Eş ailesi ile mesafeli ol , hayır demeyi öğren, eşine de bu konuda sınır koy ve net ol, ailesi yenisin diye seni kendilerine uydurmak istiyor, uyanık ol gerektiği yerde cevabını ver ve sık görüşme , esin seni zorlarsa asla kabul etme , acilen kendine bir uğraş bul ve meşgulum de hep ...
Benim Kayinbabam da annem babam yok diye annesi babası olmayan evliliğinde daha dikkatli olacak yoksa kimse sahip çıkmaz demişti ben yeni evliyken
Ama ben naptım ortalığı birbirine katıp mesafemi koydum , çokta güzel oldu , şimdi yanımda konuşmaya cekiniyorlar, böylelerine fırsat vermeyeceksin yoksa iyice azıtırlar... Eşin ve kayın ailen seni manipüle ediyor cnm , bizzat aynısını yaşadım, uyanık ol ...
Sen hep kısa konuş ve arama zamanla vazgeçerler, açıkça telde konuşmayı sevmiyorum de , ben kayınvalidemin yanında bir akrabadan şikayet ederek çok konuşuyor kulağım ağrıyor zaten telde konuşmayı sevmem zırt pırt arıyor demistim daha da rahatsız etmedi, aynı taktiği yeni evli kız kardeşim de uyguladı kaynanası eskisi gibi rahatsız etmiyor
sana çok iş düşüyor çok yenisin...
Ailenizi özlemeniz çok normal.Niye böyle oluyor ? Bir senelik evliyim, severek evlendim. Eşim ortalamanın üstünde bir insan çok şükür. Evlenmeden önce hiç kaygım da yoktu. Ama bir sene içinde nerdeyse daha önce önem vermediğim ne varsa gözüme batıyor. Örneğin adamın diş macununu ortasından sıkmasına bile deliriyorum. Böyle değildim. İşi dolayısıyla aileme yakın bir yerdeyim burdan onun memleketine gideriz muhtemelen. Daha 3-4 sene var. Ama şimdiden gidince neler olabileceğini düşünüyorum. Kendisiyle değil ama ailesiyle muhteşem bir kültürel farklılık var. Bunları hiç sorgulamamıştım ne yazık ki evlenirken. Hep kendisine baktım. Kendisi de asgari ölçüde bunlara uymamı isteyecek kendimi de biliyorum uyamayacağım. Yaşam şekilleri, hayattan beklentileri, saygı anlayışları her şeyleri çok farklı.. ve eşim çok büyük bir şey olmadığı sürece ailesine ses çıkaramayacak. bunlardan mıdır bilmiyorum ama bir türlü benimseyemiyorum. Ve ben bu farklılıklara gerçekten uymak zorunda mıyım ? Çünkü böyle biri olduğumu biliyordu ve bu şekilde kabul etti. Kendi ailesini de sizden bi farkları yok şeklinde gösterdi insanlarla aynı olan tek yönümüz fizyolojik ihtiyaçlarımız sanırım. Bir şey söyleyince de ben ne bileyim senin bu derece olduğunu onları öyle kabul etmek zorundasın kötü niyetli olmadıklarını bil söylenilenlere de takılma çok o şekilde gördü onlar da diyor. Ne zaman konu açılsa takılma diyor ger seferinde de takılıyorum böyle olunca Sürekli annemi babamı görmek istiyorum oraya gidince rahatlıyorum kendi evime dönünce ruhum bunalıyor gibi.önceki hayatımı çok özlüyorum. Rahatlığımı, umursamazlığımı, kimseye hesap vermeyişimi. Bu evliliğime de yansıyor. Sizler nasıl yaptınız özellikle kültür çatışması yaşayanlar adapte olabildiniz mi ? Süreçte çok yıprandınız mı ? Neler yaptınız düşüncelerinizi merak ediyorum
Terbiyesiz ya içim kalktı yemin ederim . Sanki kadın ayrıldığında muhakkak birine muhtaç olur. Ay Allah bu tiplere muhtaç etmesin kimseyi . Nasıl sustu şimdi de değil mi ? Bu yaşlılıkla falan alakası olan birşey değil . Hepsi bahane önceden beri kadınları ezmek için yapılmış seylerBenim Kayinbabam da annem babam yok diye annesi babası olmayan evliliğinde daha dikkatli olacak yoksa kimse sahip çıkmaz demişti ben yeni evliyken
Daim olsun, umarım bu noktaya gelirim. Aslında benim baba evimi özleme durumum onların bana sen artık bizimsin orda ekmeğin yok gibi söylemleriyle başladı. Aileme yine bağlı biriydim ama bu derece değil. Bir kez nişanlılık döneminde yanlarına çağırdılar beni alışveriş için gitmek istemedim annem de gerek yok biz kızımıza alırız dedi o artık bizim siz ne diyebilirsiniz dediler şakayla. Yani bu tür şeyler beni itti. Sanki hibe edilmişim gibi.. tabii ki öyle değil bunu ailem de ben de biliyorum ama birinin haldır huldur salakça konuşması sinirlerimi bozmaya yetiyor. Zaten duygusal bir insanım. En başlarda daha çok takıyordum şimdi biraz daha alıştım ama yine tam anlamıyla takmamayı öğrenemedim. Onlar öyle dedikçe soyadlarını atıp kendi soyadımla devam etmeyi bile düşünüyorum nasıl bi psikoloji bilmiyorum anlatabildim mi onu da bilmiyorumAilenizi özlemeniz çok normal.
