sokayım şu durumda? Hayatın tadını çıkarıp bişeylere doyacağım ve bekarlıktan bunalacağım, anca öyle evlenirim ben. O zamana kadar sevgilim hayatımda olursa onunla evlenirim. Olmazsa yeniden aşık olursam anca öyle evlenirim. Tüm bunların ardından kendimi anne olmaya hazır hissettiğim zaman da anne olurum. Belki hiçbir zaman hazır hissetmeyeceğim, öyle değil mi? Toplumsal dayatmalara göre hayat şekillenmez. İki sevgilinin birbirinden beklentisi farklıysa o ilişki zaman kaybıdır, bu da böyledir.