Ailesini özlemeyen var mıdır ki?
Ama şu bilinçte olun. Sizin evleriniz ayrıldı. Artık ayrı bireylersiniz.
Ve evlisiniz.
Eşiniz kaba saba biri değil gibi gözüküyor.
Yalnız diş macunu sıkma şekline bile sinir oluyorsanız sevginizi gözden geçirin.
Daha varsayımsal konuşmuşsunuz.
Olan olaylar var mı?
Ailesiyle aranızda ne gibi uçurum kadar fark olabilir?
Eşiniz size uyum sağlıyorsa bunun bir önemi yok.
Siz ailenizin evini değil
Bekarlığınızı, dertsiz tasasız baba evinde yaşamayı özlüyorsunuz.
Lütfen çocuk yapmayın bu dönemde.
Çünkü ilk birkaç ay evet bunlar normal ama 1 seneyi aşan biri için pekte normal değil gibi.
Burda daha deneyimli 15-20 senelik evli hanımlar var onlar daha iyi yol gösterir.
Benim 6 senelik bir tecrübem var, 3 senelik evliyim.
Baba evimi sadece annemleri göreceğim diye özlüyorum.
Bekarlıkta nasıl yaşıyorsam yine aynı yaşamaya devam ediyorum.
Evimde eşimle beraber bir flim açıp birlikte izlemek kadar zevklisi yok
Umarım içinizde halledersiniz :)
Hangi yaşlılık ya bizimkiler 50 yaşında anamla babamla yaşıt. Sapıtmaları gereken bir dönemde değiller yani. Dedem var 80 yaşında adama kayınbabamı anlatınca tuhaf geliyor.
Sizi hatırlıyorum bi cinnet her şeyi çözer diyen hanımefendisinizSen hep kısa konuş ve arama zamanla vazgeçerler, açıkça telde konuşmayı sevmiyorum de , ben kayınvalidemin yanında bir akrabadan şikayet ederek çok konuşuyor kulağım ağrıyor zaten telde konuşmayı sevmem zırt pırt arıyor demistim daha da rahatsız etmedi, aynı taktiği yeni evli kız kardeşim de uyguladı kaynanası eskisi gibi rahatsız etmiyor
geçireceğim az kaldı Çok güler yüzlü olmak büyük hata...
Eşin umursama takma diyen biri, kendi ailesinin de Farklı olduğunun farkında. Ailem haklı diyip onların yanında da olabilirdi ama demiyor o yüzden ben çok büyük sorunlar yaşayacağınızı düşünmüyorum. Ha bir şeyler ters gider siz de hiç takmamaya sallamamayı öğrenirsiniz bir süre sonra. Önemli olan eşinizle olan uyumunuz eşiniz o kafada olmayıp onların arkasında durmadığı sürece problem olmaz gözünüzde büyütmeyin şimdiden.Niye böyle oluyor ? Bir senelik evliyim, severek evlendim. Eşim ortalamanın üstünde bir insan çok şükür. Evlenmeden önce hiç kaygım da yoktu. Ama bir sene içinde nerdeyse daha önce önem vermediğim ne varsa gözüme batıyor. Örneğin adamın diş macununu ortasından sıkmasına bile deliriyorum. Böyle değildim. İşi dolayısıyla aileme yakın bir yerdeyim burdan onun memleketine gideriz muhtemelen. Daha 3-4 sene var. Ama şimdiden gidince neler olabileceğini düşünüyorum. Kendisiyle değil ama ailesiyle muhteşem bir kültürel farklılık var. Bunları hiç sorgulamamıştım ne yazık ki evlenirken. Hep kendisine baktım. Kendisi de asgari ölçüde bunlara uymamı isteyecek kendimi de biliyorum uyamayacağım. Yaşam şekilleri, hayattan beklentileri, saygı anlayışları her şeyleri çok farklı.. ve eşim çok büyük bir şey olmadığı sürece ailesine ses çıkaramayacak. bunlardan mıdır bilmiyorum ama bir türlü benimseyemiyorum. Ve ben bu farklılıklara gerçekten uymak zorunda mıyım ? Çünkü böyle biri olduğumu biliyordu ve bu şekilde kabul etti. Kendi ailesini de sizden bi farkları yok şeklinde gösterdi insanlarla aynı olan tek yönümüz fizyolojik ihtiyaçlarımız sanırım. Bir şey söyleyince de ben ne bileyim senin bu derece olduğunu onları öyle kabul etmek zorundasın kötü niyetli olmadıklarını bil söylenilenlere de takılma çok o şekilde gördü onlar da diyor. Ne zaman konu açılsa takılma diyor ger seferinde de takılıyorum böyle olunca Sürekli annemi babamı görmek istiyorum oraya gidince rahatlıyorum kendi evime dönünce ruhum bunalıyor gibi.önceki hayatımı çok özlüyorum. Rahatlığımı, umursamazlığımı, kimseye hesap vermeyişimi. Bu evliliğime de yansıyor. Sizler nasıl yaptınız özellikle kültür çatışması yaşayanlar adapte olabildiniz mi ? Süreçte çok yıprandınız mı ? Neler yaptınız düşüncelerinizi merak ediyorum
Azarlarcasina konuşmadım . Verdiğiniz örneğe karşılık soru sordum size .
Ben karşımdaki insana birincisinde soru sordum ikincisinde kendi yaşamımdan örnek vererek ne kadar yanlış olduğunu açıkladım . Bence sorun sizin anlayış biçiminizde demek ki sizinle iletişim kurmamak gerekiyor göz ardı et butonu bunun için var değil mi en iyisi kullanalım
Azarlarcasina konuşmadım . Verdiğiniz örneğe karşılık soru sordum size .
Ben karşımdaki insana birincisinde soru sordum ikincisinde kendi yaşamımdan örnek vererek ne kadar yanlış olduğunu açıkladım . Bence sorun sizin anlayış biçiminizde demek ki sizinle iletişim kurmamak gerekiyor göz ardı et butonu bunun için var değil mi en iyisi kullanalım
Hangi butonu kullanmak istiyorsanız kullanabilirsiniz. İşte size yanlış olan bana yanlış değil. Sizin yaşadıklarınız herkes için geçerli veya sizin doğrunuz evrensel diye bir şey yok, bunu öğrenirseniz yararınıza olur.Ya onların derdi seni ablukaya almak
İnşallah.olur hepsi zamanla. Siz de daha kendin gibi olursunuz . Onlar da sizi olduğu gibi kabul eder . Zamana bırakmak lazım biraz da. Ama saldım çayıra tarzında değil . Hani sağduyu ile . Bu eşi biraksaniz, başkasıyla olsanız siz aynı aynı oldukça karşıdaki farklı mı olacak sanki. Önce bizim olmuş olmamız lazım. Esinizde de hata var gibi ama hangimizde yok ki. Eşinizi darlamadan insallah sizin asamayacağınız sorun değil gibi. Sizi kendime çok benzettim bazı noktalarda. Ben üstelik üzerine başka sorunları asmasi için de şans tanıdım. Önce ben gevşek davrandım yapamam deidgin konularda sonra dik durdum olmam gereken yetişkin gibi . Baktım bu benim kırmızı çizgm ve yapamıyorum. Eşime de bu kararliligim yansımış olacak ki , konuşma o konuşma oldu . Onceden ne yaptıysam beni ciddiye almamıştı. O yuzden bu kadar yorum yapasım geldi . İşte önce Bizim dik durmamız lazım. Ama karşıya da zaman ve hatasını düzeltme fırsatı vererek. HakkınHamile kaldım maalesef korunmama rağmen ama ne kadar korktuysam çocuk düşüncesinden kalbi durdu ve kürtaj olmak zorunda kaldım. Hep nasıl olacak düşüncesi vardı aldırmak da aldıramıyordum. Keşke insanlar birbirlerini oldukları gibi kabul edebilse. Keşke gösterilen güler yüzü iyi niyeti daha sonra vazife haline getirilmese. Keşke eş ailesi karşısındaki insanın bambaşka biri olduğunu bilip ona göre davransa. Tabii bu onların kadar benim de suçum çünkü en başından bu tavizi verdim onlara sürekli aradım sordum şen şakrak konuşmalar sonradan saçmaladıklarında batmaya başladı.umarım dediğini gibi orta yolu bulabiliriz zira eşimin kötü olduğunu düşünmüyorum
daha çok acemisin, eğer çok cazgır tipler degilse idare edilirler muhtemelen. mesela KV kayınpederini araya sokup kendince sana ayar çekiyor. Boyle tavırları onceden anlayıp inceden inceden olayı yöneteceksin. hep kibar guleryuzlu olup hem sinirlerini hissetireceksin, hem candan gibi davranıp hem de mesafe koyacaksın. bunlar biraz zaman alıyor. ama es ailesi ile ilgili bence en once öğrenilmesi gereken şey, 1) kendini onlara beğendirmek zorunda degilsin 2) her söylenen seyi takmak zorunda degilsin, bırak söylesinler. diger onemli bir mesele de kayin aileyle ilgili ortada bir sorun oldu mu, esini ortaya at kaç, bırak sen uzulecegine o üzülsün. biraz gamsız biraz otoriter olursan hepsini donunda sallarsin
